------------------------

Για τους αιτητές: κ.κ.Παπαχαραλάμπους & Αγγελίδης

Για τον καθ΄ου η αίτηση: κ.Χρ.Ιωσηφίδης

-----------------------

Οι αιτητές είναι παιδιά του Κώστα Ελληνίδη, ο οποίος ήταν μόνιμος κάτοικος του χωριού Πάνω Κυβίδες. Στο χωριό αυτό και στα χωριά Στατός, Αγ.Φώτιος και Κορφή άρχισε να παρατηρείται επικίνδυνη κατολίσθηση του εδάφους, που επέβαλλε τη μετακίνηση των κατοίκων. Το Υπουργικό Συμβούλιο με σχετικές αποφάσεις που έλαβε στις 15.5.69 και 20.11.69 ενέκρινε σχέδιο που ρύθμιζε τη μετακίνηση αυτή, γιατί στα πληγέντα χωριά δεν θα ήταν πλέον δυνατό να παρέχονται οι αναγκαίες διευκολύνσεις για τη χρήση των υποστατικών των κατοίκων ως χώροι διαμονής. Το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε πως όσοι έμεναν μόνιμα στα χωριά αυτά σε ιδιόκτητα σπίτια θα δικαιούνταν παροχής νέας κατοικίας αλλού.

Ο Κώστας Ελληνίδης έμενε μόνος σε δικό του σπίτι στο χωριό Πάνω Κυβίδες κατά το χρόνο που το υπέδαφος άρχισε να κατολισθαίνει. Οι αρμόδιες αρχές φρόντισαν και μετακινήθηκε σε άλλο χώρο διαμονής. Απέθανε όμως πριν από τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, στις οποίες έκαμα αναφορά πιο πάνω, και έτσι ήταν εκ των πραγμάτων αδύνατο να του δοθεί κατοικία.

Οι αιτητές αξιώνουν ως κληρονόμοι του πατέρα τους να τους δοθεί κατοικία, την οποία, όπως εισηγούνται, εδικαιούτο ο πατέρας τους. Υπέβαλαν σχετικό αίτημα στη διοίκηση, μέσω των δικηγόρων τους, στις 28.4.95. Τούτο απερρίφθη με επιστολή του Υπουργείου Εσωτερικών, ημερ. 6.6.96. Στην επιστολή αυτή αναφέρεται πως ο Κώστας Ελληνίδης, κατά τον χρόνο που ελήφθη η απόφαση για μετακίνηση του χωριού, δεν ήταν μόνιμος κάτοικος του χωριού Πάνω Κυβίδες (εφόσον ήταν πεθαμένος) και επομένως δεν δόθηκε σ΄αυτόν άλλη κατοικία, ώστε να δικαιούνται σ΄αυτήν δια κληρονομικής διαδοχής. Κατά συνέπεια και οι αιτητές δεν νομιμοποιούνται να εγείρουν οποιαδήποτε αξίωση, που έλκεται από ιδιοκτησία του πατέρα τους.

Μολονότι η προσφυγή έχει καταχωριστεί την 75ην ημέρα από τη λήψη της επιστολής της διοίκησης ημερομηνίας 6.6.96, θα πρέπει να επισημανθεί πως η αξίωση των αιτητών ήταν ζωντανή, και εν γνώσει τους, για 28 χρόνια μετά τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου. Οι αιτητές γνώριζαν, καθόλον το πιο πάνω χρονικό διάστημα πως δεν είχε δοθεί στον πατέρα τους οικία ή οικόπεδο. Η προσβαλλόμενη δηλαδή διοικητική απόφαση ναι μεν κοινοποιήθηκε εγγράφως σ΄αυτούς με την πιο πάνω αναφερόμενη επιστολή, αλλά για 28 ολοκληρα χρόνια γνώριζαν πως δεν είχε δοθεί σπίτι στον πατέρα τους, που ήταν έκτοτε πεθαμένος. ΄Εχω λοιπόν τη γνώμη πως κάτω απ΄αυτές τις περιστάσεις η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη.

Ανεξάρτητα όμως από την πιο πάνω άποψη μου, και για τους λόγους που ανέφερα ήδη, η προσφυγή είναι αβάσιμη και στην ουσία της. Επαναλαμβάνω πως η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου εφαρμόζεται σε ιδιοκτήτες κατοικιών που έμεναν μόνιμα στο χωριό κατά την ημερομηνία λήψης της. Ο πατέρας των αιτητών είχε αποβιώσει προηγουμένως, όπως η διοίκηση διαπίστωσε από πληροφορίες που πήρε από τον κοινοτάρχη του χωριού, οι οποίες και δεν αμφισβητούνται. Η προσφυγή απορρίπτεται με £300 έξοδα.

Χρ. Αρτεμίδης,

Δ.

/ΜΑΑ