Cylaw

ΕΛΛΗΣ MAYES ν. ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ, ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 193/94, 5 Αυγούστου 1998 ΕΛΛΗΣ MAYES ν. ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ, ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 193/94, 5 Αυγούστου 1998

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 193/94

ΕΝΩΠΙΟΝ: Τ. ΗΛΙΑΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος.

ΜΕΤΑΞΥ:

ΕΛΛΗΣ MAYES, από το Λονδίνο, Αγγλία,

Αιτήτριας

και

ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ,

Καθ’ου η αίτηση

---------------------------

5 Αυγούστου 1998

Για την Αιτήτρια: Ο πληρεξούσιος αντιπρόσωπος της κ. Λ. Γεωργιάδης.

Για τους Καθ’ων η αίτηση: κα Τζ. Καρακάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας.

----------------------------

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Η παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της απόφασης του καθ’ου η αίτηση της 22/12/93 με την οποία επιβλήθηκαν στην αιτήτρια Τελικές Ειδοποιήσεις Επιβολής Φορολογίας για τα φορολογικά χρόνια 1986-1992, καθώς και Τελικές Φορολογίες Εκτακτης Εισφοράς για την Αμυνα για τα χρόνια 1987-1992.

(α) Τα αποδεκτά γεγονότα

Η Αλεξάνδρα Γεωργιάδου απεβίωσε στη Λευκωσία στις 4/11/86 εγκαταλείποντας δύο τέκνα, το Λεύκο Γεωργιάδη ηλικίας 67 χρόνων και την Ελλη Mayes ηλικίας 72 χρόνων. Η αποβιώσασα άφησε διαθήκη ημερομηνίας 10/10/72 με την οποία παραχωρούσε όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία της στη θυγατέρα της Ελλη Mayes. Επειδή η αιτήτρια ήταν μόνιμη κάτοικος εξωτερικού, ο αδελφός της Λεύκος Γεωργιάδης ενεργούσε ως αντιπρόσωπος της στην Κύπρο σύμφωνα με τις πρόνοιες σχετικού πληρεξούσιου εγγράφου. Στις 6/4/93 επιβλήθηκαν στην αιτήτρια φορολογίες για τις οποίες υποβλήθηκε σχετική ένσταση. Στις 14/4/93 κατόπιν αίτησης της αιτήτριας (που επιθυμούσε να ζητήσει την έγκριση της Κεντρικής Τράπεζας για εξαγωγή συναλλάγματος) εκδόθηκε από τον καθ’ου η αίτηση βεβαίωση ότι η αιτήτρια είχε διευθετήσει τις φορολογικές της υποχρεώσεις για τα χρόνια 1986-1992 σύμφωνα με δηλώσεις που είχε υποβάλει για εισπράξεις ενοικίων και μερισμάτων. Στις 22/12/93 επιβλήθηκαν οι Τελικές Ειδοποιήσεις Επιβολής Φορολογίας για τα χρόνια 1986-1992 και οι Τελικές Φορολογίες Εκτακτης Εισφοράς για την Αμυνα για τα χρόνια 1987-1992. Η ουσία της προσφυγής αφορά την απόφαση του Εφόρου Φόρου Εισοδήματος να φορολογήσει την αιτήτρια με επιπρόσθετο εισόδημα από ενοίκια που προέκυψε από ½ κληρονομικό μερίδιο λόγω θανάτου της μητέρας της αιτήτριας στις 4/11/86. Ο καθ’ου η αίτηση κατέληξε στην πιο πάνω απόφαση αφού έλαβε υπόψη την ένορκη δήλωση που υπέγραψε ο Λεύκος Γεωργιάδης στις 31/8/87 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας ως εκτελεστής της περιουσίας της μητέρας του, σύμφωνα με την οποία τα πρόσωπα που εδικαιούντο να έχουν συμφέρον στην περιουσία ήταν η Ελλη Mayes και ο Λεύκος Γεωργιάδης.

Είναι η θέση της αιτήτριας ότι η σχετική απόφαση είναι άκυρη αφού,

(1) Υπήρξε πλάνη περί τα πράγματα,

(2) Δεν διεξήχθη η δέουσα έρευνα,

(3) Η απόφαση για επανεξέταση και επιβολή αναθεωρημένης φορολογίας είναι παράνομη και

(4) Ο καθ’ου η αίτηση παρέλειψε να παραχωρήσει τις διεκδικούμενες εκπτώσεις.

(β) Τα μη αποδεκτά γεγονότα

Η αιτήτρια πρόβαλε τη θέση ότι δύο χρεωστικά γραμμάτια που είχαν υπογραφεί από την αποβιώσασα Αλεξάνδρα Γεωργιάδου για £30.000 έκαστο προς όφελος της Μονίκ Λ. Γεωργιάδη ημερομηνίας 9/1/69 και Ελλης Λ. Γεωργιάδη ημερομηνίας 9/1/69 και ένα για £10.000 που είχε υπογραφεί προς όφελος του Πέτρου-Ενρίκου Λ. Γεωργιάδη στις 19/6/70 (θυγατέρων και γιού του Λεύκου Γεωργιάδη), παρουσιάστηκαν από το Λεύκο Γεωργιάδη για σκοπούς καθορισμού της φορολογίας της αιτήτριας στον Εφορο Φόρου Εισοδήματος το 1993, σε αντίθεση με τους καθ’ων η αίτηση που ισχυρίζονται ότι έλαβαν γνώση της ύπαρξης των γραμματίων με τη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου της αιτήτριας στις 8/2/96. Επιπρόσθετα η αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι είχε εκδοθεί απαλλαγή φορολογίας της με σχετικό πιστοποιητικό ημερομηνίας 12/6/87 (τεκμήριο Α στη διαδικασία αντεξέτασης του Λεύκου Γεωργιάδη) σε αντίθεση με τους καθ’ων η αίτηση που ισχυρίζονται ότι το πιο πάνω πιστοποιητικό εκδόθηκε για να επιτρέψει η Κεντρική Τράπεζα την εξαγωγή στο εξωτερικό συναλλάγματος που ανήκε στην αιτήτρια.

Για τα πιο πάνω θέματα καταχωρήθηκαν ένορκες δηλώσεις από το Λεύκο Γεωργιάδη και τη Βοηθό Φοροθέτη στο Γραφείο Φόρου Εισοδήματος Ελευθερία Αναγιωτού. Αναφορικά με τα γραμμάτια ο Λεύκος Γεωργιάδης αντεξεταζόμενος ανέφερε ότι παρουσίασε τα γραμμάτια στα Γραφεία του Φόρου Εισοδήματος αρχικά το 1983, στη συνέχεια ανέφερε ότι τα είχε παρουσιάσει το 1989 και τελικά ισχυρίστηκε ότι τα παρουσίασε το 1993. Η Ελευθερία Αναγιωτού που ήταν παρούσα σε όλες τις συναντήσεις του Λεύκου Γεωργιάδη με υπεύθυνους του Φόρου Εισοδήματος ανέφερε ότι ουδέποτε ο Λεύκος Γεωργιάδης παρουσίασε τα τρία γραμμάτια στο γραφείο τους. Τα πιο πάνω γραμμάτια (που δεν είναι χαρτοσημασμένα) είχαν λήξει πριν από το θάνατο της Αλεξάνδρας Γεωργιάδου και δεν είχαν πληρωθεί ούτε ανανεωθεί. Αναφορικά με την έκδοση του πιστοποιητικού ημερομηνίας 12/6/87 η μάρτυς ανέφερε ότι επειδή υπήρχε διαφωνία με το Λεύκο Γεωργιάδη ως προς το ύψος του εισοδήματος, το Γραφείο Φόρου Εισοδήματος για να το διευκολύνει στην εξαγωγή συναλλάγματος στο εξωτερικό, εξέδωσε το πιστοποιητικό ημερομηνίας 12/6/87 σύμφωνα με τη δήλωση που υποβλήθηκε. Η δήλωση αναφερόταν σε εισόδημα £24.428 με φόρο £1.294 και £513 Εισφορά για την Αμυνα που πληρώθηκε. Η δήλωση δεν συμπεριλάμβανε εισόδημα που προερχόταν από ενοίκια του κληρονομικού μεριδίου, για το οποίο δεν είχε πληρωθεί ο φόρος. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο πιο πάνω πιστοποιητικό αναφέρεται ότι “η βεβαίωση αυτή δίνεται κατόπιν αιτήσεως του πληρεξούσιου αντιπροσώπου της κ. Λεύκου Γεωργιάδη επειδή προτίθεται να ζητήσει έγκριση εξαγωγής συναλλάγματος για το ποσό των £7.000 που όπως δηλώνει αντιπροσωπεύει ενοίκια και μερίσματα όπως πιο πάνω”.

Είχα την ευκαιρία να ακούσω και να παρακολουθήσω τους δύο πιο πάνω κατά τη διάρκεια της προφορικής τους κατάθεσης και δεν έχω κανένα ενδοιασμό να αποδεχθώ τη μαρτυρία της Ελευθερίας Αναγιωτού και να απορρίψω εκείνη του Λεύκου Γεωργιάδη.

(γ) Πλάνη περί τα πράγματα - Ελλειψη δέουσας έρευνας

Είναι η θέση της αιτήτριας ότι η απόφαση του Εφόρου Φόρου Εισοδήματος να θεωρήσει τα ενοίκια από την περιουσία της Αλεξάνδρας Γεωργιάδου ως εισοδήματα της αιτήτριας, είναι αυθαίρετη και παράνομη αφού ο πληρεξούσιος αντιπρόσωπος της παρουσίασε στοιχεία που έδειχναν ότι τα ενοίκια δεν εισπράττονταν από την αιτήτρια αλλά από άλλα δικαιούχα πρόσωπα. Οι πιο πάνω ισχυρισμοί της αιτήτριας βασίζονται κυρίως στο ότι

(i) Σύμφωνα με τη διαθήκη της Αλεξάνδρας Γεωργιάδου η αιτήτρια φέρεται ως η μοναδική κληρονόμος,

(ii) Είχαν παρουσιαστεί από τον πληρεξούσιο αντιπρόσωπο της αιτήτριας γραμμάτια-χρέη της αιτήτριας ύψους £70.000,

(iii) Ο Εφορος Φόρου Κληρονομιών δεν επέβαλε οποιοδήποτε φόρο κληρονομιάς,

(iv) Ο Εφορος Φόρου Εισοδήματος είχε εκδώσει βεβαίωση ημερομηνίας 12/6/87 σύμφωνα με την οποία οι φορολογικές υποχρεώσεις της αιτήτριας για τα χρόνια 1986-1992 είχαν διευθετηθεί και

(v) Είχε υποβληθεί κατάσταση κατανομής ενοικίων στους δικαιούχους και όχι στην αιτήτρια.

Μια προσεκτική εξέταση του φακέλου και της μαρτυρίας που έχει δοθεί φαίνεται ότι η διαθήκη της Αλεξάνδρας Γεωργιάδου της 10/2/72 για πρώτη φορά ήλθε σε γνώση του καθ’ου η αίτηση όταν η διαθήκη είχε επισυναφθεί στη γραπτή αγόρευση της αιτήτριας. Το ίδιο ισχύει και για τα γραμμάτια για τα οποία έχω ήδη αποδεχθεί την εκδοχή της Ελευθερίας Αναγιωτού ότι δεν είχαν παρουσιαστεί από τον πληρεξούσιο αντιπρόσωπο της αιτήτριας στο γραφείο του Εφόρου Φόρου Εισοδήματος. Η απόφαση του Εφόρου Φόρου Κληρονομίας για τον υπολογισμό του φόρου κληρονομίας που θα έπρεπε να πληρώσει η αιτήτρια, δεν δεσμεύει το γραφείο του Φόρου Εισοδήματος, όπως επίσης και η σχετική βεβαίωση που είχε εκδοθεί για τη Μονίκ Γεωργιάδη που ήταν απλά βεβαίωση για την παροχή έγκρισης για την εξαγωγή συναλλάγματος. Η συμπερίληψη δε στην κατανομή των ενοικίων που είχε παρουσιαστεί από τον πληρεξούσιο αντιπρόσωπο της αιτήτριας δεν μπορούσε να είχε βαρύνουσα σημασία, αφού σε αυτήν συμπεριλαμβάνονται πρόσωπα που δεν είναι κληρονόμοι.

Εχοντας υπόψη τα πιο πάνω βρίσκω ότι ο ισχυρισμός της αιτήτριας για έλλειψη δέουσας έρευνας και πλάνης περί τα πράγματα δεν μπορεί να ευσταθήσει. Ο Εφορος Φόρου Εισοδήματος είχε προχωρήσει στον καθορισμό των σχετικών φορολογιών με βάση το περιεχόμενο του φακέλου της αιτήτριας, αφού έλαβε υπόψη και τα στοιχεία που είχαν παρουσιαστεί από τον πληρεξούσιο αντιπρόσωπο της στην Κύπρο που δεν συμπεριλάμβαναν τη διαθήκη και τα γραμμάτια. Μέσα στα πιο πάνω πλαίσια έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρξε πλάνη περί τα πράγματα ούτε και έλλειψη δέουσας έρευνας και ότι η απόφαση του καθ’ου η αίτηση ήταν εύλογα επιτρεπτή.

(δ) Η απόφαση για επανεξέταση και επιβολή αναθεωρημένης φορολογίας είναι παράνομη.

Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι η απόφαση του καθ’ου η αίτηση να εκδώσει πρώτα τη βεβαίωση της 22/12/93 ότι οι φορολογικές υποχρεώσεις της αιτήτριας για τα χρόνια 1986-1992 είχαν διευθετηθεί και αργότερα στις 22/12/93 να επιβάλει τις σχετικές φορολογίες χωρίς να έχει στη διάθεση του οποιαδήποτε νέα στοιχεία, αποτελεί κατάχρηση εξουσίας και/ή παράβαση της αρχής της καλής πίστης και χρηστής διοίκησης.

Ο ισχυρισμός αυτός δεν μπορεί να ευσταθήσει. Εχω ήδη αναφέρει πιο πάνω, αποδεχόμενος τις θέσεις του καθ’ου η αίτηση, ότι η βεβαίωση της 14/4/93 εκδόθηκε, όχι προς τελική διευθέτηση των φορολογικών υποχρεώσεων της αιτήτριας, αλλά για να παρουσιαστεί στην Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου για να δοθεί στην αιτήτρια άδεια εξαγωγής συναλλάγματος. Η επιφύλαξη που αναφέρεται στη βεβαίωση, ότι εκδίδεται σύμφωνα με δήλωση της αιτήτριας για συγκεκριμένα ποσά που αναφέρονται σε εισόδημα από ενοίκια και μερίσματα, αναιρεί την ισχύ του προβαλλόμενου ισχυρισμού της αιτήτριας.

(ε) Παράλειψη του Εφόρου να παραχωρήσει τις διεκδικούμενες εκπτώσεις

Εχει υποβληθεί επίσης ότι ο καθ’ου η αίτηση παρέλειψε να παραχωρήσει τις εκπτώσεις που είχαν διεκδικηθεί από την αιτήτρια. Μια προσεκτική εξέταση του φακέλου της υπόθεσης δείχνει ότι η εισήγηση αυτή δεν μπορεί να ευσταθήσει. Η υποβολή πρόσθετης επιβάρυνσης 5% και τόκου 9% επιβλήθηκε γιατί οι δηλώσεις της αιτήτριας για τα χρόνια 1986-1992 υποβλήθηκαν καθυστερημένα στις 9/3/93, για τα χρόνια 1977-1979 είχαν παραχωρηθεί εκπτώσεις γιατί για τους τόκους του δανείου των £141.000, δεν μπορούσε να παραχωρηθεί ποσό πέραν των £100 σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 11(γ) των περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμων 1961-1992, ενώ για το δάνειο των £52.000 δεν διεκδικήθηκε κανένα ποσό τόκου σύμφωνα με τις δηλώσεις που είχαν υποβληθεί για τα χρόνια 1982-1992.

Συνεπακόλουθα η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος της αιτήτριας, όπως θα υπολογιστούν από το Πρωτοκολλητείο και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.

Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,

Δ.

/ΔΓ