Ο συνήγορος ισχυρίζεται πως η έμφαση που έδωσε ο διευθυντής, χρησιμοποιώντας τη φράση «ιδιότητες στις οποίες υπερέχει ουσιαστικά έναντι των άλλων υποψηφίων», έρχεται σε κάθετη αντίθεση με τα στοιχεία των υπηρεσιακών φακέλων, όπου ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος βαθμολογούνται εξαίρετοι σε αυτές τις ιδιότητες. Ο συνήγορος προβάλλοντας, το ειδικό και μοναδικό σημείο στο οποίο εστιάζεται η επιχειρηματολογία του για την ακύρωση της επίδικης απόφασης, λέγει πως ο διευθυντής θα εδικαιολογείτο να εισηγηθεί πως ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος είναι ίσοι σε όλα τα στοιχεία αξιολόγησης, υπερέβη όμως την επιτρεπόμενη από τους φακέλους κρίση και ήλθε σε σύγκρουση με το περιεχόμενο τους, δίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στις ιδιότητες, που αναφέρονται στην πιο πάνω περικοπή της σύστασης του.

΄Εχω τη γνώμη πως η σύσταση του διευθυντή είναι αιτιολογημένη, μέσα στην έννοια του άρθρου 35(4) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου, Ν.1/90. Οι συνήγοροι αναφέρθηκαν σε σωρεία αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου για να υποστηρίξουν τις εκατέρωθεν απόψεις τους. Η δική μου γνώμη είναι πως στην κάθε υπόθεση, όπου έχουμε σύσταση διευθυντή, αυτή κρίνεται ανάλογα με το ιδιαίτερο περιεχόμενο της σε συνάφεια με τα γεγονότα του εξεταζόμενου θέματος. ΄Εχω επίσης την άποψη πως η βασική σκέψη στη συζήτηση του είναι η ορθή εφαρμογή της πιο πάνω νομοθετικής διάταξης. Σ΄αυτή την κρίση το Δικαστήριο λειτουργεί σύμφωνα με τις καλά γνωστές αρχές του διοικητικού δικαίου. Η αιτιολογία της σύστασης του διευθυντή δεν προσομοιάζει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, με δικαστική απόφαση πολιτικού Δικαστηρίου που αναψηλαφίζεται κατ΄έφεση.

Στην υπόθεση που εξετάζουμε ο διευθυντής έδωσε μια εμπεριστατωμένη εικόνα της δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας, συγκριτική μάλιστα, όλων των υποψηφίων. Ανέφερε στην αρχή πως ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος είναι περίπου ίσοι στην αξία και τα προσόντα, και έκαμε αναφορά στην αρχαιότητα του ενδιαφερόμενου μέρους. Το γεγονός πως και οι δυο βαθμολογούνται εξαίρετοι στις υπηρεσιακές εκθέσεις στα στοιχεία διοικητικές και οργανωτικές ικανότητες, πρωτοβουλία, ευθυκρισία και ακεραιότητα, δε σημαίνει, στην κρίση μου, πως τούτο αποκλείει τον διευθυντή να ξεχωρίσει κάποιο υποψήφιο που έχει την ίδια διαβάθμιση με άλλους και να υποστηρίξει την άποψη που, έστω με έμφαση.

Η ΕΔΥ αξιολόγησε στην απόφαση της όλα τα στοιχεία που είχε ενώπιον της, με ιδιαίτερη μνεία στην αρχαιότητα του ενδιαφερόμενου μέρους, για τον οποίο επισημαίνει πως υπερέχει ή δεν υστερεί σε αξία και προσόντα από τους άλλους υποψήφιους. Συνεπώς, νομίζω, πως και αν ακόμη η εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή ήταν ορθή, η ειδικά επίμαχη αναφορά του διευθυντή δεν έδρασε στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

Χρ. Αρτεμίδης, Δ.

/ΜΑΑ