ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.

Μεταξύ:

Ελένης Νικολάου Κουπεπίδου,

Αιτήτριας

και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,

Καθ΄ ων η αίτηση.

________________

Μεταξύ:

Ελένης Νικολάου Κουπεπίδου,

Αιτήτριας

και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,

Καθ΄ ων η αίτηση.

_________________

Μεταξύ:

Μαρίας Βασιλείου Φωτιάδου,

Αιτήτριας

και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,

Καθ΄ ων η αίτηση.

_____________________

Μεταξύ:

Μαρίας Βασιλείου Φωτιάδου,

Αιτήτριας

και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,

Καθ΄ ων η αίτηση.

_________________

Για τις αιτήτριες στις 279/97 και 280/97: Γ. Τριανταφυλλίδης.

Για την αιτήτρια στην 288/97: Ν. Ζωμενής.

Για την αιτήτρια στην 289/97: Π. Κάκκουρας.

Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Γ. Γιωργαλλής, Δικηγόρος της Δημοκρατίας

εκ μέρους του Γ-Ε.

Για το Ε/Μ Καραγιώργη στην 279/97: Α. Ευσταθίου (κα.) για Σ. Μαμαντόπουλο.

Για τα Ε/Μ Ματθαιοπούλου και Χριστοφή

στις 279/97 και 288/97: Μ. Τριανταφυλλίδης.

Για το Ε/Μ Μιλικούρη στις 280/97 και 289/97: Μ. Καλλίγερου (κα.).

___________________

Με απόφαση της ημερ. 15.10.96 η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (“η Ε.Δ.Υ.”) αποφάσισε την προαγωγή του Σωτήρη Μιλικούρη (Ε.Μ. 1) στη μόνιμη θέση Λειτουργού Βιομηχανίας, Υπηρεσίες Εμπορίου και Βιομηχανίας και τον διορισμό - στην ίδια θέση - των Κωνσταντίνου Καραγιώργη (Ε.Μ. 2), Παρασκευής Δημητρίου Ματθαιοπούλου (Ε.Μ. 3) και Μαρίας Πέτσα. Η τελευταία δεν αποδέχθηκε την προσφορά διορισμού και η Ε.Δ.Υ. με απόφαση της ημερ. 6.11.96 αποφάσισε να διορίσει τον Φίλιππο Χριστοφή (Ε.Μ. 4) στην ίδια θέση.

Με τις προσφυγές 279/97 και 288/97 επιδιώκεται η ακύρωση του διορισμού των πιο πάνω Ε.Μ. 2, 3 και 4 και με τις προσφυγές 280/97 και 289/97 η ακύρωση της προαγωγής του Ε.Μ. 1. Το γεγονός ότι και οι 4 προσφυγές στρέφονται εναντίον της αυτής διοικητικής πράξης έχει οδηγήσει στην συνεκδίκαση τους.

Ο Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού (“το Υπουργείο”) ζήτησε από την Ε.Δ.Υ. την πλήρωση δύο θέσεων Λειτουργών Βιομηχανίας, Υπηρεσίες Εμπορίου και Βιομηχανίας (βλ. επιστολή του ημερ. 3.3.95).

Σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας η πιο πάνω θέση είναι θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής. Για το λόγο αυτό στις 13.3.95 η Ε.Δ.Υ. αποφάσισε να τις δημοσιεύσει στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και να δοθεί προθεσμία τριών εβδομάδων για την υποβολή αιτήσεων. Οι δύο θέσεις δημοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 31.3.95.

Σ΄ ανταπόκριση στην πιο πάνω γνωστοποίηση υποβλήθηκαν 108 αιτήσεις όχι όμως από τις αιτήτριες. Οι 108 αιτήσεις στάληκαν από την Ε.Δ.Υ. στο Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου, ως Πρόεδρο της αρμόδιας Συμβουλευτικής Επιτροπής (βλ. επιστολή της Ε.Δ.Υ. ημερ. 15.5.95).

Στις 24.11.95 ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου ζήτησε την πλήρωση ακόμα μιας κενής θέσης Λειτουργού Βιομηχανίας. Η Ε.Δ.Υ. στη συνεδρία της με ημερ. 5.12.95 αποφάσισε, δυνάμει του άρθρου 34(14) των περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων (“ο Νόμος 1/90”), όπως η νέα θέση πληρωθεί μέσα στα πλαίσια της υπό εξέλιξη διαδικασίας και παραπεμφθεί στη Συμβουλευτική Επιτροπή για να ληφθεί υπόψη κατά τη σύνταξη της έκθεσης της. Η έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής, η οποία σύστησε προς επιλογή για προαγωγή δώδεκα υποψηφίους, διαβιβάσθηκε στην Ε.Δ.Υ. στις 4.3.96.

Στις 20.5.96 η Ε.Δ.Υ., αφού έλαβε υπόψη τα πορίσματα της Συμβουλευτικής Επιτροπής και υπό το φως των εν γένει ενώπιόν της στοιχείων, αποφάσισε να καλέσει σε προφορική εξέταση ενώπιόν της σε ημερομηνία που θα οριζόταν αργότερα τους 12 υποψηφίους που συστήθηκαν από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, καθώς και δύο άλλους υποψήφιους δυνάμει των προνοιών του άρθρου 34(8) του Νόμου 1/90.

Στη συνεδρία της με ημερ. 14.10.96 η Ε.Δ.Υ. αποφάσισε όπως πληρώσει μέσα στα πλαίσια της υπό εξέλιξη διαδικασίας μια τέταρτη θέση με τον ίδιο τίτλο που είχε κενωθεί την 1.10.96 δυνάμει του άρθρου 34(14) του Νόμου 1/90. Στη συνέχεια της ίδιας συνεδρίας και στην παρουσία του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου, η Ε.Δ.Υ. δέχτηκε χωριστά τους 8 από τους 14 υποψήφιους που είχαν κληθεί σε προφορική εξέταση.

Η Ε.Δ.Υ. ολοκλήρωσε την προφορική εξέταση των υποψηφίων στις 15.10.96. Ακολούθως άκουσε τις κρίσεις του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου για την απόδοση των 14 υποψηφίων στην προφορική εξέταση, καθώς και τις συστάσεις του. Ο Γενικός Διευθυντής σύστησε για επιλογή τα Ε.Μ. Μιλικούρη, Καραγιώργη, Χριστοφή και τη Μαρία Πέτσα.

Ακολούθησε η λήψη της απόφασης, αντικείμενο των πιο πάνω 4 προσφυγών.

Την 9.2.98 ο συνήγορος της Ε.Δ.Υ. έκαμε την πιο κάτω δήλωση:

Σε σχέση με τον λόγο ακύρωσης που σχετίζεται με την κατάργηση της τέταρτης θέσης από τον περί Προϋπολογισμού Νόμο του 1996 (“ο Προϋπολογισμός του 1996”) ανέφερε:

΄Εχει επίσης προβάλει ορισμένες ενστάσεις δικονομικής υφής στις οποίες θα γίνει αναφορά σε κατοπινό στάδιο.

Πριν ασχοληθώ με τους λόγους ακύρωσης θα εξετάσω τις θέσεις που έχουν προβληθεί από την Ε.Δ.Υ. και τα Ε.Μ..

Εκ μέρους της Ε.Δ.Υ. και του Ε.Μ. Μιλικούρη έχει προβληθεί η θέση ότι η αιτήτρια στις προσφυγές 279/97 και 280/97 στερείται εννόμου συμφέροντος να προσβάλει τις επίδικες προαγωγές ή διορισμούς για το λόγο ότι αυτή δεν κατείχε τα προβλεπόμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα για διορισμό όταν δημοσιεύθηκαν οι “επίδικες θέσεις στις 31.3.95”.

Με βάση το ενώπιον μου υλικό κάμνω τις πιο κάτω διαπιστώσεις:

(α) Η αιτήτρια δεν κατείχε τα απαιτούμενα προσόντα στις 31.3.95, ημερομηνία δημοσίευσης των δύο πρώτων θέσεων.

(β) Κατείχε τα προσόντα στις 24.11.95 και την 1.10.96 όταν κενώθηκαν η τρίτη και η τέταρτη θέση αντίστοιχα.

(γ) Στην προσβαλλόμενη απόφαση δεν εξειδικεύεται σε ποιά από τις τέσσερεις κενές θέσεις έχει διορισθεί/προαχθεί το κάθε ένα από τα

τέσσερα Ε.Μ..

Ο ισχυρισμός για έλλειψη εννόμου συμφέροντος θα εξεταστεί υπό το φως των πιο πάνω διαπιστώσεων.

Το κύριο παράπονο της αιτήτριας συνίσταται εις την έλλειψη προκήρυξης “προς συμμετοχήν εις την δοκιμασίαν” σε σχέση με τις δύο από τις τέσσερεις θέσεις. Η απουσία της πιο πάνω εξειδίκευσης (βλ. παραγ. γ) παρέχει στην αιτήτρια το απαιτούμενο έννομο συμφέρον για την προσβολή και των τεσσάρων διορισμών/προαγωγών.

Περαιτέρω το Ε.Μ. Μιλικούρη έχει προβάλει την ίδια ένσταση και σε σχέση με τον λόγο ακύρωσης στην προσφυγή 280/97 ο οποίος αναφέρεται στην αντισυνταγματικότητα του άρθρου 34(14) του Νόμου 1/90.

Σε σχέση με το λόγο ακύρωσης που αναφέρεται στην αντισυνταγματικότητα Νόμου στη Δημοκρατία ν. Πογιατζή (1992) 3 Α.Α.Δ. 196, 202 το θέμα έχει τεθεί ως εξής:

Από την εξέταση του δικογράφου της αιτήτριας διαπιστώνεται ότι οι σχετικοί λόγοι ακύρωσης δεν έχουν εγερθεί στην αίτηση της. Δεν αποτελούν λόγους δημόσιας τάξης που άπτονται του θεμελίου της δικαιοδοσίας και δεν μπορούν να εξεταστούν αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο. Ακολουθεί πως η αιτήτρια στην προσφυγή 280/97 δεν μπορεί να προβάλει λόγο ακύρωσης που σχετίζεται με τη συνταγματικότητα του άρθρου 34(14) του Νόμου 1/90 και η αιτήτρια στις προσφυγές 288/97 και 289/97 δεν μπορεί να προβάλει λόγο ακύρωσης που σχετίζεται με την κατάργηση θέσεων από τον Προϋπολογισμό του 1996.

Τα πιο πάνω Ε.Μ. έχουν προβάλει την πιο κάτω θέση:

Τα όσα έχουν υποδειχθεί στην Πογιατζή (πιο πάνω) εφαρμόζονται κατ΄ αναλογία και στην παρούσα περίπτωση. Ωστόσο και παρά την απουσία προσδιορισμού των άρθρων του Συντάγματος προς τα οποία προσκρούει το εδάφιο 330 του Προϋπολογισμού του 1996 θα εξεταστεί ο σχετικός ισχυρισμός.

Με βάση το ενώπιον μου υλικό διαπιστώνω ότι η επίδικη πρόνοια έχει εισαχθεί στον Προϋπολογισμό με πρωτοβουλία της Εκτελεστικής Εξουσίας (βλ. επιστολή του Υπουργείου Οικονομικών ημερ. 4.10.95). Κρίνω ότι η δημιουργία θέσεων στη Δημόσια Υπηρεσία καθώς και η κατάργηση τους μπορεί να συντελεστεί μόνο δια Νόμου. Και αυτό είναι που έχει συμβεί στην κρινόμενη περίπτωση. Η Εκτελεστική Εξουσία έχει μεριμνήσει μέσα από τη θέσπιση Νόμου να καταργήσει ορισμένες θέσεις και να τις αντικαταστήσει με άλλες. Τονίζεται συναφώς ότι οι περί Προϋπολογισμού Νόμοι αποτελούν νόμους στην Κύπρο που μπορεί να επιφέρουν αλλαγές σε άλλους Νόμους (Βλ. Δημοκρατία ν. Μαυρομμάτη κ.α. (1991) 3 Α.Α.Δ. 543 (απόφαση Ολομέλειας) και Πρόεδρος της Δημοκρατίας ν. Βουλής των Αντιπροσώπων (Αρ. 3) (1994) 3 Α.Α.Δ. 93, 114). Κρίνω, επομένως, ότι δεν υπάρχει τίποτε το αντισυνταγματικό στη συμπερίληψη πρόνοιας στον Περί Προϋπολογισμού Νόμο, του 1996 για κατάργηση ορισμένων θέσεων και αντικατάσταση τους με άλλες. Κρίνω, περαιτέρω, ότι δεν έχει σημειωθεί παραβίαση της Αρχής της Διάκρισης των Εξουσιών. Αντίθετα η Νομοθετική Εξουσία έχει εγκρίνει νομοθετική πρόνοια, που είχε εισαχθεί από την Εκτελεστική Εξουσία, σε σχέση με θέμα για το οποίο η Εκτελεστική Εξουσία έχει αρμοδιότητα να καταθέσει στη Βουλή σχετική νομοθετική πρόνοια. ΄Εχει επομένως συντελεστεί πλήρης κατίσχυση και σεβασμός προς την αρχή της Διάκρισης των Εξουσιών. Εφόσο δε ο περί Προϋπολογισμού Νόμος έχει ισχύ Νόμου, οι πρόνοιες του είναι δεσμευτικές για την Ε.Δ.Υ. όπως και οι πρόνοιες οποιουδήποτε άλλου Νόμου.

Ενόψει του γεγονότος ότι μια από τις τέσσερεις θέσεις κενώθηκε τον Οκτώβριο του 1996 τυγχάνουν εφαρμογής οι πρόνοιες του Εδαφίου 330 του περί Προϋπολογισμού Νόμου του 1996 σε σχέση μόνο με την πλήρωση εκείνης της θέσης.

Εκ μέρους των Ε.Μ. Ματθαιοπούλου και Χριστοφή έχει προβληθεί και η πιο κάτω θέση:

Η ορθή ερμηνεία του εδαφίου αυτού είναι ότι δεν έχει ως άμεσο αποτέλεσμα την κατάργηση των θέσεων στις οποίες αναφέρεται, αλλά αποτελεί μόνο καθιέρωση πολιτικής για την εφαρμογή της οποίας χρειάζεται να ληφθούν περαιτέρω νομοθετικά ή/και διοικητικά μέτρα. Το εδάφιο δεν προβλέπει ότι οι επηρεαζόμενες θέσεις “καταργούνται” αλλά μόνο ότι “θα καταργούνται και θα αντικαθίστανται με ίσο αριθμό θέσεων” κάτω από άλλο εδάφιο του Προϋπολογισμού. Η προσέγγιση αυτή υποστηρίζεται και από το Επεξηγηματικό Υπόμνημα, με ημερομηνία 4.10.95, το οποίο κατατέθηκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων από το Υπουργείο Οικονομικών αναφορικά με τον Προϋπολογισμό του 1996.

Περίπου παρόμοια θέση έχει προβληθεί και από το Ε.Μ. Μιλικούρη. Υποστήριξε ότι με το εδάφιο 330 “εκφράζεται η πρόθεση για κατάργηση θέσεων η οποία δεν υλοποιείται με τον Προϋπολογισμό του 1996”. Είναι βέβαιο - συνεχίζει η εισήγηση - πως η συμπερίληψη στον Προϋπολογισμό του 1996 της πιο πάνω σημείωσης δεν διαλαμβάνει σαφή και αυτόματη κατάργηση και αντικατάσταση. Το “θα” υποδηλεί πρόθεση της Διοίκησης που θα εφαρμοσθεί στο μέλλον. Για να έχει όμως εφαρμογή πρέπει να συνοδεύεται με νομοθετική πράξη.

Ακολουθεί πως κατά τη διαδικασία ερμηνείας του εδαφίου 330 θα ληφθεί υπόψη μόνο το λεκτικό του . Λαμβάνω λοιπόν υπόψη το λεκτικό της επίμαχης διάταξης. Ιδιαίτερα λαμβάνω υπόψη ότι χρησιμοποιείται ο “εξακολουθητικός μέλλοντας”.

΄Εχω την άποψη πως η κατάργηση της θέσης επέρχεται αμέσως μετά την κένωση της. Θέση που κενώθηκε την 1.10.96 - όπως είναι η περίπτωση με την τέταρτη επίδικη θέση - πρέπει, σύμφωνα με την ορθή ερμηνεία του εδαφίου 330 να θεωρείται ότι καταργείται από την ίδια ημερομηνία. Η χρήση του “θα” υποδηλώνει ότι η κατάργηση θα λαμβάνει χώραν και στο μέλλον. ΄Οχι μόνο για τις θέσεις που θα κενωθούν μέσα στο 1996 αλλά και για τις θέσεις που θα κενωθούν και στα επόμενα χρόνια. ΄Εχω επίσης την άποψη - αντίθετα με τα όσα έχουν υποστηριχθεί από τα Ε.Μ. - ότι δεν χρειάζεται η λήψη οποιουδήποτε περαιτέρω νομοθετικού μέτρου για να συντελεστεί η κατάργηση. Από τη στιγμή που η θέση καταργείται δεν μπορεί νόμιμα η Ε.Δ.Υ. να προχωρήσει στην πλήρωση της.

Το αν θα χρειάζονταν να ληφθούν οποιαδήποτε μέτρα για να πληρωθεί η νέα θέση, π.χ. καταρτισμός νέων σχεδίων υπηρεσίας κλπ., δεν είναι ζήτημα που επηρεάζει το επίδικο θέμα. Είναι αρκετό ότι σύμφωνα με την ορθή ερμηνεία του εδαφίου 330, κατά το χρόνο της πλήρωσης της τέταρτης θέσης αυτή είχε καταργηθεί. Ακολουθεί πως οι θέσεις που έχουν προβληθεί από τα Ε.Μ. δεν ευσταθούν.

Η επίλυση των ζητημάτων που έχουν τεθεί από την Ε.Δ.Υ. και τα Ε.Μ. έχει ανοίξει το δρόμο για την εξέταση των λόγων ακύρωσης.

Η αιτήτρια υποστήριξε:

(2) Η θέση που κενώθηκε τον Οκτώβριο του 1996 δεν μπορούσε να πληρωθεί με βάση το άρθρο 34(14) του Νόμου 1/90. ΄Ερεισμα για την τελευταία εισήγηση αποτελούν οι πιο πάνω πρόνοιες του Εδαφίου 330 του Προϋπολογισμού του 1996 (Παρατίθεται στη σελ. 11).

(3) Το άρθρο 34(14) του Νόμου 1/90 είναι αντισυνταγματικό γιατί παραβιάζει το άρθρο 28 του Συντάγματος “το οποίο διαφυλάττει την ισότητα των πολιτών”. Η εφαρμογή του άρθρου 34(14) προκαλεί αδικία σε άτομα - όπως την αιτήτρια - τα οποία μπορεί να είναι υποψήφιοι και τα οποία δεν έχουν δικαίωμα να υποβάλουν αίτηση εφόσο δεν γίνεται δημοσίευση των θέσεων οι οποίες κενούνται.

Αρχίζω με τον τρίτο λόγο ακύρωσης. Δεν έχει προβληθεί με το δικόγραφο της προσφυγής 279/97. Για τους λόγους που έχουν δοθεί σε σχέση με την προσφυγή 280/97 (βλ. σελ. 7) δεν μπορεί να εξεταστεί και απορρίπτεται.

Προχωρώ στην εξέταση του πρώτου λόγου ακύρωσης.

΄Εχοντας υπόψη το λεκτικό του άρθρου 34(14) του Νόμου 1/90 θεωρώ ότι το κατά πόσο η Ε.Δ.Υ. θα προχωρήσει στη δημοσίευση της θέσης αποτελεί θέμα

άσκησης διακριτικής ευχέρειας (Βλ. Δαγτόγλου, “Γενικό Διοικητικό Δίκαιο”, Τρίτη έκδοση, παραγ. 342: “Η πλήρης (εντός των ορίων του Συντάγματος και των νόμων) ελευθερία κινήσεως της διοικήσεως καλείται διακριτική ευχέρεια (ή διακριτική εξουσία) και παραχωρείται από τον νόμο με εκφράσεις όπως η διοίκηση ‘δύναται’, ‘δικαιούται’, ‘επιλέγει’, ‘κρίνει’, ενεργεί ‘κατά την κρίση της’ κοκ. Διακριτική ευχέρεια είναι, πρώτα απ΄ όλα, η νομική δυνατότητα της διοικήσεως να επιλέγει ανάμεσα σε διάφορες εξίσου νόμιμες λύσεις (απόφαση για το άν, πότε και πώς)”).

Τυγχάνει λοιπόν εξεταστέο κατά πόσο η Ε.Δ.Υ. έχει ασκήσει ορθά και νόμιμα τη σχετική της διακριτική ευχέρεια. Η εξέταση θα γίνει σε συνάρτηση με τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης. Το κυρίαρχο και δεσπόζον στοιχείο στην παρούσα υπόθεση είναι ότι η απόφαση για τη μη δημοσίευση της τρίτης και τέταρτης θέσης λήφθηκε 8 και 18 μήνες αντίστοιχα, μετά τη δημοσίευση των δύο πρώτων θέσεων - η δημοσίευση έγινε στις 31.3.95 και η απόφαση λήφθηκε στις 5.12.95 και στις 14.10.96. Είναι επομένως πάρα πολύ εύλογο να υποτεθεί ότι στο διάστημα που είχε μεσολαβήσει να είχε αυξηθεί ο αριθμός των υποψηφίων γιατί στο μεταξύ και άλοι υποψήφιοι θα είχαν αποκτήσει τα σχετικά προσόντα. ΄Οσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των υποψηφίων για μια θέση τόσο μεγαλύτερες είναι και οι δυνατότητες επιλογής της Ε.Δ.Υ. στην προσπάθεια της να επιλέξει τους πιο κατάλληλους υποψήφιους, η οποία - προσπάθεια - αποτελεί και το πρωταρχικό της μέλημα. Η επάνδρωση της Δημόσιας Υπηρεσίας με τους πλέον κατάλληλους υποψήφιους αποτελεί ζήτημα δημόσιου συμφέροντος. Η παροχή ευκαιρίας σε όλους τους προσοντούχους υποψήφιους να διαγωνισθούν για πρόσληψη σε μια θέση επιβάλλεται από την αρχή της χρηστής διοίκησης και από την αρχή της ισότητας. Σε σχέση με τη δημοσίευση των θέσεων σε συνάρτηση με την αρχή της ισότητας στην Μενελάου (πιο πάνω) (απόφαση της Ολομέλειας) ο Πικής, Π. έθεσε το θέμα ως εξής:

΄Εχω ήδη αποφανθεί (βλ. σελ. 11) ότι η επίδικη θέση - “Λειτουργού Βιομηχανίας” - καταργήθηκε από το εδάφιο 330 του Προϋπολογισμού του 1996, το οποίο κάμνει και πρόβλεψη για την αντικατάσταση της “με θέση κάτω από το εδάφιο 290”. Ο τίτλος της θέσης που προβλέπεται από το εδάφιο 290 είναι: “Λειτουργός Υπηρεσιών Εμπορίου και Βιομηχανίας”, ο οποίος είναι διαφορετικός από τον τίτλο της επίδικης θέσης. Εφόσο η επίδικη θέση - η τέταρτη θέση που κενώθηκε την 1.10.96 - δεν έχει τον ίδιο τίτλο με τη θέση που προβλέπεται από το εδάφιο 290, δεν μπορούσε να τύχει εφαρμογής το άρθρο 34(14) του Νόμου 1/90. Το άρθρο αυτό εφαρμόζεται σε σχέση με την πλήρωση θέσης “με τον ίδιο τίτλο”. Περαιτέρω ο διορισμός/προαγωγή που έγινε για να πληρωθεί η μια από τις τέσσερεις επίδικες θέσεις - εκείνη που κενώθηκε την 1.10.96 - αποτελεί διορισμό/προαγωγή σε ανύπαρκτη, σύμφωνα με το Νόμο, θέση. Τονίζεται ότι δεν πρόκειται για θέμα στενής γραμματικής ερμηνείας του άρθρου 34(14). Εδώ εμπλέκονται και σοβαρά θέματα ουσίας. Εφόσο ο τίτλος της θέσης που προβλέπεται από το εδάφιο 290 δεν είναι ο ίδιος με εκείνο της επίδικης θέσης είναι εύλογο να υποτεθεί ότι τα καθήκοντα και ευθύνες των δύο θέσεων και τα προσόντα που απαιτούνται για την κατοχή τους θα είναι διαφορετικά (βλ. και άρθρο 27 του Νόμου 1/90 σύμφωνα με το οποίο τα γενικά καθήκοντα και ευθύνες κάποιας θέσης και τα προσόντα που απαιτούνται για την κατοχή τους καθορίζονται στα σχέδια υπηρεσίας που καταρτίζονται από το Υπουργικό Συμβούλιο- Βλ. και το πιο πάνω υπόμνημα του Υπουργείου Οικονομικών - παρατίθεται στη σελ. 10 - από το οποίο εξάγεται το συμπέρσμα ότι για τις θέσεις που δημιουργούνται δυνάμει του εδαφίου 330 θα καταρτίζονται νέα σχέδια υπηρεσίας).

Υπό το φως όλων των ανωτέρω κρίνω ότι η Ε.Δ.Υ. με το να μη δημοσιεύσει τη θέση που κενώθηκε κατά το 1996 έχει ενεργήσει με τρόπο αντίθετο προς το άρθρο 34(1) το οποίο προβλέπει για τη δημοσίευση κάθε θέσης Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής που είναι κενή. Για τους λόγους που αναφέρονται πιο πάνω αυτό αποτελεί ουσιώδη παράβαση. Η ουσιώδης παράβαση κατά την προπαρασκευαστική διαδικασία συμπαρασύρει σε ακυρότητα και την τελική πράξη.

Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται και λόγω παράβασης ουσιώδους νομοθετικού τύπου.

Ο λόγος ακύρωσης που σχετίζεται με την έλλειψη δημοσίευσης τυγχάνει εφαρμογής και στην περίπτωση της αιτήτριας αναφορικά μόνο με την μη δημοσίευση της τέταρτης θέσης - που κενώθηκε την 1.10.96. Η αιτήτρια περιλαμβανόταν στον κατάλογο των συστηθέντων σε σχέση με την πλήρωση των τριών πρώτων θέσεων. Ωστόσο είναι άγνωστο ποιές θα ήταν οι διεκδικήσεις της για προαγωγή στην περίπτωση που θα δημοσιευόταν η τέταρτη θέση και θα διαγωνιζόταν εκ νέου για προαγωγή. Για το λόγο αυτό η προσφυγή της επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται στην ολότητά της γιατί είναι άγνωστο σε ποιά θέση από τις τέσσερεις θέσεις διορίστηκαν τα 4 Ε.Μ..

Η αιτήτρια έχει προβάλει και σειρά άλλων λόγων ακύρωσης σε ένα από τους οποίους θα γίνει αναφορά στη συνέχεια:

Αυτός ο λόγος ακύρωσης σχετίζεται με το μέρος της απόφασης της Ε.Δ.Υ. και της Σ.Ε. που αναφέρεται στα προσόντα των Ε.Μ. Καραγιώργη και της Μαρίας Πέτσα η οποία δεν αποδέχθηκε την προσφορά διορισμού.

Παρίσταται ανάγκη να γίνει αναφορά στα σχετικά αποσπάσματα από την απόφαση της Σ.Ε.:

Το πρακτικό που σχετίζεται με την Πέτσα είναι παρόμοιου περιεχομένου.

Κρίνω επομένως ότι η μη συμμόρφωση με το άρθρο 34(6) του Νόμου 1/90 αποτελεί παράβαση τύπου “τεταγμένου περί την έκδοση της πράξεως”. Η μη τήρηση του τύπου αυτού οδηγεί στην ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης σε σχέση με τον διορισμό του Ε.Μ. Καραγιώργη.

Θα εξετάσω στη συνέχεια το λόγο ακύρωσης που σχετίζεται με την απόφαση της Ε.Δ.Υ. αφού πρώτα παραθέσω το σχετικό απόσπασμα της:

Π. ΚΑΛΛΗΣ,

Δ.

/ΕΑΠ.