(1998) 4 ΑΑΔ 109
[*109]18 Φεβρουαρίου, 1998
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. A. ZACHEOS & SONS (DEVELOPERS) LTD.,
2. ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΤΑΥΡΟΥ (ΠΙΣΣΙΑΣ),
Αιτητές,
v.
ΕΠΑΡΧΟΥ ΛΑΡΝΑΚΟΣ ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ
ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΒΕΛΤΙΩΣΕΩΣ ΛΕΙΒΑΔΙΩΝ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 528/92)
Διοικητικό Δίκαιο ― Διοικητική πράξη ― Eκτελεστή πράξη σε αντιδιαστολή προς μη εκτελεστή αλλά και προς ανυπόστατη πράξη ― Περιστάσεις συνδρομής των όρων της εκτελεστότητας στην κριθείσα περίπτωση καθώς και των προϋποθέσεων για την απαγγελία ακυρώσεως παρά τη διαπίστωση αναρμοδιότητας και ακριβώς εξ αιτίας αυτής.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρώσεως ― Αναρμοδιότητα.
Oι αιτητές προσέβαλαν την μέσω επισημάνσεως υποδείξεων απόρριψη της αίτησής τους για άδεια οικοδομής η οποία αποφασίστηκε από τον Πρόεδρο και όχι από ολόκληρο το Συμβούλιο Bελτιώσεως στο οποίο είχαν αποταθεί.
Tο Aνώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Το ερώτημα που εγείρεται είναι κατά πόσο η σχετική επιστολή της 29/4/92 περιέχει τα απαραίτητα γνωρίσματα μιας συγκεκριμένης εκτελεστής διοικητικής πράξης ή είναι προπαρασκευαστική ή πληροφοριακή χωρίς να εξετάζει την ουσία του αιτήματος που υποβλήθηκε.
Η πρώτη εντύπωση που μπορεί να δημιουργηθεί από το περιεχόμενο [*110]της επιστολής είναι ότι δεν έχει ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση ως προς την ουσία του αιτήματος. Όμως η εκδήλωση της πρόθεσης ότι ο Έπαρχος “δεν μπορούσε να προχωρήσει στην περαιτέρω εξέταση της αίτησης” με την ταυτόχρονη επιστροφή των εγγράφων που υποβλήθηκαν, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι η αίτηση είχε απορριφθεί. Εξυπακούεται ότι με την επιστροφή των σχετικών εγγράφων δεν είχε παραμείνει τίποτε ενώπιον του Συμβουλίου προς εξέταση.
2. H έλλειψη αρμοδιότητας εκ μέρους του Διοικητικού οργάνου που λαμβάνει την απόφαση δεν θέτει την απόφαση εκτός της δικαιοδοσίας που έχουν τα Δικαστήρια για να εξετάζουν την εγκυρότητα μιας διοικητικής πράξης. Μόνο στις δύο πιο κάτω περιπτώσεις μια απόφαση δεν μπορεί να δημιουργήσει νομικά επακόλουθα:
(1) Όταν η απόφαση αποτελεί σφετερισμό εξουσίας (usurpation de pouvoir) και
(2) Όταν η απόφαση είναι αποτέλεσμα ανάληψης εξουσίας από ένα όργανο εκτός της δικής του εξουσίας.
Στην παρούσα περίπτωση η επιστολή της 29/4/92 μπορεί να θεωρηθεί ως μια εκτελεστή διοικητική πράξη που μπορεί να αποτελέσει το αντικείμενο προσφυγής. Το αρμόδιο όργανο για τη λήψη της σχετικής απόφασης ήταν το Συμβούλιο Βελτιώσεως Λειβαδιών συλλογικά και όχι ο Έπαρχος Λάρνακας με την ιδιότητα του ως Προέδρου του Συμβουλίου Βελτιώσεως Λειβαδιών. Δεν υπάρχει οποιαδήποτε μαρτυρία ότι ο Έπαρχος Λάρνακας με την ιδιότητα του ως Προέδρου του Συμβουλίου Βελτιώσεως Λειβαδιών θα μπορούσε από μόνος του να εξετάζει και να εγκρίνει ή να απορρίπτει αιτήσεις για άδειες οικοδομής. Από τα πιο πάνω διαφαίνεται ότι ο Έπαρχος Λάρνακας προχώρησε αντικανονικά στη λήψη μιας απόφασης που άνκαι δεν ήταν νόμιμη μπορεί να προσβληθεί στο χώρο του Διοικητικού Δικαίου.
H προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Asbestas Estates Ltd v. Municipality of Nicosia (1986) 3 C.L.R. 1627,
Republic v. Demetriou (1972) 3 C.L.R. 219,
Fellas v. Republic (1972) 3 C.L.R. 310,
Kyriakides v. Municipality of Nicosia (1976) 3 C.L.R. 183,
[*111]Orphanides v. The Improvement Board of Ayios Dhometios (1979) 3 C.L.R. 466,
Simonis v. The Improvement Board of Latsia (1984) 3 C.L.R. 104,
Antoniades and Another v. Municipal Council of Paphos (1985) 3 C.L.R. 1695.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση του Συμβουλίου Bελτιώσεως Λειβαδιών με την οποία ζητήθηκαν από τους αιτητές τροποποιητικά σχέδια για να εξετασθεί περαιτέρω η αίτησή του για παραχώρηση άδειας οικοδομής.
Καλλένου για Μ. Χ''Χριστοφή και Δ. Παπαδόπουλο, για τους Aιτητές.
Α. Σταύρου, για τους Καθ’ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
HΛIAΔHΣ, Δ.: Με σχετική αίτηση ημερομηνίας 22/2/89 οι αιτητές ζήτησαν από το Συμβούλιο Βελτιώσεως Λειβαδιών άδεια για το διαχωρισμό ακίνητης περιουσίας τους στα Λειβάδια σε 72 οικόπεδα. Κατόπιν διαβουλεύσεων με τους καθ’ων η αίτηση οι αιτητές στις 20/10/89 υπέβαλαν νέο σχέδιο για το διαχωρισμό της πιο πάνω περιουσίας σε 40 βιομηχανικά οικόπεδα. Η αίτηση εγκρίθηκε στις 29/3/91 και οι αιτητές ειδοποιήθηκαν να καταβάλουν τα σχετικά δικαιώματα για την έκδοση της άδειας που ανέρχονταν σε £2.696,50σ. και δικαιώματα ύδρευσης που ανέρχονταν σε £12.000,00σ., πράγμα που παρέλειψαν να πράξουν. Όμως οι αιτητές, που θεώρησαν την έκδοση της άδειας διαχωρισμού σε 40 βιομηχανικά οικόπεδα ως δεδομένη, προέβηκαν στην πώληση αρκετών οικοπέδων. Εν τω μεταξύ στις 10/7/90 οι αιτητές υπέβαλαν από κοινού αίτηση για άδεια οικοδομής για την ανέγερση 24 βιομηχανικών οικοδομών σε 23 από τα προτεινόμενα για διαχωρισμό οικόπεδα.
Στις 29/4/92 ο Έπαρχος Λάρνακας επέστρεψε στους αιτητές τα σχέδια και τα έγγραφα που είχαν υποβληθεί με την ακόλουθη συνοδευτική επιστολή:
“Αναφέρομαι στην αίτηση σας ημερομηνίας 10.7.90 με την οποία ζητάτε την παραχώρηση άδειας οικοδομής μέσα στα τεμά[*112]χια με αρ. 33, 272/18, 272/25, Φ/Σχ. XLΙ/41, XLΙ/48, στο χωριό Λειβάδια και σας πληροφορώ ότι δεν είναι δυνατό να προχωρήσω στην περαιτέρω εξέταση της αίτησης σας εκτός αν υποβάλετε τροποποιητικά σχέδια που να διαλαμβάνουν τη μετακίνηση των οικοδομών που προτείνεται να ανεγερθούν μέσα στα τεμάχια με αρ. 272/18 και 272/25 στο τεμάχιο με αρ. 33. Τούτο κρίνεται αναγκαίο για καλύτερη πολεοδομική ρύθμιση της περιοχής.
Με την υποβολή των τροποποιητικών σχεδίων καλείσθε όπως υποδείξετε τους αναγκαίους χώρους στάθμευσης και να υποβάλετε επίσης χωροταξικά σχέδια στα οποία να δείχνεται η θέση και ο προσανατολισμός των οικοδομών.
2. Μια σειρά των σχεδίων και των εγγράφων που έχουν σταλεί στο Γραφείο μου με την αίτηση σας επιστρέφεται.
3. Σε περίπτωση που θα συμμορφωθείτε με τις ανωτέρω υποδείξεις μου/θα άρετε τα ανωτέρω εμπόδια, συμβουλεύεσθε όπως επικοινωνήσετε ξανά με το Γραφείο μου φέρνοντας μαζί σας την επιστολή αυτή.”
Οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή ζητούν “δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ’ων η αίτηση που περιέχεται σε επιστολή τους προς τους αιτητές ημερομηνίας 29/4/92 είναι άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα”.
Το ερώτημα που εγείρεται είναι κατά πόσο η σχετική επιστολή της 29/4/92 περιέχει τα απαραίτητα γνωρίσματα μιας συγκεκριμένης εκτελεστής διοικητικής πράξης ή είναι προπαρασκευαστική ή πληροφοριακή χωρίς να εξετάζει την ουσία του αιτήματος που υποβλήθηκε.
Η πρώτη εντύπωση που μπορεί να δημιουργηθεί από το περιεχόμενο της επιστολής είναι ότι δεν έχει ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση ως προς την ουσία του αιτήματος. Όμως η εκδήλωση της πρόθεσης ότι ο Έπαρχος “δεν μπορούσε να προχωρήσει στην περαιτέρω εξέταση της αίτησης” με την ταυτόχρονη επιστροφή των εγγράφων που υποβλήθηκαν, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι η αίτηση είχε απορριφθεί. Εξυπακούεται ότι με την επιστροφή των σχετικών εγγράφων δεν είχε παραμείνει τίποτε ενώπιον του Συμβουλίου προς εξέταση.
Στην υπόθεση Asbestas Estates Ltd v. Municipality of Nicosia (1986) 3 C.L.R. 1627, οι καθ’ων η αίτηση πληροφόρησαν την αιτή[*113]τρια εταιρεία ότι η προτεινόμενη οικοδομή δεν μπορούσε να υπερβεί τα 47 πόδια ύψος σε σχέση με τα 67 πόδια ύψος που ζητούντο. Το Δικαστήριο αφού αναφέρθηκε στη σχετική νομολογία επί του θέματος (Ίδε The Republic v. Demetriou (1972) 3 C.L.R. 219, Fellas v. Republic (1972) 3 C.L.R. 310, Kyriakides v. The Municipality of Nicosia (1976) 3 C.L.R. 183, Orphanides v. The Improvement Board of Ayios Dhometios (1979) 3 C.L.R. 466 και Simonis v. The Improvement Board of Latsia (1984) 3 C.L.R. 104) αποφάνθηκε ότι άνκαι η απάντηση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως προπαρασκευαστική, εντούτοις μπορούσε να θεωρηθεί ως απορριπτική για παραχώρηση άδειας ανέγερσης οικοδομής ύψους 67 ποδών.
Στην υπόθεση Antoniades and Another v. Municipal Council of Paphos (1985) 3 C.L.R. 1695, ο Δημοτικός Μηχανικός του Δήμου Πάφου πληροφόρησε την αιτήτρια εταιρεία ότι τα σχέδια που υπέβαλαν για άδεια τετραώροφης οικοδομής συγκρούονταν με σχέδια που προγραμμάτιζε ο Δήμος Πάφου για οδική ευθυγράμμιση. Το Δημοτικό Συμβούλιο δεν είχε εξετάσει την αίτηση. Αποφασίστηκε ότι παρά το γεγονός ότι η αίτηση δεν είχε αχθεί ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου η ενέργεια του Δημοτικού Μηχανικού, που πρακτικά είχε απορριπτικό χαρακτήρα, ήταν εκτελεστή διοικητική πράξη που μπορούσε να προσβληθεί με προσφυγή. Επειδή όμως η απόφαση λήφθηκε από το Δημοτικό Μηχανικό που ήταν αναρμόδιος, η σχετική απόφαση ακυρώθηκε.
Στην πιο πάνω απόφαση τονίστηκε ότι η έλλειψη αρμοδιότητας εκ μέρους του Διοικητικού οργάνου που λαμβάνει την απόφαση δεν θέτει την απόφαση εκτός της δικαιοδοσίας που έχουν τα Δικαστήρια για να εξετάζουν την εγκυρότητα μιας διοικητικής πράξης. Μόνο στις δύο πιο κάτω περιπτώσεις μια απόφαση δεν μπορεί να δημιουργήσει νομικά επακόλουθα:
(1) Όταν η απόφαση αποτελεί σφετερισμό εξουσίας (usurpation de pouvoir) και
(2) Όταν η απόφαση είναι αποτέλεσμα ανάληψης εξουσίας από ένα όργανο εκτός της δικής του εξουσίας.
Στην παρούσα περίπτωση η επιστολή της 29/4/92 μπορεί να θεωρηθεί ως μια εκτελεστή διοικητική πράξη που μπορεί να αποτελέσει το αντικείμενο προσφυγής. Το αρμόδιο όργανο για τη λήψη της σχετικής απόφασης ήταν το Συμβούλιο Βελτιώσεως Λειβαδιών συλλογικά και όχι ο Έπαρχος Λάρνακας με την ιδιότητα του ως Προέδρου του Συμβουλίου Βελτιώσεως Λειβαδιών. Δεν υπάρχει οποιαδήποτε μαρτυρία ότι ο Έπαρχος Λάρνακας με την [*114]ιδιότητα του ως Προέδρου του Συμβουλίου Βελτιώσεως Λειβαδιών θα μπορούσε από μόνος του να εξετάζει και να εγκρίνει ή να απορρίπτει αιτήσεις για άδειες οικοδομής. Από τα πιο πάνω διαφαίνεται ότι ο Έπαρχος Λάρνακας προχώρησε αντικανονικά στη λήψη μιας απόφασης που άνκαι δεν ήταν νόμιμη μπορεί να προσβληθεί στο χώρο του Διοικητικού Δικαίου.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω δεν κρίνω σκόπιμο να εξετάσω τα άλλα θέματα που εγείρονται στην προσφυγή. Η επίδικη απόφαση απόρριψης της αίτησης των αιτητών ημερομηνίας 29/4/92 ακυρώνεται. Δεν εκδίδεται οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο