(1998) 4 ΑΑΔ 502
[*502]29 Iουνίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΡΟΤΣΙΔΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ’ ου η αίτηση.
(Yπόθεση Aρ. 997/95)
Διοικητικό Δίκαιο ― Διοικητική πράξη ― Πράξη αναγομένη στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου ― Kριτήρια ― Περιστάσεις συνδρομής πράξης ιδιωτικού δικαίου στην κριθείσα περίπτωση.
Oργανισμοί Δημοσίου Δικαίου ― Pαδιοφωνικό Ίδρυμα Kύπρου ―�Πεδίο δράσης του ιδρύματος στο πλαίσιο του ιδιωτικού δικαίου ― Περιστάσεις κατάταξης στο ιδιωτικό δίκαιο της ενέργειάς του στην κριθείσα περίπτωση.
Aναθεωρητική Δικαιοδοσία ― Προϋποθέσεις ― Πράξη στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου ―�Δεν υφίστατο στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις.
O αιτητής προσέφυγε κατά της απόφασης ματαίωσης της επαγγελματικής συνεργασίας του με το P.I.K..
Tο Aνώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Είναι ευρέως νομολογημένο ότι για να είναι προσβλητή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου πράξη ή απόφαση διοικητικού οργάνου πρέπει η πράξη αυτή να ανάγεται στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου, και ένα διοικητικό όργανο, όπως αναφέρεται, μπορεί να ενεργεί άλλοτε εντός του πεδίου του δημοσίου και άλλοτε του ιδιωτικού δικαίου. Το κριτήριο αν μία πράξη εμπίπτει στη σφαίρα του δημοσίου ή του ιδιωτικού δικαίου είναι ο σκοπός που επιδιώκεται με την πράξη: αν επιδικώκεται [*503]πρωταρχικά η εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού τότε η πράξη είναι πράξη δημόσιου δικαίου. (Δέστε μεταξύ άλλων Antoniou and Others v. Republic (1984) 3 C.L.R. 623). Πράξεις που ρυθμίζουν ιδιωτικά δικαιώματα των πολιτών ανάγονται γενικά στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου. Στον τομέα του ιδωτικού δικαίου επίσης κατατάσσονται και οι πράξεις που σχετίζονται με τη διαχείριση της ιδιωτικής περιουσίας του κράτους, καθώς και οι διαφορές μεταξύ του κράτους και των πολιτών, όπως οι συμβατικές και χρηματικές διαφορές, όταν το κράτος δεν ενεργεί ως imperium. Στην υπόθεση Constantinides v. Cyprus Broadcasting Corporation, 5 R.S.C.C. 34, όπου εξετάστηκε παρόμοιο θέμα, κρίθηκε ότι η διακοπή συνεργασίας του Ιδρύματος με δημοσιογράφο ήταν θέμα που ενέπιπτε στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου και ως εκ τούτου δεν υπήρχε δικαιοδοσία με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
2. Με βάση τις πιο πάνω αρχές κρίνεται πως η απόφαση του καθ’ ου η αίτηση Ιδρύματος να μην προχωρήσει σε συνεργασία με τον αιτητή κατ’ αντίθεση προηγούμενης διευθέτησης, δεν είναι θέμα δημοσίου δικαίου αλλά συνιστά συμβατική διαφορά που εμπίπτει στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου και ως εκ τοάυτου το Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία εκδίκασης της υπόθεσης.
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Antoniou and Others v. Republic (1984) 3 C.L.R. 623,
Constantinides v. Cyprus Broadcasting Corporation, 5 R.S.C.C. 34.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση του Kαθ’ ου η αίτηση να μην προχωρήσει σε επαγγελματική συνεργασία με τον αιτητή.
Μ. Τριανταφυλλίδης, για τον Aιτητή.
Π. Πολυβίου, για τον Kαθ’ ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
APTEMHΣ, Δ.:�Μεταξύ του αιτητή, που είναι επαγγελματίας τραγουδιστής και του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου, καθ’ ου η αίτηση, μετά από διαπραγματεύσεις αποφασίστηκε όπως το Ίδρυμα [*504]παρουσιάσει από την τηλεόραση το καλλιτεχνικό έργο του πρώτου και συνέντευξη και αυτός πληροφορήθηκε σχετικά, όπως προκύπτει και από την επιστολή ημερ. 13.9.94, που επισυνάπτεται στην προσφυγή. Μετά από περαιτέρω διαπραγματεύσεις και ανταλλαγή επιστολών το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου με επιστολή του ημερ. 8.9.95, με αναφορά σε επιστολή του αιτητή ημερ. 17.8.95, τον πληροφόρησε ότι το θέμα συνεργασίας του με το Ίδρυμα είχε επανεξετασθεί και αφού το έργο του επαναξιολογήθηκε, κρίθηκε ότι δεν ικανοποιούσε τις ποιοτικές προδιαγραφές του Ιδρύματος. Σε απάντηση άλλης επιστολής του αιτητή ημερ. 12.10.95 το Ίδρυμα με επιστολή του ημερ. 13.10.95 επιβεβαίωσε στον αιτητή την απόφαση του που περιεχόταν στην επιστολή της 8.9.95.
Με την προσφυγή του ο αιτητής ζητά την ακύρωση της “απόφασης” που περιέχεται στις επιστολές ημερ. 8.9.95 και 13.10.95.
Το καθ’ ου η αίτηση Ίδρυμα πρόβαλε προδικαστική ένσταση, την οποία βασίζει στην εισήγηση ότι το θέμα της συνεργασίας του αιτητή με το Ίδρυμα δεν εμπίπτει στον τομέα του δημοσίου δικαίου αλλά σε εκείνο του ιδιωτικού και ως εκ τούτου το Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας να εκδικάσει την προσφυγή με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Είναι ευρέως νομολογημένο ότι για να είναι προσβλητή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου πράξη ή απόφαση διοικητικού οργάνου πρέπει η πράξη αυτή να ανάγεται στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου, και ένα διοικητικό όργανο, όπως αναφέρεται, μπορεί να ενεργεί άλλοτε εντός του πεδίου του δημοσίου και άλλοτε του ιδιωτικού δικαίου. Το κριτήριο αν μία πράξη εμπίπτει στη σφαίρα του δημοσίου ή του ιδιωτικού δικαίου είναι ο σκοπός που επιδιώκεται με την πράξη: αν επιδικώκεται πρωταρχικά η εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού τότε η πράξη είναι πράξη δημόσιου δικαίου. (Δέστε μεταξύ άλλων Antoniou and Others v. Republic (1984) 3 C.L.R. 623). Πράξεις που ρυθμίζουν ιδιωτικά δικαιώματα των πολιτών ανάγονται γενικά στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου. Στον τομέα του ιδωτικού δικαίου επίσης κατατάσσονται και οι πράξεις που σχετίζονται με τη διαχείριση της ιδιωτικής περιουσίας του κράτους, καθώς και οι διαφορές μεταξύ του κράτους και των πολιτών, όπως οι συμβατικές και χρηματικές διαφορές, όταν το κράτος δεν ενεργεί ως imperium. Στην υπόθεση Constantinides v. Cyprus Broadcasting Corporation, 5 R.S.C.C. 34, όπου εξετάστηκε παρόμοιο θέμα, κρίθηκε ότι η διακοπή συνεργασίας του Ιδρύματος με δημοσιογράφο ήταν θέμα που ενέπιπτε στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου και ως εκ τούτου δεν υπήρχε δικαιοδοσία με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος. Στη σελ. 40 [*505]της απόφασης λέχθηκαν τα ακόλουθα:
“The Respondent contracts for contributions in the same manner as it may contract for other means necessary for the performance of its public duties; in deciding whether or not so to contract the Respondent is not acting in the domain of public law but in the domain of private law, because the process of seeking selecting and accepting contributions for its programmes is not part of the public duties of Respondent but a preparatory step which is part and parcel of the commercial activities of Respondent, as such activities have already been recognized by this Court, concerning the Electricity Authority of Cyprus, in the case of Andreas Marcoullides and Τhe Republic, 3 R.S.C.C. p.30 at p.34.
Under a contract for a contribution, as aforesaid, the Respondent and the contributor meet in a legal situation where both parties are on an equal footing, as in any other private law contractual transaction, and not in an unequal relationship such as existing where a governmental organ exercises power towards a person governed; such latter relationship is indispensable, as a rule, to the notion of an administrative act or decision in the shpere of public law.
In the light of the above, and as the circumstances in which the contributions of Applicant have not been accepted did not involve any decision by Respondent upon a public competion for the prupose, in which case somewhat different considerations might have arisen, the Court is of the opinion that the non-acceptance by Respondent of the contributions of Applicant, as complained of, is not a matter of pubpic law and does not amount to the exercise of administrative or executive authority in the sense of Article 146.1 with the result that this Court has no jurisdiction in this Case.”
Με βάση τις πιο πάνω αρχές κρίνω πως η απόφαση του καθ’ ου η αίτηση Ιδρύματος να μην προχωρήσει σε συνεργασία με τον αιτητή κατ’ αντίθεση προηγούμενης διευθέτησης, δεν είναι θέμα δημοσίου δικαίου αλλά συνιστά συμβατική διαφορά που εμπίπτει στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου και ως εκ τοάυτου το Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία εκδίκασης της υπόθεσης.
Κατά συνέπεια η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του αιτητή.
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο