Αντικείμενο της παρούσας προσφυγής είναι η νομιμότητα απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 11.10.96. Με αυτή, είχαν προαχθεί τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Ανδρέας Κωνσταντίνου και Σάββας Σαλάτας στη μόνιμη θέση Πρώτου Δασικού Λειτουργού (Τακτ. Προϋπ.) Τμήμα Δασών από 1.9.96.

Η θέση Πρώτου Δασικού Λειτουργού Τμήμα Δασών είναι θέση προαγωγής. Η διαδικασία πλήρωσης της θέσης διέπεται από το άρθρο 35 του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου (Ν. 1/90).

Στην κρίσιμη συνεδρία της ΕΔΥ (1.8.96) παρέστη ο Διευθυντής του Τμήματος Δασών στη διάθεση του οποίου τέθηκαν οι προσωπικοί φάκελοι και οι φάκελοι των υπηρεσιακών εκθέσεων των υποψηφίων. Ο Διευθυντής σύστησε για προαγωγή τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα.

Επειδή προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η σύσταση του Διευθυντή πάσχει νομικά, θεωρώ χρήσιμη την αυτούσια παράθεση της σύστασης όπως καταγράφεται στα πρακτικά.

Ο Διευθυντής μετά την υποβολή των συστάσεων του αποχώρησε από τη συνεδρία και η ΕΔΥ ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων. Καθώς προκύπτει από τα πρακτικά, η ΕΔΥ εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το φάκελο πλήρωσης της θέσης καθώς και από τους προσωπικούς φακέλους και τους φακέλους των ετήσιων υπηρεσιακών εκθέσεων των υποψηφίων και έλαβε επίσης υπόψη τις κρίσεις και τις συστάσεις του Διευθυντή. Ελαβε επίσης υπόψη τα προσόντα των υποψηφίων και την αρχαιότητά τους, η οποία φαίνεται στον ενώπιόν της κατάλογο των υποψηφίων. Η απόφαση της ΕΔΥ καταλήγει ως εξής:

Ενα από τα επιχειρήματα που έχουν προβληθεί προς υποστήριξη του ισχυρισμού ότι η σύσταση του Διευθυντή πάσχει νομικά είναι ότι οι φάκελοι μελετήθηκαν από τον Διευθυντή την τελευταία στιγμή, προτού υποβάλει τη σύστασή του στην ΕΔΥ. Ο ισχυρισμός δεν ευσταθεί. Προκύπτει από τη σύσταση ότι ο Διευθυντής είχε γνώση του περιεχομένου των φακέλων. Αυτό συνάγεται, μεταξύ άλλων, και από την αναφορά του Διευθυντή στα θεσμοθετημένα κριτήρια σε συνάρτηση προς τον κάθε υποψήφιο χωριστά καθώς και από το σχόλιο καθόσον αφορά τις διαφορές στις αξιολογήσεις. Το γεγονός ότι στη σύσταση δεν γίνεται ρητή αναφορά στους φακέλους ή στο περιεχόμενο των φακέλων δεν οδηγεί αφ΄ εαυτού στο συμπέρασμα ότι ο Διευθυντής δεν μελέτησε καθόλου ή επαρκώς τους φακέλους. Εξάλλου πουθενά δεν αναφέρεται στα πρακτικά η διάρκεια του χρόνου μελέτης των φακέλων από τον Διευθυντή.

Ενα άλλο επιχείρημα που προβάλλεται για να καταδειχθεί ότι η σύσταση πάσχει νομικά είναι ότι ο Διευθυντής, ενώ είχε προσωπική γνώση για τους υποψήφιους εντούτοις ήλθε σε επαφή με τους άμεσα προϊσταμένους των υποψηφίων για να τους συμβουλευθεί. Ούτε αυτός ο ισχυρισμός μπορεί να ευσταθήσει. Ο Διευθυντής μπορεί να αντλεί πληροφορίες για τους υποψηφίους και από άλλες πηγές όταν θέλει να συμπληρώσει την εικόνα που έχει γι΄ αυτούς. Βλ. Αργυρίδης ν. Δημοκρατία (1992) 3 ΑΑΔ 376. Βέβαια, η μέθοδος με την οποία ο Διευθυντής αξιολογεί τις απόψεις και κρίσεις των λειτουργών που συμβουλεύθηκε δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο δικαστικού ελέγχου. Βλ. Γεωργιάδου ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 817, ημερ. 12.7.90.

Ο Διευθυντής ως ο προϊστάμενος ενός τμήματος, έχει τη δυνατότητα να εκτιμήσει τις ανάγκες της θέσης και η σημασία της σύστασης έγκειται στο γεγονός ότι εμπεριέχει γνώμη για τις ικανότητες και ιδιότητες των υποψηφίων που απαιτούν τα καθήκοντα της θέσης. Βλ. Στυλιανού ν. Δημοκρατίας (1994) 3 ΑΑΔ 317. Η βαρύτητα της σύστασης εξαρτάται από τον βαθμό στον οποίο συνάδει προς τα στοιχεία του φακέλου. Βλ. Βασιλείου ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 1524, ημερ. 27.2.97. Κατά την έκταση που οι συστάσεις βρίσκονται σε αντίθεση ή είναι ασύμφωνες με τα στοιχεία του φακέλου η ΕΔΥ οφείλει να τις παραγνωρίζει. Βλ. Τριανταφυλλίδης κα ν. Δημοκρατίας (1993) 3 ΑΑΔ 429. Οι συστάσεις του Διευθυντή σύμφωνα με ρητή νομοθετική πρόνοια πρέπει να είναι αιτιολογημένες - άρθρο 35(4) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου. Βλ. Δημοκρατία ν. Χριστοδούλου, ΑΕ 2207, ημερ. 15.5.98 και Λεωνίδου κα ν. Δημοκρατία, ΑΕ 1579, ημερ. 29.5.98.

Η επάρκεια της αιτιολογίας κρίνεται ανάλογα με τα ιδιαίτερα περιστατικά και τη φύση της κάθε υπόθεσης. Δεν είναι ζήτημα έκτασης του λεκτικού της αιτιολογίας αλλά ουσίας του περιεχομένου έτσι ώστε να ικανοποιούνται τα κριτήρια της διοικητικής δικαιοσύνης, ιδιαίτερα ο βασικός της σκοπός και η δυνατότητα ελέγχου. Βλ. Δημοκρατία ν. Σταύρου (1993) 3 ΑΑΔ 71.

Κατόπιν των ανωτέρω, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η υπό συζήτηση σύσταση του Διευθυντή συνάδει με τα στοιχεία των φακέλων και είναι δεόντως αιτιολογημένη. Ο Διευθυντής με τη σύστασή του εξειδικεύει τις ιδιότητες των ενδιαφερομένων προσώπων που κατά τη γνώμη του, τους αναδεικνύουν ως τους καλύτερους για προαγωγή.

Ο αιτητής και τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα είναι ισάξιοι και κατέχουν ισοδύναμα προσόντα. Κανένας από αυτούς δεν υπερέχει σε αρχαιότητα έναντι του άλλου.

Η ΕΔΥ κατόπιν μελέτης των φακέλων έλαβε υπόψη το περιεχόμενό τους και ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων λαμβάνοντας συνάμα υπόψη όλα τα στοιχεία που ανάγονται στον ουσιώδη χρόνο καθώς και τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους. Η ΕΔΥ ορθά έλαβε επίσης υπόψη τη σύσταση του Διευθυντή. Ο ισχυρισμός ότι η ΕΔΥ δεν προέβη στη δέουσα έρευνα και ότι η απόφασή της πάσχει λόγω έλλειψης αιτιολογίας δεν ευσταθεί. Η ΕΔΥ κατά την επιλογή του καλύτερου υποψήφιου δεν είναι υποχρεωμένη να αποδείξει για να δικαιολογήσει την επιλογή της ότι τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα ήταν καταφανώς υπέρτερα των άλλων υποψηφίων. Αντίθετα, ο αιτητής έχει καθήκον να αποδείξει όχι μόνο απλή υπεροχή αλλά έκδηλη υπεροχή έναντι των προαχθέντων. Στην προκείμενη περίπτωση ο αιτητής δεν απέδειξε τέτοια υπεροχή και η ΕΔΥ με βάση το σύνολο των ενώπιον της στοιχείων ορθά επέλεξε τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα ως τα πιο κατάλληλα για προαγωγή στη θέση Πρώτου Δασικού Λειτουργού.

Α. Κραμβής,

Δ.

ΑΦ.