ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΑΡ.8/98
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ, Δ.
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Γεώργιου Μαυρομμάτη από τη Λευκωσία
Αιτητή
και
Κυπριακή Δημοκρατία μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας
Καθ΄ων η αίτηση
-------------------
31 Μαρτίου 1999
Ο αιτητής παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.
Για τους καθ΄ων η αίτηση: Τ. Πολυχρονίδου.
Καμιά άλλη εμφάνιση.
-------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 15.11.93, ύστερα από προαγωγή του Π. Ιωαννίδη αναδρομικά από 1.5.93, παρέμεινε κενή μια θέση Ανώτερου Λειτουργού Αναδασμού, στο Τμήμα Αναδασμού. Κρίθηκε ότι υπήρχαν μόνο τρεις προάξιμοι λειτουργοί, η ΕΔΥ επέλεξε τον Α. Κουρσάρο και ο αιτητής, ως ένας από τους τρεις, προσβάλλει το κύρος της προαγωγής.
Ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κατείχαν το πλεονέκτημα της μεταπτυχιακής ή ειδικής εκπαίδευσης. Ο αιτητής ήταν αρχαιότερος του ενδιαφερομένου προσώπου κατά τέσσερα περίπου χρόνια στην προηγούμενη θέση. Συγκεκριμένα: Ενώ προσλήφθηκαν και οι δυο την ίδια ημέρα ως Βοηθοί Λειτουργοί Αναδασμού, ο αιτητής προάχθηκε σε Λειτουργό Αναδασμού την 1.5.73 ενώ το ενδιαφερόμενο πρόσωπο στις 12.8.77. Προάχθηκαν και οι δυο στη θέση Λειτουργού Αναδασμού Α΄την 1.11.91.
΄Εκλινε την πλάστιγγα η εκτίμηση ως προς τη συγκριτική τους αξία. Συναφώς, η σύσταση του Διευθυντή του Τμήματος Αναδασμού υπέρ του ενδιαφερομένου προσώπου.
Ο αιτητής, από το 1989 - 1992 διαμαρτυρόταν για μεροληπτική αντιμετώπιση του από τον τότε Διευθυντή του Τμήματος Αναδασμού. Με σειρά δε διαβημάτων του έθετε θέμα σε σχέση με τις χαμηλές, όπως τις εκτιμούσε, αξιολογήσεις του για τα χρόνια εκείνα. Δεν θα χρειαστεί να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες. Στο πλαίσιο άλλων διαδικασιών τέθηκαν ενώπιον της ΕΔΥ και οι απόψεις του τότε Διευθυντή και η ΕΔΥ επελήφθη του θέματος. ΄Εκρινε πως τα παράπονα του αιτητή ήταν αδικαιολόγητα, τα απέρριψε και θεώρησε πως η βαθμολογία στις υπηρεσιακές εκθέσεις αποτελούσε ασφαλή δείκτη της αξίας του. Επανέρχεται τώρα ο αιτητής με όμοιους ισχυρισμούς αλλά είναι ορθή η εισήγηση των καθ΄ων η αίτηση πως δεν παρέχεται δυνατότητα για επαναθεώρηση του θέματος. Αυτό είχε αποτελέσει ζήτημα κατ΄ευθείαν επίδικο σε προηγούμενη προσφυγή που άσκησε ο αιτητής. (Βλ. Γιώργος Μαυρομάτης ν. Κυπριακή Δημοκρατία Προσφυγή 131/96 ημερομηνίας 15.1.97). Ο Νικήτας Δ., απέρριψε τους ισχυρισμούς του αιτητή και έχει παραχθεί δεδικασμένο.
Είναι η διαζευκτική θέση του αιτητή πως πάσχει, εν πάση περιπτώσει, η επιλογή του ενδιαφερομένου προσώπου. Στο επίκεντρο των επιχειρημάτων του βρίσκεται η σύσταση του
Διευθυντή. Υποστηρίζει πως δεν συνάδει προς τα στοιχεία των φακέλλων.
Ο Διευθυντής, με αναφορά κυρίως στις αξιολογήσεις των τελευταίων πέντε χρόνων (1990-1994) διαπίστωσε υπεροχή του ενδιαφερομένου προσώπου. Αυτό το δέχεται ο αιτητής αλλά υποστηρίζει πως αυτή η υπεροχή ήταν οριακή. Πράγματι, για τα έτη 1991, 1993 και 1994 η βαθμολογία του αιτητή και του ενδιαφερομένου προσώπου ήταν ακριβώς η ίδια. Το 1990 το ενδιαφερόμενο πρόσωπο αξιολογήθηκε με 6 εξαίρετος και δυο πολύ ικανοποιητικά. Ενώ ο αιτητής με 4 - 4 αντιστοίχως. Επίσης το 1992 το ενδιαφερόμενο πρόσωπο αξιολογήθηκε με 7 εξαίρετος και ένα πολύ ικανοποιητικά ενώ ο αιτητής με 5 - 3 αντιστοίχως. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα. (βλ. συναφώς Στυλιανού κ.α. ν. Δημοκρατίας κ.α. (1994) 3 ΑΑΔ 387 στη σελ. 398 - 399). Η ουσία της αιτιολόγησης της σύστασης αφορούσε στις ιδιότητες που έκρινε ο Διευθυντής ότι ξεχώριζαν το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ως καταλληλότερο. Είχε κρίνει, εύλογα όπως συνάγεται, πως ως προς τα προσόντα βρίσκονταν περίπου στο ίδιο επίπεδο και εξήγησε:
“Ο Κουρσάρος διακρίνεται για το έντονο ενδιαφέρον του για επιμόρφωση και ανανέωση των γνώσεών του, για τις εισηγήσεις που συχνά υποβάλλει για την αποδοτικότερη και αρτιότερη λειτουργία του Τμήματος και γενικά για το ζήλο που επιδεικνύει για ανάπτυξη του Τμήματος. Επίσης ο Κουρσάρος εποπτεύει, καθοδηγεί και συντονίζει τους υφιστάμενούς του κατά τρόπο άριστο, ώστε η απόδοσή τους και η παραγωγικότητά τους να φτάνει σε ψηλά επίπεδα.
Θέλω ακόμα να τονίσω ότι ο Κουρσάρος διακρίνεται για τις διοικητικές και οργανωτικές του ικανότητες, την πρωτοβουλία, την ευθυκρισία και την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, καθώς και για τις άοκνες προσπάθειες που καταβάλλει, εργαζόμενος πολλές φορές και υπερωριακά, για να φέρει σε αίσιο πέρας τις οποιεσδήποτε εργασίες που του ανατίθενται.
΄Οσαν αφορά το κριτήριο της αρχαιότητας, στην παρούσα τους θέση, δηλαδή τη θέση Λειτουργού Αναδασμού Α΄, και οι τρεις υποψήφιοι έχουν την ίδια αρχαιότητα. ΄Οσον αφορά την προηγούμενη θέση, αυτή του Λειτουργού Αναδασμού, ο συστηνόμενος υστερεί σε αρχαιότητα έναντι των Μαυρομμάτη και Κυριακού κατά τέσσερα περίπου χρόνια. Λαμβάνοντας όμως υπόψη ότι η αρχαιότητα αυτή είναι σε προηγούμενη θέση και ανάγεται στη δεκαετία του 1970 και συνεκτιμώντας την αξία, το ζήλο, την προθυμία, τις διοικητικές και οργανωτικές ικανότητες, την ακεραιότητα του χαρακτήρα και την ευθυκρισία το Κουρσάρου, κρίνω ότι η διαφορά αρχαιότητας των εν λόγω υποψηφίων στην προηγούμενή τους θέση δεν μπορεί από μόνη της να υπερνικήσει τη γενική υπεροχή του Κουρσάρου, όπως λεπτομερώς την έχω αναλύσει πιο πάνω.”
Ο Διευθυντής ήταν ο άμεσα προϊστάμενος των δυο και ήταν αυτός που τους αξιολογούσε το 1993 και το 1994. Είναι συνεπώς βάσιμο το ερώτημα που τίθεται αναφορικά με το πώς, αφού αξιολόγησε και τους δυο στο ίδιο ακριβώς επίπεδο για όλα τα στοιχεία, διέκρινε μεταξύ τους σε σχέση με ιδιότητες που είχαν αποτελέσει ευθέως αντικείμενο αξιολόγησης. Ισχύει το ίδιο και σε σχέση με τις αξιολογήσεις των προηγούμενων χρόνων. Ως προς τις βασικές ιδιότητες που επεσήμανε ο Διευθυντής, δεν υπήρχε διαφορά στην αξιολόγησή τους. Το ενδιαφέρον για επιμόρφωση και ανανέωση γνώσεων, καλύπτεται από το στοιχείο “επαγγελματική κατάρτιση” που αναλύεται ως εξής
: “Παρακαλουθεί τις εξελίξεις στον τομέα της εργασίας του και εμπλουτίζει τις γνώσεις του για αυτή”. Η εποπτεία, καθοδήγηση και συντονισμός των υφισταμένων και, συναφώς, οι διοικητικές και οργανωτικές ικανότητες, καλύπτονται από το στοιχείο “Διευθυντικές/Διοικητικές Ικανότητες” που αναλύονται ως εξής: Διαθέτει τις απαιτούμενες ικανότητες για αποτελεσματικό προγραμματισμό, οργάνωση, διεύθυνση, συντονι- σμό, εποπτεία και έλεγχο της εργασίας του και του προσωπικού που έχει ή που μπορεί νάχει στη διάθεσή του”.Γι΄αυτά, που προκύπτει πως ήταν τα πλέον κρίσιμα για τη διαμόρφωση της σύστασης, αξιολογούνταν και οι δυο στο ανώτερο δυνατό επίπεδο. Από το 1990 ο “χαρακτήρας” δεν αποτελεί ξεχωριστό στοιχείο αξιολόγησης. Αποτελούσε όμως προηγουμένως και ούτε ως προς αυτό
υπάρχει διαφορά μεταξύ τους. Αιωρείται λοιπόν και σ΄αυτή την περίπτωση το ερώτημα ως προς την αιτιολογική βάση της κρίσης αναφορικά με την “ακεραιότητα του χαρακτήρα” του ενδιαφερομένου προσώπου. ΄Οχι βέβαια γιατί αυτή η και οι άλλες ιδιότητες που αποδόθηκαν στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο τίθενται υπό αμφισβήτηση. ΄Ολα όσα θεωρήθηκε ότι τον χαρακτηρίζουν είναι δικαιολογημένα ενόψει του περιεχομένου των φακέλλων. Το καίριο ερώτημα όμως είναι αν τον διακρίνουν πράγματι έναντι του αιτητή γιατί μόνο με αυτή την έννοια έχει νόημα η επισήμανση τους ως αιτιολογικό της σύστασης του ενός και όχι του άλλου.Με απασχόλησε όμοιο ζήτημα στις υποθέσεις Γεώργιος Φώκος κ.α. ν. Κυπριακή Δημοκρατίας Προσφυγή 1013/97 ημερομηνίας 27.1.99 και Μαρία Πογιατζή ν. Κυπριακή Δημοκρατία Προσφυγή 337/97 ημερομηνίας 26.2.99
στις οποίες αναφέρομαι και σε σχετική νομολογία. ΄Εχω τώρα υπόψη μου και την πρόσφατη απόφαση του Νικολάου, Δ. στην Σοφία Γιαννακου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας Προσφυγή 357/97 ημερομηνίας 8.3.99 προς την ίδια κατεύθυνση. Επίσης παραπέμπτω στην απόφαση της Ολομέλειας στην Δημοκρατία ν. Κουφέττας (1985) 3 CLR 1950. To ελάττωμα που εντοπίζεται στην αιτιολογία της σύστασης συνιστά λόγο ακυρότητας της τελικής επιλογής. Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Ο αιτητής δικαιούται πληρωμής των πραγματικών του εξόδων από τη Δημοκρατία.
Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ
/ΜΣι.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο