(1999) 4 ΑΑΔ 1077
[*1077]11 Οκτωβρίου, 1999
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΛΑΤΡΙΤΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚHΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ’ ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 862/99)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Πειθαρχική Διαδικασία ― Διαθεσιμότητα ― Κατ’ επίκληση του δημοσίου συμφέροντος ― Απαιτείται εξειδίκευση και συγκεκριμενοποίηση των λόγων δημοσίου συμφέροντος ― Ο προσδιορισμός απαιτείται για να καθίσταται δυνατός ο δικαστικός έλεγχος ― Αόριστη αναφορά στην σοβαρότητα των κατηγοριών δεν καλύπτει αυτή την απαίτηση.
O αιτητής, ο οποίος είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα για λόγους δημοσίου συμφέροντος, στα πλαίσια διεξαγωγής πειθαρχικής διαδικασίας εναντίον του, προσέβαλε με την προσφυγή του, την απόφαση αυτή.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Σύμφωνα με τη νομολογία όταν ένα διοικητικό όργανο λαμβάνει απόφαση κατ' επίκληση του δημόσιου συμφέροντος οφείλει να αιτιολογεί ειδικά την απόφασή του εξειδικεύοντας τους λόγους δημόσιου συμφέροντος που οδηγούν στη λήψη της. Η κατάληξη πως ορισμένη απόφαση εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον αποτελεί συμπέρασμα που προϋποθέτει την ύπαρξη δεδομένων πάνω στη βάση των οποίων εξάγεται. Ειδικότερα, για τον προσδιορισμό του δημόσιου συμφέροντος, ώστε να τεθεί ένας υπάλληλος σε διαθεσιμότητα διαρκούσης της εκκρεμοδικίας και μέχρι την τελική εκδίκαση της πει[*1078]θαρχικής υπόθεσης εναντίον του, είναι απαραίτητη η αποκάλυψη της αληθούς φύσης των παραπτωμάτων και των στοιχείων που τα συνθέτουν, ώστε το δημόσιο συμφέρον να εξειδικεύεται με αναφορά σε συγκεκριμένα περιστατικά και να προσδιορίζεται με τρόπο που να αποκαλύπτει το συλλογισμό και να καθιστά έτσι εφικτό το δικαστικό έλεγχο.
Στο σχετικό απόσπασμα από τα πρακτικά της καθ' ης η αίτηση, δεν αιτιολογούνται ειδικά οι λόγοι δημόσιου συμφέροντος που οδήγησαν στην προσβαλλόμενη απόφαση, ούτε εξειδικεύεται επαρκώς το επικαλούμενο δημόσιο συμφέρον, ώστε τούτο να προσδιορίζεται κατά τρόπο που να αποκαλύπτει το συλλογισμό της καθ' ης η αίτηση και να καθιστά έτσι εφικτό το δικαστικό έλεγχο. Υπάρχει μία γενική και αόριστη αναφορά στη σοβαρότητα των κατηγοριών που αντιμετωπίζει ο αιτητής σε συνάρτηση με μία, επίσης γενική και αόριστη, αναφορά στη φύση των καθηκόντων τα οποία ασκεί. Θα μπορούσε να πιθανολογηθεί ότι εκείνο το οποίο είχε κατά νουν η καθ' ης η αίτηση ως λόγο δημόσιου συμφέροντος που επέβαλλε τη διαθεσιμότητα του αιτητή κατά τη διάρκεια της δίκης του ήταν, παραδείγματος χάριν, ο κίνδυνος, σε περίπτωση παραμονής του στην Υπηρεσία, και αν πράγματι ήταν ένοχος των πειθαρχικών αδικημάτων που του αποδίδονταν, να τα επαναλάβει. Το ενδεχόμενο να κλονισθεί η εμπιστοσύνη των ασθενών και του κοινού αναφορικά με τη Ψυχοθεραπευτική περίθαλψη που παρείχαν οι Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας. Όμως το Δικαστήριο δεν μπορεί να στηρίζεται σε πιθανολογήσεις.
∏ ÚÔÛÊ˘Á‹ ÂÈÙ˘Á¯¿ÓÂÈ Ì €ÍÔ‰·.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Adamides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 343,
Kazamias v. Republic (1982) 3 C.L.R. 239,
Νικολάου ν. Ε.Δ.Υ. (1992) 4 Α.Α.Δ. 3959,
Σκαρπάρης ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1993) 4 Α.Α.Δ. 476,
Στεφανίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ 367,
Περικλέους ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Αγίας Νάπας (1993) 3 Α.Α.Δ. 579,
Χριστοφόρου ν. Ε.Δ.Υ, Υπ. Αρ. 524/98 – ημερ.10/11/1998,
[*1079]
Πισσούριου ν. Δημοκρατίας (1999) 4 Α.Α.Δ. 686.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της�Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με την οποία ο αιτητής τέθηκε σε διαθεσιμότητα μέχρι την ολοκλήρωση της εναντίον του πειθαρχικής υπόθεσης.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Αντ. Βασιλειάδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Καθ’ ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής κατέχει τη θέση Κλινικού Ψυχολόγου στις Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας. Στις 28/5/1999 ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Υγείας διαβίβασε στην καθ’ ης η αίτηση το πόρισμα του Ερευνώντος Λειτουργού σχετικά με πειθαρχική έρευνα εναντίον του αιτητή, μαζί με κατηγορητήριο υπογραμμένο από τον αρμόδιο Υπουργό Υγείας, με σκοπό την έναρξη πειθαρχικής διαδικασίας εναντίον του σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις των περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων.
Η καθ’ ης η αίτηση, στη συνεδρία της ημερομηνίας 2/6/1999, ενεργούσα μέσα στα πλαίσια του άρθρου 85(2) των εν λόγω Νόμων, έκρινε ότι το δημόσιο συμφέρον απαιτούσε να τεθεί ο αιτητής σε διαθεσιμότητα από τη μέρα εκείνη και μέχρι την ολοκλήρωση της εναντίον του υπόθεσης.
Το σχετικό πρακτικό της καθ’ ης η αίτηση έχει ως εξής:-
«Η Επιτροπή, περαιτέρω, έχοντας υπόψη τη σοβαρότητα των κατηγοριών που ο καθ’ ου η δίωξη αντιμετωπίζει, καθώς επίσης και τη φύση των καθηκόντων τα οποία ασκεί, κρίνει ότι το δημόσιο συμφέρον απαιτεί να τεθεί ο υπάλληλος σε διαθεσιμότητα από σήμερα, 2.6.99, μέχρι την ολοκλήρωση της εναντίον του υπόθεσης.
Η Επιτροπή αποφασίζει επίσης να λαμβάνει ο υπάλληλος το ½ των απολαβών του κατά τη διάρκεια της διαθεσιμότητάς του.»
Η απόφαση αυτή της καθ’ ης η αίτηση είναι το αντικείμενο [*1080]της προσφυγής.
Η ουσία των πειθαρχικών παραπτωμάτων τα οποία αποδίδονταν στον αιτητή σύμφωνα με το κατηγορητήριο ήταν ότι, περί την 21/4/1998, και ενώ υπηρετούσε στη θέση Κλινικού Ψυχολόγου στις Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας, στην περιοχή «Πέτρα του Ρωμιού» στην Πάφο, ήλθε σε σεξουαλική επαφή με κάποια ασθενή του εκμεταλλευόμενος τη σχέση εξάρτησης και ή τη σχέση ασθενούς-ιατρού, κατά παράβαση των υποχρεώσεών του ως δημόσιου υπαλλήλου.
Τα καθήκοντα και οι ευθύνες της θέσης του αιτητή, όπως προβλέπονται από το σχετικό Σχέδιο Υπηρεσίας, είναι οι ακόλουθες.
«(α) Εφαρμόζει εξειδικευμένες ψυχοδιαγνωστικές μεθόδους και ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις σε άτομα ή ομάδες που προσέρχονται ή παραπέμπονται σ’ αυτόν ή βρίσκονται κάτω από τη φροντίδα διαφόρων κρατικών ιδρυμάτων και υπηρεσιών.
(β) Παρέχει συμβουλευτική και υποστηρικτική βοήθεια στον τομέα της Κλινικής Ψυχολογίας, ανάλογα με την ειδικότητά του, σε άτομα, οικογένειες, ομάδες και οργανωμένα σύνολα.
(γ) Εκπαιδεύει ή/και συμβουλεύει άλλους στην κατανόηση ψυχολογικών θεωριών και στην εφαρμογή ψυχολογικών δεξιοτήτων και ευαισθητοποιεί το κοινό σε θέματα ψυχικής υγείας.
(δ) Διεξάγει έρευνες στον τομέα της Κλινικής Ψυχολογίας και γενικότερα στον τομέα της υγείας.
(ε) Εκτελεί οποιαδήποτε άλλα καθήκοντα του ανατεθούν.»
Ο κυριότερος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι η απόφαση της καθ’ ης η αίτηση να θέσει τον αιτητή σε διαθεσιμότητα για λόγους δημοσίου συμφέροντος πάσχει υπό την έννοια ότι δεν διευκρινίζει ούτε συγκεκριμενοποιεί ή εξειδικεύει επαρκώς τους λόγους δημόσιου συμφέροντος που επικαλείται.
Σύμφωνα με τη νομολογία όταν ένα διοικητικό όργανο λαμβάνει απόφαση κατ’ επίκληση του δημόσιου συμφέροντος οφείλει να αιτιολογεί ειδικά την απόφασή του εξειδικεύοντας τους λό[*1081]γους δημόσιου συμφέροντος που οδηγούν στη λήψη της. Η κατάληξη πως ορισμένη απόφαση εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον αποτελεί συμπέρασμα που προϋποθέτει την ύπαρξη δεδομένων πάνω στη βάση των οποίων εξάγεται. Ειδικότερα, για τον προσδιορισμό του δημόσιου συμφέροντος, ώστε να τεθεί ένας υπάλληλος σε διαθεσιμότητα διαρκούσης της εκκρεμοδικίας και μέχρι την τελική εκδίκαση της πειθαρχικής υπόθεσης εναντίον του, είναι απαραίτητη η αποκάλυψη της αληθούς φύσης των παραπτωμάτων και των στοιχείων που τα συνθέτουν, ώστε το δημόσιο συμφέρον να εξειδικεύεται με αναφορά σε συγκεκριμένα περιστατικά και να προσδιορίζεται με τρόπο που να αποκαλύπτει το συλλογισμό και να καθιστά έτσι εφικτό το δικαστικό έλεγχο. (Βλ., μεταξύ άλλων, Μιχ. Δ. Στασινόπουλος - Δίκαιο των Διοικητικών Πράξεων, Ανατ. 1982, σελ. 335-336, Δαγτόγλου - Γενικό Διοικητικό Δίκαιο, Β΄ Έκδοση, σελ. 120, παράγρ. 343, Adamides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 343, Kazamias v. Republic (1982) 3 C.L.R. 239, Πολύβιος Νικολάου ν. Ε.Δ.Υ. (1992) 4 Α.Α.Δ. 3959, Σκαρπάρης ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1993) 4 Α.Α.Δ. 476, Στεφανίδης και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 367, Περικλέους ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Αγίας Νάπας (1993) 3 Α.Α.Δ. 579, Ελένη Χριστοφόρου ν. Ε.Δ.Υ., Προσφυγή Αρ. 524/98 - απόφαση ημερ. 10/11/1998, Μ. Πισσούριου ν. Δημοκρατίας (1999) 4 Α.Α.Δ. 686).
Έχω την άποψη ότι στο σχετικό απόσπασμα από τα πρακτικά της καθ’ ης η αίτηση, το οποίο έχω παραθέσει επί λέξει πιο πάνω, δεν αιτιολογούνται ειδικά οι λόγοι δημόσιου συμφέροντος που οδήγησαν στην προσβαλλόμενη απόφαση ούτε εξειδικεύεται επαρκώς το επικαλούμενο δημόσιο συμφέρον ώστε τούτο να προσδιορίζεται κατά τρόπο που να αποκαλύπτει το συλλογισμό της καθ’ ης η αίτηση και να καθιστά έτσι εφικτό το δικαστικό έλεγχο. Υπάρχει μία γενική και αόριστη αναφορά στη σοβαρότητα των κατηγοριών που αντιμετωπίζει ο αιτητής σε συνάρτηση με μία, επίσης γενική και αόριστη, αναφορά στη φύση των καθηκόντων τα οποία ασκεί. Θα μπορούσε να πιθανολογηθεί ότι εκείνο το οποίο είχε κατά νουν η καθ’ ης η αίτηση ως λόγο δημόσιου συμφέροντος που επέβαλλε τη διαθεσιμότητα του αιτητή κατά τη διάρκεια της δίκης του ήταν, παραδείγματος χάριν, ο κίνδυνος, σε περίπτωση παραμονής του στην Υπηρεσία, και αν πράγματι ήταν ένοχος των πειθαρχικών αδικημάτων που του αποδίδονταν, να τα επαναλάβει. Ή, για να αναφέρω και δεύτερο παράδειγμα, το ενδεχόμενο να κλονισθεί η εμπιστοσύνη των ασθενών και του κοινού αναφορικά με τη ψυχοθεραπευτική περίθαλψη που παρείχαν οι Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας. Όμως το Δικαστήριο δεν μπο[*1082]ρεί να στηρίζεται σε πιθανολογήσεις.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146(4)(α) του Συντάγματος.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο