- και -

Δημοκρατίας της Κύπρου, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,

---------------------------

Θεμιστοκλή Χρίστου, από Λευκωσία,

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,

---------------------------

Για τον αιτητή στην υπόθεση αρ. 1047/97: Λ. Γεωργιάδου.

Για τον αιτητή στην υπόθεση αρ. 5/98: Α.Σ. Αγγελίδης.

Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Ε. Καρακάννα.

Για το ενδιαφερόμενο μέρος: Καμιά εμφάνιση.

---------------------------

Και οι δύο αιτητές θέτουν κατ΄ αρχάς υπό αμφισβήτηση τη σύσταση του Διευθυντή και έπειτα επικρίνουν ούτως ή άλλως την προσέγγιση της Ε.Δ.Υ. κατά την επιλογή. Και οι δύο προβάλλουν πως η σύσταση βρισκόταν σε διάσταση με τα στοιχεία του φακέλλου και πως ήταν αναιτιολόγητη. Επιπλέον, ο αιτητής Θεμιστοκλής Χρίστου στην προσφυγή αρ. 5/98 καταλογίζει και δύο άλλα συναφή σφάλματα. Το ένα έχει ως άξονα το ότι για να καταλήξει στη σύσταση ο Διευθυντής πήρε, καθώς ανέφερε, πληροφορίες από τους ανώτερους λειτουργούς του Τμήματος και από τους άμεσα προϊσταμένους των υποψηφίων, χωρίς όμως να τις καταγράψει ή να τις προσδιορίσει. Το άλλο αφορά το ότι ο Διευθυντής, κατά τη διατύπωση της σύστασης, δεν προέβη σε ονομαστική σύγκριση του καθενός με τους άλλους υποψηφίους. Ως προς την προσέγγιση της Ε.Δ.Υ., είναι η θέση και των δύο αιτητών ότι η Ε.Δ.Υ. παρέλειψε να διερευνήσει για να πληροφορηθεί σχετικά με τα στοιχεία του καθενός και ότι εν πάση περιπτώσει δεν αιτιολόγησε την απόφαση της.

Η σύσταση του Διευθυντή είχε ως εξής:

Ο αιτητής Κώστας Ν. Κωνσταντίνου έχει λόγο να παραπονείται. Σε προσόντα ήταν ισοδύναμος με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Το ίδιο και σε βαθμολογημένη αξία. Ενώ σε αρχαιότητα προηγείτο με αναφορά στην ημερομηνία γέννησης. Τα όσα ο Διευθυντής ανέφερε ότι χαρακτήριζαν το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν μπορεί παρά να ίσχυαν και για αυτόν τον αιτητή αφού στα αντίστοιχα στοιχεία των υπηρεσιακών εκθέσεων δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά. Εν τέλει, στην ειδική σύγκριση στην οποία προέβη μεταξύ των δύο, εκείνο που κατά το Διευθυντή διέκρινε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ήταν ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζε τα έκτακτα περιστατικά. Επρόκειτο περί σημαντικής, όπως την περιέγραψε, ιδιότητας για την εργασία τους. Αυτή η εξειδίκευση μοιάζει με ό,τι είχε γενικότερα αναφέρει λίγο ενωρίτερα στη διατύπωση της σύστασης όταν είπε πως το ενδιαφερόμενο πρόσωπο “Είναι σε θέση να αναπτύσσει πρωτοβουλίες, ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση ασυνήθιστων καταστάσεων.” Φαίνεται να ταύτισε την εν λόγω ιδιότητα με την πρωτοβουλία. Όμως για όλα τα έτη από 1990 μέχρι 1996 είχαν και οι δύο σε αυτό το στοιχείο ακριβώς την ίδια βαθμολογία. Αν δε η ιδιότητα την οποία ο Διευθυντής απέδωσε στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν περιοριζόταν σε μόνο την πρωτοβουλία θα δυσκολευόμουν να δεχθώ πως δεν την κάλυπτε κάποιο άλλο βαθμολογημένο στοιχείο, όπως η απόδοση, αφού θεωρείτο σημαντική για την εκτέλεση της εργασίας τους. Παρατηρώ ότι στο στοιχείο της απόδοσης ήταν τα τελευταία έξι χρόνια ισοδύναμοι. Δεν μπορεί ο Διευθυντής με μια τέτοια δήλωση να διαφοροποιεί την εικόνα που προκύπτει από τη βαθμολογημένη αξία: ανεβάζοντας τον ένα και συνακόλουθα κατεβάζοντας τον άλλο. Όπως λέχθηκε στην Κρυστάλλω Χριστοδουλίδου ν. Δημοκρατίας Α.Ε. 2374 ημερ. 15 Σεπτεμβρίου 1999:

Αν μέσα από τα βαθμολογημένα στοιχεία ο Διευθυντής διακρίνει διαφορά μεταξύ του ενός και του άλλου υποψηφίου σε κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο που αποκτά ιδιαίτερη, κατά την εκτίμηση του, σημασία ενόψει των όσων απαιτεί η νέα θέση, πρέπει να το εντοπίζει και να το εξηγεί για να φαίνεται γιατί προτίμησε τον ένα αντί τον άλλο. Χωρίς έτσι να μεταβάλλεται συγκριτικά η υπηρεσιακή αξία των υπαλλήλων από στοιχεία που φέρνει ο ίδιος ο Διευθυντής βάσει των όσων λέει ότι γνωρίζει προσωπικά ή ότι πληροφορήθηκε από άλλους. Με τη σύσταση υποδεικνύεται, όπου τα δεδομένα το επιτρέπουν, ποιος είναι ο καταλληλότερος για τη θέση. Από αυτή την άποψη και σε αυτό το βαθμό είναι που η σύσταση αποτελεί αυτοτελές, ανεξάρτητο στοιχείο κρίσης.

Η σύσταση την οποία ακολούθησε η Ε.Δ.Υ. δεν ήταν λοιπόν στην παρούσα περίπτωση αιτιολογημένη σε ό,τι αφορά τον αιτητή Κώστα Ν. Κωνσταντίνου. Με αυτή την κατάληξη δεν παρίσταται ανάγκη να επεκταθώ σε ο,τιδήποτε άλλο στην υπό αναφορά προσφυγή.

Η εικόνα για τον αιτητή Θεμιστοκλή Χρίστου είναι διαφορετική. Ο συνήγορος του τον εμφανίζει να “υπερτερεί οριακά” σε αξία. Αυτό όμως δεν υποστηρίζεται από τα στοιχεία των φακέλων. Καθώς διαπίστωσα, σε αξία υστερεί. Και αισθητά μάλιστα. Παραθέτω συγκριτικό πίνακα:

Το ίδιο υστερεί ο αιτητής και σε αρχαιότητα στην κατεχόμενη θέση Βοηθού Λειτουργού Αεροπορικών Κινήσεων 1ης Τάξης. Προήχθη σε αυτήν στις 15 Ιουνίου 1983· ενώ το ενδιαφερόμενο πρόσωπο την κατείχε από 15 Μαρτίου 1982.

Σε ό,τι αφορά τα προσόντα, αυτός ο αιτητής εμφανίζει ως σημαντικό και το ότι, πέραν των απαιτουμένων προσόντων κατέχει και πτυχίο νομικής με ειδίκευση στο Δημόσιο Δίκαιο και Πολιτικές Επιστήμες, του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ο συνήγορος του χαρακτήρισε αυτό το πτυχίο ως “απόλυτα σχετικό με το απαιτούμενο προσόν 4 που αφορά σε Κανονισμούς.” Στην παράγραφο 4 των απαιτουμένων προσόντων εκτίθενται τα εξής σχετικά με γνώση των Κανονισμών:

Η προσφυγή αρ. 5/98 του αιτητή Θεμιστοκλή Χρίστου δεν μπορεί να επιτύχει. Και απορρίπτεται με έξοδα.

Η προσφυγή αρ. 1047/97 του αιτητή Κώστα Ν. Κωνσταντίνου επιτυγχάνει με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.

Γ.Κ. Νικολάου,

Δ.

/ΕΘ