Η προσφυγή στρέφεται εναντίον απόφασης της καθ΄ ης η αίτηση Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (στο εξής "η Αρχή") ημερ. 30.6.98 με την οποία η Αρχή αποφάσισε την προαγωγή των ενδιαφερόμενων προσώπων Μίμη Πελεντρίτη και Χριστάκη Λαμπούρη στη θέση Ανώτερου Γραμματειακού Λειτουργού, Γραφείο Περιφέρειας Λεμεσού - Πάφου αναδρομικά από 1.6.1997 αντί του αιτητή.

Η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε κατόπιν επανεξέτασης, ύστερα από ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε προσφυγή του αιτητή εναντίον απόφασης της Αρχής ημερ. 20.5.97 με την οποία η Αρχή, προήγαγε τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα στην επίδικη θέση. Βλ. Ευαγόρας Βασιλείου ν. ΑΗΚ, προσφ. 571/97, ημερ. 27.2.98.

Η απόφαση ακυρώθηκε συναινούντων των δικηγόρων της Αρχής λόγω παράνομης σύνθεσης του οργάνου που έλαβε την απόφαση. Για τον ίδιο λόγο δεν μπορούσε να ήταν νόμιμη ούτε και η σύνθεση της Συμβουλευτικής Υπεπιτροπής ενώπιον της οποίας ο Διευθυντής διατύπωσε τις συστάσεις.

Κατά την επανεξέταση, η νέα Συμβουλευτική Υπεπιτροπή σε συνεδρία της που πραγματοποιήθηκε στις 16.6.98 μεταξύ άλλων έλαβε υπόψη συστάσεις υπέρ των ενδιαφερόμενων προσώπων που είχαν διατυπωθεί από τον αποθανόντα στο μεταξύ Διευθυντή της Αρχής στα πλαίσια της προηγούμενης προαγωγικής διαδικασίας. Η Συμβουλευτική Υπεπιτροπή σύστησε ξανά τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα και η Αρχή αφού έλαβε υπόψη την έκθεση της Συμβουλευτικής Υπεπιτροπής αποφάσισε στις 30.6.98 την προαγωγή τους.

Παρόμοιο ζήτημα εξετάστηκε πρόσφατα στις Δημήτρη Τορναρίτη κα ν. ΑΗΚ, προσφ. 348/98, ημερ. 2.2.2000 και Χριστάκη Νεοφύτου ν. ΑΗΚ, προσφ. 490/98, ημερ. 25.2.2000. Ο Νικολάου, Δ. έδωσε απάντηση ίδια με εκείνη που δόθηκε λίγο νωρίτερα επί του θέματος από τον Χ"Χαμπή, Δ. στην Ανδρέα Ευσταθιάδη ν. ΑΗΚ, προσφ. 329/98, ημερ. 22.12.1999. Ο Ηλιάδης, Δ. στην Αντώνης Γρηγορίου ν. ΑΗΚ, προσφ. 411/98, ημερ. 11.8.1999 έφθασε σε αντίθετη κατάληξη.

Ο τρόπος με τον οποίο οι αδελφοί Δικαστές Νικολάου και Χατζηχαμπής προσέγγισαν το θέμα συνοψίζεται στο πιο κάτω απόσπασμα της απόφασης στην Χριστάκη Νεοφύτου ν. ΑΗΚ (ανωτέρω):

Κατόπιν των ανωτέρω η κατάληξή μου είναι ότι η Συμβουλευτική Υπεπιτροπή ορθά έλαβε υπόψη τη σύσταση του αποθανόντα Διευθυντή της αρχής εφόσον η ακυρωτική απόφαση δεν επηρέασε το κύρος της σύστασης η οποία παρέμεινε νόμιμο στοιχείο κρίσης του ουσιώδους χρόνου και κατά την επανεξέταση.

Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι οι συστάσεις του Διευθυντή είναι αναιτιολόγητες και ότι συγκρούονται με τα στοιχεία των φακέλων.

Οι συστάσεις του Διευθυντή δόθηκαν γραπτώς και τις παραθέτω όπως καταγράφονται στα πρακτικά της συνεδρίας της Συμβουλευτικής Υπεπιτροπής ημερομηνίας 20.3.97. Εδώ σημειώνω ότι οι κανονισμοί δεν προβλέπουν για τον τρόπο με τον οποίο δίδονται οι συστάσεις (γραπτώς ή προφορικά) και συνεπώς δεν τίθεται ζήτημα διάκρισης μεταξύ γραπτής και προφορικής σύστασης.

Διαπιστώνω ότι οι συστάσεις είναι αιτιολογημένες και ότι αυτές συνάδουν με τα στοιχεία των φακέλων και τις κρίσεις των προϊσταμένων. Διαπιστώνω επίσης ότι τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα έχουν καλύτερες υπηρεσιακές εκθέσεις από τον αιτητή. Αναλυτικά η βαθμολογία του αιτητή και των ενδιαφερομένων προσώπων από το 1991 μέχρι το 1996 παρουσιάζει την εξής εικόνα:

Η αμφισβήτηση από πλευράς αιτητή των ενεργειών στις οποίες προέβη ο Διευθυντής προκειμένου να δώσει έγκυρη σύσταση για τους υποψήφιους παρέμεινε μετέωρη εφόσον δεν υπάρχουν βάσιμα στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τους υπαινικτικούς ισχυρισμούς του αιτητή. Η ολιγοήμερη απουσία του Διευθυντή στο εξωτερικό για προσωπικούς λόγους δεν αναιρεί το γεγονός της σύγκρισης των υποψηφίων ούτε και τη συλλογή πληροφοριών από τους προϊστάμενους των υποψηφίων. Προκύπτει από τη σύσταση ότι ο Διευθυντής είχε γνώση του περιεχομένου των φακέλων. Αυτό συνάγεται από την αναφορά του στα θεσμοθετημένα κριτήρια και στο σχόλιό του για οριακή διαφορά στη βαθμολογία δυο υποψηφίων (Τερεζόπουλου και Λαμπούρη). Βλ. Αλέξανδρος Κυπριανίδης ν. Δημοκρατίας, προσφ. αρ. 979/96, ημερ. 23.2.99.

Η προσωπική γνώση του Διευθυντή για τους υποψήφιους δεν είναι απαραίτητο να καταγράφεται εκτός αν είναι αντίθετη ή συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων. βλ. Απέητος κα ν. Δημοκρατίας (1991) 3 ΑΑΔ 64. Στην προκείμενη περίπτωση η προσωπική γνώση του Διευθυντή καταγράφεται στο πρακτικό και αποτελεί μέρος της αιτιολογίας της σύστασης.

Δεν απαιτείται επίσης η καταγραφή των πληροφοριών ή των απόψεων που ο Διευθυντής πήρε από άλλους λειτουργούς ή ο τρόπος με τον οποίο ο Διευθυντής αξιολόγησε αυτές τις απόψεις ή πληροφορίες. Βλ. Θ. Παντζιαρής ν. ΑΗΚ, προσφ. 744/98, ημερ. 26.5.1999 και Αλεξ. Κυπριανίδης ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω).

Προβλήθηκε ισχυρισμός ότι ο αιτητής υπερέχει έναντι του ενδιαφερόμενου προσώπου Πελεντρίτη σε αρχαιότητα και έναντι του ενδιαφερόμενου προσώπου Λαμπούρη σε προσόντα, χωρίς να υστερεί σε αξία, πείρα και ικανότητα.

Είναι γεγονός ότι ο αιτητής διατηρούσε υπεροχή σε αρχαιότητα κατά 20 μήνες έναντι του ενδιαφερόμενου προσώπου Πελεντρίτη. Η αρχαιότητα καθίσταται παράγων βαρύνουσας σημασίας όταν στα υπόλοιπα κριτήρια οι υποψήφιοι είναι ίσοι. Στην προκείμενη περίπτωση τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα υπερείχαν σε πείρα, απόδοση και αξία και είχαν υπέρ τους τη σύσταση του Διευθυντή. Ενόψει τούτου αποφαίνομαι ότι το πρώτο σκέλος του ισχυρισμού δεν ευσταθεί.

Καθόσον αφορά το δεύτερο σκέλος του ισχυρισμού ότι ο αιτητής υπερέχει του ενδιαφερόμενου προσώπου Λαμπούρη επειδή είναι κάτοχος πιστοποιητικού LCCΙ Intermediate παρατηρώ ότι από την επίδικη απόφαση προκύπτει πως η αρχή έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε όλα τα προσόντα των υποψηφίων σε συσχετισμό προς το ισχύον για τη θέση σχέδιο υπηρεσίας. Πρόκειται για πρόσθετο προσόν το οποίο δεν αποτελεί πλεονέκτημα με βάση το σχέδιο υπηρεσίας αλλά παράγοντα οριακής μόνο σημασίας για διεκδίκηση προαγωγής. Ούτε από μόνο του μπορεί να θεμελιώσει έκδηλη υπεροχή. Βλ. Δημοκρατία ν. Κουκκούρη κα (1993) 3 ΑΑΔ 598, Θ. Παντζιαρή ν. ΑΗΚ (ανωτέρω) και Δημοκρατία ν. Ανδρέου κα (1993) 3 ΑΑΔ 153.

Η απόφαση της Αρχής αιτιολογείται με τη δέουσα επάρκεια. Τα στοιχεία των φακέλων που ήταν ενώπιον της Αρχής συμπληρώνουν την αιτιολογία καθιστώντας δυνατό τον δικαστικό έλεγχο. Ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι των ενδιαφερόμενων προσώπων. Η επίδικη απόφαση ήταν καθόλα νόμιμη και εύλογα επιτρεπτή.

Α. Κραμβής, Δ.