Μετά από δεύτερη ακυρωτική απόφαση η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας διόρισε εκ νέου το Γ. Γεωργιάδη στη θέση (Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής) Διευθυντή Υπηρεσιών Διεθνών Σχέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων, αναδρομικά από τις 15.12.90. Κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 25.11.99, η ΕΔΥ αφού αφαίρεσε από την εικόνα όσα στοιχεία είχαν κριθεί παράνομα και όσα δεν ήταν δυνατό να ληφθούν υπόψη εξ αιτίας της αλλαγής στη σύνθεσή της, αιτιολόγησε την επιλογή με αναφορά στα ακαδημαϊκά προσόντα και στην πείρα των υποψηφίων.

Αφού κρίθηκε πως είχαν και οι δυο, ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης, αναγνωρίστηκε πως ο αιτητής υπερείχε σ΄ αυτό τον τομέα. Προσδόθηκε όμως αποφασιστική σημασία στο ότι, όπως σημειώθηκε, το ενδιαφερόμενο πρόσωπο είχε διδακτορικό δίπλωμα. Παρά το γεγονός ότι και ο αιτητής είχε μεταπτυχιακό πανεπιστημιακό τίτλο που το σχέδιο υπηρεσίας θεωρεί ως πρόσθετο προσόν. Αναφέρθηκε η ΕΔΥ και στην "αξία" των υποψηφίων την οποία, όπως αναφέρει, συνεκτίμησε. Δεν εξειδικεύονται όμως τα δεδομένα που την προσδιορίζουν και, ως προς το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, δεν υπάρχει κανένα σχετικό στοιχείο στο φάκελο. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν ήταν μέλος της δημόσιας υπηρεσίας για να υπάρχουν οποιεσδήποτε αξιολογήσεις του. Παραθέτω τα αποσπάσματα από την απόφαση της ΕΔΥ που περικλείουν την αιτιολόγηση της απόφασης που λήφθηκε:

Οι λόγοι ακυρότητας που προτείνει ο αιτητής δεν περιορίζονται σ΄ αυτά. Αναφέρονται και στα βασικά προσόντα του ενδιαφερόμενου προσώπου. Εισηγείται πως δεν είχε διεξαχθεί, σε κανένα στάδιο, η οφειλόμενη, ενόψει της έλλειψης οποιωνδήποτε σχετικών στοιχείων, έρευνα σε σχέση με το κατά πόσο, όπως απαιτεί το σχέδιο υπηρεσίας, το ενδιαφερόμενο πρόσωπο είχε

Είχα υπόψη μου την απόφαση της Ολομέλειας στη Μάριος Παπαδόπουλος ν. Οργ. Χρημ. Στέγης ΑΕ 1913 ημερομηνίας 14.9.98 και ζήτησα τις απόψεις των μερών αναφορικά με τη δυνατότητα έγερσης τέτοιων ζητημάτων τώρα. Συμφώνησαν και οι καθ΄ ων η αίτηση και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο πως είναι δυνατή η έγερσή τους. Παραθέτω τα δεδομένα. Στην πρώτη ακυρωτική απόφαση ο Κούρρης Δ. ασχολήθηκε με το θέμα και απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του αιτητή. (Βλ. Χριστόφορος Χριστοφόρου και Σωκράτης Σωκράτους ν. Κυπριακής Δημοκρατίας Προσφυγές 149/91 και 238/91 ημερομηνίας 14.2.92.) Ασκήθηκε έφεση και η ειδοποίησή της κατατέθηκε ενώπιόν μου. Προσβαλλόταν και από τις πιο πάνω απόψεις η πρωτόδικη απόφαση. Η Ολομέλεια διαπίστωσε θεμελιακής φύσης λόγο ακυρότητας και δεν ασχολήθηκε με άλλο θέμα. Ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων απέστειλε προς το Γενικό Διευθυντή της έγγραφο αναφορικά με την ποιότητα του ενδιαφερομένου προσώπου και αυτό τέθηκε ενώπιον της ΕΔΥ. Κρίθηκε ότι αναρμοδίως εκφράστηκε τέτοια άποψη και, πάντως, ότι το έγγραφο συνιστούσε ανεπίτρεπτη παρέμβαση της πολιτικής εξουσίας στη διοικητική λειτουργία. (Βλ. Σωκράτης Σωκράτους ν. Κυπριακής Δημοκρατίας ΑΕ 1531 ημερομηνίας 30.5.97.)

Το ζήτημα που με απασχόλησε αφορά στο γεγονός ότι η Ολομέλεια δεν είχε ασχοληθεί ειδικά με τους λόγους έφεσης σε σχέση με την κατοχή από το ενδιαφερόμενο πρόσωπο των πιο πάνω προσόντων. Η ΕΔΥ, στη συνεδρία της ημερομηνίας 5.9.97 που ακολούθησε, σημείωσε την αντίληψή της πως η πρώτη ακυρωτική απόφαση "στο σημείο αυτό δεν έχει ανατραπεί". Οπως ήταν και ενώπιόν μου η αρχική θέση των καθ΄ ων η αίτηση την οποία, όπως σημείωσα, εγκατέλειψαν στη συνέχεια. Δε χρειάζεται να με απασχολήσουν οι γενικότερες ενδεχομένως επιπλοκές. Δέχομαι ότι στην προκείμενη περίπτωση το θέμα είναι ανοικτό. Η πρώτη ακυρωτική απόφαση παραμερίστηκε, όπως προκύπτει στο σύνολό της, ενόψει της ύπαρξης ελαττώματος που άπτετο της ρίζας της διαδικασίας. Αυτό το ευρύτερο αποτέλεσμα της απόφασης της Ολομέλειας το δείχνει και το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση της πλειοψηφίας που εξέδωσε ο Νικολαϊδης, Δ.:

Το σχέδιο υπηρεσίας απαιτεί άπταιστη γνώση της μητρικής γλώσσας. Είναι αυτονόητο, λοιπόν, πως το γεγονός ότι τα ελληνικά είναι η μητρική γλώσσα του ενδιαφερομένου προσώπου, δεν αρκεί. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δήλωσε στην αίτησή του για διορισμό πως είχε άριστη γνώση της ελληνικής γλώσσας. Το μόνο από τα έγγραφα που επισύναψε και που θα ήταν δυνατό να συσχετισθεί με το θέμα, ήταν το απολυτήριό του από το γυμνάσιο. Στο βιογραφικό του σημείωμα αναφέρει και πως δημοσίευσε μια μελέτη στα ελληνικά την οποία όμως δεν κατέθεσε. Στην πρώτη ακυρωτική απόφαση γίνεται αναφορά σε ένορκες δηλώσεις σύμφωνα με τις οποίες το κείμενο παρουσιάστηκε στην ΕΔΥ αργότερα κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του. Δεν υπάρχουν τέτοια δεδομένα ενώπιόν μου. Ο φάκελος δεν περιέχει οτιδήποτε και, το κυριότερο, ποτέ δεν αιτιολόγησε η ΕΔΥ με αυτό τον τρόπο την κρίση της πως το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κατείχε το προσόν. Στην πρώτη απόφαση ημερομηνίας 30.10.90 και στην τελευταία, την προσβαλλόμενη δηλαδή, δεν αναφέρθηκε στο θέμα. Στην απόφαση ημερομηνίας 5.9.97 εξειδικεύθηκε μόνο το απολυτήριο γυμνασίου του ενδιαφερομένου προσώπου και το γεγονός ότι υπηρέτησε στο Γραφείο του Προέδρου της Βουλής. Οπως θα δούμε δε και στη συνέχεια, δεν υπάρχει στους φακέλους οποιοδήποτε στοιχείο που θα ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθεί σε σχέση με την υπηρεσία του στο Γραφείο του Προέδρου της Βουλής.

Είναι λοιπόν προφανές πως δε διεξάχθηκε η απαιτούμενη έρευνα. Τα δυο στοιχεία που αναφέρθηκαν με κανένα τρόπο δεν είναι, αφ΄ εαυτών, τεκμήριο άπταιστης γνώσης.

Εχουμε δει τη διαπίστωση στην απόφαση της πλειοψηφίας της Ολομέλειας πως δεν υπάρχει στο φάκελο οτιδήποτε το σχετικό αναφορικά με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Δεν έστρεψε την προσοχή της προς αυτό το θέμα στη συνέχεια η ΕΔΥ και η θεώρηση πως το ενδιαφερόμενο πρόσωπο είχε αυτό το προσόν απολήγει να είναι εντελώς αναιτιολόγητη ως ασύνδετη προς οποιοδήποτε στοιχείο που θα έδειχνε κατοχή του προσόντος. Στοιχειοθετείται συνεπώς και δεύτερος λόγος ακυρότητας.

Πράγματι, όμως, εγείρεται ζήτημα ελλιπούς έρευνας σε σχέση με την άλλη πτυχή του παραπόνου. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κατέθεσε βιογραφικό σημείωμα και καταγράφει ως εξής τα ακαδημαϊκά του προσόντα:

Αναγνωρίστηκε πως ο αιτητής υπερέχει σε πείρα έναντι του ενδιαφερομένου προσώπου αλλά το θέμα δεν τελειώνει με αυτό τον τρόπο. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο προσεγγίστηκε ως έχων πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης από το 1987 και, κατά τον αιτητή, ενδεχομένως θα ήταν άλλη η κατάληξη αν, όπως είναι η πραγματικότητα, διαπιστωνόταν πως δεν είχε τέτοια πείρα, οποιασδήποτε διάρκειας. Σημειώνει σ΄ αυτό το πλαίσιο πως η υπεροχή του ενδιαφερομένου προσώπου έναντι άλλων υποψηφίων αιτιολογήθηκε ακριβώς με αναφορά σ΄ αυτή την υποτιθέμενη πείρα του.

Η εισήγηση ευσταθεί. Δεν υπάρχει τίποτε στο φάκελο που να παρέχει στήριξη στη διαπίστωση της ΕΔΥ πως το ενδιαφερόμενο πρόσωπο απέκτησε από το 1987 πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης. Δεν ερευνήθηκε το θέμα και όσα στοιχεία υπάρχουν είναι εντελώς ουδέτερα. Το 1987 ανατέθηκαν στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο "ειδικά καθήκοντα" ως Συμβούλου του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων αλλά, όπως ορθά δέχτηκε και η κα Κούσιου, δεν υπάρχει στο φάκελο οτιδήποτε που να δείχνει ποιας φύσης ήταν αυτά τα "ειδικά καθήκοντα".

Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.