(2001) 4 ΑΑΔ 104
[*104]1 Μαρτίου, 2001
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΑΟΛΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΜΕΣΩ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
Καθ’ ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 225/1999)
Αναγκαστική Απαλλοτρίωση ― Αίτημα επιστροφής του απαλλοτριωθέντος στον ιδιοκτήτη του βάσει του Άρθρου 15(1) του περί Αναγκαστικής Απαλλοτρίωσης Νόμου αρ. 15/62 και του Άρθρου 23.5 του Συντάγματος ― Περιστάσεις υπό τις οποίες κρίθηκε σύννομη η απόρριψη του αιτήματος στην κριθείσα περίπτωση.
Διοικητικό Όργανο ― Αρμοδιότητα ― Απόρριψη ισχυρισμού περί αναρμοδιότητας στην κριθείσα περίπτωση ― Ο συντάκτης της επιστολής κοινοποίησης της επίδικης πράξης δεν είναι αυτός που έλαβε την απόφαση αλλά απλώς τη διαβίβασε στον αιτητή.
Ο αιτητής επεδίωξε την ακύρωση της απόρριψης του αιτήματός του για επιστροφή του απαλλοτριωθέντος ακινήτου του ισχυριζόμενος ότι ο σκοπός για τον οποίο αυτό είχε απαλλοτριωθεί κατέστη ανέφικτος.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Η δημιουργία χώρων στάθμευσης, τοποθετημένων σε τέτοιους χώρους γεωγραφικά ώστε να αποτελούν ενιαίο έργο της ευθυγράμμισης και διαπλάτυνσης του δρόμου, συνιστά ενιαίο στοιχείο της δημόσιας ωφελείας, όπως περιγράφεται στη γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης που είναι: «η δημιουργία, βελτίωση και ανάπτυξη των συγκοινωνιών στη Δημοκρατία». Βέβαια, η υλοποίηση αυτού ειδικά [*105]του μέρους του έργου, δεν αφορά άμεσα την παρούσα υπόθεση. Η ύπαρξη όμως του σχεδιασμού, και η πρόθεση πραγμάτωσής του, καταδεικνύει πως οι λόγοι για τους οποίους έγινε η επίδικη απαλλοτρίωση δεν κατέστησαν ανέφικτοι. Υφίστανται προς υλοποίηση.
2. Αβάσιμη κρίνεται και η χωρίς οποιαδήποτε επιχειρηματολογία εισήγηση, που πρωτοεμφανίστηκε στην απαντητική αγόρευση των δικηγόρων του αιτητή, πως η προσβαλλλόμενη απόφαση, αυτή δηλαδή που αναφέρεται στην αίτηση ακυρώσεως, ελήφθη από αναρμόδιο όργανο. Ο λειτουργός που συνέταξε και υπέγραψε την εν λόγω επιστολή, δεν είναι το πρόσωπο που έλαβε την απόφαση, αλλά απλώς τη διαβίβασε στον αιτητή.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή από τον αιτητή κατά της απόρριψης, στις 21/12/98, του αιτήματός του για επιστροφή της απαλλοτριωθείσας περιουσίας του.
Δ. Καλλής, για τον Αιτητή.
Δ. Καλλίγερος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για το Καθ’ ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Στις 6.9.91 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης ακίνητης ιδιοκτησίας στο Στρόβολο, επαρχία Λευκωσίας. Ακολούθησε το διάταγμα απαλλοτρίωσης, που δημοσιεύθηκε στις 5.11.91, το οποίο επηρεάζει και μέρος του κτήματος του αιτητή, με κτηματολογικά στοιχεία τεμ. 185 Φ.Σχ.ΧΧΙ/61.62. Στη γνωστοποίηση καθορίζεται ο σκοπός της δημόσιας ωφελείας που θα επιτευχθεί με την απαλλοτρίωση ως εξής: “για τη δημιουργία, βελτίωση και ανάπτυξη των συγκοινωνιών στη Δημοκρατία και η απαλλοτρίωση της επιβάλλεται για τους πιο κάτω λόγους δηλαδή για τη διαπλάτυνση και ευθυγράμμιση της οδού Αγίας Μαρίνας στο Στρόβολο, στο σημείο που αυτή διέρχεται πάνω από τον Πεδιαίο ποταμό”
Οι εργασίες διαπλάτυνσης και ευθυγράμμισης της οδού Αγίας Μαρίνας, που περιλαμβάνει και την κατασκευή νέας γέφυρας πάνω από το Πεδιαίο ποταμό, άρχισε τον Οκτώβρη του 1991 και συμπληρώθηκε το τέλος του 1992. Το έργο, που κρίθηκε απόλυτα ανα[*106]γκαίο, υιοθετήθηκε μετά από σχετικό αίτημα του Δήμου Στροβόλου στο Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως, που ετοίμασε και το ρυθμιστικό σχέδιο του έργου. Η διαπλάτυνση και ευθυγράμμιση της πιο πάνω οδού εντάσσεται μέσα στα γενικότερα σχέδια της κυκλοφοριακής διαχείρισης της λεωφόρου Στροβόλου.
Είναι παραδεκτό πως η επίδικη ιδιοκτησία του αιτητή δεν έχει χρησιμοποιηθεί στις εργασίες για τη διαπλάτυνση, και ευθυγράμμιση της οδού Αγίας Μαρίνας. Θα χρησιμοποιηθεί όμως, σύμφωνα με το σχεδιασμό του έργου, για τη δημιουργία χώρου στάθμευσης οχημάτων κοντά στη Λεωφόρο Στροβόλου, ώστε να απαμβλυνθεί το σοβαρό πρόβλημα στάθμευσης που υπάρχει κατά μήκος του δρόμου αυτού.
Με τούτο ως δεδομένο, ο αιτητής εισηγείται πως η επίδικη ακίνητη ιδιοκτησία του δεν χρησιμοποιήθηκε για τους σκοπούς που αναφέρονται στη γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης. Γι’ αυτό και με σχετική επιστολή του, ημερ. 14.7.98, στην οποία επικαλείται το άρθρο 15(1) του περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Νόμου Ν.15/62 ζήτησε να του επιστραφεί.
Στη γραπτή αγόρευση των δικηγόρων του αναφέρονται τα πιο πάνω γεγονότα, γίνεται δε μνεία και του άρθρου 23.5 του Συντάγματος.
Η διοίκηση απάντησε στην πιο πάνω επιστολή, στις 21.12.98. Τον πληροφόρησε πως δεν εξέλειπαν οι λόγοι για τους οποίους απαλλοτριώθηκε η ακίνητη ιδιοκτησία του, όπως αυτοί καθορίζονται στη γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης και το διάταγμα που ακολούθησε. Γι’ αυτό και το αίτημα του απορρίφθηκε.
Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας υποστηρίζει την απόφαση της διοίκησης, αναφέροντας πως η δημιουργία χώρων στάθμευσης εντάσσεται στο έργο της διαπλάτυνσης - ευθυγράμμισης της οδού Αγίας Μαρίνας, και συνδέεται άρρηκτα με το σκοπό και αποτελεσματικότητα του έργου, δηλαδή την εν γένει διευκόλυνση της κυκλοφοριακής κίνησης. Επισημαίνει επίσης πως στη γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης, που ενθέτω πιο πάνω, καθορίζεται ως σκοπός της δημόσιας ωφελείας η δημιουργία, βελτίωση και ανάπτυξη της συγκοινωνίας στη Δημοκρατία, ενώ στη συνέχεια εξειδικεύεται ο λόγος, που είναι η διαπλάτυνση και ευθυγράμμιση της οδού Αγίας Μαρίνας. Τέλος, εισηγείται, ότι είναι φανερό πως όχι μόνο δεν κατέστη ανέφικτος ο σκοπός της απαλλοτρίωσης, αλλά αντίθετα αποδεικνύεται πως σύντομα θα προχωρήσει και η υλοποίησή του.
[*107]Συμφωνώ με τις θέσεις που αναπτύσσει με καθαρότητα στη γραπτή του αγόρευση ο δικηγόρος της Δημοκρατίας. Συνοπτικά να παρατηρήσω πως η δημιουργία χώρων στάθμευσης, τοποθετημένων σε τέτοιους χώρους γεωγραφικά ώστε να αποτελούν ενιαίο έργο της ευθυγράμμισης και διαπλάτυνσης του δρόμου, συνιστά ενιαίο στοιχείο της δημόσιας ωφελείας, όπως περιγράφεται στη γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης που είναι: “η δημιουργία, βελτίωση και ανάπτυξη των συγκοινωνιών στη Δημοκρατία”. Βέβαια, η υλοποίηση αυτού ειδικά του μέρους του έργου, δεν αφορά άμεσα την παρούσα υπόθεση. Η ύπαρξη όμως του σχεδιασμού, και η πρόθεση πραγμάτωσης του, καταδεικνύει πως οι λόγοι για τους οποίους έγινε η επίδικη απαλλοτρίωση δεν κατέστησαν ανέφικτοι. Υφίστανται προς υλοποίηση.
Τέλος, αβάσιμη κρίνεται και η χωρίς οποιαδήποτε επιχειρηματολογία εισήγηση, που πρωτοεμφανίστηκε στην απαντητική αγόρευση των δικηγόρων του αιτητή, πως η προσβαλλόμενη απόφαση, αυτή δηλαδή που αναφέρεται στην αίτηση ακυρώσεως, ελήφθη από αναρμόδιο όργανο. Ο λειτουργός που συνέταξε και υπέγραψε την εν λόγω επιστολή, δεν είναι το πρόσωπο που έλαβε την απόφαση, αλλά απλώς τη διαβίβασε στον αιτητή.
Η�προσφυγή απορρίπτεται με £400 έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο