(2001) 4 ΑΑΔ 377
[*377]22 Μαΐου, 2001
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση Αρ. 805/1999)
1. ΔΩΡΑ ΓΕΡΜΑΝΟΥ,
2. ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Κ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
3. ΑΣΤΕΡΩ ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 837/1999)
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΙΧΑΗΛ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 906/1999)
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ’ ων η αίτηση.
[*378](Υπόθεση Αρ. 955/1999)
ΝΙΚΟΣ ΑΔΑΜΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 956/1999)
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΑΘΑ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 960/1999)
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΕΡΙΩΤΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 805/1999, 837/1999,
906/1999, 955/1999, 956/1999, 960/1999)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Προσόντα ― Πλεονέκτημα ― Το πλεονέκτημα της πείρας της σχετικής με τα καθήκοντα της [*379]υπό πλήρωση θέσης ― Χρονική έκταση ― Καθορισμός της από την Ε.Δ.Υ. και όχι από το σχέδιο υπηρεσίας ― Κρίθηκε εύλογη η χρονική έκταση των έξι μηνών.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Σύσταση του Προϊσταμένου ― Η σημασία σύστασης χωρίς αιτιολόγηση δεν μπορεί να υπερβαίνει κατά πολύ τη μηδενική.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Σύσταση του Προϊσταμένου ― Έκφραση άποψης από τον Προϊστάμενο ως προς την απόδοση των υποψηφίων στην προφορική εξέταση ― Δεν είναι μεμπτή.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Προσόντα ― Απαιτούμενο ακαδημαϊκό προσόν το οποίο θεωρήθηκε από την Ε.Δ.Υ. στην κριθείσα περίπτωση ότι δεν χορηγείται από κανένα πανεπιστήμιο ― Η πορεία που ακολούθησε η Ε.Δ.Υ. και η απόρριψή της από το Δικαστήριο ― Συνέπειες.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Προφορικές συνεντεύξεις ενώπιον της Συμβουλευτικής Επιτροπής και ενώπιον της Ε.Δ.Υ. ― Αιτιολόγηση των εντυπώσεων από αυτές ― Κρίθηκε επαρκής στην κριθείσα περίπτωση παρά την περιορισμένη της έκταση και παρά την παράλληλη χρήση του πίνακα καταγραφής των αποτελεσμάτων που αποκρούεται από τη νομολογία.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Προσόντα ― Πλεονέκτημα ― Η απαίτηση για ειδική αιτιολόγηση της παραγνώρισής του ― Δεν δόθηκε στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Σύσταση του Προϊσταμένου ― Η απαίτηση αιτιολόγησης της παραγνώρισής της ― Κρίθηκε επαρκής στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις.
Παθόντες και Εγκλωβισμένοι ― Ο περί Επαγγελματικής Αποκατάστασης των Παθόντων και των Τέκνων των Εγκλωβισμένων Νόμος του 1997 (Ν.55(Ι)/97 όπως τροποποιήθηκε με τον Ν.100(Ι)/98)) ― Ο τρόπος με τον οποίο εφαρμόστηκε ο Νόμος στην κριθείσα περίπτωση ― Επικυρώθηκε ― Περιστάσεις.
Οι αιτητές προσέβαλαν την επιλογή των ενδιαφερομένων μερών για πλήρωση της πρώτου διορισμού και προαγωγής θέσης Κτηματολογικού Λειτουργού Β΄.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, εν μέρει ακυρώνοντας την επίδικη από[*380]φαση, αποφάσισε ότι:
1. Ζήτημα τέθηκε ως προς τον καθορισμό της έκτασης του πλεονεκτήματος της πείρας σε μόνο έξι μήνες. Καλύτερα θα ήταν αν η έκταση προβλεπόταν στο ίδιο το σχέδιο υπηρεσίας. Πάντως η Ε.Δ.Υ., η οποία έφερε εν τέλει την ευθύνη καθορισμού της έκτασης, διατηρούσε ευρεία διακριτική ευχέρεια και παρόλον που δεν εξήγησε ειδικά την επιλογή της για την έκταση της πείρας, η έκταση των έξι μηνών, αν και θα μπορούσε να ήταν και πολύ μεγαλύτερη, ευρίσκετο μέσα στα όρια της λογικής.
2. Η σημασία σύστασης χωρίς αιτιολόγηση δεν μπορεί να υπερβαίνει κατά πολύ τη μηδενική.
3. Τέθηκε επίσης ζήτημα αναφορικά με το ότι ο Διευθυντής εξέφρασε άποψη για την απόδοση των υποψηφίων στην προφορική εξέταση. Τέτοιο ζήτημα εξετάστηκε στη Πογιατζής ν. Δημοκρατίας, (2001) 4 Α.Α.Δ. 127.
4. Το επόμενο ζήτημα προς εξέταση είναι το κατά πόσο τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Χαραλαμπία Τσαγγαρίδου και Αντρούλλα Χατζημάρκου κατείχαν το ακαδημαϊκό προσόν της παραγράφου 3(1)(α) του σχεδίου υπηρεσίας. Η Χ. Τσαγγαρίδου κατείχε πτυχίο Εφαρμοσμένης Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Η Α. Χατζημάρκου κατείχε πτυχίο Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Κύπρου και μεταπτυχιακό “M.Sc. in Analysis Design and Management of Information Systems” του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Αυτά δεν μπορούσαν λογικά να θεωρηθούν ότι ικανοποιούσαν την απαίτηση για “θέματα σχετικά με την ανάπτυξη συστημάτων πληροφοριών στοιχείων γης (L.I.S. Legal/Fiscal)”. Κατ’ αρχάς το κατά πόσο ο τίτλος L.I.S. Legal/Fiscal προσφερόταν από οποιοδήποτε πανεπιστήμιο ή όχι, δεν ήταν δυνατό να οδηγήσει σε οποιοδήποτε συμπέρασμα. Καλώς ή κακώς, αποτελούσε μέρος του σχεδίου υπηρεσίας και το ζητούμενο, καθ’ οιονδήποτε χρόνο, ήταν το κατά πόσο κάποιος υποψήφιος το κατείχε. Έπειτα, το αν οι κάτοχοι διπλώματος στην Πληροφορική “κατέχουν τη γνώση για την ανάπτυξη συστημάτων πληροφοριών για διάφορους κλάδους περιλαμβανομένων των στοιχείων γης” δεν ήταν, όπως θεώρησε η Ε.Δ.Υ., εκείνο που “ακριβώς απαιτείται από το σχέδιο υπηρεσίας”. Εκείνο που το σχέδιο απαιτούσε ήταν προσόν κατά την απόκτηση του οποίου να είχε ασχοληθεί ο κάτοχος με την ανάπτυξη συστημάτων πληροφοριών στοιχείων γης, και όχι γενικό προσόν στην Πληροφορική το οποίο παρείχε στον κάτοχο δυνατότητες να ασχοληθεί πιο εξειδικευμένα και με τη γη. Η αναφορά σε L.I.S. (Land Information [*381]Systems) υποδήλωνε πως το αντικείμενο σπουδών πληροφορικής θα έπρεπε να ήταν συναρτημένο με τις ανάγκες σε θέματα γης, θέματα που αφορούσαν είτε τη νομική είτε την οικονομική (legal/fiscal) πτυχή. Κατά συνέπεια τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Χαραλαμπία Τσαγγαρίδου και Αντρούλλα Χατζημάρκου, παρόλον που ήταν κατά τα φαινόμενα καθ’ όλα άριστες, δεν ήταν προσοντούχες για τη συγκεκριμένη θέση.
5. Ως προς το κατά πόσο η Συμβουλευτική Επιτροπή αιτιολόγησε τη γενική εντύπωσή της για την απόδοση των υποψηφίων στην προφορική εξέταση, ζήτημα το οποίο τέθηκε και σε σχέση με τα αποτελέσματα της προφορικής εξέτασης που διεξήγαγε η Ε.Δ.Υ., η περιορισμένη έκταση των λόγων που διατυπώθηκαν και στη μια περίπτωση και στην άλλη, για να εξηγήσουν την αντίστοιχη γενική εντύπωση, εγείρουν πράγματι κάποια ερωτηματικά για την επάρκειά τους. Ωστόσο παρέχουν την αναγκαία αιτιολογία.
6. Δεν εξηγήθηκε εν προκειμένω ειδικά ο λόγος για τον οποίο δεν υπερίσχυσε το πλεονέκτημα.
Τόσο η Συμβουλευτική Επιτροπή όσο και η Ε.Δ.Υ. έδωσαν μεγαλύτερη σημασία στην απόδοση στην προφορική εξέταση. Όφειλαν όμως να είχαν αναφέρει το λόγο και να τον εξηγήσουν. Στην περίπτωση της Ε.Δ.Υ. η δήλωση από μόνη της ότι έλαβε υπόψη πως κάποιοι από τους διορισθέντες δεν διέθεταν το πλεονέκτημα ενώ ορισμένοι από τους αιτητές το διέθεταν, δεν συνιστούσε αιτιολογία. Επομένως, για αυτό το λόγο, οι επτά αιτητές οι οποίοι κατείχαν το πλεονέκτημα, επιτυγχάνουν έναντι των ενδιαφερομένων προσώπων Μαρίας Γεωργίου και Νεοκλή Νεοκλέους που δεν το κατείχαν.
7. Σε σχέση με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Αρίστη Χριστοφίδου, όπως και σε σχέση με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Νεοκλή Νεοκλέους, τέθηκε ως ζήτημα και το ότι αυτοί επιλέγησαν παρότι δεν είχαν τη σύσταση του Διευθυντή ενώ οι αιτητές Δώρα Γερμανού, Στυλιανός Χαραλάμπους και Χαράλαμπος Χαραλάμπους την είχαν. Ωστόσο η Ε.Δ.Υ. αιτιολόγησε επαρκώς την προτίμησή της να μην ακολουθήσει τη σύσταση, η σημασία της οποίας ήταν άλλωστε ελάχιστη αφού δεν συνοδευόταν από αιτιολογία.
8. Ο αιτητής στην προσφυγή αρ. 960/99 Ι. Τσεριώτης έθεσε ζήτημα σχετικά τόσο με την περιορισμένη έκταση στην οποία η Ε.Δ.Υ. εξέτασε την υποψηφιότητά του, όσο και με την επιλογή της Α. Κουκκουρή. Υπέβαλε ότι η Ε.Δ.Υ. θα έπρεπε να τον συνέκρινε όχι μόνο με την Α. Κουκκουρή αλλά και με όλους τους προκριθέντες και [*382]ότι εν πάση περιπτώσει δεν αιτιολογήθηκε η επιλογή της Α. Κουκκουρή αντί του ιδίου. Ως προς το πρώτο, η άποψη του Ι. Τσεριώτη φαίνεται να παραγνωρίζει ότι την υποψηφιότητά του στο τελικό στάδιο η Ε.Δ.Υ. την εξέτασε όχι στο πλαίσιο των τριάντα δύο προκριθέντων υποψηφίων που σύστησε η Συμβουλευτική, αλλά στο ειδικό πλαίσιο του Ν. 55(Ι)/97 (όπως τροποποιήθηκε) ενόψει του οποίου η Ε.Δ.Υ. αφαίρεσε από το κύριο μέρος της διαδικασίας μια θέση για να τη διαθέσει είτε σε αυτόν είτε στην Α. Κουκκουρή, που δεν είχαν προκριθεί και επομένως δεν μπορούσαν να συγκριθούν με τους άλλους. Η απόφαση της Συμβουλευτικής να μη συστήσει τον Ι. Τσεριώτη ο οποίος υστέρησε έναντι των συστηθέντων σε απόδοση στην προφορική εξέταση και δεν διέθετε, όπως ορισμένοι από τους αιτητές, το πλεονέκτημα, ήταν ευλόγως εφικτή. Ως προς τη σύγκριση μεταξύ του Ι. Τσεριώτη και της Α. Κουκκουρή, η καλύτερη απόδοση της Α. Κουκκουρή στην προφορική εξέταση που διενήργησε η Ε.Δ.Υ. αποτελούσε ικανό λόγο για την επιλογή της.
9. Οι προσφυγές των αιτητών Δώρας Γερμανού, Στυλιανού Χαραλάμπους, Αστέρως Αθηνοδώρου-Κυριακού, Χαράλαμπου Μιχαήλ, Χαράλαμπου Χαραλάμπους, Νίκου Αδάμου και Μιχάλη Καλαθά επιτυγχάνουν σε σχέση με τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα (1) Μαρία Γεωργίου, (4) Νεοκλή Νεοκλέους, (5) Χαραλαμπία Τσαγγαρίδου και (6) Αντρούλλα Χατζημάρκου. Σε αυτή την έκταση η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Σε σχέση με τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα (2) Ανδριάνθη Κουκκουρή, (3) Ασπασία Λυσιώτου-Λάμπρου και (6) Αρίστη Χριστοφίδου, οι προσφυγές απορρίπτονται, όπως επίσης απορρίπτεται και η προσφυγή αρ. 960/99 του Ι. Τσεριώτη και σε αυτή την έκταση η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Στις προσφυγές αρ. 805/99, 837/99, 906/99, 955/99 και 956/99 δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα. Στην προσφυγή αρ. 960/99 έξοδα υπέρ της Δημοκρατίας.
Διαταγή ως ανωτέρω.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Πογιατζής v. Δημοκρατίας (2001) 4 Α.Α.Δ. 127,
Δημοκρατία v. Ευθυμίου (1999) 3 Α.Α.Δ. 485,
Γεωργίου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1822,
[*383]Πούρος κ.ά. v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 374.
Προσφυγές.
Προσφυγές από τους αιτητές κατά της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.), ημερ. 16 Μαρτίου 1999, με την οποία τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα 1. Μαρία Γεωργίου, 2. Ανδριάνθη Κουκκουρή, 3. Ασπασία Λυσιώτου-Λάμπρου, 4. Νεοκλής Νεοκλέους, 5. Χαραλαμπία Τσαγγαρίδου, 6. Αντρούλλα Στ. Χατζημάρκου και 7. Αρίστη Χριστοφίδου επιλέγηκαν για διορισμό στις μόνιμες (Τακτ. Προϋπ.) θέσεις Κτηματολογικού Λειτουργού Β΄, (Κτηματολογίου), Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, θέσεις πρώτου διορισμού και προαγωγής.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές στις προσφυγές Αρ. 805/99 και 960/99.
Χρ. Λοττίδης για Λ. Γεωργιάδου, για τον Αιτητή στην προσφυγή Αρ. 837/99.
Γ. Γεωργίου, για τον Αιτητή στην προσφυγή Αρ. 906/99.
Αρ. Γεωργίου, για τους Αιτητές στις προσφυγές Αρ. 955/99 και 956/99.
Ξ. Ευσταθίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση.
Αγ. Ευσταθίου, για όλα τα Ενδιαφερόμενα Μέρη σε όλες τις προσφυγές.
Cur. adv. vult.
NIKOΛΑΟΥ, Δ.: Οι αιτητές σε αυτές τις προσφυγές προσβάλλουν την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.), ημερ. 16 Μαρτίου 1999, με την οποία τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα 1. Μαρία Γεωργίου, 2. Ανδριάνθη Κουκκουρή, 3. Ασπασία Λυσιώτου-Λάμπρου, 4. Νεοκλής Νεοκλέους, 5. Χαραλαμπία Τσαγγαρίδου, 6. Αντρούλλα Στ. Χατζημάρκου και 7. Αρίστη Χριστοφίδου επιλέγηκαν για διορισμό στις μόνιμες (Τακτ. Προϋπ.) θέσεις Κτηματολογικού Λειτουργού Β΄, (Κτηματολογίου), Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας. Επρόκειτο για θέσεις πρώτου διορισμού και προαγωγής. Κατόπιν της από μέρους των αποδοχής, η Ε.Δ.Υ. στις 21 Απριλίου 1999 καθόρισε την 3η Μαΐου 1999, ως ημερομηνία [*384]ισχύος των διορισμών. Ακολούθησε, στις 14 Μαΐου 1999, δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, με αριθμό Γνωστοποίησης 3325. Στην ίδια διαδικασία πληρώθηκε ακόμα μια θέση με προαγωγή. Για εκείνη δεν υπήρξε αμφισβήτηση.
Για τις οκτώ κενές θέσεις υποβλήθηκαν εκατόν εβδομήντα τέσσερις αιτήσεις αλλά τρεις αποσύρθηκαν. Η Συμβουλευτική Επιτροπή αποφάσισε ότι πενήντα ένας από τους υποψηφίους δεν κατείχαν τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας ακαδημαϊκά προσόντα. Σε σχέση με τους υπόλοιπους, η Συμβουλευτική αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο γενικά αντίκρυζε την απαίτηση για πολύ καλή γνώση της Ελληνικής και καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας, αλλά δεν ασχολήθηκε με τα υπόλοιπα προσόντα. Προφανώς θεώρησε πως εκείνοι οι υποψήφιοι αυτοδήλως τα κατείχαν. Το σχέδιο υπηρεσίας απαιτούσε:
“3.(1)(α) Πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλος ή ισότιμο προσόν στη Διαχείριση Ακινήτων ή στις Εκτιμήσεις ή στα Νομικά (περιλαμβανομένου του Barrister-at-Law) ή στα Οικονομικά ή σε θέματα σχετικά με την ανάπτυξη συστημάτων πληροφοριών στοιχείων γης (L.I.S. Legal/Fiscal), ή
(β) Πλήρες μέλος (Fellow ή Professional Associate) του Royal Institution of Chartered Surveyors (General Practice Division), ή μέλος άλλου ισότιμου σχετικού επαγγελματικού σώματος μετά από επιτυχή συμπλήρωση τριετούς τουλάχιστον ακαδημαϊκού κύκλου σπουδών.
(2) Ακεραιότητα χαρακτήρα, οργανωτική και διοικητική ικανότητα, υπευθυνότητα, πρωτοβουλία και ευθυκρισία.
(3) Πολύ καλή γνώση της Ελληνικής και καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας.
..................................................................................”
Επιπλέον διαλάμβανε, στην παράγραφο 3(4), ότι πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης αποτελούσε πλεονέκτημα.
Ως προς το πλεονέκτημα, η Συμβουλευτική αποφάσισε ότι χρειαζόταν πείρα τουλάχιστον έξι μηνών. Σημείωσε δε, σε παράρτημα που συνόδευε την έκθεση την οποία υπέβαλε, ότι ορισμένοι υποψήφιοι το διέθεταν. Ανάμεσα σε εκείνους που το διέθεταν ήταν τα εν[*385]διαφερόμενα πρόσωπα 3, 5, 6 και 7, ήτοι οι Ασπασία Λυσιώτου-Λάμπρου, Χαραλαμπία Τσαγγαρίδου, Αντρούλλα Χατζημάρκου και Αρίστη Χριστοφίδου όπως και οι αιτητές, με μόνη εξαίρεση τον Ιωάννη Τσεριώτη, αιτητή στην προσφυγή αρ. 960/99.
Έπειτα, η Συμβουλευτική διεξήγαγε προφορική εξέταση των εκατόν πέντε υποψηφίων που παρουσιάστηκαν. Τους αξιολόγησε με τους χαρακτηρισμούς “καλός”, “πολύ καλός”, “πάρα πολύ καλός” και “εξαίρετος” και κατέγραψε συνοπτικά τον λόγο ή λόγους. Από τους αιτητές, εξαίρετοι χαρακτηρίστηκαν οι Δώρα Γερμανού, Στυλιανός Κ. Χαραλάμπους και Χαράλαμπος Χαραλάμπους( πάρα πολύ καλοί, οι Αστέρω Αθηνοδώρου-Κυριακού και Χαράλαμπος Μιχαήλ( πολύ καλός ο Ιωάννης Τσεριώτης( και καλοί οι Νίκος Αδάμου και Μιχάλης Καλαθάς. Τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Μαρία Γεωργίου, Νεοκλής Νεοκλέους, Χαραλαμπία Τσαγγαρίδου και Αντρούλλα Χατζημάρκου χαρακτηρίστηκαν ως εξαίρετοι( τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Ασπασία Λυσιώτου-Λάμπρου και Αρίστη Χριστοφίδου χαρακτηρίστηκαν πάρα πολύ καλές και η Ανδριάνθη Κουκκουρή πολύ καλή. Τέλος, η Συμβουλευτική εμφανίστηκε, με την έκθεσή της, να προέβη σε αξιολόγηση των υποψηφίων βάσει του συνόλου των στοιχείων, για να καταλήξει έτσι στην επιλογή των τριάντα δύο υποψηφίων που σύστησε. Μεταξύ τους συγκαταλέγονταν οι αιτητές στις προσφυγές με αρ. 805/99, 837/99 και 906/99, όπως και όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα εκτός από την Α. Κουκκουρή.
Η Ε.Δ.Υ., σε ό,τι αφορούσε τα απαιτούμενα προσόντα, υιοθέτησε την άποψη της Συμβουλευτικής. Επιπλέον όμως κατηύθυνε την προσοχή της πιο συγκεκριμένα στους υποψηφίους, μεταξύ των οποίων ήταν και τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Χ. Τσαγγαρίδου και Α. Χατζημάρκου που κατείχαν πτυχίο στην πληροφορική, για να εξηγήσει γιατί θεωρούσε πως το πτυχίο τους ενέπιπτε στο μέρος της παραγράφου 3(1)(α) του σχεδίου υπηρεσίας που αναφερόταν σε “θέματα σχετικά με την ανάπτυξη συστημάτων πληροφοριών στοιχείων γης (L.I.S. Legal/Fiscal)”. Αφού παρέπεμψε, συνοπτικά, σε προηγούμενο δικό της πόρισμα σε σχέση με το οποίο είχαν ληφθεί υπόψη και οι απόψεις του Διευθυντή του Τμήματος Μηχανογραφικών Υπηρεσιών, η Ε.Δ.Υ. ανέφερε ότι:
“(α) Ο τίτλος L.I.S. Legal/Fiscal που αναφέρεται στο Σχέδιο Υπηρεσίας δεν προσφέρεται από κανένα πανεπιστήμιο.
(β) Οι κάτοχοι διπλώματος στην Πληροφορική κατέχουν τη γνώση για την ανάπτυξη συστημάτων πληροφοριών για διά[*386]φορους κλάδους περιλαμβανομένων των στοιχείων γης, όπως ακριβώς απαιτείται από το Σχέδιο Υπηρεσίας.”
Αμφισβητήθηκε από τους αιτητές στην προσφυγή αρ. 805/99 η ορθότητα της δήλωσης στην παράγραφο (α) ότι ο εν λόγω τίτλος δεν προσφέρεται από κανένα πανεπιστήμιο και επίσης αμφισβητήθηκε ότι χωρίς έρευνα, σχετικά με την όποια συγκεκριμένη περίπτωση, θα μπορούσε να εξαχθεί το συμπέρασμα της παραγράφου (β).
Σχετικά με το προβλεπόμενο πλεονέκτημα, η Ε.Δ.Υ. “υιοθέτησε την περίοδο των έξι μηνών που καθόρισε η Συμβουλευτική” και δέχθηκε εκ πρώτης όψεως την άποψή της αναφορικά με το ποιοί το διέθεταν, αφήνοντας αυτό το θέμα ανοικτό για επιβεβαίωση με σχετικά “πιστοποιητικά ή άλλα τεκμήρια” που θα παρουσιάζονταν στο στάδιο της προφορικής εξέτασης. Η Ε.Δ.Υ. δεν επανήλθε επί του θέματος αλλά δεν τέθηκε ζήτημα σε σχέση με αυτή την πτυχή. Το μόνο ζήτημα που τέθηκε αφορούσε τον καθορισμό της έκτασης του πλεονεκτήματος της πείρας σε μόνο έξι μήνες. Καλύτερα θα ήταν αν η έκταση προβλεπόταν στο ίδιο το σχέδιο. Πάντως η Ε.Δ.Υ., η οποία έφερε εν τέλει την ευθύνη καθορισμού της έκτασης, διατηρούσε ευρεία διακριτική ευχέρεια και παρόλον που δεν εξήγησε ειδικά την επιλογή της για την έκταση της πείρας, μου φαίνεται πως η έκταση των έξι μηνών, αν και θα μπορούσε να ήταν και πολύ μεγαλύτερη, ευρίσκετο μέσα στα όρια της λογικής. Δεν είμαι επομένως διατεθειμένος να επέμβω.
Η Ε.Δ.Υ. κάλεσε σε προφορική εξέταση τους τριάντα δύο συστηθέντες όπως και δύο μη συστηθέντες, ήτοι, τον αιτητή Ι. Τσεριώτη και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Α. Κουκκουρή. Κατέληξε ότι οι δύο τελευταίοι καλύπτονταν από τις πρόνοιες του περί Επαγγελματικής Αποκατάστασης των Παθόντων και των Τέκνων των Εγκλωβισμένων Νόμου του 1997 (Ν. 55(Ι)/97 όπως τροποποιήθηκε με τον Ν. 100(Ι)/98) και αποφάσισε να διαθέσει μία από τις θέσεις για τον καλύτερο από τους δύο. Ο εν λόγω Νόμος έχει ως άξονα την ακόλουθη διάταξη:
“3.-(1) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις οποιουδήποτε άλλου νόμου ή κανονισμού με βάση τον οποίο πληρούνται κενές θέσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ποσοστό 10% επί του συνολικού αριθμού των θέσεων κάθε μισθολογικής κλίμακας που προκηρύσσονται ή κενούνται κατ’ έτος σε οποιαδήποτε υπηρεσία του ευρύτερου δημόσιου τομέα πληρούται από υποψηφίους που είναι παθόντες ή τέκνα εγκλωβισμένων, νοουμένου ότι κατέχουν τα [*387]προβλεπόμενα από τους σχετικούς νόμους ή κανονισμούς ή σχέδια υπηρεσίας προσόντα.
(2) Το εδάφιο (1) τυγχάνει εφαρμογής, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα γραπτού ή προφορικού διαγωνισμού που διενεργείται μεταξύ όλων των υποψηφίων για την πλήρωση των κενών θέσεων:
Νοείται ότι τα εν λόγω αποτελέσματα του γραπτού ή προφορικού διαγωνισμού λαμβάνονται υπόψη, σε περίπτωση που ο αριθμός των υποψηφίων που είναι παθόντες ή τέκνα εγκλωβισμένων υπερβαίνει το ποσοστό του 10% που προβλέπεται στο εδάφιο (1) και μόνο για σκοπούς επιολογής μεταξύ αυτών.”
Η Ε.Δ.Υ. σημείωσε ότι η Α. Κουκκουρή δεν είχε ακόμα προσκομίσει το πιστοποιητικό ‘A Level’ στα Νέα Ελληνικά σχετικά με την πολύ καλή γνώση της Ελληνικής και ότι η προσκόμιση του θα αποτελούσε προϋπόθεση για την προφορική εξέταση. Επειδή εν συνεχεία η Ε.Δ.Υ. δεν αναφέρθηκε στο εν λόγω πιστοποιητικό, τέθηκε ζήτημα αναφορικά με το κατά πόσο προσκομίστηκε ώστε να αποδεικνύεται ότι η Α. Κουκκουρή κατείχε το εν λόγω προσόν της γλώσσας. Από τον προσωπικό της φάκελο προκύπτει ότι το πιστοποιητικό παρουσιάστηκε έγκαιρα και βρισκόταν στη διάθεση της Ε.Δ.Υ. από 1 Φεβρουαρίου 1999. Με αυτή τη διαπίστωση, δεν νομίζω πως χρειάζεται να με απασχολήσει η εν λόγω πτυχή περαιτέρω. Σε σχέση με την Α. Κουκκουρή τέθηκε και ζήτημα αναφορικά με το κατά πόσο καλύπτετο από το Ν. 55(Ι)/97 (όπως τροποποιήθηκε). Αμφισβητήθηκε ότι είναι παιδί εγκλωβισμένου και προβλήθηκε ότι η Ε.Δ.Υ. δεν προέβη επ΄ αυτού σε οποιαδήποτε έρευνα. Φαίνεται όμως, και πάλι από τον προσωπικό της φάκελο, ότι το θέμα διερευνήθηκε. Η εν λόγω ιδιότητά της επιβεβαιωνόταν από πιστοποιητικό της Επιτροπής Ανακουφίσεως Παθόντων, ημερ. 29 Δεκεμβρίου 1997.
Η Ε.Δ.Υ. προχώρησε σε προφορική εξέταση των κληθέντων υποψηφίων, στην παρουσία του Διευθυντή ο οποίος εξέφρασε άποψη σχετικά με την απόδοσή τους και εν συνεχεία προέβη σε σύσταση. Δεν διατύπωσε αιτιολογία. Σημειώνω ότι σε διαδικασία πρώτου διορισμού και προαγωγής ο νόμος δεν απαιτεί αιτιολογία της σύστασης. Παρατήρησα στη Παρέλλης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1999) 4 Α.Α.Δ. 1432, ότι η σημασία σύστασης χωρίς αιτιολόγηση δεν μπορεί να υπερβαίνει κατά πολύ τη μηδενική. Διατηρώ την ίδια άποψη. Ο Διευθυντής σύστησε τους αιτητές Δώρα Γερμανού, Στυλιανό Κ. Χαραλάμπους και Χαράλαμπο Χαραλάμπους· και τα ενδιαφερό[*388]μενα πρόσωπα Μαρία Γεωργίου, Ασπασία Λάμπρου-Λυσιώτου, Χαραλαμπία Τσαγγαρίδου και Αντρούλλα Χατζημάρκου. Τέθηκε ζήτημα αναφορικά με το ότι ο Διευθυντής εξέφρασε άποψη για την απόδοση των υποψηφίων στην προφορική εξέταση. Εξέτασα τέτοιο ζήτημα στην Πογιατζής ν. Δημοκρατίας (2001) 4 Α.Α.Δ. 127, όπου ανέφερα τα εξής:
“Ως προς τη συμμετοχή της Διευθύντριας στην προφορική εξέταση ενώπιον της Ε.Δ.Υ., επισημαίνω κατ’ αρχάς την πρόνοια στο άρθρο 33(10) του Ν. 1/90 (όπως τροποποιήθηκε) ότι:
“Κατά την προφορική εξέταση των υποψηφίων η Επιτροπή μπορεί να βοηθείται από λειτουργό ή λειτουργούς που λόγω των ειδικών τους γνώσεων είναι σε θέση να βοηθήσουν.”
Στην προκείμενη περίπτωση ο ρόλος της Διευθύντριας εντασσόταν σε αυτό το πλαίσιο. Οι απόψεις τις οποίες η Διευθύντρια εξέφρασε για την απόδοση των υποψηφίων δεν συνιστούσαν ξεχωριστό στοιχείο κρίσης το οποίο θα λάμβανε υπόψη η Ε.Δ.Υ. στο τελικό στάδιο αλλά μόνο, καθώς είναι νομίζω προφανές, βοήθημα στο έργο της Ε.Δ.Υ. σε εκείνο το στάδιο ώστε καλύτερα να σχηματίσει η ίδια άποψη. Δεν υπήρχε σ’ αυτό οτιδήποτε το μεμπτό: βλ. Ιακωβίδης ν. Ε.Δ.Υ. (1997) 3 Α.Α.Δ. 28· και Republic v. Panayiotides (1987) 3 C.L.R. 1081.”
Η Ε.Δ.Υ. προέβη η ίδια σε αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων στην προφορική εξέταση. Διέφερε η δική της από εκείνη του Διευθυντή. Με “πάρα πολύ καλός” χαρακτήρισε όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα εκτός από την Α. Κουκκουρή την οποία χαρακτήρισε με το “πολύ καλός +”. Χαρακτήρισε με το “πολύ καλός” τους αιτητές Δώρα Γερμανού, Στυλιανό Χαραλάμπους, Αστέρω Αθηνοδώρου-Κυριακού και Χαράλαμπο Μιχαήλ ενώ ως “σχεδόν πολύ καλούς” χαρακτήρισε τους αιτητές Χαράλαμπο Χαραλάμπους και Ιωάννη Τσεριώτη. Υπενθυμίζω ότι οι αιτητές Νίκος Αδάμου και Μιχάλης Καλαθάς δεν κλήθηκαν αφού δεν προκρίθηκαν. Εξήγησε τη γενική της εντύπωση με σύντομη αναφορά στην απόδοση του καθενός αλλά ετοίμασε σχετικά και πίνακα όπως εκείνο που η Ολομέλεια στη Δημοκρατία ν. Ευθυμίου (1999) 3 Α.Α.Δ. 485, θεώρησε ότι δεν συνέθετε αιτιολογία.
Στο τελικό στάδιο η Ε.Δ.Υ. εξέτασε πρώτα την πλήρωση της μίας από τις οκτώ θέσεις, με υποψήφιους μόνο την Α. Κουκκουρή και τον Ι. Τσεριώτη. Επέλεξε για διορισμό την πρώτη επειδή:
[*389]“.... αυτή αξιολογήθηκε σε ψηλότερο επίπεδο στην ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας προφορική εξέταση (χαρακτηρίστηκε ως Πολύ καλή+ ενώ ο Τσεριώτης ως Σχεδόν πολύ καλός) και υπερέχει του Τσεριώτη Ιωάννη σε προσόντα.”
Έπειτα προχώρησε σε επιλογή υποψηφίων για την πλήρωση των υπόλοιπων, επτά, θέσεων. Επέλεξε τον Στέλιο Χατζηελισσαίου για προαγωγή. Αυτή δεν προσεβλήθη. Εν συνεχεία επέλεξε τα εναπομείναντα ενδιαφερόμενα πρόσωπα για διορισμό. Ανέφερε, για τον καθένα τους, τα όσα θεώρησε ότι βάρυναν υπέρ τους για να εξηγήσει την προτίμησή της. Επρόκειτο κυρίως για την αντίστοιχη απόδοση στην προφορική εξέταση, στο πλεονέκτημα και άλλα πρόσθετα προσόντα. Επισημαίνω, ως προς τις συγκρίσεις των υποψηφίων, ότι η Ε.Δ.Υ. πρόσθεσε σε σχέση με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο (1) Μαρία Γεωργίου, ότι επιλέγοντάς την “έλαβε υπόψη ότι αυτή δεν διαθέτει το πλεονέκτημα”. Σε σχέση δε με την επιλογή των ενδιαφερομένων προσώπων Νεοκλή Νεοκλέους και Αρίστης Χριστοφίδου, η Ε.Δ.Υ. πρόσθεσε ότι:
“..... αυτοί δεν έχουν την υπέρ τους σύσταση του Διευθυντή, έναντι όμως αυτών που έχουν τη σύσταση και δεν επιλέγηκαν (Γερμανού Θεοδώρας, Χαραλάμπους Στυλιανού και Χαραλάμπους Χαράλαμπου) υπερέχουν γενικά αφού απέδωσαν σε ψηλότερο επίπεδο στην ενώπιόν της προφορική εξέταση και διαθέτουν μεταπτυχιακό προσόν, το οποίο παρ’ όλο που δεν απαιτείται από το Σχέδιο Υπηρεσίας και δεν αποτελεί πλεονέκτημα επαυξάνει τις δυνατότητες τους για αποτελεσματικότερη επιτέλεση του έργου τους. Η Επιτροπή δεν παρέλειψε επίσης να σημειώσει ότι οι Γερμανού, Χαραλάμπους Στ. και Χαραλάμπους Χ. διαθέτουν και το πλεονέκτημα, το οποίο διαθέτει και η Χριστοφίδου, όχι όμως ο Νεοκλέους.”
Για ορισμένα από τα τεθέντα ζητήματα ήδη εξέφρασα άποψη εν παρόδω, κατά τη σύνοψη της εξέλιξης της διαδικασίας. Το επόμενο ζήτημα με το οποίο θα ασχοληθώ είναι το κατά πόσο τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Χαραλαμπία Τσαγγαρίδου και Αντρούλλα Χατζημάρκου κατείχαν το ακαδημαϊκό προσόν της παραγράφου 3(1)(α) του σχεδίου υπηρεσίας. Η Χ. Τσαγγαρίδου κατείχε πτυχίο Εφαρμοσμένης Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Η Α. Χατζημάρκου κατείχε πτυχίο Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Κύπρου και μεταπτυχιακό “M.Sc. in Analysis Design and Management of Information Systems” του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Αυτά, κατά την άποψή μου, δεν μπορούσαν λογικά να θεωρηθούν ότι ικανοποιούσαν την απαίτηση για “θέματα σχετικά [*390]με την ανάπτυξη στυστημάτων πληροφοριών στοιχείων γης (L.I.S. Legal/Fiscal)”. Κατ’ αρχάς το κατά πόσο ο τίτλος L.I.S. Legal/Fiscal προσφερόταν από οποιοδήποτε πανεπιστήμιο ή όχι, δεν ήταν δυνατό να οδηγήσει σε οποιοδήποτε συμπέρασμα. Καλώς ή κακώς, αποτελούσε μέρος του σχεδίου υπηρεσίας και το ζητούμενο, καθ’ οιονδήποτε χρόνο, ήταν το κατά πόσο κάποιος υποψήφιος το κατείχε. Έπειτα, το αν οι κάτοχοι διπλώματος στην Πληροφορική “κατέχουν τη γνώση για την ανάπτυξη συστημάτων πληροφοριών για διάφορους κλάδους περιλαμβανομένων των στοιχείων γης” δεν ήταν, όπως θεώρησε η Ε.Δ.Υ., εκείνο που “ακριβώς απαιτείται από το σχέδιο υπηρεσίας”. Εκείνο που το σχέδιο απαιτούσε ήταν προσόν κατά την απόκτηση του οποίου να είχε ασχοληθεί ο κάτοχος με την ανάπτυξη συστημάτων πληροφοριών στοιχείων γης, και όχι γενικό προσόν στην Πληροφορική το οποίο παρείχε στον κάτοχο δυνατότητες να ασχοληθεί πιο εξειδικευμένα και με τη γη. Η αναφορά σε L.I.S. (Land Information Systems) υποδήλωνε, καθώς μου φαίνεται, πως το αντικείμενο σπουδών πληροφορικής θα έπρεπε να ήταν συναρτημένο με τις ανάγκες σε θέματα γης, θέματα που αφορούσαν είτε τη νομική είτε την οικονομική (legal/fiscal) πτυχή. Είμαι λοιπόν αναγκασμένος να καταλήξω, αναφορικά με τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Χαραλαμπία Τσαγγαρίδου και Αντρούλλα Χατζημάρκου, ότι παρόλον που ήταν κατά τα φαινόμενα καθ’ όλα άριστες, δεν ήταν προσοντούχες για τη συγκεκριμένη θέση.
Οι αιτητές στις προσφυγές αρ. 955/99 και 956/99 έθεσαν ζήτημα ακαδημαϊκού προσόντος σε σχέση και με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο (7) Αρίστη Χριστοφίδου η οποία κατείχε μεταπτυχιακό “M.A. in Property Valuation and Law” του City University London. Μου φαίνεται πως αυτό το προσόν ευλόγως θεωρήθηκε ότι ενέπιπτε στο μέρος της παραγράφου 3(1)(α) του σχεδίου υπηρεσίας που περιέγραφε προσόντα σε εκτιμήσεις ακινήτων και νομικά.
Το επόμενο κατά σειρά ζήτημα αφορά το κατά πόσο η Συμβουλευτική Επιτροπή αιτιολόγησε τη γενική εντύπωσή της για την απόδοση των υποψηφίων στην προφορική εξέταση. Το ίδιο ζήτημα τέθηκε και σε σχέση με τα αποτελέσματα της προφορικής εξέτασης που διεξήγαγε η Ε.Δ.Υ. Η περιορισμένη έκταση των λόγων που διατυπώθηκαν και στη μια περίπτωση και στην άλλη, για να εξηγήσουν την αντίστοιχη γενική εντύπωση, εγείρουν πράγματι κάποια ερωτηματικά για την επάρκειά τους. Ωστόσο, αποκλίνω προς την άποψη πως παρέχουν την αναγκαία αιτιολογία. Προσθέτω δε, σχετικά με τον διπλό τρόπο με τον οποίο προσέγγισε την αιτιολογία η Ε.Δ.Υ. - τη λεκτική περιγραφή και, ανεξάρτητα από αυτή, τον πίνακα - πως από τη στιγμή που οι λόγοι τους οποίους έδωσε με τον καθιερωμέ[*391]νο τρόπο ικανοποιούν, δεν αφαιρεί οτιδήποτε η ανεπάρκεια του άλλου τρόπου με τον πίνακα.
Ακολουθεί το ζήτημα του παραπόνου των αιτητών στις προσφυγές αρ. 955/99 και 956/99, Νίκου Αδάμου και Μιχάλη Καλαθά, οι οποίοι δεν συστήθηκαν από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, ότι προτιμήθηκαν και συστήθηκαν άλλοι, μεταξύ των οποίων τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Μαρία Γεωργίου και Νεοκλής Νεοκλέους που δεν διέθεταν το πλεονέκτημα και χωρίς να δοθεί, για την εν λόγω προτίμηση, αιτιολογία. Παρόμοιο ζήτημα τέθηκε και από τους αιτητές Δώρα Γερμανού, Στυλιανό Χαραλάμπους, Αστέρω Αθηνοδώρου-Κυριακού, Χαράλαμπο Μιχαήλ, Χαράλαμπο Χαραλάμπους που διέθεταν το πλεονέκτημα και συστήθηκαν από τη Συμβουλευτική Επιτροπή. Και στη δική τους περίπτωση δεν εξηγήθηκε ειδικά ο λόγος για τον οποίο δεν υπερίσχυσε το πλεονέκτημά τους. Η Ολομέλεια στη Γεωργίου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1822, υπογράμμισε ότι:
“...... απαιτείται επαρκής αιτιολόγηση της απόφασης του διοικητικού οργάνου, όταν υποψήφιος που έχει το πρόσθετο προσόν που προβλέπεται στα Σχέδια Υπηρεσίας δεν επιλέγεται για διορισμό. Είναι γεγονός ότι το διοικητικό όργανο δεν είναι υπόχρεο να διορίσει υποψήφιο που έχει το πρόσθετο προσόν, αν κρίνει ότι άλλος είναι καταλληλότερος για διορισμό αφού αξιολογήσει όλα τα υπόλοιπα στοιχεία. Η απόφαση όμως να παραγνωριστεί το πρόσθετο προσόν πρέπει να αιτιολογείται και μάλιστα επαρκώς. Η αιτιολόγηση δε αυτή δέον να εμφαίνεται στο πρακτικό της απόφασης και όχι να αφήνεται να συνάγεται από οποιοδήποτε ή το Διοικητικό Δικαστήριο.”
Συνάγεται ότι τόσο η Συμβουλευτική Επιτροπή όσο και η Ε.Δ.Υ. έδωσαν μεγαλύτερη σημασία στην απόδοση στην προφορική εξέταση. Όφειλαν όμως να είχαν αναφέρει το λόγο και να τον εξηγήσουν. Στην περίπτωση της Ε.Δ.Υ. η δήλωση από μόνη της ότι έλαβε υπόψη πως κάποιοι από τους διορισθέντες δεν διέθεταν το πλεονέκτημα ενώ ορισμένοι από τους αιτητές το διέθεταν, δεν συνιστούσε αιτιολογία. Επομένως, για αυτό το λόγο, οι αναφερθέντες επτά αιτητές οι οποίοι κατείχαν το πλεονέκτημα, επιτυγχάνουν έναντι των ενδιαφερομένων προσώπων Μαρίας Γεωργίου και Νεοκλή Νεοκλέους που δεν το κατείχαν.
Σε σχέση με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Αρίστη Χριστοφίδου, όπως και σε σχέση με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Νεοκλή Νεοκλέους, τέθηκε ως ζήτημα και το ότι αυτοί επιλέγησαν παρότι δεν είχαν [*392]τη σύσταση του Διευθυντή ενώ οι αιτητές Δώρα Γερμανού, Στυλιανός Χαραλάμπους και Χαράλαμπος Χαραλάμπους την είχαν. Μου φαίνεται ωστόσο πως η Ε.Δ.Υ. αιτιολόγησε επαρκώς την προτίμησή της να μην ακολουθήσει τη σύσταση, η σημασία της οποίας ήταν άλλωστε κατά τη γνώμη μου ελάχιστη αφού, όπως ανέφερα, δεν συνοδευόταν από αιτιολογία.
Ο αιτητής στην προσφυγή αρ. 960/99 Ι. Τσεριώτης έθεσε ζήτημα σχετικά τόσο με την περιορισμένη έκταση στην οποία η Ε.Δ.Υ. εξέτασε την υποψηφιότητά του, όσο και με την επιλογή της Α. Κουκκουρή. Υπέβαλε ότι η Ε.Δ.Υ. θα έπρεπε να τον συνέκρινε όχι μόνο με την Α. Κουκκουρή αλλά και με όλους τους προκριθέντες και ότι εν πάση περιπτώσει δεν αιτιολογήθηκε η επιλογή της Α. Κουκκουρή αντί του ιδίου. Ως προς το πρώτο, η άποψη του Ι. Τσεριώτη φαίνεται να παραγνωρίζει ότι την υποψηφιότητά του στο τελικό στάδιο η Ε.Δ.Υ. την εξέτασε όχι στο πλαίσιο των τριάντα δύο προκριθέντων υποψηφίων που σύστησε η Συμβουλευτική, αλλά στο ειδικό πλαίσιο του Ν. 55(Ι)/97 (όπως τροποποιήθηκε) ενόψει του οποίου η Ε.Δ.Υ. αφαίρεσε από το κύριο μέρος της διαδικασίας μια θέση για να τη διαθέσει είτε σε αυτόν είτε στην Α. Κουκκουρή, που δεν είχαν προκριθεί και επομένως δεν μπορούσαν να συγκριθούν με τους άλλους. Η απόφαση της Συμβουλευτικής να μη συστήσει τον Ι. Τσεριώτη ο οποίος υστέρησε έναντι των συστηθέντων σε απόδοση στην προφορική εξέταση και δεν διέθετε, όπως ορισμένοι από τους αιτητές, το πλεονέκτημα, ήταν, κατά την άποψή μου, ευλόγως εφικτή. Ως προς τη σύγκριση μεταξύ του Ι. Τσεριώτη και της Α. Κουκκουρή, η καλύτερη απόδοση της Α. Κουκκουρή στην προφορική εξέταση που διενήργησε η Ε.Δ.Υ. αποτελούσε ικανό λόγο για την επιλογή της: βλ. την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην Πούρος κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 374, αναφορικά με την ευρύτητα της διακριτικής ευχέρειας της Ε.Δ.Υ.
Τέλος, σε ό,τι αφορά το στοιχείο της απόδοσης στην προφορική εξέταση, το ίδιο ισχύει και για τη σύγκριση στην οποία προέβη η Ε.Δ.Υ. μεταξύ των υπόλοιπων υποψηφίων, εκτός στις περιπτώσεις όπου παρεισέφρησαν οι πλημμέλειες στις οποίες ήδη αναφέρθηκα.
Οι προσφυγές των αιτητών Δώρας Γερμανού, Στυλιανού Χαραλάμπους, Αστέρως Αθηνοδώρου-Κυριακού, Χαράλαμπου Μιχαήλ, Χαράλαμπου Χαραλάμπους, Νίκου Αδάμου και Μιχάλη Καλαθά επιτυγχάνουν σε σχέση με τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα (1) Μαρία Γεωργίου, (4) Νεοκλή Νεοκλέους, (5) Χαραλαμπία Τσαγγαρίδου και (6) Αντρούλλα Χατζημάρκου. Σε αυτή την έκταση η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Σε σχέση με τα ενδιαφερόμενα [*393]πρόσωπα (2) Ανδριάνθη Κουκκουρή, (3) Ασπασία Λυσιώτου-Λάμπρου και (6) Αρίστη Χριστοφίδου, οι προσφυγές απορρίπτονται, όπως επίσης απορρίπτεται και η προσφυγή αρ. 960/99 του Ι. Τσεριώτη και σε αυτή την έκταση η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Στις προσφυγές αρ. 805/99, 837/99, 906/99, 955/99 και 956/99 δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα. Στην προσφυγή αρ. 960/99 έξοδα υπέρ της Δημοκρατίας.
Διαταγή ως ανωτέρω.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο