Mαρίας Χαραλάμπους Κληριώτη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, Συνεκδ. Υποθέσεις Αρ.: 133/99, 134/99,142/99 και 562/99, 22 Ιανουαρίου, 2002 Mαρίας Χαραλάμπους Κληριώτη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, Συνεκδ. Υποθέσεις Αρ.: 133/99, 134/99,142/99 και 562/99, 22 Ιανουαρίου, 2002

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Συνεκδ. Υποθέσεις Αρ.: 133/99, 134/99,

142/99 και 562/99

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος

Υπόθεση Αρ. 133/99

ΜΕΤΑΞΥ:

Mαρίας Χαραλάμπους Κληριώτη, Ευβοίας 10Α,

Αγ. Ομολογητές, Λευκωσία

Αιτήτριας

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

Καθ΄ων η αίτηση

__________

Υπόθεση Αρ. 134/99

ΜΕΤΑΞΥ:

Mαρίας Χαραλάμπους Κληριώτη, Ευβοίας 10Α,

Αγ. Ομολογητές, Λευκωσία

Αιτήτριας

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

Καθ΄ων η αίτηση

__________

 

 

 

Υπόθεση Αρ. 142/99

ΜΕΤΑΞΥ:

1. Γεωργίας Αναστασίου-Θεμιστοκλέους

2. Στυλιανού Κωνσταντίας

3. Γιώργου Σοφοκλέους

Αιτητών

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

Καθ΄ων η αίτηση

__________

Υπόθεση Αρ. 562/99

ΜΕΤΑΞΥ:

1. Γεωργίας Αναστασίου-Θεμιστοκλέους

2. Στυλιανού Κωνσταντίας

3. Γιώργου Σοφοκλέους

Αιτητών

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

Καθ΄ων η αίτηση

__________

22 Ιανουαρίου, 2002

Για την αιτήτρια στις προσφυγές αρ. 133/99 : κ. Σ. Αντρέου.

και 134/99

Για τους αιτητές στις προσφυγές αρ. 142/99 : κ. Α. Σ. Αγγελίδης.

και 562/99

Για τους καθ΄ ων η αίτηση : κ. Δ. Καλλίγερος, Δικηγόρος της

Δημοκρατίας για Γεν. Εισαγγελέα της

Δημοκρατίας.

Για το ενδιαφερόμενο μέρος 2 στην : κ. Ταλιαδώρος για κ. Χρυσοστομίδη.

προσφυγή αρ. 133/99

Για τα ενδ. μέρη 1 και 3 στην : κ. Ταλιαδώρος για κ. Χρυσοστομίδη.

προσφυγή αρ. 134/99

Για το ενδιαφερόμενο μέρος 2 στην : κα Α. Χριστοφίδη.

προσφυγή αρ. 134/99

Για το ενδιαφερόμενο μέρος 1 : κ. Ταλιαδώρος για κ. Χρυσοστομίδη.

στην προσφυγή αρ. 142/99

Για το ενδιαφερόμενο μέρος 2 : κα Α. Χριστοφίδη.

στην προσφυγή αρ.142/99

Για το ενδιαφερόμενο μέρος : κ. Α. Κωνσταντίνου.

στην προσφυγή αρ. 562/99

__________

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Οι αιτητές αξιώνουν την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (στο εξής «η Επιτροπή») που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, στις 27.11.1998, με την οποία προήχθηκαν έξι ενδιαφερόμενα μέρη, αναδρομικά από 1.7.1992, στη μόνιμη θέση Λειτουργού Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, (Τακτικός Προϋπολογισμός), Υπουργείο Οικονομικών.

Η προσφυγή υπ΄ αρ. 133/99 στρέφεται εναντίον της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών ΄Αννας Χριστοφορίδου και Μαρίας Ανδρέου. Η προσφυγή υπ΄ αρ. 134/99 προσβάλλει την προαγωγή της Γκλόριας Καραολίδου, του Χαράλαμπου Καμιναρίδη και του Ανδρέα Καμένου, άνκαι εναντίον του Καμένου αποσύρθηκε στις 9.3.2001. Με την προσφυγή υπ΄ αρ. 142/99 προσβάλλεται η προαγωγή των Ανδρέα Καμένου και Γκλόριας Καραολίδου, ενώ τέλος με την προσφυγή υπ΄ αρ. 562/99 προσβάλλεται η προαγωγή του Νίκου Ρούσσου.

Στη συνεδρία της ημερ. 12.5.1998 η Επιτροπή εξέτασε το θέμα της διαδικασίας επανεξέτασης της πλήρωσης των έξι θέσεων που παρέμειναν κενές ύστερα από ακύρωση προηγούμενης απόφασης της Επιτροπής από το Ανώτατο Δικαστήριο. Το θέμα παραπέμφθηκε σε Συμβουλευτική Επιτροπή η οποία ετοίμασε νέα έκθεση που διαβιβάστηκε στην Επιτροπή με επιστολή ημερ. 30.7.1998. Η έκθεση υιοθετήθηκε από την Επιτροπή στη συνεδρία της ημερ. 1.9.1998. Στις 4.9.1998 η Επιτροπή προχώρησε στην επανεξέταση της πλήρωσης των θέσεων και αφού έλαβε υπ΄ όψιν όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, πρόσφερε διορισμό σε έξι πρόσωπα που επέλεξε.

΄Οταν δύο επιλεγέντες στους οποίους προσφέρθηκε διορισμός δεν αποδέκτηκαν, διορίστηκε τελικά, επίσης αναδρομικά από 1.7.1992, το ενδιαφερόμενο μέρος Νίκος Ρούσσος. Λόγω ακριβώς της προαγωγής του Ρούσσου η θεραπεία (Β) της προσφυγής υπ΄ αρ. 142/99 εγκαταλείφθηκε και απορρίφθηκε.

Ο συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση ήγειρε προδικαστική ένσταση ισχυριζόμενος ότι οι προσφυγές υπ΄ αρ. 142/99 και υπ΄ αρ. 562/99 θα πρέπει να απορριφθούν λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος. Την ίδια προδικαστική ένσταση ήγειρε και ο συνήγορος του ενδιαφερόμενου μέρους Ανδρέα Καμένου στην προσφυγή υπ΄ αρ. 142/99. Ισχυρίζονται ότι οι αιτητές δεν νομιμοποιούνται διότι κατά την αρχική διαδικασία πλήρωσης των επίδικων θέσεων είχαν αποτύχει να εξασφαλίσουν τον προκαθορισμένο ελάχιστο βαθμό επιτυχίας (50/100) στη γραπτή εξέταση του θέματος των γενικών γνώσεων και ως εκ τούτου κατά την επανεξέταση, ύστερα από την ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Καμένος ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 1916, ημερ. 14.1.1998, δεν μπορούσαν να θεωρηθούν ως υποψήφιοι, λόγω δεδικασμένου. Στην υπόθεση αυτή εφεσείων-αιτητής ήταν το ενδιαφερόμενο μέρος 1 στην προσφυγή υπ΄ αρ. 142/99 Ανδρέας Καμένος και μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών ήσαν οι νυν αιτητές στις προσφυγές υπ΄ αρ. 142/99 και 562/99.

Σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς του συνήγορου του ενδιαφερόμενου μέρους Καμένου, το μόνο ζήτημα που εγείρεται στην προσφυγή υπ΄ αρ. 142/99 είναι κατά πόσο οι καθ΄ ων η αίτηση κατά την επανεξέταση, ορθά απέκλεισαν την υποψηφιότητα των συγκεκριμένων αιτητών.

Οι πιο πάνω προδικαστικές ενστάσεις ευσταθούν και οι προσφυγές υπ΄ αρ. 142/99 και υπ΄ αρ. 562/99 θα πρέπει να απορριφθούν. Πράγματι στην υπόθεση Καμένος ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω, κρίθηκε ότι η μείωση του ελάχιστου βαθμού επιτυχίας που αποφασίστηκε από τη Συμβουλευτική Επιτροπή μετά τις εξετάσεις, συνιστούσε παραβίαση των αρχών του διοικητικού δικαίου και οδηγούσε στην ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης.

Στη ρηθείσα υπόθεση επειδή μόνο 51 υποψήφιοι είχαν εξασφαλίσει την καθορισμένη βάση επιτυχίας και στα τρία θέματα, αφού μεγάλος αριθμός υποψήφιων είχαν πετύχει μόνο στα δύο θέματα, ενώ απέτυχε στο θέμα των γενικών γνώσεων, η Συμβουλευτική Επιτροπή είχε αποφασίσει να μειώσει τον προκαθορισμένο ελάχιστο βαθμό επιτυχίας στη γραπτή εξέταση του θέματος αυτού από 50/100 σε 35/100.

Από τη μείωση της βάσης επιτυχίας επωφελήθηκαν, μεταξύ άλλων, οι τρεις αιτητές της προσφυγής υπ΄ αρ. 562/99 και οι αιτητές της προσφυγής υπ΄ αρ. 142/99 που δεν είχαν συγκεντρώσει τις αρχικά απαιτούμενες 50 μονάδες στο θέμα των γενικών γνώσεων. Η υπόθεση Καμένος στρεφόταν, μεταξύ άλλων, και εναντίον των αιτητών στις προσφυγές υπ΄ αρ. 142/99 και 562/99.

Κατά την επανεξέταση τόσο η Συμβουλευτική Επιτροπή, όσο και η Επιτροπή, θα έπρεπε να αποκλείσουν την υποψηφιότητα των ατόμων που είχαν αποτύχει να εξασφαλίσουν τον προκαθορισμένο βαθμό επιτυχίας στη γραπτή εξέταση του θέματος των γενικών γνώσεων. Αφού λοιπόν οι αιτητές στις δύο πιο πάνω προσφυγές δεν μπορούσαν να θεωρηθούν υποψήφιοι στην επανεξέταση, στερούνται και του αναγκαίου εννόμου συμφέροντος να προσβάλουν την απόφαση της Επιτροπής.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος του ενδιαφερόμενου μέρους 2 στην προσφυγή υπ΄ αρ. 133/99 Μαρίας Ανδρέου, προδικαστικά προβάλλει το επιχείρημα ότι η αιτήτρια, λόγω της παράλειψής της να προσβάλει την αρχική απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση με την οποία είχαν πληρωθεί οι επίδικες θέσεις, δεν νομιμοποιείται και/ή στερείται εννόμου συμφέροντος να καταχωρήσει τώρα προσφυγή και να προσβάλει την μετά την επανεξέταση απόφαση της Επιτροπής.

Η ένσταση θα πρέπει να απορριφθεί. Η ακυρωτική απόφαση διοικητικού δικαστηρίου ενεργεί έναντι πάντων (erga omnes) και καταργεί την πράξη που ακυρώνεται. Η απόφαση που λαμβάνεται ύστερα από επανεξέταση συνιστά νέα εκτελεστή πράξη που από μόνη της παράγει έννομα αποτελέσματα και υπόκειται συνεπώς σε δικαστικό έλεγχο (Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 235/94, ημερ. 12.5.1995. Βλέπε επίσης Kallouris v. Republic 1964 C.L.R. 313, 324, καθώς και Κοντόγιωργα-Θεοχαροπούλου, Αι Συνέπειαι της Ακυρώσεως Διοικητικής Πράξεως έναντι της Διοικήσεως, σελ. 174-175).

Θα προχωρήσουμε συνεπώς στην εξέταση της ουσίας των προσφυγών υπ΄ αρ. 133/99 και 134/99. Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι η σύσταση του Γενικού Διευθυντή είναι παράνομη, αφού έρχεται σε αντίθεση με τα στοιχεία που περιέχονται στους σχετικούς φακέλους, καθώς και σε διάσταση με τα δεδομένα που καθορίζουν αντικειμενικά την ικανότητα ενός υποψήψιου. Η Επιτροπή είχε υποχρέωση να μην λάβει υπ΄ όψιν της τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή, αφού η σύστασή του δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί με βάση τα στοιχεία των φακέλων, δεδομένου ότι η αιτήτρια ήταν ισάξια όλων των ενδιαφερομένων μερών ως προς τα ακαδημαϊκά προσόντα, ενώ ήταν κάτοχος του πλεονεκτήματος, σε αντίθεση με το ενδιαφερόμενο μέρος στην προσφυγή υπ΄ αρ. 133/99, Μαρία Ανδρέου και το Χαράλαμπο Καμιναρίδη, ενδιαφερόμενο μέρο στην προσφυγή υπ΄ αρ. 134/99, που δεν κατείχαν το πλεονέκτημα της πείρας. Περαιτέρω σε σχέση με την Γκλόρια Καραολίδου, ενδιαφερόμενο μέρος στην προσφυγή υπ΄ αρ. 134/99 που κατείχε το πλεονέκτημα, η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι το δικό της ήταν προτιμητέο αφού, αντίθετα με την Καραολίδου, το απέκτησε στη δημόσια υπηρεσία. Περαιτέρω ισχυρίζεται ότι συγκέντρωσε κατά μέσο όρο βαθμολογία 62.3 και ήταν 13η σε σειρά επιτυχίας στις γραπτές εξετάσεις, σε αντίθεση με τη Μαρία Ανδρέου που συγκέντρωσε 55.3 και ήταν 23η. Τέλος επισημαίνει ότι, όπως και τα πέντε ενδιαφερόμενα μέρη, είχε τη σύσταση της Συμβουλευτικής Επιτροπής.

Είναι καθιερωμένη αρχή ότι σε περίπτωση που επιλέγεται υποψήφιος μη κάτοχος του προβλεπόμενου από το σχέδιο υπηρεσίας πλεονεκτήματος, σε βάρος υποψήφιου που το κατέχει, το διορίζον όργανο οφείλει να αιτιολογήσει ειδικά την επιλογή του (Χατζηγιάννη κ.α. ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 317, 335, 336).

Στην προκείμενη περίπτωση η αιτήτρια ήταν κάτοχος του πλεονεκτήματος της πείρας σε αντίθεση με την Ανδρέου και τον Καμιναρίδη. Η Επιτροπή παρέλειψε να δώσει οποιαδήποτε ειδική αιτιολογία για την επιλογή τους έναντι της αιτήτριας. Η απόφαση της Επιτροπής δεν παρέχει καμιά απολύτως αιτιολογία, γιατί επικύρωσε τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή ο οποίος επέλεξε άτομα που δεν είχαν το πλεονέκτημα. Απλώς αναφέρει ότι από τα ενώπιόν της στοιχεία δεν προκύπτει οποιοσδήποτε αποχρών λόγος για παρέκκλιση από τις συστάσεις του Διευθυντή, παραβαίνοντας έτσι το καθήκον της να παράσχει, όπως όφειλε, ειδική αιτιολογία, για την παραγνώριση του πλεονεκτήματος.

Εν όψει των πιο πάνω είναι φανερό ότι η απόφαση προαγωγής της Μαρίας Αντρέου και του Χαράλαμπου Καμιναρίδη, θα πρέπει να ακυρωθεί.

Η αιτήτρια εγείρει και θέμα έλλειψης δέουσας έρευνας αναφορικά με την κατοχή από τα ενδιαφερόμενα μέρη Χριστοφορίδου και Καραολίδου της απαιτούμενης από το σχέδιο υπηρεσίας πολύ καλής γνώσης της αγγλικής γλώσσας.

Στην πρωτόδικη απόφαση στην υπόθεση Καμένος ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 616/92, ημερ. 23.2.1994, το Δικαστήριο αφού αναφέρτηκε στην υπόθεση Χατζηγιάννη, ανωτέρω, στην οποία είχε γίνει μόνο προφορική εξέταση, κατέληξε ότι η γραπτή εξέταση στην αγγλική είναι πιο αντικειμενική και ικανοποιητική και απέρριψε σχετικό λόγο ακύρωσης. Το ερώτημα που χρήζει απάντησης είναι κατά πόσο η πρωτόδικη απόφαση στην Καμένος, ανωτέρω, που διαπιστώνει τη γνώση της αγγλικής γλώσσας από τους τότε ενδιαφερόμενους, δημιουργεί δεδικασμένο στην παρούσα υπόθεση.

Στην υπόθεση Γενακρίτου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1992) 3 A.A.Δ., 497, το Δικαστήριο υιοθέτησε σχετικό απόσπασμα του συγγράμματος του Στασινόπουλου, Δίκαιον των Διοικητικών Διαφορών, 4η ΄Εκδοση, 1974, σελ. 249, σύμφωνα με το οποίο η μεν ακύρωση της πράξης δημιουργεί δεδικασμένο απόλυτο, έναντι πάντων (erga omnes), έστω και μη μετασχόντων στη δίκη, η δε απόρριψη της αίτησης δημιουργεί δεδικασμένο σχετικό, μεταξύ μόνο των ιδίων διαδίκων (inter partes) (βλέπε επίσης Παπαδόπουλος ν. Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Στέγης, Α.Ε. 1913, ημερ. 14.9.1998).

Η ΄Αννα Χριστοφορίδου, ενδιαφερόμενο μέρος στην προσφυγή υπ΄ αρ. 133/99, ήταν ενδιαφερόμενο μέρος και στην υπόθεση Καμένος. ΄Αρα γι΄ αυτήν η πρωτόδικη απόρριψη δημιουργεί δεδικασμένο, αφού το μέρος αυτό της απόφασης ουσιαστικά δεν αμφισβητήθηκε κατ΄ έφεση, αφού, σε κάποιο στάδιο, ο σχετικός λόγος έφεσης αποσύρθηκε. Ως προς το ενδιαφερόμενο μέρος στην προσφυγή υπ΄ αρ. 134/99 Γκλόρια Καραολίδου δεν δημιουργείται δεδικασμένο, γιατί αυτή δεν ήταν διάδικος στην πιο πάνω υπόθεση.

Θα πρέπει να σημειώσω ότι οι καθ΄ ων η αίτηση δεν ήγειραν στο σημείο αυτό ένσταση δεδικασμένου. Ηγέρθη όμως από το δικηγόρο των ενδιαφερομένων μερών Μαρίας Ανδρέου και Χαράλαμπου Καμιναρίδη, των οποίων η προαγωγή ακυρώθηκε, όπως είδαμε προηγουμένως, για άλλη αιτία. Η αντιμετώπιση του θέματος όμως κατέστη αναγκαία όταν εξετάζοντας τους ισχυρισμούς της αιτήτριας χρειάστηκε να ανατρέξω στην υφιστάμενη λόγω της ακύρωσης κατάσταση.

Από τα πρακτικά φαίνεται ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή, πλην της γραπτής εξέτασης, δεν έχει προβεί σε οιανδήποτε άλλη έρευνα σχετικά. Η νομολογία (Χατζηγιάννη κ.α. ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 317, 337), δέχεται ότι η γνώση ξένης γλώσσας, στο βαθμό που προσδιορίζεται στα σχέδια υπηρεσίας, απαιτεί ανάλογη κατοχή του γραπτού και προφορικού της λόγου.

Είναι φανερό ότι η Επιτροπή, αφού ικανοποιήθηκε από την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής, δεν προχώρησε σε δική της έρευνα για να διαπιστώσει αν οι υποψήφιοι κατείχαν το συγκεκριμένο προσόν. ΄Ετσι, αφού ούτε η Συμβουλευτική, αλλά ούτε και η Επιτροπή έχουν προβεί σε έρευνα, η επιλογή της Καραολίδου πάσχει.

Οι προσφυγές υπ΄ αρ. 142/99 και υπ΄ αρ. 562/99 απορρίπτονται, με έξοδα εναντίον των αιτητών τα οποία υπολογίζω και επιδικάζω στις £400. Οι προσφυγές υπ΄ αρ. 133/99 και υπ΄ αρ. 134/99 επιτυγχάνουν και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται ως προς όλα τα ενδιαφερόμενά τους μέρη, πλην της ΄Αννας Χριστοφορίδου, με έξοδα εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

 

Φρ. Νικολαΐδης, Δ.

 

 

 

 

 

 

/ΜΔ


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο