ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.

Μεταξύ:

Μαρίνου Μάρκου,

Αιτητή

και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,

Καθ΄ ων η αίτηση.

_________________

Για τον αιτητή: Ι. Νικολάου.

Για τους καθ’ ων η αίτηση: Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας

εκ μέρους του Γ-Ε.

_________________

Ο αιτητής κατέχει τη θέση του Λειτουργού Γεωργικών Ερευνών στο Ινστιτούτο Γεωργικών Ερευνών. ’Ηταν υποψήφιος για προαγωγή στη θέση Λειτουργού Γεωργικών Ερευνών Α’ (η επίδικη θέση). Στη συνεδρία της ημερ. 1.11.2000 η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (η Ε.Δ.Υ.) αποφάσισε την προαγωγή της Μαρίας Ιωάννου (το Ε.Μ.) στην επίδικη θέση. Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής επιδιώκει την ακύρωση της προαγωγής του Ε.Μ. στην επίδικη θέση.

’Ενας από τους λόγους που οδήγησαν στην επιλογή του Ε.Μ. ήταν η σύσταση του Διευθυντή «η οποία – όπως το έθεσε η Ε.Δ.Υ. – αποτελεί ένα ανεξάρτητο στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων, το οποίο προσδίδει μεγαλύτερη βαρύτητα στον παράγοντα αξία». Η Ε.Δ.Υ. έλαβε υπόψη ότι ο αιτητής διαθέτει το προσόν πλεονέκτημα ενώ η επιλεγείσα δεν το διαθέτει. Λαμβάνοντας όμως υπόψη το γεγονός ότι το Ε.Μ. δεν υστερεί ουσιαστικά σε αξία έναντι του αιτητή, έχει μια ουσιαστική υπεροχή σε αρχαιότητα, καθώς και την υπέρ της σύσταση του Διευθυντή, η Επιτροπή έκρινε ότι αυτή γενικά υπερέχει.

Για να γίνει κατανοητός ο πιο πάνω λόγος ακύρωσης θα πρέπει να παρατεθεί η επίδικη σύσταση. Ο Διευθυντής ανέφερε τα εξής:

Ο κ. Νικολάου, εκ μέρους του αιτητή, υπέβαλε ότι η σύσταση του Διευθυντή «πάσχει ως αναιτιολόγητη αφού περιορίζεται σε στοιχεία για τα οποία το Ε.Μ. ήδη αξιολογήθηκε στις υπηρεσιακές εκθέσεις». Η σύσταση – συνέχισε ο κ. Νικολάου – αναφέρεται στο ζήλο και στην ακρίβεια με την οποία το Ε.Μ. διεξάγει την ερευνητική της εργασία, καθώς και στην ευσυνειδησία και παραγωγικότητα της. Υπέβαλε ότι για τα στοιχεία αυτά το Ε.Μ. έχει αξιολογηθεί «στις υπηρεσιακές του εκθέσεις, ήτοι στα στοιχεία αρ. 2 (απόδοση), αρ. 3 (υπηρεσιακό ενδιαφέρον), αρ. 4 (υπευθυνότητα)». Η σύσταση του Διευθυντή είναι παράνομη γιατί αποτελεί εκ των υστέρων υποκειμενική εκτίμηση των στοιχείων που περιλαμβάνονται στις ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις και σκοπό έχει την ανάπλαση της εικόνας των υπηρεσιακών εκθέσεων και την απόδοση στο Ε.Μ. υπεροχής εκεί όπου στις ετήσιες αξιολογήσεις δεν εμφανίζεται να υπερέχει. Ο αιτητής υπερέχει σε αξία του Ε.Μ. και σε προσόντα. Επομένως – κατέληξε ο κ. Νικολάου – η σύσταση πάσχει καθότι είναι ασύμφωνη με την εικόνα που παρουσιάζεται στις υπηρεσιακές εκθέσεις και στους προσωπικούς φακέλους των υποψηφίων.

Εξέταση της επίδικης σύστασης αποκαλύπτει ότι κατά τη διαμόρφωση της σύστασης του υπέρ του Ε.Μ. ο Διευθυντής έλαβε υπόψη τα πιο κάτω κριτήρια:

1. Τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους – αξία, προσόντα, αρχαιότητα.
2. Τις απαιτήσεις της υπό πλήρωση θέσης καθώς και την καταλληλότητα των υποψηφίων γι’ αυτήν.
3. Το γεγονός ότι το Ε.Μ. είναι ευσυνείδητη και παραγωγική λειτουργός και διεξάγει την ερευνητική της εργασία με ζήλο και ακρίβεια (η υπογράμμιση είναι του Δικαστηρίου).

Αρχίζοντας από το πρώτο κριτήριο – αξία, προσόντα, αρχαιότητα – παρατηρώ ότι από τις υπηρεσιακές εκθέσεις, οι οποίες έχουν τεθεί ενώπιον μου – εκείνες των ετών 1994 μέχρι 1999 – προκύπτει ότι ο αιτητής έχει αξιολογηθεί με 42 «εξαίρετα» και 6 «πολύ ικανοποιητικά» ενώ το Ε.Μ. με 36 «εξαίρετα» και 12 «πολύ ικανοποιητικά». Διαπιστώνω, επομένως, ότι ο αιτητής υπερέχει σε αξία – οριακά έστω.

Σε σχέση με τα προσόντα ο αιτητής κατέχει προσόν το οποίο θεωρείται πλεονέκτημα δυνάμει του σχεδίου υπηρεσίας. Υπερέχει, επομένως, και σε σχέση με τα προσόντα.

’Ερχομαι τώρα στο δεύτερο στοιχείο – οι απαιτήσεις της θέσης και η καταλληλότητα των υποψηφίων γι’ αυτήν. Διαπιστώνω ότι ο Διευθυντής δεν έχει προσδιορίσει ποιές είναι οι απαιτήσεις της θέσης.

Αναφορικά με το τρίτο κριτήριο παρατηρώ ότι: Τα στοιχεία της παραγωγικότητας και ακρίβειας αξιολογούνται με το στοιχείο (2) των υπηρεσιακών εκθέσεων το δε στοιχείο του ζήλου με το στοιχείο (3).

Από την εξέταση των υπηρεσιακών εκθέσεων των δύο υποψηφίων προκύπτει ότι σε σχέση και με τα δύο πιο πάνω στοιχεία ο αιτητής έχει αξιολογηθεί με το βαθμό «εξαίρετα» κατά τα έτη 1994-1999. Της ίδιας αξιολόγησης έχει τύχει και το Ε.Μ. με εξαίρεση το έτος 1994 για το οποίο έχει αξιολογηθεί με το βαθμό «πολύ ικανοποιητικά».

’Εχοντας υπόψη όλα τα πιο πάνω προβαίνω στις εξής διαπιστώσεις:

1. Η σύσταση του Διευθυντή δεν συνάδει με τα στοιχεία των φακέλων ήτοι με τις ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις.
2. Ο Διευθυντής έχει με τη σύσταση του διαμορφώσει υπεροχή υπέρ του Ε.Μ. ενώ οι υπηρεσιακές εκθέσεις δεν του δίδουν τέτοια υπεροχή.
3. Ο Διευθυντής δεν έχει προσδιορίσει ποιές είναι οι απαιτήσεις της θέσης.

Κρίνω ότι η ασυμφωνία της σύστασης με τα στοιχεία του φακέλου εξουδετερώνει την εγκυρότητα της και αποτελεί λόγο ακύρωσης της προσβαλλόμενης απόφασης. Ακολουθεί πως η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.

Τα νομολογηθέντα στην Χριστοδουλίδου (πιο πάνω) έχουν υιοθετηθεί στην Κουάλη κ.α. ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2402/11.11.99 στην οποία το θέμα τέθηκε ως εξής:

Στην Σταυρινίδης ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2434/20.3.2000 λέχθηκε:

Στην Κωνσταντίνου κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 1047/97 και 5/98/21.3.2000 ο Νικολάου, Δ. παρατήρησε ότι ο Διευθυντής δεν μπορεί με τη σύσταση του “να διαφοροποιεί την εικόνα που προκύπτει από τη βαθμολογημένη αξία: ανεβάζοντας τον ένα και συνακόλουθα κατεβάζοντας τον άλλο”. Αφού παρέθεσε το πιο πάνω απόσπασμα από την Χριστοδουλίδου (πιο πάνω) ο Νικολάου, Δ. συνέχισε ως εξής:

Η προσβαλλόμενη απόφαση της Ε.Δ.Υ. είχε σαν ένα από τα ερείσματα της τη σύσταση του Διευθυντή υπέρ του Ε.Μ.. Εφόσον οι λόγοι οι οποίοι οδήγησαν στην προσβαλλόμενη απόφαση είναι συνυφασμένοι με τη σύσταση του Διευθυντή και εφόσον είναι άγνωστο ποιά θα ήταν η κατάληξη της Ε.Δ.Υ. αν απουσίαζε η σύσταση του Διευθυντή υπέρ του Ε.Μ. είναι σκόπιμο να αφεθεί η Ε.Δ.Υ. να επανεξετάσει το θέμα και να διαμορφώσει την κρίση της υπό το φως της νέας σύστασης του Διευθυντή, χωρίς να είχε προηγηθεί δικαστική κρίση επί των άλλων λόγων οι οποίοι οδήγησαν στην απόφαση της.

/ΕΑΠ.