Salamis Lines Ltd ν. Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ.α., Υπόθεση Αρ. 1520/2000, 30 Ιουλίου, 2002 Salamis Lines Ltd ν. Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ.α., Υπόθεση Αρ. 1520/2000, 30 Ιουλίου, 2002

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Υπόθεση Αρ. 1520/2000

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος

 

ΜΕΤΑΞΥ:

Salamis Lines Ltd

Αιτητών

- και -

1. Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων

2. Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων

Καθ΄ων η αίτηση

_____________

30 Ιουλίου, 2002

Για τους αιτητές : κ. Κ. Χατζηπιέρας.

Για τους καθ΄ων η αίτηση : κ. Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της

Δημοκρατίας Α΄, για Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας.

______________

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Η παρούσα προσφυγή στρέφεται εναντίον της απόφασης του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ημερ. 14.9.2000, να κατατάξει τον Αθανάσιο Θωμά, μισθωτό, στην υπηρεσία των αιτητών, για την περίοδο από 21.9.1996 μέχρι 5.12.1997.

Ο Θωμά, κατά την ως άνω περίοδο, εργαζόταν ως Λογιστής Β΄ στο πλοίο «Salamis Glory», ιδιοκτησίας των αιτητών. Με επιστολή που απέστειλε από κοινού με κάποιο Γεώργιο Κατσικάκη, στο Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ημερ. 12.12.1997, διερωτήθηκε κατά πόσο οι αιτητές είχαν υποχρέωση να τους ασφαλίσουν σε ασφαλιστικό οργανισμό της Κύπρου ή της Ελλάδας. ΄Υστερα από την απάντηση του Τμήματος στις 15.1.1998, ο Θωμά υπέβαλε παράπονο εναντίον των αιτητών για παράλειψή τους να καταβάλουν προς όφελός του εισφορές για την περίοδο απασχόλησής του.

Ως αποτέλεσμα καταχωρήθηκε στις 13.10.1998 ποινική υπόθεση εναντίον τους, που διακόπηκε όμως στις 29.3.2000. ΄Αλλη ποινική υπόθεση που καταχωρήθηκε εναντίον τους, για το ίδιο θέμα, επίσης στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, κατέληξε σε αθώωσή τους.

Η υπόθεση επανεξετάστηκε από το Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Κατά τη διάρκεια της έρευνας προσκομίστηκαν από το Θωμά διάφορα έγγραφα, όπως πιστοποιητικό γάμου με Κυπρία, βεβαίωση από τον κοινοτάρχη Κισσόνεργας ότι είναι μόνιμος κάτοικος του χωριού και βεβαίωση από το Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων ότι θεωρείται φορολογικός κάτοικος Κύπρου.

Μετά την εξέταση της υπόθεσης ο Διευθυντής Κοινωνικών Ασφαλίσεων εξέδωσε στις 14.9.2000, απόφαση με την οποία καλούνταν οι αιτητές να διευθετήσουν την εξόφληση των οφειλομένων εισφορών για λογαριασμό του Θωμά, για την περίοδο απασχόλησής του από αυτούς. Εναντίον της απόφασης αυτής ασκήθηκε η παρούσα προσφυγή.

Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η απόφαση είναι προϊόν πλάνης, στερείται αιτιολογίας και ελήφθη χωρίς τη δέουσα έρευνα.

Στη σύμβαση εργοδότησης που τέθηκε ενώπιον των καθ΄ ων η αίτηση, ο Θωμά φαίνεται να δήλωσε ότι είναι ΄Ελληνας υπήκοος, με διεύθυνση κατοικίας, Δάμωνος 98, Πάτρα, με αριθμό τηλεφώνου επίσης στην Πάτρα. Το γεγονός αυτό σχολιάζεται από τον κ. Γ. Γεωργίου, λειτουργό των καθ΄ ων η αίτηση, που προέβη στη σχετική έρευνα. Αναφέρει ότι ο Θωμά στην κατάθεσή του εξήγησε ότι όταν υπέγραψε το συμβόλαιο δεν δήλωσε διεύθυνση, φαίνεται δε ότι κάποιος από το λογιστήριο συμπλήρωσε τη διεύθυνση διαμονής του και κάποια άλλα στοιχεία, αντιγράφοντάς τα πιθανότατα από τη δήλωσή του για εναλλακτική διεύθυνση ή από το διαβατήριό του.

Οι αιτητές επισημαίνουν ότι το πρόσωπο που υπέγραψε το συμβόλαιο ως μάρτυρας δεν ρωτήθηκε από τον κ. Γεωργίου επί των ισχυρισμών του κ. Θωμά. Ισχυρίζονται ακόμα ότι η έρευνα παρέλειψε να λάβει υπ΄ όψιν ότι στην πιο πάνω σύμβαση ως τόπος αποβίβασης μετά τη λήξη της σύμβασης συνεφωνήθηκε μεταξύ των συμβαλλομένων ο Πειραιάς, πρόνοια που αποδεικνύει ότι ο Θωμά δεν είχε μόνιμη κατοικία στην Κύπρο, αλλά στην Ελλάδα. ΄Αλλως, δεν θα συμφωνούσε να αποβιβαστεί στον Πειραιά και όχι στην Κύπρο, όπου το πλοίο καταπλέει. Σημειώνεται ότι το πλοίο δεν κατέπλεε κατά τον ουσιώδη χρόνο στον Πειραιά και συνεπώς η πρόνοια αυτή επέβαλλε στους αιτητές επιπρόσθετη υποχρέωση καταβολής αεροπορικών εισιτηρίων του Θωμά προς Πειραιά, τόσο κατά τις άδειές του, όσο και κατά την αποβίβασή του, μετά τη λήξη της σύμβασης.

Ακόμα, σύμφωνα πάντα με τους αιτητές, δεν ελήφθη υπ΄ όψιν ότι στο φάκελο της υπόθεσης υπάρχει σημείωμα του Επαρχιακού Λειτουργού Λεμεσού, Γ. Φιλίππου, ημερ. 14.12.1999, στο οποίο εισηγείται την απόσυρση της ποινικής υπόθεσης που είχε αρχικά καταχωρηθεί εναντίον των αιτητών, γιατί, παρά την αναβολή για τέσσερις φορές της ακρόασης της υπόθεσης, δεν έγινε κατορθωτή η επίδοση στον Θωμά της μαρτυρικής κλήσης, επειδή ήταν εγκατεστημένος στην Πάτρα.

Σημειώνεται επίσης ότι ο λειτουργός δεν σχολιάζει το γεγονός ότι και στις δύο αφίξεις του Θωμά στην Κύπρο στις 15.2.1998 και 21.4.1999 χαρακτηρίστηκε με σφραγίδα του Τμήματος Αλλοδαπών ως επισκέπτης.

Προσθέτουν ακόμα ότι στη σύμβαση εργοδότησης ο πληρωτέος μισθός συνεφωνήθηκε σε δραχμές και όχι σε κυπριακές λίρες. Το ερώτημα που λογικά προκύπτει είναι γιατί, αν ήταν μόνιμος κάτοικος Κύπρου, να είχε ζητήσει να συνεχίσει να πληρώνεται σε ξένο νόμισμα και όχι σε κυπριακές λίρες.

Από την άλλη, ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση, σημειώνει την κατάθεση του Θωμά, το πιστοποιητικό ότι φορολογικά ανήκει στην Κύπρο και τέλος το πιστοποιητικό του κοινοτάρχη Κισσόνεργας, σύμφωνα με το οποίο ο Θωμά είναι μόνιμος κάτοικος του χωριού. Η ορθότητα του πιστοποιητικού του κοινοτάρχη αμφισβητείται από τους αιτητές λόγω της στενής συγγένειάς του με τη σύζυγο του Θωμά.

Ο λειτουργός ο οποίος εξέτασε την περίπτωση, είχε ενώπιόν του αριθμό στοιχείων τα οποία σε πολλές περιπτώσεις ήταν αλληλοσυγκρουόμενα. Είχε από τη μια και κυρίως, το πιστοποιητικό του κοινοτάρχη και την κατάθεση του Θωμά και από την άλλη τη σύμβαση εργοδότησης και το διαβατήριο του Θωμά.

Τα σημεία τα οποία εγείρονται και τα οποία θα έπρεπε να απασχολήσουν το λειτουργό, με αποτέλεσμα να θεωρήσει αναγκαία περαιτέρω ουσιαστική έρευνα, είναι πολλά. Θα έπρεπε επίσης να τον προβληματίσει και η αναφορά του συνάδελφού του για την αδυναμία επίδοσης της μαρτυρικής κλήσης στο Θωμά, λόγω του ότι διέμενε μόνιμα στην Πάτρα.

Οι αντιφατικοί ισχυρισμοί, για την ακρίβεια και ορθότητα των οποίων δεν λαμβάνω θέση, θα έπρεπε να αποτελέσουν λόγο για περαιτέρω έρευνα της υπόθεσης. Δεν λαμβάνω υπ΄ όψιν ούτε το γεγονός ότι και η δεύτερη ποινική υπόθεση που καταχωρήθηκε εναντίον των αιτητών απορρίφθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, γιατί αποτελεί γεγονός μεταγενέστερο της προσβαλλόμενης απόφασης.

Αναμφίβολα η εξουσία του Διευθυντή του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων είναι ευρύτατη. ΄Ομως, η λήψη μιας διοικητικής απόφασης, προϋποθέτει τη διεξαγωγή δέουσας έρευνας, η έκταση και η μορφή της οποίας συνδέονται άμεσα με τα ιδιάζοντα περιστατικά της υπόθεσης. Το κριτήριο για την πληρότητα της έρευνας περιλαμβάνει τη συλλογή και αξιολόγηση όλων εκείνων των ουσιωδών στοιχείων που θα δημιουργούσαν τη βάση για ασφαλή συμπεράσματα (Νικολαΐδης κ.α. ν. Μηνά κ.α. (1994) 3 Α.Α.Δ. 321, Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζαμπόγλου, (1997) 3 A.A.Δ. 270 και Tsapaco Catering Ltd v. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2048, ημερ. 22.10.1998).

Εν όψει όλων των πιο πάνω καταλήγω ότι οι καθ΄ ων η αίτηση παρέλειψαν να προβούν στην αναγκαία υπό τις περιστάσεις και εν όψει των αντικρουομένων στοιχείων έρευνα και συνεπώς η προσβαλλόμενη απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί. Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται, με έξοδα εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

Φρ. Νικολαΐδης, Δ.

 

 

 

 

 

 

 

/ΜΔ


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο