ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 656/01

ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ –

1. Δρ. Μάϊκ Τύμβιου από τη Λευκωσία
2. Lilya Denyak από την Ουκρανία και τώρα κάτοικος Κύπρου

αιτητές

και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

1. Υπουργού Εσωτερικών
2. Λειτουργού Μετανάστευσης

 

2 Σεπτεμβρίου 2002

Για τους αιτητές: Α.Σ. Αγγελίδης

Για τους καθ΄ ων η αίτηση Μ. Παπαϊωάννου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Το ιστορικό του θέματος της παραμονής της αλλοδαπής αιτήτριας στην Κύπρο είχε διακυμάνσεις αλλά για τους σκοπούς της παρούσας διαδικασίας μπορεί να θεωρηθεί ως σταθμός η απόφαση που της γνωστοποιήθηκε με την επιστολή ημερομηνίας 13.2.01. Την παραθέτω:

«Αναφέρομαι στη διοικητική πράξη ημ. 11.8.97 με βάση την οποία σας είχε παραχωρηθεί η ιδιότητα της ημεδαπής Κυπρίας, δυνάμει του άρθρου 2(1)(2) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, και σας πληροφορώ ότι, ασκώντας την εξουσία που μου παρέχεται από τον πιο πάνω Νόμο, αποφάσισα την ανάκληση και ακύρωση της πιο πάνω πράξης, η οποία προφανώς βασίστηκε σε παραπλανητικές και αστήρικτες πληροφορίες.

2. Θεωρώ ότι η προσπάθεια και η όλη συμπεριφορά σας ήταν παραπλανητική, με σκοπό την εξαπάτηση και παραπλάνηση των Αρχών, για να πετύχετε τη μόνιμη παραμονή σας στην Κύπρο.

3. Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, καλείσθε, κατ΄ ακολουθίαν να αναχωρήσετε το αργότερο σε 15 ημέρες από την Κύπρο. Η ανάκληση της πιο πάνω απόφασης είναι οριστική και τυχόν παράταση της παραμονής σας στην Κύπρο είναι παράνομη.

4. Σε περίπτωση που αμελήσετε ή παραλείψετε να αναχωρήσετε, είμαι υποχρεωμένος να προχωρήσω στην έκδοση διαταγμάτων κράτησης και απέλασής σας, σύμφωνα με τις πρόνοιες του πιο πάνω Νόμου.»

 

Η αντίδραση της αιτήτριας ενείχε το στοιχείο της αποδοχής αφού με γραπτό αίτημα της που υπέβαλε στις 15.3.2001 ζήτησε προσωρινή άδεια παραμονής στην Κύπρο για να διευθετήσει ιδιωτικές της υποχρεώσεις. Η ανταπόκριση της διοίκησης ήταν θετική και με επιστολή ημερομηνίας 20.3.01 της γνωστοποιήθηκε η παραχώρηση προσωρινής άδειας παραμονής της μέχρι της 15.5.01, με την προσθήκη πως αυτή ήταν τελική. Αυτή η απόφαση γνωστοποιήθηκε και στο δικηγόρο της αιτήτριας με επιστολή ημερομηνίας 30.4.01 και την ίδια ημέρα ασκήθηκε από την αιτήτρια η προσφυγή 373/01. Η προσφυγή εκδικάστηκε και η προσβληθείσα απόφαση που αφορούσε στο περιεχόμενο της επιστολής ημερομηνίας 13.2.01 απορρίφθηκε. Επίσης το αίτημα σε σχέση με κατ΄ ισχυρισμό παράλειψη απάντησης στην επιστολή της αιτήτριας ημερομηνίας 15.3.01. Εξηγήθηκε πως είχε δοθεί στην αιτήτρια η δυνατότητα να ακουστεί και πως η απόφαση της διοίκησης ήταν πλήρως αιτιολογημένη. (βλ. Lilya Denyak v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή 373/01, ημερομηνίας 30.4.02). Πριν την καταχώρηση της πιο πάνω προσφυγής παρενεβλήθη ο αιτητής. Το αίτημά του συγκεκριμενοποιείται στην πρώτη παράγραφο της επιστολής του ημερομηνίας 9.4.01:

«Δια της παρούσης θα ήθελα να ζητήσω την έγκριση σας όπως εργοδοτήσω την κα Lilya Denyak, ημερομ. γέννησης 26 Μαρτίου 1971 διεύθυνση Πηνελόπης Δ.23, Λευκωσία αριθμός διαβατηρίου ΑΗ 452226, στο Χημείο μου.».

 

Το αίτημα αυτό απορρίφθηκε και ενημερώθηκε ο αιτητής με επιστολή ημερομηνίας 23.5.01. Προστέθηκε στην επιστολή πως "η προσωρινή άδεια παραμονής της αλλοδαπής στην Κύπρο έχει λήξει και θα πρέπει να αναχωρήσει για τη χώρα της". Ακολούθησε διάταγμα απέλασης της αιτήτριας ως απαγορευμένης μετανάστριας ημερομηνίας 21.6.01 και με την παρούσα προσφυγή διατυπώνονται δυο αιτήματα. ΄Οπως προκύπτει και από το κείμενό τους αλλά και όπως έχει διευκρινιστεί από τους ίδιους τους αιτητές, το πρώτο αίτημα υποβάλλεται μόνο από τον αιτητή και το δεύτερο μόνο από την αιτήτρια. Είναι τα ακόλουθα:

«Α. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ΄ων η αίτηση η οποία γνωστοποιήθηκε στον αιτητή 1 με επιστολή του καθ΄ου η αίτηση 2 ημερ. 23.5.2001 και με την οποίαν απέρριψε το αίτημα του για παραχώρηση προσωρινής άδειας παραμονής και εργασίας στην αιτήτρια αρ. 2 για να εργαστεί στο Βιοχημικό εργαστήριο του είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.

Β. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση ημερ. 26.6.2001 να απελάσουν την αιτήτρια 2 ενώ εκκρεμούσε αίτημά της ημερ. 18.6.2001 για παράταση της άδειας παραμονής της στην Κύπρο και παρά το γεγονός ότι υπήρξε επιστολή των καθ΄ων η αίτηση ημερ. 26.6.2001 ότι θα εξετάζετο το αίτημά της είναι άκυρη και παράνομη.»

΄Εχουν αναπτυχθεί διάφοροι ισχυρισμοί για λόγους ακυρότητας κυρίως σε σχέση με την αιτιολογία των προσβαλλόμενων αποφάσεων, τους οποίους βέβαια οι καθ΄ ων η αίτηση απορρίπτουν με παραπομπή στο περιεχόμενο του φακέλου. Κρίνω πως η προσφυγή είναι, ούτως ή άλλως, αβάσιμη, για τους πιο κάτω λόγους:

Κατά πρώτον με την επιστολή του ο αιτητής ζήτησε έγκριση για εργοδότηση της αιτήτριας στο χημείο του. Αυτό για χρόνο κατά τον οποίο η αιτήτρια δεν είχε άδεια παραμονής στην Κύπρο. Η άδεια παραμονής της είχε τερματιστεί ή εκπνεύσει και η προσωρινή άδεια που της δόθηκε ως τελική, συνιστούσε διευκόλυνση για να μπορέσει να διευθετήσει ιδιωτικές της υποθέσεις και θα έληγε στις 15.5.01. Αλλά και να μπορούσε να εκληφθεί ότι η επιστολή του αιτητή εμπεριείχε αίτημα για χορήγηση άδειας παραμονής στην αιτήτρια, όπως φαίνεται είχε εκλάβει και η διοίκηση, θα προέκυπτε το ζήτημα της νομιμοποίησης του αιτητή το οποίο συζήτησαν οι καθ΄ ων η αίτηση, κυρίως με αναφορά στην απόφαση του Πική Δ., όπως ήταν τότε, στην Αnanda Marga Ltd v. Republic (1985) 3 CLR 2583. Και εκεί το αίτημα για είσοδο στη Δημοκρατία και η προσφυγή μετά την απόρριψη του έγιναν από προτιθέμενους εργοδότες του αλλοδαπού και κρίθηκε πως αυτοί στερούνταν άμεσου προσωπικού συμφέροντος κατά τα απαιτούμενα από το ΄Αρθρο 146.2 του Συντάγματος. Το συμφέρον τους, όπως κρίνω ότι θα ίσχυε και στην παρούσα περίπτωση, ήταν έμμεσο. Ανεξάρτητα από αυτό, το ζήτημα της παραμονής της αιτήτριας ήταν επίδικο στην προσφυγή που εκείνη άσκησε και, όπως έχουμε δει, η σχετική απόφαση της διοίκησης έχει επικυρωθεί ως νόμιμη. Τίποτε δε από όσα τέθηκαν με την επιστολή του αιτητή ημερομηνίας 9.4.01 δεν θα ήταν δυνατό, ως οποιασδήποτε μορφής νέο στοιχείο, να διαφοροποιήσει οτιδήποτε σε σχέση με τους λόγους της απόφασης για τον τερματισμό της άδειας παραμονής της αιτήτριας στην Κύπρο και την κλήση της να την εγκαταλείψει, μετά την προσωρινή παράταση που δόθηκε, το αργότερο μέχρι της 15.5.01.

Σε σχέση τώρα με το δεύτερο αίτημα. Το παράπονο της αιτήτριας, όπως το προσδιορίζει στην αιτούμενη θεραπεία αλλά και όπως το αναπτύσσει στην αγόρευσή της, έχει στη βάση της τον ισχυρισμό πως διατάχθηκε η απέλασή της ενώ "εκκρεμούσε αίτημά της ημερομηνίας 18.6.01 για παράταση της άδειας παραμονής της στην Κύπρο και παρά το γεγονός ότι υπήρξε επιστολή των καθ΄ ων η αίτηση ημερομηνίας 26.6.01 ότι θα εξετάζετο το αίτημά της". Δεν είχε υποβάλει κανένα αίτημα η αιτήτρια στις 18.6.01. Είχε παρεμβληθεί μόνο το αίτημα ημερομηνίας 9.4.01 που υπέβαλε ο αιτητής και στο οποίο ήδη έχω αναφερθεί. Στις 18.6.01 ο δικηγόρος της αιτήτριας απλώς πληροφόρησε τη διοίκηση πως καταχώρησε την προσφυγή 373/01. Και η απάντηση σ΄αυτή, ημερομηνίας 26.6.01, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αναφερόταν σε οτιδήποτε το ουσιαστικό. Η διοίκηση γνωστοποίησε λήψη της επιστολής ημερομηνίας 18.6.01 το περιεχόμενο της οποίας, όπως αναφέρθηκε, εξεταζόταν. Δεν έχει υποβληθεί οποιοσδήποτε ουσιαστικός ισχυρισμός σε σχέση με το κύρος του διατάγματος απέλασης. ΄Οσα δε προτάθηκαν, εκτός του ότι δεν έχουν στην πραγματικότητα το υπόβαθρο που τους αποδίδεται, δεν θα ήταν και δυνατό να θεωρηθεί ότι συνιστούσαν κώλυμα, που θα επιδρούσε στο κύρος του διατάγματος απέλασης που εκδόθηκε στη βάση των αποφάσεων που είχαν ήδη ληφθεί.

Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα. Οι προσβαλλόμενες αποφάσεις επικυρώνονται.

Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.

/ΜΣι.

C:\My Documents\2002\PART4\656-01.doc

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο