ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος

Γιωργούλλας Νικόλα Χαραλάμπους

(Τσαγγαρίδη) εκ Πέγειας, Πάφου

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

1. Υπουργικού Συμβουλίου

2. Υπουργείου Εσωτερικών

3. Τμήμα Πολεδομίας και Οικήσεως

4. Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως,

Επαρχιακό Γραφείο Πάφου

__________

Για την αιτήτρια : κ. Σ. Κώστα για κ.κ. Φοίβο, Χρίστο Κληρίδη,

Ν. Πιριλίδη και Συνεργάτες.

Για τους καθ΄ ων η αίτηση : κα Μ. Μαλαχτού-Παμπαλλή, Ανώτερη

Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό

Εισαγγελέα της Δημοκρατίας.

__________

Η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια οικίας στην Πέγεια, η οποία εμπίπτει στην οικιστική ζώνη Η7. Στις 20.6.2000 υπέβαλε αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση. Συγκεκριμένα ζητούσε όπως μεταβληθεί η χρήση της κατοικίας της σε εστιατόριο.

Η αρμόδια πολεοδομική αρχή με επιστολή της ημερ. 18.10.2000, έθεσε τις θέσεις της υπ΄ όψιν του Συμβουλίου Μελέτης Παρεκκλίσεων. Την επιστολή συνόδευε αντίγραφο επιστολής ημερ. 22.8.2000, στην οποία καταγράφονται οι θέσεις του Δήμου Πέγειας.

Οι θέσεις του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, που ζητήθηκαν από το Υπουργείο Εσωτερικών, στάληκαν στις 13.12.2000. Στη συνέχεια, το Υπουργείο Εσωτερικών ετοίμασε σημείωμα ημερ. 4.1.2001 το οποίο τέθηκε ενώπιον του Συμβουλίου Μελέτης Παρεκκλίσεων.

Το Συμβούλιο εξέτασε την αίτηση. Ακολούθησε πρόταση του Υπουργείου Εσωτερικών προς το Υπουργικό Συμβούλιο το οποίο, τελικά, στις 21.2.2001, απέρριψε την αίτηση. Με την παρούσα προσφυγή αξιώνεται ακύρωση της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου.

Ο λόγος που πρότεινε η αιτήτρια για χορήγηση πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση ήταν η πενταμελής της οικογένεια, της οποίας το μόνο εισόδημα ήταν αυτό του συζύγου, που είναι εστιάτορας. Επί του παρόντος ενοικιάζει υποστατικό εντός του χωρίου Πέγειας του οποίου το ενοίκιο είναι ψηλό. Ως εκ τούτου, τα κέρδη από το εστιατόριο δεν επαρκούν για τη συντήρηση της οικογένειάς του.

Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται της δέουσας αιτιολογίας και υπό τας περιστάσεις δεν είναι ειδικώς αιτιολογημένη, όπως θα όφειλε, μια και είναι έκδηλα δυσμενής προς αυτήν. Προτάσσει επίσης πλάνη περί τα πράγματα και το νόμο.

Σύμφωνα με το άρθρο 26 (2) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, Ν.90/72, όπως τροποποιήθηκε, το Υπουργικό Συμβούλιο μπορεί με απόφασή του να χορηγεί πολεοδομική άδεια κατά παρέκκλιση του σχεδίου ανάπτυξης, ανεξάρτητα αν η ανάπτυξη έχει συντελεστεί ή όχι, σε έκτακτες και δικαιολογημένες προς το δημόσιο συμφέρον περιπτώσεις, ή άλλες ειδικές περιπτώσεις, που καθορίζονται με κανονισμούς που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο και εγκρίνονται από τη Βουλή των Αντιπροσώπων.

Το Υπουργικό Συμβούλιο πράγματι θέσπισε τους περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Παρεκκλίσεις) Κανονισμούς του 1999, Κ.Δ.Π. 309/99. Μια από τις αρχές και κριτήρια που τίθενται από τον Κανονισμό 19(1)(στ) για παρέκκλιση είναι και η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης οικογένειας σε αποδεκτά επίπεδα, χωρίς να αυξάνεται η πυκνότητα χρήσης.

Η προσβαλλόμενη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ακολούθησε την εισήγηση του Συμβουλίου Μελέτης Παρεκκλίσεων για απόρριψη της αίτησης γιατί δεν πληρούσε τις πρόνοιες των Κανονισμών 19(1)(α) - (ιβ) και η παρέκκλιση δεν θα εξυπηρετούσε το δημόσιο συμφέρον.

Πιο λεπτομερής είναι η αιτιολογία που δίδεται από το Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως στην επιστολή του προς το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών ημερ. 13.12.2000. Αναφέρει ότι ενδεχόμενη χορήγηση της αιτηθείσας άδειας θα επηρεάσει αρνητικά τις ανέσεις ζωής των περιοίκων και της ευρύτερης οικιστικής ζώνης, δεδομένου ότι η προσπέλαση προς την αιτηθείσα ανάπτυξη θα γίνεται μέσα από το τοπικό οδικό της οικιστικής ζώνης, στην οποία εμπίπτει το συγκεκριμένο τεμάχιο. Ακόμα ότι η προτιθέμενη ανάπτυξη δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως έκτακτη και δικαιολογημένη από το δημόσιο συμφέρον, ενώ τέλος δεν ενέπιπτε στις αρχές και τα κριτήρια του Κανονισμού 19.

Στο άρθρο 26(3) (βλέπε τροποποίησή του με το άρθρο 5 του Ν.7/90), αναφέρεται ότι παρέκκλιση μπορεί να δοθεί σε έκτακτες και δικαιολογημένες προς το δημόσιο συμφέρον περιπτώσεις. Είναι ξεκάθαρο ότι η παρούσα περίπτωση δεν είναι μια από αυτές. Ούτε και η αιτήτρια ισχυρίζεται κάτι τέτοιο.

Στην παρούσα περίπτωση όχι μόνο δεν εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον, αλλά αντίθετα, όπως φαίνεται και από τις σχετικές εκθέσεις, η παραχώρηση της άδειας θα δημιουργούσε προβλήματα στο άμεσο περιβάλλον της οικίας.

Ο Κανονισμός 19(1)(στ) προβλέπει τη χορήγηση άδειας κατά παρέκκλιση για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης οικογένειας σε αποδεκτά επίπεδα. Δεν ικανοποιείται αυτό το κριτήριο. Δεν τίθεται θέμα βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης, αλλά ενδεχόμενη αύξηση των εισοδημάτων της οικογένειας της αιτήτριας. Σαφώς ο Κανονισμός 19 συναρτάται με την επάρκεια και ποιότητα του χώρου στον οποίο διαμένει η οικογένεια, εξ ου και η αναφορά σε αποδεκτά επίπεδα διαβίωσης. Ούτε ο Νόμος, ούτε και ο σχετικός Κανονισμός επιτρέπουν την ευρύτητα με την οποία γίνεται προσπάθεια να ερμηνευθεί ο Κανονισμός.

Η αιτιολογία της απόφασης για απόρριψη της αίτησης είναι ακριβής και σαφής. Η αίτηση δεν πληροί τα κριτήρια του Κανονισμού 19. Εξ άλλου, δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι, η κατά παρέκκλιση έκδοση άδειας συνιστά εξαιρετικό μέτρο.

Τα ίδια ισχύουν τόσο για το επιχείρημα ότι οι καθ΄ ων η αίτηση εσφαλμένα έλαβαν υπ΄ όψιν το ενδεχόμενο αρνητικής επίδρασης στη ζωή των περίοικων, αφού δεν υπάρχει οποιαδήποτε κατοικία σε απόσταση τριακοσίων μέτρων από το τεμάχιο της αιτήτριας, όσο και για τον ισχυρισμό ότι οι καθ΄ ων η αίτηση ενήργησαν καθ΄ υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας ή ότι η διακριτική ευχέρεια που τους παρέχεται δεν ασκήθηκε ορθά.

Αφού δεν ικανοποιούνταν τα κριτήρια του Κανονισμού 19 οι καθ΄ ων η αίτηση δεν είχαν υποχρέωση να προβούν σε περαιτέρω έρευνα. Ούτε και το ότι ο Δήμος Πέγειας δεν είχε οποιανδήποτε ένσταση στη χορήγηση της αιτούμενης άδειας συνιστούσε, για τον ίδιο λόγο, ουσιαστικό δεδομένο.

Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον της αιτήτριας, τα οποία υπολογίζω και επιδικάζω στις £400.

Φρ. Νικολαΐδης, Δ.

/ΜΔ