ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
< FONT FACE="Arial,Arial">ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΟΜΕΝΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
ΑΡ. 1022/2001 και 1023/2001 .
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Π. ΚΑΛΛΗ, Δ.Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
- Ευστάθιου Ευσταθίου,
- Μιχάλη Ευθυμίου,
- Νίκου Πέτρου,
- Σπυρούλας Αναστασίου,
- Χριστόδουλου Χαραλάμπους,
- Δημήτρη Αντωνίου,
- Γεωργίας Ηρακλείδου,
- Γεώργιου Στρόππου,
Αιτητών
και
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________________
14 Νοεμβρίου, 2002
.Για τους αιτητές: Δ. Καρή (κα.) για Α. Παπαχαραλάμπους.
Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Ε. Αντωνίου (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας
εκ μέρους του Γ-Ε.
Για τα Ε/Μ αρ. 1, 2, 3, 4, 7 και 8 στην Υποθ. 1022/2001: Ι. Νικολάου.
__________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι προσφυγές αυτές έχουν συνεκδικαστεί. Στρέφονται κατά της ίδιας διοικητικής πράξης και παρουσιάζουν τα ίδια νομικά σημεία.
Με απόφαση της ημερ. 26.6.2001 (η προσβαλλόμενη απόφαση) η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (η Ε.Δ.Υ.) διόρισε τους,
- ΑΛΩΝΕΥΤΗ Ανδρέα
- ΑΝΔΡΕΟΥ Νίκο
- ΕΥΘΥΜΙΟΥ Ευθύμιο
- ΖΟΡΠΙΔΗ Νίκο
- ΚΑΛΛΑΣΙΔΗ Νίκο
- ΜΟΥΓΗ Ανδρέα
- ΠΑΣΧΑΛΗ Ανδρέα
- Χ‘‘ ΑΝΤΩΝΗ Αντώνη
- ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Χριστάκη
- ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Χρύσανθο Α.
στη θέση Τεχνικού 2ης Τάξης (η επίδικη θέση) στο Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων. Με την προσφυγή 1022/2001 επιδιώκεται η ακύρωση του διορισμού των Ε.Μ. 1, 3, 4, 6, 7, 8, 9 και 10. Με την προσφυγή 1023/2001 επιδιώκεται η ακύρωση του διορισμού των Ε.Μ. 2 και 5.
Ο διορισμός όλων των πιο πάνω Ε.Μ. ακυρώθηκε με απόφαση αυτού του Δικαστηρίου ημερ. 14.11.2002 στην προσφυγή 834/2001 (Μακκούλη ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 834/2001/14.11.2002) για το λόγο ότι η Ε.Δ.Υ. παρέλειψε να διερευνήσει κατά πόσο οι υποψήφιοι κατέχουν το προσόν πλεονέκτημα.
Τα πραγματικά περιστατικά που σχετίζονται με την προσβαλλόμενη απόφαση έχουν τεθεί στην απόφαση στην Μακκούλη (πιο πάνω) και δεν παρίσταται ανάγκη να επαναληφθούν.
Εγείρεται το ερώτημα κατά πόσο οι παρούσες προσφυγές θα μπορούσαν να συνεχίσουν μέχρι τελικής απόφασης ή αν έχουν απωλέσει το αντικείμενο τους. Με το θέμα αυτό έχει ασχοληθεί πολύ πρόσφατα ο Αρτέμης, Δ. στην Gibb Ltd κ.α. ν. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λευκωσίας, Υποθ. 1118/2000/17.10.2002. ’Εθεσε το θέμα ως εξής:
«Στο σύγγραμμα του Θ. Τσάτσου, Η Αίτησις Ακυρώσεως Ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, έκδοση τρίτη, αναφέρονται τα ακόλουθα στη σελ. 374:
‘Εάν η προσβαλλομένη πράξις ή παράλειψις ακυρωθή εξ ολοκλήρου δι΄ετέρας αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας, η περί ακυρώσεως αυτής αίτησις, η τυχόν εισέτι εκκρεμούσα, αποβαίνει άνευ αντικειμένου, της ακυρωτικής αποφάσεως εξαφανιζούσης την πράξιν εξ υπαρχής, έστω και αν η διοίκησις μέχρι της εκδικάσεως της εκκρεμούσης αιτήσεως δεν συνεμορφώθη προς την ακυρωτικήν απόφασιν του Συμβουλίου της Επικρατείας.’
Σχετικό επίσης είναι και το πιο κάτω απόσπασμα από τα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας (1929-1959) στη σελ. 275:
‘Συνήθεις περιπτώσεις καταργήσεως της δίκης είναι ..... επί ακυρώσεως της προσβαλλομένης δι΄ετέρας αποφάσεως του Σ.Ε. . .’
Το ίδιο θέμα απασχόλησε τον Πική, Δ. (όπως ήταν τότε) στην
Kikas and others v. C.B.C. (1984) 3 C.L.R. 852. Ο Πικής, Δ., ανέφερε τα ακόλουθα στη σελ. 856:‘In my judgment, the annulment of the administrative act complained of in one proceeding, causes the abatement of the subject matter of every other proceeding for judicial review of the same act.’
Περαιτέρω ανέφερε τα ακόλουθα
obiter:‘. . . . I think it right to put on record, bearing in mind the context of para. 6, that challenge of the act before an administrative Court by a party claiming damages thereunder, is essential for the validation of his suit; although the act need not have been annulled at his instance.’
Προκύπτει από τα πιο πάνω πως μία ακυρωτική απόφαση έχει ως συνέπεια την κατάργηση και εξαφάνιση της προσβληθείσας διοικητικής πράξης εξ υπ΄αρχής (ex tung) και έναντι πάντων (erga omnes), καθιστώντας τη νομικά ανύπαρκτη.
Ως εκ τούτου από τις 15.3.02, ημερομηνία κατά την οποία εκδόθηκε η ακυρωτική απόφαση από τον Καλλή, Δ., το αντικείμενο της παρούσας έχει εκλείψει και η δίκη πρέπει να κηρυχθεί καταργημένη.»
Σχετικά με το θέμα των εξόδων ο Αρτέμης, Δ. ανέφερε τα εξής:
«
Θα πρέπει τώρα να εξετάσω το θέμα εξόδων. Όταν καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή καθώς και στα επόμενα της στάδια, δεν προκύπτει από οποιοδήποτε στοιχείο ενώπιόν μου ότι οι αιτητές γνώριζαν την ύπαρξη και των άλλων προσφυγών εναντίον της ίδιας πράξης. Εν πάση περιπτώσει ο συνήγορος των καθ΄ων η αίτηση, που ήταν ο μόνος που μπορώ να πώ με βεβαιότητα ότι γνώριζε την ύπαρξη των προσφυγών, σε κανένα στάδιο δεν ζήτησε τη συνεκδίκαση της παρούσας με τις άλλες. Ούτε υπάρχει οποιοδήποτε στοιχείο που να δείχνει ότι οι αιτητές ή ο συνήγορός τους στην υπόθεση αυτή γνώριζαν πριν την επιφύλαξη της απόφασης την ακυρωτική απόφαση του Καλλή, Δ. Ούτε ο κ. Πασιαρδής, δικηγόρος που εμφανίστηκε εκ μέρους του κ. Αιμιλιανίδη, συνήγορου των καθ΄ων η αίτηση, ενώπιον του Δικαστηρίου στις 19.4.02 ανέφερε οτιδήποτε στο Δικαστήριο για την έκδοση της ακυρωτικής απόφασης, αλλά ούτε και ο ίδιος ο κ. Αιμιλιανίδης έπραξε τούτο κατά την ημέρα των διευκρινίσεων, την 1.7.02, οπότε και επεφυλάχθη και η απόφαση μου.Το σκεπτικό της απόφασης του Καλλή, Δ., με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και με βάση το σκεπτικό αυτό, έχοντας εξετάσει τους λόγους που προβλήθηκαν από τους αιτητές, θα ακύρωνα και εγώ την επίδικη πράξη με βάση το δεύτερο σκέλος του λόγου ακυρότητας 2 των αιτητών που προανέφερα, καθώς και με βάση τους λόγους 3 και 4.
Εν όψει των πιο πάνω θεωρώ ορθό και δίκαιο όπως τα έξοδα επιδικασθούν υπέρ των αιτητών.»
Υιοθετώ την απόφαση του Αρτέμη, Δ. στην Gibb Ltd (πιο πάνω). Κρίνω ότι η δίκη στις παρούσες προσφυγές έχει καταργηθεί γιατί έχει απωλέσει το αντικείμενο της. Κατά συνέπεια οι προσφυγές απορρίπτονται.
Αναφορικά με τα έξοδα θα πρέπει να λεχθεί ότι οι αιτητές και στις δύο προσφυγές είναι οι ίδιοι. Σύμφωνα με τη δημοσίευση των διορισμών στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 28.9.2001 (Παράρτημα 1 στις Προσφυγές) τα Ε/Μ 1, 3, 4, 6, 7, 8, 9 και 10 διορίσθηκαν στην επίδικη θέση αναδρομικά από τις 25.1.1991 τα δε Ε/Μ 2 και 5 διορίσθηκαν «με δοκιμασία» στην επίδικη θέση αναδρομικά από τις 25.1.1991. Εν όψει της πληροφόρησης που είχαν οι αιτητές στο στάδιο της καταχώρισης των προσφυγών, η οποία πρέπει να είχε σαν πηγή της την πιο πάνω δημοσίευση, θεωρώ ότι δικαιολογημένα καταχώρησαν δύο προσφυγές. Ωστόσο μετά την καταχώριση της ένστασης είχε καταστεί πρόδηλο από τα πρακτικά που είχαν επισυναφθεί στην ένσταση ότι ο διορισμός και των 10 Ε.Μ. έγινε στην ίδια συνεδρία της Ε.Δ.Υ., ήταν αποτέλεσμα της ίδιας διαδικασίας και της ίδιας και μόνης αιτιολογίας. Αυτά τα γεγονότα ήταν γνωστά και στις δύο πλευρές αλλά δεν είχε υποβληθεί αίτημα για την συνεκδίκαση των δύο προσφυγών. Περαιτέρω η πλευρά των καθ’ ων η αίτηση ήταν ενήμερη και της προσφυγής 834/2001 (βλ. Μακκούλη, πιο πάνω).
Αίτημα για την συνεκδίκαση υποβλήθηκε – και εγκρίθηκε – από τους καθ’ ων η αίτηση στο στάδιο των διευκρινίσεων, την 5.11.2002. Οι λόγοι ακύρωσης και στις δύο προσφυγές ήταν ταυτόσημοι και όλες οι εμφανίσεις έγιναν κατά τις ίδιες ημερομηνίες.
Υιοθετώ το σκεπτικό της Μακκούλη (πιο πάνω). Ο λόγος ακύρωσης που έχει οδηγήσει στην ακυρωτική απόφαση στην Μακκούλη (πιο πάνω) έχει προβληθεί, με κάπως διαφορετική διατύπωση και στις δύο αυτές προσφυγές (βλ. παραγ. 3-4, σελ. 12 της γραπτής αγόρευσης των αιτητών). Για τους λόγους που υποδεικνύονται στην Μακκουλη, οι οποίοι έχουν προβληθει και στην παρούσα προσφυγή, θα ακύρωνα και τις προσβαλλόμενες με τις παρούσες προσφυγές αποφάσεις. Οι αιτητές δικαιούνται, επομένως, στα έξοδα τους. Ωστόσο, εν όψει των γεγονότων που σχετίζονται με το θέμα των εξόδων - έχουν παρατεθεί πιο πάνω – οι αιτητές δικαιούνται στα έξοδα σε σχέση και με τις δύο προσφυγές μέχρι το στάδιο της καταχώρισης της ένστασης, τα οποία και τους επιδικάζονται. Μετά από το στάδιο εκείνο δικαιούνται στα έξοδα σε σχέση με μια προσφυγή τα οποία τους επιδικάζονται.
Για τους πιο πάνω λόγους οι προσφυγές απορρίπτονται λόγω απώλειας του αντικειμένου τους. Επιδικάζονται έξοδα στους αιτητές ως ανωτέρω. Καμιά διαταγή για τα έξοδα των ενδιαφερομένων μερών.
Π. ΚΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο