ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΕΝΩΠΙΟΝ
Αναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος
ΜΕΤΑΞΥ:
PAPADOPOULOS & SCHINIS PRODUCTIONS LTD
αιτήτρια
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
1. Υπουργού Οικονομικών και
2. Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας
καθ΄ων η αίτηση
------------------------
29.11.02
Για την αιτήτρια: κ.Δ.Βάκης
Για τους καθ΄ων η αίτηση: κα.Λ.Χριστοδουλίδου-Ζαννέτου για Γεν.Εισαγγελέα
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αντιδικία μεταξύ της αιτήτριας εταιρείας και των καθ΄ων η αίτηση αφορά στην βεβαίωση ποσού £6.008.60 Φ.Π.Α. που αντιπροσωπεύει τα τέλη θεάματος που πλήρωσε η αιτήτρια σε Δήμους, πάνω στην αξία των εισιτηρίων που πωλήθηκαν για εκδηλώσεις που διοργάνωσε κατά την περίοδο 1.6.98-30.1.00. Ο ΄Εφορος ΦΠΑ βεβαίωσε την επίμαχη φορολογία, η δε ένσταση της αιτήτριας στον Υπουργό απορρίφθηκε.
Το ζήτημα που εγείρεται είναι νομικό. Ο δικηγόρος της αιτήτριας εισηγείται, με αναφορά στο εδάφιο 4 του άρθρου 23 του Ν.246/90, πως τα τέλη θεάματος που πληρώνονται στα Δημοτικά Συμβούλια πάνω στην αξία εισιτηρίων για δημόσια θεάματα, αφαιρούνται προτού υπολογιστεί
ο ΦΠΑ. Αντίθετη είναι η άποψη του Εφόρου, ο οποίος δίδει διαφορετική ερμηνεία στο σύνολο των διατάξεων του άρθρου 23, που προνοεί ως εξής:- Για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου η αξία κάθε παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών προσδιορίζεται σύμφωνα με τις επόμενες διατάξεις του παρόντος άρθρου.
- Εάν η παράδοση ή η παροχή πραγματοποιείται με χρηματική αντιπαροχή, ως αξία λαμβάνεται το ποσό εκείνο στο οποίο εάν προστεθεί ο φόρος θα ισούται με την αντιπαροχή.
(α) εν μέρει για την παράδοση οποιωνδήποτε αγαθών ή και την παροχή οποιωνδήποτε υπηρεσιών, και
(β) εν μέρει για οποιαδήποτε άλλη αιτία.
Τότε η παράδοση των αγαθών ή η παροχή των υπηρεσιών θεωρείται ότι πραγματοποιήθηκε για το μέρος εκείνο της αντιπαροχής το οποίο αποδίδεται δεόντως στην παράδοση των αγαθών ή την παροχή των υπηρεσειών.»
Η κρίσιμη, κατά τη γνώμη μου, διάταξη, που εφαρμόζεται είναι το εδάφιο 2 του πιο πάνω άρθρου που προνοεί πως η αξία των αγαθών που παραδίδονται ή η παροχή υπηρεσιών καθορίζεται στο ποσό που αν προστεθεί σ΄αυτό ο επιβαλλόμενος φόρος θα ισούται με την αντιπαροχή. Η επιφύλαξη μάλιστα προβλέπει πως η αντιπαροχή προσαυξάνεται με την πρόσθεση οποιουδήποτε ποσού επιδότησης των αγαθών ή των υπηρεσιών. Η αντιπαροχή, στην υπόθεση που εξετάζουμε, είναι το τίμημα του εισιτηρίου που πωλείται από τον διοργανωτή του δημόσιου θεάματος περιλαμβανομένου και του τέλους που πληρώνεται στο Δήμο. Η ερμηνεία αυτή συνάδει, όπως ορθά υποδεικνύει η δικηγόρος της Δημοκρατίας, και με το περιεχόμενο της 6ης Κοινοτικής Οδηγίας (77/388/ΕΟΚ), στο πλαίσιο της οποίας θεσπίστηκε ο Ν.246/90, και που ορίζει πως στον καθορισμό της βάσης επιβολής του Φ.Π.Α. περιλαμβάνονται φόροι, δασμοί, δικαιώματα, εισφορές και τέλη, πλην του ιδίου του ΦΠΑ.
Το εδάφιο 4, στο οποίο κάνει αναφορά ο δικηγόρος της αιτήτριας, δεν έχει καμιά εφαρμογή στην υπόθεση. Η εισήγηση του επίσης πως σε ορισμένες περιπτώσεις λειτουργοί των Δήμων παρευρίσκονται στο ταμείο της αίθουσας όπου διοργανώνεται το δημόσιο θέαμα για να εισπράττουν οι ίδιοι τα τέλη του Δήμου, για να δείξει προφανώς πως τα τέλη πληρώνονται ξεχωριστά από τον αγοραστή του εισιτηρίου, είναι ατεκμηρίωτη, αλλά και χωρίς οποιοδήποτε αντίκρισμα στην υπόθεση που εξετάζουμε. Εδώ εισέπραξε η ίδια η αιτήτρια το αντίτιμο των εισιτηρίων, επί των οποίων εγείρεται και η υποχρέωση πληρωμής του επίδικου τέλους. Εισηγείται όμως πως πρέπει να αφαιρεθεί από τον υπολογισμό του ΦΠΑ, κάτι που ήδη υπέδειξα είναι νομικά εσφαλμένο.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £500 έξοδα.
Xρ.Αρτεμίδη ς,
&# 9; Δ.
/ΜΑ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο