ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.

Μεταξύ:

Ανδρέα Μακρή,

Αιτητή

και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,

Καθ΄ ων η αίτηση.

_________________

Για τον αιτητή: Α.Σ. Αγγελίδης.

Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Αντ. Βασιλειάδης, Εισαγγελέας της

Για το Ε/Μ: Ι. Τυπογράφος.

____________________

Με απόφαση της ημερ. 8.3.2001 (η προσβαλλόμενη απόφαση) η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (η Ε.Δ.Υ.) επέλεξε για διορισμό στη μόνιμη θέση Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού (η επίδικη θέση) το Γρηγόρη Χόπλαρο (το Ε.Μ.). Ο αιτητής ήταν ένας από τους 4 υποψηφίους για διορισμό στην επίδικη θέση. Με την παρούσα προσφυγή επιδιώκει την ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης.

Η επίδικη θέση είναι θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής. Τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα είναι τα εξής:

Ο αιτητής διορίσθηκε στη θέση δασκάλου στις 10.9.1965. Την 1.9.1982 προάχθηκε στη θέση Βοηθού Διευθυντή και την 1.9.1990 στη θέση Διευθυντή Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης. Την 5.2.1996 διορίσθηκε στη θέση Επιθεωρητή Γενικών Μαθημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσης. Κατέχει τη θέση Πρώτου Λειτουργού Εκπαίδευσης (Κλ. Α14) από τις 17.1.2000.

Το Ε.Μ. διορίσθηκε στη θέση δασκάλου την 1.9.1966. Την 1.5.1992 προάχθηκε στη θέση Βοηθού Διευθυντή και στις 11.9.1995 στη θέση Διευθυντή Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης. Κατέχει τη θέση Επιθεωρητή Δημοτικής Εκπαίδευσης (Κλίμακα Α13) από την 8.3.1999.

1996 6(Ε) 2(Π.Ι) 1995 39

1997 8(Ε) &# 9;1996 38

1998 8(Ε) 19 98 39

1999 8(Ε) 19 99 6(Ε) 2(Π.Ι)

(α) Πτυχίο Π.Α.Κ. 1964

(β) Certificate of Physical Education,

Health and Recreation (A special

οne year course) Nedlands College,

Australia. 1980

(γ) Bachelor of Education, Western

Australian College of Advanced

Education. 1984

(δ) Master of Education, University

of Wales. 1993

(ε) International Course on Community

Education Certificate, International

Training Centre, Israel. 1995

(στ) Πτυχίο Παιδαγωγικών,

Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. 1998

Planning Workshop, Harvard

Institute for International Development. 1999

(η) Διδακτορικό Δίπλωμα,

Πανεπιστημίου Πατρών

(Τίτλος του Διδάκτορα των Επιστημών

Αγωγής του Παιδαγωγικού Τμήματος

Δημοτικής Εκπαίδευσης). 2000

(α) Δίπλωμα Π.Α.Κ. 1965

(β) Δίπλωμα διετούς μετεκπαίδευσης

Μαράσλειου Διδασκαλείου 1989

(γ) Δίπλωμα Διετούς Επιμόρφωσης

των εν υπηρεσία δασκάλων,

Παιδαγωγικό Ινστιτούτο 1991

(δ) Πιστοποιητικό Παρακολούθησης

Ειδικού Σεμιναρίου για την

Ανάπτυξη Προγραμμάτων,

Institute of Education, London

University 1992

(στ) Πτυχίο Παιδαγωγικού Τμήματος

Πανεπιστημίου Αθηνών 1992

(ζ) Πιστοποιητικό M.C.T.C. –

Ισραήλ (2 μήνες) 1993

(η) Πιστοποιητικό – Fulbright –

Αμερική (2 μήνες) 1995

(θ) Μ.Α. in Educational Management

University of Nottingham 1997

Οι δύο υποψήφιοι δεν κατέχουν την ίδια θέση. Σύμφωνα με το άρθρο 49(4) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν 1/90) η «αρχαιότητα μεταξύ υπαλλήλων που κατέχουν θέσεις με διαφορετικούς μισθοδοτικούς όρους κρίνεται σύμφωνα με τους μισθοδοτικούς όρους των αντίστοιχων θέσεων». ΄Οπως έχει ήδη υποδειχθεί ο αιτητής κατέχει τη θέση Πρώτου Λειτουργού Εκπαίδευσης (Κλ. Α14) ενώ το Ε.Μ. κατέχει τη θέση Επιθεωρητή Δημοτικής Εκπαίδευσης (Κλ. Α13). Διαπιστώνω, επομένως, ότι ο αιτητής υπερέχει σε αρχαιότητα του Ε.Μ..

Η Συμβουλευτική Επιτροπή υπέβαλε τους υποψηφίους σε προφορική εξέταση. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης υποβλήθηκαν στους υποψηφίους ερωτήσεις σχετικές με την εκπαίδευση γενικά και ειδικότερα με τα καθήκοντα και το ρόλο του Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης, καθώς και ερωτήσεις για να διαπιστωθεί η ενημερότητά τους επί των εν γένει εκπαιδευτικών προβλημάτων και τάσεων της δημοτικής εκπαίδευσης στην Κύπρο και σε άλλες χώρες. Ο χρόνος της προφορικής εξέτασης ήταν περίπου ο ίδιος για τον καθένα υποψήφιο.

Κατά την τελική αξιολόγηση των υποψηφίων η Συμβουλευτική Επιτροπή έλαβε υπόψη της τα αποτελέσματα της προφορικής εξέτασης των υποψηφίων, τα προσόντα και την πείρα τους σε σχέση με τα καθήκοντα της θέσης, το περιεχόμενο των προσωπικών τους φακέλων και των φακέλων των υπηρεσιακών τους εκθέσεων, όπως επίσης και τα υπόλοιπα στοιχεία των αιτήσεων. Η τελική αξιολόγηση των υποψηφίων φαίνεται πιο κάτω:

Με βάση όλα τα ενώπιον της στοιχεία κρίσης η Συμβουλευτική Επιτροπή αποφάσισε ομόφωνα να συστήσει για προαγωγή στην επίδικη θέση τον αιτητή, το Ε.Μ. και δύο άλλους υποψήφιους.

Ύστερα από μελέτη όλων των ενώπιόν της στοιχείων από τις αιτήσεις και τους Φακέλους των 2 υποψηφίων, έκρινε ότι και οι 2 υποψήφιοι διαθέτουν επαρκή ευδόκιμη διοικητική ή/και εποπτική πείρα στην εκπαίδευση, δεδομένου ότι όλοι έχουν υπηρετήσει σε θέσεις Βοηθού Διευθυντή και άνω, για περίοδο πέραν των πέντε ετών.

Η επόμενη εξέταση του θέματος πλήρωσης της επίδικης θέσης έλαβε χώραν στη συνεδρία της Ε.Δ.Υ. ημερ. 8.3.2001. Στη συνεδρία εκείνη η Ε.Δ.Υ. δέχθηκε σε ατομική προφορική εξέταση τους υποψηφίους στην παρουσία του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού (ο Γ. Διευθυντής) κ. Καρεκλά, ο οποίος είχε ενεργήσει και ως Πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής.

Ειδικότερα, η Επιτροπή κατά τη διάρκεια της προφορικής εξέτασης επικέντρωσε τις ερωτήσεις σε θέματα που θα τη βοηθούσαν να διαπιστώσει το βαθμό ικανότητας των υποψηφίων να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της υπό πλήρωση θέσης που είναι, μεταξύ άλλων, η οργάνωση, διοίκηση, εποπτεία και έλεγχος της λειτουργίας των σχολείων δημοτικής εκπαίδευσης, νηπιαγωγείων, ειδικών σχολείων και επιμορφωτικών κέντρων, ο προγραμματισμός, συντονισμός και καθοδήγηση της εργασίας των σχολείων και της εποπτικής υπηρεσίας της δημοτικής εκπαίδευσης καθώς και η παροχή συμβουλών σε θέματα που αφορούν στη δημοτική εκπαίδευση.

Μετά το πέρας της προφορικής εξέτασης ο Γενικός Διευθυντής αξιολόγησε την απόδοση των υποψηφίων σ΄ αυτή ως εξής:

1. Μακρής Ανδρέας (Αιτητής): Πολύ καλός+

2. Χόπλαρος Γρηγόρης (Ε.Μ.): Εξαίρετος.

Ακολούθως ο Γενικός Διευθυντής σύστησε για διορισμό το Ε.Μ. και αποχώρησε από τη συνεδρία.

Στη συνέχεια η Ε.Δ.Υ., υπό το φως και των σχετικών κρίσεων του Γενικού Διευθυντή, προέβη στην αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων, η οποία έχει ως εξής:

Έλαβε υπόψη την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής, τα προσόντα των υποψηφίων σε σχέση με τα καθήκοντα της θέσης, όπως επίσης και τα υπόλοιπα στοιχεία των αιτήσεων, καθώς και την απόδοση των υποψηφίων κατά την ενώπιόν της προφορική εξέταση και τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή.

Περαιτέρω έλαβε υπόψη και το περιεχόμενο των προσωπικών φακέλων και των φακέλων των υπηρεσιακών εκθέσεων των υποψηφίων, οι οποίοι τηρούνται στο Γραφείο της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας και στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού.

Σ΄ ό,τι αφορά την αρχαιότητα, η Ε.Δ.Υ., αφού σημείωσε ότι αυτή αφορά την υπηρεσία των υποψηφίων στη Δημόσια Εκπαιδευτική Υπηρεσία, απέδωσε σ΄ αυτήν περιορισμένη βαρύτητα, επειδή η υπό πλήρωση θέση είναι διευθυντική, Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής και ως εκ τούτου, το στοιχείο της αρχαιότητας δεν μπορεί να είναι καθοριστικής σημασίας.

Αφού συνεκτίμησε όλα τα ενώπιον της στοιχεία η Ε.Δ.Υ. έκρινε ότι το Ε.Μ. υπερέχει γενικά των άλλων υποψηφίων και τον επέλεξε ως τον πιο κατάλληλο για διορισμό στην επίδικη θέση.

Η Ε.Δ.Υ. επιλέγοντας το Ε.Μ. έλαβε υπόψη ότι αυτός:

Επεσήμανε, επίσης, ότι κατά τη διάρκεια της προφορικής εξέτασης, το Ε.Μ. απέδειξε αισθητή υπεροχή έναντι των υπόλοιπων υποψηφίων σ΄ ό,τι αφορά την ολοκληρωμένη ενημέρωσή του για τις σύγχρονες τάσεις που επικρατούν στο διεθνή εκπαιδευτικό χώρο, είχε σαφή αντίληψη των προβλημάτων της εκπαίδευσης και πλατιά ενόραση των επιδιώξεων της Δημοτικής Εκπαίδευσης που πρέπει να πραγματωθούν. Γενικά, το Ε.Μ. επέδειξε ικανότητες ιεράρχησης προτεραιοτήτων και δυνατότητες να ανταποκριθεί πληρέστερα από τους άλλους υποψηφίους στις απαιτήσεις της υπό πλήρωση θέσης. Ειδικά, εντυπωσίασε την Ε.Δ.Υ. η πειστική και επιστημονική ανάλυση των υφιστάμενων προβλημάτων και η υποβολή συγκεκριμένων λειτουργικών εισηγήσεων για επίλυσή τους.

Καταλήγοντας στην πιο πάνω απόφαση, η Ε.Δ.Υ. δεν παρέλειψε να λάβει υπόψη ότι οι υποψήφιοι Μακρής Ανδρέας (αιτητής) και Σταύρου Γεώργιος διαθέτουν διδακτορικό τίτλο, προσόν το οποίο δεν απαιτείται από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης ούτε αποτελεί πλεονέκτημα ή επιπρόσθετο προσόν, εν πάση όμως περιπτώσει, αφού αποδόθηκε σ΄ αυτό η ανάλογη βαρύτητα, συνεκτιμήθηκε και λήφθηκε υπόψη κατά την επιλογή του καταλληλοτέρου.

Περαιτέρω, η Ε.Δ.Υ. δεν παρέλειψε να λάβει υπόψη ότι το Ε.Μ. αξιολογήθηκε σε ελαφρώς χαμηλότερο επίπεδο από τον υποψήφιο Μακρή Ανδρέα (αιτητή) από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, στην ενώπιόν της προφορική εξέταση (Μακρής: Εξαίρετος, Χόπλαρος: Σχεδόν εξαίρετος). Λαμβάνοντας όμως υπόψη ότι ο Χόπλαρος κατά την ενώπιον της Ε.Δ.Υ. προφορική εξέταση αξιολογήθηκε σε πολύ ψηλότερο επίπεδο από τον Μακρή (Χόπλαρος: Εξαίρετος, Μακρής: Πολύ καλός+), η Ε.Δ.Υ. έκρινε ότι η οριακή υπεροχή του Μακρή στην αξιολόγηση της Συμβουλευτικής Επιτροπής δεν μπορεί να υπερνικήσει τη γενική υπεροχή του επιλεγέντος, όπως αυτή πηγάζει από μια συνεκτίμηση όλων των στοιχείων που λήφθηκαν υπόψη για την επιλογή, τα οποία εκτίθενται αναλυτικά πιο πάνω. Εξάλλου, η Επιτροπή σημείωσε σχετικά ότι το στοιχείο της δικής της αξιολόγησης στην ενώπιόν της προφορική εξέταση των υποψηφίων, σύμφωνα με τη Νομολογία, είναι ένα ειδικά νομοθετημένο ξεχωριστό στοιχείο κρίσης.

Ο κ. Αγγελίδης υπέβαλε ότι η συνέντευξη κατέστη παράνομα το αποφασιστικό στοιχείο κρίσης. Η Ε.Δ.Υ. – συνέχισε ο κ. Αγγελίδης – απέτυχε χωρίς αιτιολογία να επιλέξει τον καταλληλότερο υποψήφιο για προαγωγή αποδίδοντας υπέρμετρη βαρύτητα στις προφορικές συνεντεύξεις. Η απόφαση της – κατέληξε ο κ. Αγγελίδης – είναι «αντίθετη με τα στοιχεία των φακέλων και αναιτιολόγητη».

Αναφορικά με τον ισχυρισμό του κ. Αγγελίδη περί υπέρμετρης βαρύτητας στην προφορική εξέταση έχει νομολογηθεί ότι σε υψηλόβαθμες θέσεις το αποτέλεσμα της προφορικής εξέτασης αποτελεί στοιχείο στο οποίο μπορεί να δοθεί αυξημένη βαρύτητα (Πούρος ν. Χ‘‘ Στεφάνου κ.α., Α.Ε. 2847, 2857, 2858/30.4.2001, Χατζηλούκα ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2775/29.6.2001) και ότι η αρχαιότητα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία (Μικελλίδου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2701/27.2.2001). Ωστόσο αυτές οι θέσεις της νομολογίας δεν τυγχάνουν εφαρμογής όπου ο υποψήφιος που υπερέχει σε αρχαιότητα δεν υστερεί σε αξία. Η αρχή αυτή προκύπτει από τα νομολογηθέντα στην Δημοκρατία ν. Αντωνίου κ.α., Α.Ε. 2878, 2881 και 2882/12.11.2001 από την οποία παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:

Βλ. και Νικολαϊδη κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 882/98 κ.α./31.5.2002 (απόφαση Νικήτα, Δ.):

Ο αιτητής κρίθηκε ως πολύ καλός+ στην ενώπιον της Ε.Δ.Υ. προφορική εξέταση ενώ το Ε.Μ. ως «εξαίρετος». Ωστόσο, όπως λέχθηκε στην Αντωνίου (πιο πάνω) αυτός ο παράγων δεν μπορεί να υπερνικήσει ως στοιχείο συγκριτικής αξίας την επί σειρά ετών αναγνωρισθείσα αντικειμενικά και συγκριτικά ψηλή αξία του αιτητή μαζί βέβαια, και με όσα συνεπαγόταν η αρχαιότητα και τα προσόντα του αιτητή.

Αναφορικά με την μειωμένη αξία της αρχαιότητας στην περίπτωση θέσεων – όπως η παρούσα – που βρίσκονται ψηλά στην ιεραρχία – όπως τονίστηκε στην Αντωνίου (πιο πάνω) η αρχαιότητα πρέπει να εξετάζεται σε συνάρτηση προς τα άλλα κριτήρια, ιδίως εκείνο της αξίας. Σε σχέση με την οποία διαχρονικά κάθε άλλο παρά υστερούσε ο αιτητής, ενώ όπως ήδη έχει σημειωθεί ο τελευταίος υπερτερεί και ως προς τα προσόντα.

Λαμβανομένων λοιπόν υπόψη των στοιχείων της αξίας, στο οποίο ο αιτητής ουδέποτε υστέρησε του Ε.Μ., της αρχαιότητας και των προσόντων κρίνω ότι δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στην απόδοση του Ε.Μ. στην προφορική εξέταση.

Τέλος θεωρώ ότι η λαμπρή σταδιοδρομία του αιτητή και η αποτίμηση της έχει τεθεί σε δεύτερη μοίρα και έχει αφεθεί να επισκιασθεί από το αποτέλεσμα μια ολιγόλεπτης προφορικής εξέτασης (βλ. Στυλιανού, πιο πάνω).

Για τους πιο πάνω λόγους θεωρώ ότι η Ε.Δ.Υ. έχει ασκήσει τη διακριτική της ευχέρεια με πλημμελή τρόπο και καθ΄ υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας. Ακολουθεί πως η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει ν΄ ακυρωθεί.

Ο κ. Αγγελίδης υπέβαλε επίσης ότι η Ε.Δ.Υ. δεν έχει δώσει τη δέουσα βαρύτητα στα πρόσθετα προσόντα του αιτητή ήτοι στον πιο πάνω διδακτορικό τίτλο του.

Όπως έχει ήδη σημειωθεί ο αιτητής κατέχει τον τίτλο του Διδάκτορα των Επιστημών Αγωγής του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Πατρών. Η Ε.Δ.Υ. υπέδειξε ότι το προσόν αυτό δεν απαιτείται από το Σχέδιο Υπηρεσίας ούτε αποτελεί πλεονέκτημα ή επιπρόσθετο προσόν και του απέδωσε «ανάλογη βαρύτητα». Το συνεκτίμησε και το έλαβε υπόψη κατά την επιλογή του καταλληλότερου. Είναι, επομένως, πρόδηλο ότι η Ε.Δ.Υ. δεν έχει προβεί σε αξιολόγηση του πιο πάνω προσόντος για να αποφανθεί κατά πόσο είναι συναφές ή όχι με τα καθήκοντα της θέσης και να του δώσει τη βαρύτητα που έχει προσδιορισθεί από τη νομολογία (βλ. Πούρος, πιο πάνω).

Με αφορμή την παραγ. 3(3) του σχεδίου υπηρεσίας ο κ. Αγγελίδης υπέβαλε ότι η Ε.Δ.Υ. παρέλειψε να διερευνήσει δεόντως το κατά πόσο το Ε.Μ. κατέχει την «ευδόκιμον διοικητικήν ή/και εποπτικήν πείραν εις την εκπαίδευσιν» η οποία απαιτείται από την πιο πάνω παράγραφο.

Η Ε.Δ.Υ. - συνέχισε ο κ. Αγγελίδης – έκρινε ότι τέτοια πείρα «πρέπει να είναι τουλάχιστο διάρκειας πέντε ετών και να αποκτάται από άσκηση καθηκόντων από τις θέσεις Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Μέσης ή Δημοτικής Εκπαίδευσης και άνω». Το Ε.Μ. – ισχυρίσθηκε ο κ. Αγγελίδης - δεν κατέχει τέτοια πείρα αφού από την 1.9.89 μέχρι 31.8.97 ήταν αποσπασμένος σε άλλα καθήκοντα και άρα δεν έχει υπηρετήσει στη θέση Βοηθού Διευθυντή – στην οποία διορίστηκε την 1.5.92 – και άνω.

Ο κ. Βασιλειάδης, εκ μέρους της Ε.Δ.Υ., υπέβαλε ότι παρόμοιος ισχυρισμός είχε τεθεί και στην Μακρή ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 951/99/27.11.2001 και απορρίφθηκε. Επομένως έχει δημιουργηθεί δεδικασμένο σε σχέση με την υπηρεσία του Ε.Μ..

Η πιο πάνω θέση του κ. Βασιλειάδη υιοθετήθηκε και από τον κ. Τυπογράφο, εκ μέρους του Ε.Μ.. Περαιτέρω ο κ. Τυπογράφος υπέβαλε ότι ο

Αναφορικά με την δημιουργία δεδικασμένου στην Μακρή (πιο πάνω) δεν έχει ερμηνευθεί πρόνοια του σχεδίου υπηρεσίας παρόμοια με την επίδικη. Επομένως δεν έχει δημιουργηθεί οποιοδήποτε δεδικασμένο.

Αναφορικά με την πιο πάνω Κ.Δ.Π. 382/97 αυτό που διασφαλίζει ο Καν. 7(2) είναι να λογίζεται η χρονική διάρκεια της απόσπασης «για σκοπούς διορισμού, προαγωγής και προσαυξήσεων» ως υπηρεσία «στη θέση την οποία κατέχει οργανικά». Αν π.χ. τα σχέδια υπηρεσίας για προαγωγή στη θέση Διευθυντή Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης απαιτούν υπηρεσία διάρκειας 5 ετών στη θέση Βοηθού Διευθυντή και ένας Βοηθός Διευθυντής ήταν σε όλη τη διάρκεια της πενταετούς υπηρεσίας του, αποσπασμένος σε άλλη υπηρεσία, τότε σύμφωνα με τον Καν. 7(2) θα ήταν προσοντούχος για τη θέση Διευθυντή.

Ωστόσο τα σχέδια υπηρεσίας στην παρούσα υπόθεση δεν απαιτούν μόνο υπηρεσία μιας συγκεκριμένης διάρκειας. Απαιτούν εκπαιδευτική υπηρεσία τουλάχιστον 15 ετών «περιλαμβάνουσα επαρκή ευδόκιμον διοικητικήν πείραν ή και εποπτικήν πείραν εις την εκπαίδευσιν». Επομένως απαιτούν – με το δεύτερο σκέλος τους – διοικητικήν πείραν ή/και εποπτικήν εις την εκπαίδευσιν την οποία η Ε.Δ.Υ. έχει καθορίσει ότι πρέπει να είναι διάρκειας 5 ετών και να αποκτάται από άσκηση καθηκόντων από τις θέσεις Βοηθού Διευθυντή Σχολείων κλπ.

Το σχέδιο υπηρεσίας κάμνει αναφορά σε πείρα και όχι σε υπηρεσία. Θεωρώ, επομένως, ότι ο Καν. 7(2) δεν διασφαλίζει ταυτόχρονα και την κατοχή της πείρας που απαιτείται από την πιο πάνω παραγ. 3(3) του Σχεδίου Υπηρεσίας. Διασφαλίζει μόνο τη διάρκεια της υπηρεσίας.

Έπεται πως η εισήγηση του κ. Τυπογράφου δεν ευσταθεί. Εξέταση της πιο πάνω παραγ. 3(3) του σχεδίου υπηρεσίας όχι μόνο με βάση το λεκτικό της αλλά και με βάση το σκοπό που στοχεύει να εξυπηρετήσει καταδεικνύει ότι σκοπός του Νομοθέτη ήταν να διασφαλίσει όπως στην επίδικη θέση διορίζονται άτομα που κατέχουν «επαρκή, ευδόκιμον διοικητικήν ή/και εποπτικήν πείραν εις την εκπαίδευσιν». Είναι αυτονόητο πως τέτοια πείρα δεν μπορεί να είναι πλασματική πείρα αλλά πείρα που αποκτάται μέσα από πραγματική απασχόληση σε συγκεκριμένη θέση. Είναι αλήθεια ότι η ερμηνεία ενός σχεδίου υπηρεσίας ανάγεται στις εξουσίες της Ε.Δ.Υ. και αν η ερμηνεία είναι εύλογη το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει. Ωστόσο εδώ δεν πρόκειται για ερμηνεία. Στην παρούσα υπόθεση δεν είναι βέβαιο κατά πόσο η Ε.Δ.Υ. έχει κατευθύνει την προσοχή της στο θέμα της απόσπασης του Ε.Μ. σε άλλη υπηρεσία και έχει αποφανθεί επί του προκειμένου. Η αβεβαιότητα αυτή οδηγεί στην ακύρωση της πράξης για να διαπιστώσει η Ε.Δ.Υ. τα πραγματικά περιστατικά, μετά από δέουσα έρευνα, με τρόπο «μη καταλείποντα αμφιβολίας» και να διαμορφώσει την κρίση της για την κατοχή ή όχι του επίμαχου προσόντος από το Ε.Μ. (Βλ. Μιχ. Δ. Στασινόπουλου «Δίκαιον των Διοικητικών Πράξεων», σελ. 305). Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται και για τον πιο πάνω λόγο.