ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

27 Φεβρουαρίου, 2003

[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΧΑΤΖΗΓΕΡΟΥ

ν.

ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ

Ο αιτητής στην παρούσα προσφυγή ζητά την ακόλουθη θεραπεία:-

2. Διάταγμα Δικαστηρίου ακυρούν την ιδίαν ως άνω πράξη ή απόφαση των καθ΄ων η αίτηση.»

Στις 8.3.2000 η καθ΄ης η αίτηση Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου (η Αρχή) κυκλοφόρησε γνωστοποίηση για την πλήρωση της θέσης του Διευθυντή Προσωπικού, η οποία είναι θέση προαγωγής στην κλίμακα Α15+2. Για τη θέση, ανάμεσα σε άλλους, αποτάθηκαν τόσο ο αιτητής όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος.

Σε συνεδρία της, στις 25.4.2000, η Συμβουλευτική Υποεπιτροπή της Αρχής για θέματα προσωπικού επιλήφθηκε του θέματος και αποφάσισε να συστήσει στην Αρχή την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους.

Η Αρχή σε συνεδρίαση της στις 21.6.2000, αφού άκουσε και τη σύσταση του Διευθυντή αποφάσισε να προσφέρει την προαγωγή στην επίδικη θέση στο ενδιαφερόμενο μέρος.

Ο αιτητής προβάλλει τρεις λόγους, που κατά την εισήγηση του οδηγούν σε ακύρωση της επίδικης απόφασης.

(α) Έλλειψη δέουσας έρευνας ως προς την κατοχή από το ενδιαφερόμενο μέρος των απαιτουμένων από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντων της θέσης.

(β) Αναιτιολόγητη σύσταση του Διευθυντή και της Συμβουλευτικής Επιτροπής η οποία έρχεται σε αντίθεση με τα στοιχεία των φακέλων, και

(γ) Η επίδικη απόφαση βασίστηκε σε εξωγενή στοιχεία και ήταν αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα.

Ως προς τον πρώτο λόγο («α» πιο πάνω) είναι η εισήγηση του αιτητή ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν κατέχει τα εξής προσόντα που αναφέρονται μεταξύ άλλων στο σχέδιο υπηρεσίας:-

1. Forecasting, budgeting and planning.
2. Managing, directing, controlling and developing subordinate staff.
3. Collecting and making use of data and information.»

Η δικηγόρος της Αρχής αντιτείνει ότι έγινε δέουσα έρευνα εν πάση όμως περιπτώσει τα πιο πάνω απαιτούμενα προσόντα είναι τα ίδια τα οποία απαιτούνταν από το οικείο σχέδιο υπηρεσίας για την προηγούμενη θέση που κατείχε το ενδιαφερόμενο μέρος για το οποίο έγινε η έρευνα από την Αρχή και κρίθηκε ότι τα κατείχε. Εισηγείται δε ότι, σύμφωνα με τη νομολογία, είναι ανεπίτρεπτη η εκ δευτέρου εξέταση των προσόντων του ενδιαφερομένου μέρους.

Θα συμφωνήσω με την εισήγηση της δικηγόρου της Αρχής. Πράγματι τα ίδια προσόντα απαιτούνταν και από το σχέδιο υπηρεσίας της προηγούμενης θέσης που κατείχε το ενδιαφερόμενο μέρος και για τα οποία κρίθηκε από την Αρχή ότι τα κατείχε. Κατά συνέπεια η Αρχή δεν είχε την υποχρέωση εκ δευτέρου να εξετάσει την κατοχή των συγκεκριμένων προσόντων, σύμφωνα με τη νομολογία. Στην απόφαση της Ολομέλειας Πάμπος Πογιατζής ν. Δημοκρατία (1992) 3 Α.Α.Δ. 422 έχουν λεχθεί τα εξής από τον Αρτεμίδη, Δ.:-

Έπεται ότι ο πρώτος λόγος είναι ανεδαφικός και απορρίπτεται.

Όσον αφορά τον δεύτερο λόγο ακύρωσης («β» πιο πάνω) έχω να παρατηρήσω τα εξής:-

Κατ΄ αρχήν οι Κανονισμοί της Αρχής του 1986 (Κ.Δ.Π. 291/86 όπως έχουν τροποποιηθεί) δεν απαιτούν αιτιολογημένη σύσταση. Κατά πάγια όμως νομολογιακή αρχή εάν ο προϊστάμενος προβεί σε σύσταση που βασίζεται σε λόγους της προτίμησης του τότε το Δικαστήριο έχει υποχρέωση να την ελέγξει.

Τα κριτήρια δε με βάση τα οποία αποφασίζεται η προαγωγή είναι σύμφωνα με τους πιο πάνω Κανονισμούς τα εξής:-

Από την εξέταση των φακέλων προκύπτει ότι ο αιτητής είναι ίσος σε αξία με το ενδιαφερόμενο μέρος. (Ο αιτητής υπερέχει οριακά έχοντας ένα «εξαίρετος» περισσότερο του ενδιαφερόμενου μέρους). Περαιτέρω ο αιτητής υπερέχει σε αρχαιότητα έναντι του ενδιαφερομένου μέρους κατά τέσσερα χρόνια στην αμέσως προηγούμενη θέση. Κατέχει δε μεταξύ άλλων μεταπτυχιακό δίπλωμα Μ.Β.Α. που είναι σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης.

Παραθέτω πιο κάτω από τα πρακτικά της συνεδρίας της Αρχής τη σύσταση του Διευθυντού που έχει ως εξής:-

Επειδή δε ο Διευθυντής παρέπεμψε στις συστάσεις που έδωσε ενώπιον της Συμβουλευτικής Υποεπιτροπής παραθέτω και το σχετικό απόσπασμα από τα πρακτικά της 25.4.2000:-

Από τα πιο πάνω είναι πρόδηλο ότι ο Διευθυντής έδωσε λόγους της προτίμησης του για το ενδιαφερόμενο μέρος και γι΄ αυτό το Δικαστήριο έχει εξουσία, σύμφωνα με τη νομολογία, να εξετάσει εάν αυτή η σύσταση είναι αιτιολογημένη.

Ο Διευθυντής, είναι γεγονός, ότι συστήνει το ενδιαφερόμενο μέρος, αναφερόμενος γενικά στα κριτήρια χωρίς να αναφέρεται ειδικά στον κάθε ένα απ΄ αυτούς. Δίδει γενικά προβάδισμα, όπως φαίνεται, στο ενδιαφερόμενο μέρος στις «γνώσεις και εμπειρίες», στην «ικανότητα» και την «καταλληλότητα» των υποψηφίων. Σε καμιά αναφορά δεν προβαίνει ευθέως σε κρίση για την αξία, την αρχαιότητα και τα προσόντα. Φαίνεται ότι τα παραγνώρισε πλήρως.

Αναμφισβήτητα η παραγνώριση των τριών πιο πάνω κύριων κριτηρίων για προαγωγή στη σύσταση του Διευθυντή, οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα ότι η σύσταση του δεν είναι αιτιολογημένη και έρχεται σε αντίθεση με τους φακέλους, ασφαλές σημείο αναφοράς στις περιπτώσεις προαγωγών. Όπως έχω αναφέρει και προηγουμένως ο αιτητής υπερέχει οριακά ή έστω είναι ίσος σε αξία με το ενδιαφερόμενο μέρος, υπερέχει κατά τέσσερα χρόνια σε αρχαιότητα και κατέχει επί πλέον προσόν, που αν και δεν απαιτείται από το σχέδιο υπηρεσίας ούτε θεωρείται ως πλεονέκτημα, εν τούτοις λόγω της συνάφειας του προς τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, έπρεπε να ληφθεί υπόψη.

Η αναφορά επίσης του Διευθυντή στις υπέρτερες εμπειρίες του ενδιαφερομένου μέρους έχουν μείνει μετέωρες. Δεν υποστηρίζονται από τους φακέλους. Όπως ανέφερα ο αιτητής είναι κατά τέσσερα χρόνια αρχαιότερος του ενδιαφερόμενου μέρους. Αν και σύμφωνα με τη νομολογία ο χρόνος είναι ένα μόνο στοιχείο που λαμβάνεται υπόψη για τον προσδιορισμό της πείρας, εν τούτοις στην παρούσα υπόθεση πέραν τούτου ο αιτητής ασκούσε από το 1994 καθήκοντα Οικονομικών Υπηρεσιών, Κεντρικά Γραφεία, πλέον συναφή με τα καθήκοντα της επίδικης θέσης, ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος ασκούσε από το 1998 καθήκοντα Τεχνικών Υπηρεσιών, Τμήμα Παραγωγής. Παρατηρώ επίσης ότι ο αιτητής βαθμολογείτο ως εξαίρετος για όλα αυτά τα χρόνια, τέσσερα χρόνια περισσότερα από το ενδιαφερόμενο μέρος.

Έχω καταλήξει ότι η σύσταση είναι αναιτιολόγητη και σε αντίθεση με τους φακέλους και ο σχετικός δεύτερος λόγος ακύρωσης ευσταθεί. Επειδή δε η επίδικη απόφαση βασίστηκε και στη σύσταση του Διευθυντή αναπόφευκτα αυτή οδηγείται σε ακύρωση.

Ενόψει της κατάληξης μου αυτής δεν θεωρώ σκόπιμο να εξετάσω τον τρίτο λόγο που προβάλλει ο αιτητής.

Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.

Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.