Χατζηβασιλείου Χρυστάλλα ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2003) 4 ΑΑΔ 819

(2003) 4 ΑΑΔ 819

[*819]16 Σεπτεμβρίου, 2003

[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 7, 9, 15, 23, 30, 35, 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΧΡΥΣΤΑΛΛΑ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ,

Αιτήτρια,

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ

ΕΠΑΡΧΟΥ ΠΑΦΟΥ,

Καθ΄ων η αίτηση.

(Υπόθεση Αρ. 433/2002)

 

Οδοί και Οικοδομές ― Άδεια οικοδομής ― Απόρριψη αίτησης λόγω λήψης υπόψη της περίληψης του τεμαχίου σε ελεγχόμενη ζώνη προστασίας Υδροφορέα ― Παράνομη αιτιολογία, εφόσον η διαδικασία περίληψης του τεμαχίου στη ζώνη δεν είχε συμπληρωθεί ― Νομολογία για το ζήτημα που αφορούσε σε πολεοδομική άδεια, εφαρμόζεται και για άδεια οικοδομής.

Διοικητική πράξη ― Αιτιολογία ― Παράνομη αιτιολογία ― Διασώζεται η πράξη εφόσον πρόκειται για επικουρική αιτιολογία και η πράξη στηρίζεται σε νόμιμη κύρια αιτιολογία ― Άρθρο 32 του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(Ι)/99) ― Η πράξη ακυρώθηκε στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις.

 

Η αιτήτρια προσέφυγε κατά της απόρριψης της αίτησής της για έκδοση άδειας οικοδομής επί ακινήτου της.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:

�  Εφόσον η διαδικασία περίληψης του τεμαχίου της αιτήτριας στη Ζώνη Ι ή σε οποιαδήποτε άλλη ζώνη δεν είχε συμπληρωθεί, η απόφαση των υπηρεσιακών παραγόντων δεν μπορούσε νόμιμα να λη[*820]φθεί υπόψη είτε η αίτηση ήταν για πολεοδομική άδεια είτε για άδεια οικοδομής. Τούτου δοθέντος, έπεται το ερώτημα κατά πόσο η κύρια αιτιολογία απόρριψης της αίτησης της αιτήτριας είναι εκείνη η οποία περιλαμβάνεται στην πρώτη παράγραφο ή εκείνη η οποία περιλαμβάνεται στη δεύτερη παράγραφο της επιστολής της 14.3.2002. Από την απλή ανάγνωση της επιστολής της 14.3.2002 προκύπτει αβίαστα ότι η κύρια αιτιολογία της απόρριψης της αίτησης της αιτήτριας είναι εκείνη η οποία περιλαμβάνεται στην πρώτη παράγραφο. Η αιτιολογία η οποία περιλαμβάνεται στη δεύτερη παράγραφο είναι απλώς επικουρική ή δευτερεύουσα. Χαρακτηριστική είναι η εισαγωγή στη δεύτερη παράγραφο με το “εξάλλου”.

Ακολουθεί ότι η επίδικη απόφαση είναι ακυρωτέα για το λόγο ότι η κύριά της αιτιολογία πάσχει, υπό την έννοια ότι στηρίχθηκε σε παράγοντα, ήτοι την απόφαση των υπηρεσιακών παραγόντων, ο οποίος δεν μπορούσε νόμιμα να ληφθεί υπόψη για τους σκοπούς χορήγησης ή μη της αιτηθείσας άδειας.

Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.

Αναφερόμενη υπόθεση:

Ταύρου κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Συν. Υποθ. Αρ. 468/2001 κ.ά., ημερ. 21.6.2002.

Προσφυγή.

Α. Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.

Χρ. Ιωσηφίδης, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια τεμαχίου με αρ. 139, Φ./Σχ.26/57.Ε1 στο Νέο Χωρίο Πάφου. Στις 2.1.2001 υπέβαλε στην Πολεοδομική Αρχή αίτηση για έκδοση πολεοδομικής άδειας για την ανέγερση, στο συγκεκριμένο τεμάχιο, κατοικίας. Στις 12.3.1998 η Πολεοδομική Αρχή ενέκρινε την αίτηση. Ακολούθως, στις 23.1.2001, η αιτήτρια υπέβαλε την πολεοδομική της άδεια στο Γραφείο Επάρχου μαζί με αίτηση για έκδοση άδειας οικοδομής. Στις 14.3.2002 ο Έπαρχος πληροφόρησε την αιτήτρια ότι απέρριψε την αίτησή της. Η σχετική επιστολή έχει ως εξής:

[*821]“Αναφέρομαι στην αίτηση σας ημερομηνίας 23 Ιανουαρίου 2001 σχετικά με την έκδοση άδειας οικοδομής για την ανέγερση κατοικίας στο τεμάχιο αρ. 139 του Φ/Σχ. 26/57 Ε.1 στο Νέο Χωρίον και σας πληροφορώ μετά λύπης μου ότι αυτή δεν κατέστει δυνατόν να εγκριθεί, γιατί το υπό αναφορά τεμάχιο περιλαμβάνεται στην Ελεγχόμενη ζώνη ΙΙ προστασίας του Υδροφορέα και των γεωτρήσεων υδατοπρομήθειας με αρ. 45/82 και 30/82 εντός της οποίας απαγορεύεται παντελώς οποιαδήποτε ανάπτυξη.

2. Εξάλλου παρόλο που η Πολεοδομική άδεια που εξασφαλίσατε με αρ. ΠΑΦ/309/97 εκδόθηκε στις 12.3.1998 κατατέθηκε στο Γραφείο μου για να μελετηθεί η έκδοση της σχετικής άδειας οικοδομής στις 23.1.2001 δηλ. ενάμιση περίπου μήνα πριν την λήξη της, στις 11.3.2001, χρονικό διάστημα πολύ περιορισμένο για να μελετηθεί από τα αρμόδια Τμήματα η έκδοση της σχετικής άδειας οικοδομής. Ως γνωστό η αρμόδια Αρχή (Έπαρχος) δεν μπορεί να προχωρήσει στην έκδοση άδειας οικοδομής με ληγμένη Πολεοδομική Άδεια.

3. Με βάση τα πιο πάνω όλα τα σχετικά έγγραφα και σχέδια σας επιστρέφονται και η υπόθεση σας τίθεται στο περιθώριο.”

Η απόφαση αυτή είναι και το αντικείμενο της προσφυγής.

Προβάλλεται, μεταξύ άλλων, ως λόγος ακυρώσεως ότι η επίδικη απόφαση είναι ακυρωτέα γιατί η κύρια αιτιολογία απόρριψης της αίτησης είναι εκείνη η οποία περιλαμβάνεται στην πρώτη παράγραφο της επιστολής της 14.3.2002, αιτιολογία η οποία έχει κριθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο ως μη νόμιμη και εσφαλμένη.

Προς υποστήριξη της θέσης του ο δικηγόρος της αιτήτριας με παρέπεμψε στην Ταύρου κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Συν. Υποθέσεις Αρ. 468/2001 κ.ά., ημερομηνίας 21.6.2002, όπου ο συνάδελφος Δικαστής Καλλής αποφάσισε ότι η μη συμπλήρωση της διαδικασίας περίληψης των τεμαχίων των αιτητών, τα οποία βρίσκονταν στην ίδια περιοχή (του υδροφορέα Νέου Χωρίου Πάφου) στη Ζώνη Ι ή σε οποιαδήποτε άλλη ζώνη, σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Ελέγχου της Ρύπανσης των Νερών Νόμου του 1991 (Νόμος 69/91) και του περί Ελέγχου της Ρύπανσης των Νερών (Μέτρα Προστασίας Υπογείων Νερών) Διατάγματος του 1996 (ΚΔΠ 45/96), οδηγούσε στην κρίση ότι η επίδικη απόφαση (για μη χορήγηση πολεοδομικής άδειας) ήταν ακυρωτέα επειδή η αιτιολογία της στηρίχθηκε σε παράγοντα ο οποίος δεν μπορούσε νόμιμα να ληφθεί [*822]υπόψη για τους σκοπούς χορήγησης ή μη πολεοδομικής άδειας. Με παρέπεμψε, επίσης, στο άρθρο 32 του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Νόμος 158(Ι)/99).*

Αντίθετη ήταν η θέση του δικηγόρου των καθ΄ων η αίτηση. Σύμφωνα με τη δική του εισήγηση, (α) η παρούσα υπόθεση διαφοροποιείται από την Ταύρου κ.ά., πιο πάνω, διότι εδώ πρόκειται περί αίτησης για άδεια οικοδομής ενώ εκεί επρόκειτο περί αίτησης για πολεοδομική άδεια και (β) όπως προκύπτει από την επιστολή της 14.3.2002, ο κύριος λόγος απόρριψης της αίτησης, αντίθετα με ότι υποστηρίζει ο δικηγόρος της αιτήτριας, είναι εκείνος ο οποίος δίδεται στη δεύτερη παράγραφο, εφόσον αυτός καθιστά την αίτηση άνευ αντικειμένου, με αποτέλεσμα η αιτήτρια να στερείται του αναγκαίου εννόμου συμφέροντος στην προσφυγή. Και τούτο λόγω των περιορισμένων χρονικών περιθωρίων τα οποία τίθενται στη διοίκηση για την έκδοση της αιτούμενης άδειας. Με άλλα λόγια, αν επρόκειτο να εκδοθεί άδεια οικοδομής αυτή θα είχε εκδοθεί εκτός της περιόδου ισχύος της πολεοδομικής άδειας με αποτέλεσμα να μην μπορεί νόμιμα να χρησιμοποιηθεί.

Ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως ευσταθεί. Η Ταύρου κ.ά. δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί από την παρούσα υπόθεση. Εφόσον η διαδικασία περίληψης του τεμαχίου της αιτήτριας στη Ζώνη Ι ή σε οποιαδήποτε άλλη ζώνη δεν είχε συμπληρωθεί, η απόφαση των υπηρεσιακών παραγόντων δεν μπορούσε νόμιμα να ληφθεί υπόψη είτε η αίτηση ήταν για πολεοδομική άδεια είτε για άδεια οικοδομής. Τούτου δοθέντος, έπεται το ερώτημα κατά πόσο η κύρια αιτιολογία απόρριψης της αίτησης της αιτήτριας είναι εκείνη η οποία περιλαμβάνεται στην πρώτη παράγραφο ή εκείνη η οποία περιλαμβάνεται στη δεύτερη παράγραφο της επιστολής της 14.3.2002. Κατά την άποψή μου, από την απλή ανάγνωση της επιστολής της 14.3.2002 προκύπτει αβίαστα ότι η κύρια αιτιολογία της απόρριψης της αίτησης της αιτήτριας είναι εκείνη η οποία περιλαμβάνεται στην πρώτη παράγραφο. Η αιτιολογία η οποία περιλαμβάνεται στη δεύτερη παράγραφο είναι απλώς επικουρική ή δευτερεύουσα. Χαρακτηριστική είναι η εισαγωγή στη δεύτερη παράγραφο με το “εξάλλου”.

Ακολουθεί ότι η επίδικη απόφαση είναι ακυρωτέα για το λόγο [*823]ότι η κύριά της αιτιολογία πάσχει υπό την έννοια ότι στηρίχθηκε σε παράγοντα, ήτοι την απόφαση των υπηρεσιακών παραγόντων, ο οποίος δεν μπορούσε νόμιμα να ληφθεί υπόψη για τους σκοπούς χορήγησης ή μη της αιτηθείσας άδειας.

Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.

Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με βάση το Άρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.

Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.

* Το άρθρο 32 του Νόμου 158(Ι)/99 έχει ως εξής:

“Όταν η πράξη έχει πολλαπλές ή διαζευκτικές αιτιολογίες και μία από αυτές είναι λανθασμένη, η πράξη είναι ακυρωτέα εκτός αν κριθεί ότι η λανθασμένη αιτιολογία ήταν επικουρική ή δευτερεύουσα της ορθής αιτιολογίας και ως εκ τούτου δεν επηρέασε το αρμόδιο διοικητικό όργανο στη λήψη της απόφασης.”


 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο