ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

19 Απριλίου, 2004.

[ΑΡΕΣΤΗΣ δ/στής]

ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ,

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

----------------------------

Α. Κωνσταντίνου, για τον αιτητή,

Α. Βασιλειάδης, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, για την καθής η αίτηση

Σ. Ανδρέου, για το ενδιαφερόμενο μέρος

ΑΡΕΣΤΗΣ, Δ: Ο αιτητής από 1/12/02 υπηρετεί στη θέση Επιθεωρητή Ασφαλείας 1^ης τάξης ή όπως αργότερα μετονομάστηκε Επιθεωρητής Εργασίας 1^ης τάξης.

Η σύσταση του Διευθυντή όπως φαίνεται στα πρακτικά της Επιτροπής ημερ. 12/6/02 έχει ως εξής:

Βρίσκω επιπλέον χρήσιμο να παραθέσω και τα πιο κάτω απόσπασμα των πρακτικών που σχετίζεται με τις απόψεις του Διευθυντή.

Ο λόγος αυτός ακύρωσης δεν μπορεί να επιτύχει. Εν πρώτοις η σύσταση δεν συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων. Για παράδειγμα με βάση τις υπηρεσιακές εκθέσεις για τα πέντε τελευταία χρόνια (1997-2001) ο αιτητής βαθμολογείται με 31 «εξαίρετα» και το ε.μ. με 35. Υπάρχει δηλαδή εδώ ελαφρά έστω υπεροχή του ε.μ. Όμως αυτό που κύρια έχει σημασία είναι ότι σκοπός της σύστασης του διευθυντή δεν είναι ν’ αναπαράξει τα στοιχεία των φακέλων αλλ’ είναι ανεξάρτητο στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων. Θα ήταν άνευ σημασίας αν δεν είχε να προσθέσει τίποτε πέραν όσων περιέχονται στους υπηρεσιακούς φακέλους (βλ. Καλαϊτζής ν. Ε.Δ.Υ. (1984) 3 Α.Α.Δ. 389 και Παπαϊωάννου ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 713). Μια σύσταση ενδεχομένως είναι τρωτή αν βρίσκεται σε καταφανή αντίθεση και συγκρούεται με την εικόνα των φακέλων. Κάμνοντας χρήση ενός παραδείγματος μόνο εδώ θα ήταν τέτοια η κατάσταση αν ο αιτητής είχε βαθμολογία 30 «εξαίρετα» και το ε.μ. 20.

Στην παρούσα υπόθεση δεν είναι τέτοια η κατάσταση. Η όποια επί μέρους σύγκριση των δύο υποψηφίων δεν αναδεικνύει υπεροχή του αιτητή ώστε να υπάρχει σύγκρουση της σύστασης του Διευθυντή με τους υπηρεσιακούς φακέλους. Εκεί που ο αιτητής υπερέχει του ε.μ. ήταν στην αρχαιότητα. Ο Διευθυντής ρωτήθηκε ειδικώς γιαυτό και έδωσε τις εξηγήσεις του βασισμένος μάλιστα εν μέρει και στις υπηρεσιακές εκθέσεις. Παρέθεσα το σχετικό απόσπασμα πιο πάνω. Δίδει σαφή εξήγηση γιατί παρακάμπτει την αρχαιότητα, πράγμα που μπορούσε να κάμει σε μια θέση προαγωγής μ’ αυξημένα καθήκοντα και ευθύνες.

Έχοντας υπόψη την γνώμη του Διευθυντή όπως παρατέθηκε πιο πάνω δεν βρίσκω τίποτε το τρωτό σ’ αυτή. Δικαιολόγησε τη θέση του όχι μόνο με αναφορά στους φακέλους αλλά και επί τη βάσει των δικών του γνώσεων πάντοτε με αναφορά στις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας.

Αυτός ο λόγος ακύρωσης απορρίπτεται.

Σαν δεύτερος και τελευταίος λόγος προβάλλεται η παράλειψη της Επιτροπής να καθορίσει αν τα πρόσθετα προσόντα του αιτητή ήταν σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης. Είναι η θέση του συνηγόρου του ότι πέραν από το προσόν που τόσο ο αιτητής είχε αλλά και το ε.μ., ο πρώτος κατέχει πρόσθετα προσόντα, και τόσο ο Διευθυντής όσο και η Επιτροπή δεν καθόρισαν αν αυτά ήταν σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης ή όχι.

Η απάντηση τόσο του συνηγόρου της Επιτροπής όσο και του ε.μ. είναι ότι πέραν από το γεγονός ότι αναφέρεται στην επίδικη απόφαση ότι λήφθηκαν υπόψη τα προσόντα των υποψηφίων το προσόν που επικαλείται ο αιτητής δεν είναι μεταπτυχιακό ή πτυχιακό προσόν το οποίο με βάση τις σχετικές αυθεντίες που επικαλείται θα έπρεπε να είχε ληφθεί υπόψη σαν πρόθετο προσόν.

Θα συμφωνήσω με την πιο πάνω θέση ιδιαίτερα όσον αφορά το γεγονός ότι αυτό που επικαλείται ο αιτητής σαν πρόσθετο προσόν δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν τέτοιο εφόσον δεν πρόκειται για πτυχιακό ή μεταπτυχιακό προσόν (βλ. Πούρου και άλλοι ν. Δημοκρατίας Α.Ε. 2847, 2857 και 2858, ημερ. 30/4/01). Με βάση τα στοιχεία που περιέχονται στο φάκελο του αιτητή δεν προκύπτει ότι το πρόσθετο προσόν που επικαλείται μπορεί να θεωρηθεί σαν πτυχίο πολύ περισσότερο σαν μεταπτυχιακό προσόν.

Και αυτός ο λόγος ακύρωσης απορρίπτεται. Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Ο αιτητής να πληρώσει τα έξοδα όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή.

Γ. Αρέστης, Δ.