ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 540/2003)
9 Νοεμβρίου, 2004
[Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.]
EYΡΟΥΛΛΑ ΔΡΥΜΙΩΤΟΥ
Αιτήτρια
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΜΥΝΑΣ
Καθ΄ων η αίτηση
--------------------
Σ. Οικονομίδης για την αιτήτρια.
Κ. Σταυρινός για τους καθ΄ ων η αίτηση.
--------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια είναι μόνιμος λοχίας στο Υγειονομικό Σώμα του Στρατού Ξηράς της Δημοκρατίας. Με την προσβαλλόμενη απόφαση, που λήφθηκε στις 7.6.03, τέθηκε σε διαθεσιμότητα από μελλοντική ημερομηνία, συγκεκριμένα από την 12.6.03. Και αυτό, για την καθορισθείσα περίοδο των τριών μηνών. Ενώ προσδιορίστηκε ως λόγος της "η φύση και σοβαρότητα" του παραπτώματος που πιθανόν διέπραξε και "το ενδεχόμενο επηρεασμού της ομαλής διεξαγωγής της ανάκρισης."
Συζητήθηκε το νομοθετικό/κανονιστικό έρεισμα της απόφασης αλλά, ενόψει των τελικών διευκρινίσεων πως εκείνο που αμφισβητείται είναι ο τρόπος με τον οποίο ασκήθηκε παρεχόμενη διακριτική εξουσία, δεν θα χρειαστεί να επεκταθώ πέραν τούτου. Σημειώνω μόνο τον Κανονισμό 24(1) των περί Πειθαρχικών Κανονισμών της Εθνικής Φρουράς στον οποίο αναφέρεται η προσβαλλόμενη απόφαση, σύμφωνα με τον οποίο,
"Τη εντολή του Υπουργού ή ιδία πρωτοβουλία ο Διοικητής της Δυνάμεως δύναται να θέση μέλος τι εν διαθεσιμότητι εκ των καθηκόντων του καθ’ οιονδήποτε χρόνον εκκρεμούσης της ανακρίσεως διά παράπτωμα δυνάμει των παρόντων Κανονισμών...".
Στις 5.5.03 η αστυνομία εξασφάλισε ένταλμα σύλληψης της αιτήτριας επειδή υπήρχε εύλογη υπόνοια για διάπραξη των ποινικών αδικημάτων της κλοπής και της πλαστογραφίας επιταγών. Δυο μέρες μετά, την 7.5.03, διατάχθηκε και στρατιωτική ποινική ανάκριση για τα ίδια και η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε ένα μήνα μετά, αφού στις 5.6.03 διατάχθηκε και η διενέργεια συναφούς πειθαρχικής ανάκρισης για αναξιοπρεπή και ανοίκεια συμπεριφορά, βεβαίως ενόψει των πιο πάνω. Οι λόγοι ακυρότητας που προτείνονται εστιάζονται ακριβώς στα διατρέξαντα κατά την πιο πάνω περίοδο τα οποία, όπως είναι η εισήγηση, αναδεικνύουν την απόφαση για διαθεσιμότητα αδικαιολόγητη και καταχρηστική. Ειδικά, στο παραδεκτό πως ως τότε, με την αιτήτρια ασκούσα κανονικά τα καθήκοντά της, είχαν ληφθεί όλες οι αναγκαίες καταθέσεις και είχε συμπληρωθεί το ανακριτικό έργο. Όσοι προέβησαν σε καταθέσεις στον ορισθέντα ως ανακριτή για τους σκοπούς "της πειθαρχικής δίωξης" απλώς υιοθέτησαν όσα οι ίδιοι είχαν αναφέρει στις καταθέσεις τους προς τον αστυνομικό ανακριτή. Όπως, άλλωστε, σημειώνουν και οι ίδιοι οι καθ΄ ων η αίτηση στην ένστασή τους:
"Το ΓΕΕΦ ανάφερε, περαιτέρω, ότι η απόφαση για να τεθεί σε διαθεσιμότητα η Αιτήτρια:
(α) λήφθηκε κατά την ολοκλήρωση τόσο της αστυνομικής όσο και της στρατιωτικής ποινικής ανάκρισης στα πλαίσια των οποίων τα σχετικά με την υπόθεση γεγονότα ερευνήθηκαν σχολαστικά και κατά συνέπεια δεν βασίστηκε σε λανθασμένα κριτήρια, δεν στηρίχθηκε σε πεπλανημένη βάση ούτε ήταν προϊόν νομικής ή πραγματικής πλάνης."
Συνεπώς, καταλήγει η εισήγηση, η απόφαση για διαθεσιμότητα δεν μπορεί να συνδεθεί προς το σκοπό του μέτρου.
Απαντούν οι καθ΄ ων η αίτηση πως η πράγματι σχολαστική διερεύνηση που προηγήθηκε αφορούσε στην ποινική πτυχή. Υπήρχε ανάγκη διερεύνησης και "προς εξυπηρέτηση πειθαρχικών σκοπών", που δεν μπορούσε να διαταχθεί μόνο επειδή διεξάγονταν ποινικές ανακρίσεις και που, βεβαίως, θα έπρεπε να ήταν ανεμπόδιστη, όπως αναφέρεται στην προσβαλλόμενη απόφαση. Σε σχέση δε με τον ισχυρισμό της αιτήτριας πως εν τέλει ούτε για ποινικό ούτε για πειθαρχικό παράπτωμα διώχθηκε, υπέδειξαν πως στην πραγματικότητα παραπέμφθηκε σε πειθαρχικό συμβούλιο. Για να εξηγήσει όμως η αιτήτρια πως αυτό έγινε μετά την καταχώριση της αρχικής της αγόρευσης στην οποία είχε επισημάνει το γεγονός.
Κρίνω βάσιμα τα παράπονα της αιτήτριας. Ανεξάρτητα από το πότε θα ήταν δυνατό να διαταχθεί "πειθαρχική ανάκριση" με επακόλουθη ενεργοποίηση της δυνατότητας για απόφαση διαθεσιμότητας, είναι σαφές ότι η αιτιολογία, κατά το μέρος της που αναφέρεται στο ενδεχόμενο επηρεασμού της ομαλής διεξαγωγής της ανάκρισης, πάσχει. Ήδη είχαν ληφθεί καταθέσεις στο πλαίσιο της ποινικής ανάκρισης που είχε συμπληρωθεί και, κατ’ ελάχιστον, η διαπίστωση ενδεχόμενου επηρεασμού της πειθαρχικής ανάκρισης δεν ήταν εύλογο να αποσυνδεθεί από το περιεχόμενο των καταθέσεων που είχαν ήδη ληφθεί, από τα πρόσωπα που κατέθεσαν, εν προκειμένω μέλη της δύναμης, μάλιστα σε ανώτερο βαθμό από εκείνο της αιτήτριας και από την ενδεχόμενη ανάγκη λήψης καταθέσεων και από άλλους. ´Eπρεπε δηλαδή το ενδεχόμενο επηρεασμού να εξηγηθεί. Εν τούτοις, η προσβαλλόμενη απόφαση περιορίζεται απλώς στην επίκληση γενικού και αδιευκρίνιστου υπό τις περιστάσεις ενδεχομένου το οποίο και οι εξελίξεις δεν επιβεβαιώνουν αφού δεν λήφθηκαν καταθέσεις από άλλους και όσοι κατέθεσαν είχαν ήδη δώσει καταθέσεις στον αστυνομικό ανακριτή τις οποίες και υιοθέτησαν.
Πάσχει όμως η αιτιολογία και κατά το μέρος της που παραπέμπει στη φύση και στη σοβαρότητα του παραπτώματος, ανεξάρτητα από το κατά πόσο αυτό θα ήταν επιτρεπτό εξ αντικειμένου ή από τις περιστάσεις να στηρίξει αφ’ εαυτού τη νομιμότητα της απόφασης. Όχι, βεβαίως, επειδή δεν ήταν ιδιαιτέρως σοβαρό το ζήτημα. Ξενίζει όμως το ότι ακόμα και υπό την προωθηθείσα αντίληψη ότι δεν υπήρχε καθυστέρηση στη λήψη της απόφασης, η διαθεσιμότητα ορίστηκε να ισχύει όχι αμέσως αλλά από μελλοντική ημερομηνία. Και, ακόμα, το γεγονός ότι ορίστηκε να είναι ορισμένης διάρκειας.
Από το σύνολο, προκύπτουν πράγματι πλημμέλειες που πλήττουν στη ρίζα της την προσβαλλόμενη απόφαση, κατά τον τρόπο που εισηγείται η αιτήτρια, ιδιαιτέρως ως μη αναδεικνυόμενη σε διοικητικό μέτρο συνδεδεμένο προς τους λόγους που εξειδικεύθηκαν.
Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
C:\My Documents\2004\part4\540-03.doc
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο