ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 133/2005)
24 Μαρτίου, 2005
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΛΗ ΚΙΑΜΙΛ, ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΤΟΥ ΚΙΑΜΙΛ ΑΛΗ ΡΙΖΑ Ή ΑΛΛΩΣ ΚΙΑΜΙΛ ΑΛΗ ΡΙΖΑ ΚΑΡΑΜΑΝΟ Ή ΑΛΛΩΣ ΙΛΧΑΝ ΑΛΗ ΡΙΖΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΩΝ ΜΟΡΦΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΗΔΕΜΟΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ
ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ,
Καθ’ ου η Αίτηση.
________________________
Ο Αιτητής εμφανίζεται προσωπικά.
Μ. Φλωρέντζος, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Καθ’ ου η Αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή, ο αιτητής, ο οποίος είναι Τουρκοκύπριος, ζητά όπως κηρυχθεί άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, η οποία κοινοποιήθηκε στο συνήγορό του με επιστολή, ημερομηνίας 25/11/2004. Η απόφαση, σύμφωνα με τον αιτητή, εκδόθηκε από τον Υπουργό Εσωτερικών, υπό την ιδιότητα του διαχειριστή των τουρκοκυπριακών περιουσιών και με αυτή ο αιτητής εμποδίζεται να χρησιμοποιεί την ακίνητη περιουσία του. Το γεγονός, αναφέρει ο αιτητής, ότι η ακίνητη περιουσία η οποία ανήκει σε Τουρκοκυπρίους δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς άδεια του κηδεμόνα, ο οποίος διορίστηκε με βάση τις πρόνοιες του περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και ΄Αλλα Θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου του 1991, (Ν. 139/91), αντίκειται στο ΄Αρθρο 6 του Συντάγματος. Με το Ν. 139/91, γίνεται διάκριση σε βάρος της τουρκοκυπριακής κοινότητας και, συνεπώς, η απόφαση του Υπουργού είναι άκυρη.
Στις 9/3/2005, που η προσφυγή ήταν ορισμένη για πρώτη εμφάνιση, ο αιτητής, ο οποίος εμφανίστηκε προσωπικά, σε ερώτηση του Δικαστηρίου, κατά πόσο θα χειρισθεί ο ίδιος την υπόθεση, δήλωσε ότι στερείται οικονομικών μέσων και ζήτησε από το Δικαστήριο να του διορίσει δικηγόρο. Ουσιαστικά, υπέβαλε αίτημα για νομική αρωγή, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Κ. 4(1) του περί Νομικής Αρωγής Διαδικαστικού Κανονισμού (Αρ. 1) του 2003, (ο «Κανονισμός»), παρά το γεγονός ότι δε συμπλήρωσε το σχετικό έντυπο.
Ο συνήγορος, ο οποίος εμφανίστηκε εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, ανέφερε ότι δεν είναι σε θέση να τοποθετηθεί ως προς την οικονομική κατάσταση του αιτητή, εισηγήθηκε, όμως, ότι, εν πάση περιπτώσει, ο περί Νομικής Αρωγής Νόμος του 2002, (Ν. 165(Ι)/2002), (ο «Νόμος»), δεν καλύπτει διαδικασίες όπως η παρούσα.
Το πρώτο, το οποίο πρέπει να αποφασισθεί, όπως ορίζει ο Κ. 5(1) του Κανονισμού, είναι το κατά πόσο η περίπτωση καλύπτεται από τις πρόνοιες του Νόμου.
Παρά το γεγονός ότι ο τίτλος της προσφυγής και ειδικότερα η αναφορά στο όνομα του Δικαστηρίου ως «ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ» δεν είναι ορθά διατυπωμένα, θεωρώ ότι δεν εμποδίζομαι να εξετάσω το αίτημα. Ενδεχόμενα, το εσφαλμένο του τίτλου οφείλεται στο γεγονός ότι ο αιτητής χειρίζεται προσωπικά την υπόθεση και δε γνωρίζει το ακριβές όνομα του Δικαστηρίου, ούτε και πώς καταγράφονται οι διάδικοι σε διαδικασία όπως η παρούσα.
Ο αιτητής, εάν ορθά έχω αντιληφθεί τη θέση του, θεώρησε πως το αίτημά του πρέπει να γίνει αποδεκτό, επειδή θέτει ζήτημα παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε σχέση με το Ν. 139/91.
Ο Ν. 165(Ι)/2002, στο ΄Αρθρο 3, προβλέπει ότι:-
«3. Παρέχεται δωρεάν νομική αρωγή στις διαδικασίες που αναφέρονται στα άρθρα 4, 5 και 6, στην έκταση και υπό τους όρους που διαλαμβάνονται στον παρόντα Νόμο.»
Τα ΄Αρθρα 4 και 6 αναφέρονται σε ποινικές διαδικασίες στο Επαρχιακό Δικαστήριο, στο Κακουργιοδικείο, στο Στρατιωτικό Δικαστήριο και στο Ανώτατο Δικαστήριο και σε διαδικασίες ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου. Το ΄Αρθρο 5, το οποίο εδώ ενδιαφέρει, αναφέρεται σε διαδικασίες για καθορισμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίες, στο εδάφιο (1), προσδιορίζονται ως εξής:-
«5. - (1) Για τους σκοπούς του άρθρου αυτού, ‘διαδικασίες για καθορισμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων’ σημαίνει οποιαδήποτε -
(α) Πολιτική διαδικασία ενώπιον Δικαστηρίου σε οποιοδήποτε στάδιο, που εγείρεται εναντίον της Δημοκρατίας για ζημιά που υπέστη πρόσωπο συνεπεία καθορισμένων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. ή
(β) ποινική διαδικασία η οποία εγείρεται από οποιοδήποτε πρόσωπο, σε περιπτώσεις όπου το υπό εκδίκαση αδίκημα αφορά καθορισμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»
Το ζήτημα, το οποίο με απασχόλησε, είναι το κατά πόσο η παρούσα περίπτωση θα μπορούσε να ενταχθεί στην πολιτική διαδικασία, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας, Αίτηση Αρ. 1/2003, 19/12/03. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:-
«Διερευνήσαμε ως πρώτο ζήτημα, όπως ορίζει ο Καν. 5(1)* του Διαδικαστικού Κανονισμού Αρ. 1 του 2003, το κατά πόσο η περίπτωση αφορά όντως σε πολιτική διαδικασία. Στο εσωτερικό δίκαιο το θέμα απόλυσης δημόσιου λειτουργού ανήκει βέβαια στην αναθεωρητική δικαιοδοσία, όχι την πολιτική. ΄Ομως δεν θα μπορούσαμε να επιμείνουμε στη δική μας ταξινόμηση εκεί όπου υπάρχει άλλη διαφορετική από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά την ερμηνεία του Άρθρου 6(1) της Σύμβασης, σε σχέση με την προστασία αστικών δικαιωμάτων όπως στις περιπτώσεις Azinas v. Cyprus, ECHR, No. 56679/00, 20 June 2002 και Mavronichis v. Cyprus ECHR, No. 71, 1998-II 944. Αλλά στο υπό αναφορά θέμα, η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είναι πως τέτοιου είδους ζητήματα δεν εμπίπτουν στη Σύμβαση: βλ. Case of Neigel v. France ECHR, No. 32, 1997-II 399 και τις δύο προαναφερθείσες.»
Η κατάληξή μου είναι αρνητική. Η απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, η οποία λήφθηκε στη βάση του Ν. 139/91, αποτελεί απόφαση η οποία ελέγχεται στο πλαίσιο της Αναθεωρητικής Δικαιοδοσίας, αφού ο Υπουργός ασκεί εξουσία καθαρά δημοσίου δικαίου, και δεν παρέχεται δυνατότητα άλλης ταξινόμησης, ώστε να μπορεί να καλυφθεί η περίπτωση από τις πρόνοιες του Ν. 165(Ι)/2002.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
Ε. Παπαδοπούλου,
&# 9; Δ.
/ΜΠ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο