ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 868/2003)
5 Ιουλίου, 2005
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΡΧΗ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΕΩΝ ΛΕΜΕΣΟΥ-ΑΜΑΘΟΥΝΤΑΣ,
Καθ΄ου η Αίτηση.
Κ. Στιβαρού (κα) για Α. Δημητρίου, για την Αιτήτρια.
Α. Κουντουρή (κα) για Π. Ιωαννίδη, για το Καθ΄ου η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου (η Αρχή) με την παρούσα προσφυγή της ζητά την πιο κάτω θεραπεία:-
«Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη ή απόφαση του Καθ’ ου η Αίτηση με την οποία αποφάσισε την επιβολή των ετησίων τελών αποχέτευσης λυμάτων και καθορισμό του ύψους των τελών για το έτος 2003 και της πληρωμής τους, η οποία αφορά μεταξύ άλλων και υποστατικά, στα οποία περιλαμβάνονται και οι υποσταθμοί διανομής (χαμηλής τάσης) της Αιτήτριας, όπως αυτοί είναι γραμμένοι ή καταχωρημένοι στα βιβλία του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λεμεσού και η οποία πράξη ή απόφαση κοινοποιήθηκε με Γνωστοποίηση του Καθ’ ου η Αίτηση, που δημοσιεύτηκε στο Παράρτημα ΙΙΙ(Ι) της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας στις 11.7.2003 ως η Κ.Δ.Π. 582/03, είναι αντισυνταγματική και/ή παράνομη και/ή άκυρη και χωρίς κανένα νομικό αποτέλεσμα.»
Το καθ’ ου η αίτηση Συμβούλιο Αποχετεύσεων Λεμεσού-Αμαθούντος, (το Συμβούλιο) είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και ασκεί αρμοδιότητα και εξουσία δυνάμει των περί Αποχετευτικών Συστημάτων Νόμων 1971-1997 και των βάσει αυτών εκδοθέντων Κανονισμών.
Σύμφωνα με τον Κανονισμό 32 της Κ.Δ.Π. 99/91 (όπως τροποποιήθηκε) κάθε ιδιοκτήτης ή κάτοχος ακινήτου ή υποστατικού το οποίο βρίσκεται μέσα στην περιοχή του Συμβουλίου που θα εξυπηρετηθεί ή μπορεί να εξυπηρετηθεί από το σύστημα αποχέτευσης λυμάτων πρέπει να καταβάλλει ετήσιο τέλος που καθορίζεται από το Συμβούλιο.
Το Συμβούλιο, ασκώντας τις εξουσίες που του παρέχουν οι Κανονισμοί εξέδωσε την Κ.Δ.Π. 582/2003 με την οποία αποφάσισε και καθόρισε τα τέλη αποχέτευσης λυμάτων για το έτος 2003.
Με επιστολή του το Συμβούλιο προς την αιτήτρια, στις 21.7.2003, της απέστειλε συνοπτικές καταστάσεις λογαριασμών που αφορούν τα οφειλόμενα απ’ αυτήν αποχετευτικά τέλη για το έτος 2003.
Εναντίον της απόφασης αυτής καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Ως πρώτο λόγο ακύρωσης η Αρχή προβάλλει ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε νομική πλάνη κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης γιατί ερμήνευσαν λανθασμένα το άρθρο 25(γ) του Κεφ. 171 και επέβαλαν τέλη αποχέτευσης σε σχέση με τους υποσταθμούς διανομής ηλεκτρικής ενέργειας.
Το άρθρο 25(γ), όπως ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, εξαιρεί την Αρχή από την πληρωμή οποιουδήποτε κυβερνητικού φόρου ή τέλους οποιασδήποτε τοπικής αρχής σε σχέση με οποιαδήποτε γραμμή παροχής ρεύματος. Στο άρθρο 2 του Νόμου επεξηγείται ο όρος «τοπική αρχή» και σημαίνει Συμβούλιο Δήμου, Χωριτική Επιτροπή Υγείας και Συμβούλιο Περιοχής Βελτιώσεως που λειτουργεί βάσει οποιουδήποτε νομοθετήματος τοπικής αρχής, ανάλογα με την περίπτωση.
Από το πιο πάνω περιεχόμενο του άρθρου 2 προκύπτει αβίαστα ότι το καθ’ ου η αίτηση Συμβούλιο δεν εμπίπτει στην ερμηνεία του όρου «τοπική αρχή» και κατά συνέπεια η Αρχή δεν εξαιρείται από τα αποχετευτικά τέλη, τα οποία δεν αποτελούν φόρο τοπικής αρχής εφόσον το Συμβούλιο είναι νομικό πρόσωπο όπως ορίζεται στο άρθρο 6 του περί Αποχετευτικών Συστημάτων Νόμου του 1971 (Ν. 1/71).
Ο περαιτέρω ισχυρισμός της Αρχής ότι οι υποσταθμοί διανομής δεν εμπίπτουν στην έννοια του υποστατικού που εξυπηρετείται ή μπορεί να εξυπηρετηθεί από το σύστημα Αποχέτευσης του Συμβουλίου δεν ευσταθεί. Οι επίδικοι υποσταθμοί της Αρχής εμπίπτουν στην έννοια του όρου «υποστατικό» όπως ερμηνεύεται από το Νόμο και τους σχετικούς Κανονισμούς.
Η Αρχή προβάλλει επίσης ως λόγο ακυρότητας την παράλειψη του Συμβουλίου να λάβει υπόψη τα κριτήρια του άρθρου 30(1)(β) του νόμου. Ισχυρίζεται ότι δεν υποχρεούνται σε καταβολή τέλους αποχέτευσης ιδιοκτήτες υποστατικών τα οποία «δεν εξυπηρετούνται ούτε πρόκειται να εξυπηρετηθούν από σύστημα αποχέτευσης και συγκεκριμένα τα υποστατικά που δεν χρησιμοποιούνται για ανθρώπινη διαβίωση, άσκηση επαγγέλματος, εμπορίας, απασχόλησης ή για άλλους σκοπούς ......».
Δεν συμφωνώ με την πιο πάνω θέση της Αρχής. Έχει αποφασισθεί ότι το επίμαχο τέλος είναι φορολογικής φύσης και όχι ανταποδοτικό (Βλέπε: Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις αρ. 396/98 κ.ά. Lordos Hotel (Holdings) Ltd. κ.ά. ν. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Παραλιμνίου κ.ά., ημερ. 27.2.2004 και KANIKA HOTELS LTD. κ.ά. ν. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λεμεσού-Αμαθούντας (1997) 3 Α.Α.Δ. 15).
Στην πολύ πρόσφατη απόφαση μεταξύ των ιδίων διαδίκων για αποχετευτικά τέλη ομβρίων υδάτων, στην υπόθεση Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου ν. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λεμεσού-Αμαθούντας, Υπόθ. Αρ. 867/2003, ημερ. 6.6.2005, ο Νικολάτος, Δ. εξετάζοντας το ίδιο θέμα ανέφερε τα εξής με τα οποία συμφωνώ:-
«Έχοντας κατά νου τα προαναφερόμενα θεωρώ ότι το καθ’ ου η αίτηση Συμβούλιο ενήργησε μέσα στο δυνητικό πλαίσιο που καθορίζει ο Νόμος και επέβαλε τέλη για το 2003 αναφορικά με τα επίδικα υποστατικά των αιτητών, τα οποία το Συμβούλιο είχε εξουσία να επιβάλει σύμφωνα με τα κριτήρια του σχετικού νόμου, βασιζόμενο στην εκτιμημένη αξία των ακινήτων των υποστατικών που βρίσκονταν μέσα στην περιοχή του και στα οποία θα μπορούσαν να παρασχεθούν υπηρεσίες αποχετεύσεως ομβρίων υδάτων, τις οποίες παρείχε το καθ’ ου η αίτηση Συμβούλιο, μέσα στην περιοχή αρμοδιότητάς του, κατά τον ουσιώδη χρόνο.»
Ο προβαλλόμενος λόγος ακυρότητας που βασίζεται σε πλάνη περί τα πράγματα δεν είναι βάσιμος γιατί το Συμβούλιο ενήργησε με βάση τα ορθά γεγονότα και δεδομένα. Ο ισχυρισμός ότι το Συμβούλιο δεν διεξήγαγε τη δέουσα έρευνα είναι αβάσιμος γιατί από τα στοιχεία που είναι ενώπιον μου καταδεικνύεται το αντίθετο. Αβάσιμος επίσης είναι ο ισχυρισμός ότι η επίδικη απόφαση είναι αναιτιολόγητη. Δεν προβάλλεται με συγκεκριμένο τρόπο και ως εκ τούτου παραμένει ατεκμηρίωτος.
Καταλήγω ότι οι λόγοι ακύρωσης που προέβαλε η Αρχή αποτυγχάνουν.
Κατά συνέπεια η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο