ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 853/2003)
8 Σεπτεμβρίου 2005
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ,
Αιτήτρια,
- ν. -
ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄ ου η αίτηση.
---------------------------
Ι. Νικολάου, για την Αιτήτρια.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Καθ΄ ου η αίτηση.
Καμιά εμφάνιση για τα Ενδιαφερόμενα Πρόσωπα.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια προσβάλλει την απόφαση του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, ημερ. 1 Ιουλίου 2003, με την οποία επιλέγηκαν τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Μελίνα Μαρνέρου και Λουκία Πρωτοπαπά σε οργανική θέση Ηθοποιού, θέση πρώτου διορισμού. Θέτει, μεταξύ άλλων, ζήτημα σύνθεσης (α) της συνεδρίας, ημερ. 5 Ιουνίου 2003, της Καλλιτεχνικής Επιτροπής η οποία επιλήφθηκε σε πρώτο στάδιο των υποψηφιοτήτων και (β) της προαναφερθείσας συνεδρίας του διοικητικού συμβουλίου κατά την οποία λήφθηκε η τελική απόφαση.
Και στις δύο περιπτώσεις το ζήτημα συνίσταται στο κατά πόσο ο διοικητικός φάκελος, με βάση τον οποίο διενεργείται ο δικαστικός έλεγχος, περιέχει στοιχεία που να βεβαιώνουν ότι προσκλήθηκαν δεόντως όλα τα αντίστοιχα μέλη. Στη συνεδρία της Καλλιτεχνικής Επιτροπής απουσίαζαν, χωρίς να αναφέρεται στα πρακτικά ο λόγος, δύο από τα μέλη ήτοι, η Αννούλα Λευκαρίτη και η Παναγιώτα Καυκαρίδου. Το ίδιο και στη συνεδρία του διοικητικού συμβουλίου απουσίαζαν δύο από τα μέλη ήτοι, η Έλενα Τάνου-Έλληνα και η Αλεξία Χατζηνικολάου.
Ο διοικητικός φάκελος περιλαμβάνει εν προκειμένω αντίγραφο πρόσκλησης, ημερ. 2 Ιουνίου 2003, στην οποία γίνεται αναφορά σε τηλεφωνική συνεννόηση σε σχέση με τη συνεδρία της Καλλιτεχνικής Επιτροπής. Επίσης περιλαμβάνει αντίγραφο πρόσκλησης, ημερ. 25 Ιουνίου 2003, σε σχέση με τη συνεδρία του διοικητικού συμβουλίου αλλά χωρίς αναφορά σε προηγούμενη τηλεφωνική συνεννόηση. Πάντως, και στη μια περίπτωση και στην άλλη δεν υπάρχει οποιαδήποτε σημείωση ότι οι προσκλήσεις στάληκαν ή ότι τα μέλη ενημερώθηκαν γι΄ αυτές με τηλεφωνήματα. Ενώ η πρόσκληση πρέπει να βεβαιώνεται από σαφή γραπτά στοιχεία, καταχωρισθέντα κατά το χρόνο της πρόσκλησης και μάλιστα ως μέρος διαδικασίας την οποία να μπορεί κανείς αυτόματα να εμπιστευθεί. Η εκ των υστέρων γενική βεβαίωση, ακόμα και με ένορκο δήλωση όπως επιχειρήθηκε εδώ, δεν μπορεί να δώσει λύση σε ζήτημα για το οποίο ο διοικητικός φάκελος αποτελεί τη μόνη πηγή.
Σύμφωνα με τα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-1959 (Ανατύπωση 1969) στη σελ. 111:
«Η πρόσκλησις των μελών του συλλογικού οργάνου δέον να προκύπτη είτε εξ αποδεικτικού επιδόσεως της σχετικής προσκλήσεως, είτε εκ βεβαιώσεως του μέλους: 1845 (53), 658 (57), 2208 (58), είτε εξ ετέρων εγγράφων: 913 (59), ουχί πάντως μεταγενεστέρων της συνεδριάσεως του οργάνου: 1845 (53), 658 (57), 913 (59).
Πράξις συλλογικού οργάνου εκδοθείσα κατά παράβασιν των ως άνω αρχών είναι ακυρωτέα ένεκα κακής συνθέσεως αυτού.»
Όπως διευκρινίζει ο Σπηλιωτόπουλος στο Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου (6η έκδοση 1993) στη σελ. 131:
«…. η πρόσκληση των μελών πρέπει να αποδεικνύεται από έγγραφα, που είναι προγενέστερα της ημερομηνίας της συνεδρίασης (π.χ. αποδεικτικό επίδοσης, βεβαίωση του καλουμένου, υπογραφή από το μέλος βιβλίου πρόσκλησης κλπ.) (ΣΕ 3220/1982). Η πρόσκληση μπορεί να γίνει και με τηλεφώνημα ή τηλεγράφημα, εφόσον αποδεικνύεται από σχετική σημείωση σε ειδικό βιβλίο, η οποία φέρει χρονολογία και την υπογραφή του προσώπου που έκανε το τηλεγράφημα ή το τηλεφώνημα (Ν. 1599/1986, άρθρο 19§5, ΣΕ 3871/1989).»
Διαπιστώνω λοιπόν κακή σύνθεση σε σχέση με τις εν λόγω συνεδρίες.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο