(2005) 4 ΑΑΔ 561
[*561]4 Ιουλίου, 2005
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MAHMOOD HUSSEIN ALAA EDDINE,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 355/2005)
Αλλοδαποί ― Είσοδος και παραμονή στη Δημοκρατία ― Το νομολογιακό πλαίσιο εξέτασης σχετικών αιτημάτων αλλοδαπών ― Στον αλλοδαπό αναγνωρίζεται μόνο το δικαίωμα να αντικρίζεται η περίπτωσή του με καλή πίστη ― Η όποια αμφιβολία, για το επιθυμητό της παραμονής του αλλοδαπού, λειτουργεί υπέρ της Δημοκρατίας.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της μη ανανέωσης της άδειας παραμονής του στην Κύπρο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Τηρουμένων των όποιων ειδικών διευθετήσεων βάσει διεθνών συνθηκών στις οποίες έχει προσχωρήσει η Κυπριακή Δημοκρατία, κανένας αλλοδαπός δεν έχει δικαίωμα να απαιτήσει είσοδο ή παραμονή του στο έδαφος της. Του παρέχεται η δυνατότητα να ζητήσει είσοδο και παραμονή, να εξηγήσει το σκοπό του και να ικανοποιήσει την αρμόδια αρχή ότι η παρουσία του δεν θα αποβεί επιζήμια στο Κράτος. Η Δημοκρατία διατηρεί κυρίαρχο δικαίωμα να μην επιτρέπει την είσοδο και παραμονή αλλοδαπού στο έδαφος της, να μην ανανεώνει προσωρινή άδεια παραμονής και να ακυρώνει προσωρινή άδεια παραμονής που δεν έχει λήξει ακόμα. Δεδομένου πάντοτε ότι το αίτημα [*562]για είσοδο και παραμονή, όπως και ό,τι επακολουθεί, θα εξετάζεται με καλή πίστη. Στον αλλοδαπό αναγνωρίζεται μόνο το δικαίωμα να αντικρίζεται η περίπτωση του με καλή πίστη. Τίποτε περισσότερο.
Η απόφαση λοιπόν να μην επιτραπεί σε αλλοδαπό να εισέλθει ή να παραμείνει στην Κύπρο δεν του στερεί υφιστάμενο ουσιαστικό δικαίωμα. Γι’ αυτό η Δημοκρατία δεν έχει υποχρέωση να στηρίξει την αρνητική απόφαση της σε στοιχεία που να αποδεικνύουν θετικά τους λόγους για τους οποίους θεωρεί ανεπιθύμητη την εδώ παρουσία του. Δεν απαιτείται να επεκτείνεται η διερεύνηση σε ακρόαση. Παρέχεται επαρκές πραγματικό έρεισμα για την αρνητική απόφαση εφόσον συγκεντρώνονται, από κατάλληλες πηγές, πληροφορίες που ευλόγως προκαλούν ανησυχία αναφορικά με την παρουσία του αλλοδαπού στην Κύπρο. Ακόμα και γενικές ενδείξεις περί ενδεχόμενου προβλήματος μπορεί να δικαιολογήσουν την αρνητική απόφαση. Η όποια αμφιβολία λειτουργεί υπέρ της Δημοκρατίας.
Στην προκείμενη περίπτωση καταδεικνύεται από τα έγγραφα του διοικητικού φακέλου ότι η διοίκηση πάντοτε αντίκριζε τον αιτητή με κάθε καλή πίστη και κατανόηση. Εν τέλει όμως κατέστη ανέφικτη η ανανέωση της άδειας του. Τα στοιχεία, τα οποία τα όργανα ασφαλείας του Κράτους περισυνέλλεξαν, δεν επιδέχονταν συζήτησης και καθιστούσαν όχι απλώς εύλογη, αλλά και αναπόφευκτη την προσβαλλόμενη απόφαση.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Marga v. Republic (1985) 3(D) C.L.R. 2583,
Moyo & Another v. Republic (1988) 3(Β) C.L.R. 1203.
Προσφυγή.
Γ. Ερωτοκρίτου με Χρ. Ματθαίου, για τον Αιτητή.
Ν. Μιχαηλίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Ο αιτητής είναι αλλοδαπός Λιβανικής κατα[*563]γωγής, πολίτης και κάτοικος του Λιβάνου. Στην Κύπρο ήρθε κατά πρώτον ως επισκέπτης το 2001 και αργότερα, τον ίδιο χρόνο, επανήλθε για να εργαστεί στη Λευκωσία ως εκδοροσφαγέας στο κρεοπωλείο θείου του, του Ziyad Alaeddin, μόνιμου κάτοικου Κύπρου. Παραχωρήθηκε στον αιτητή προσωρινή άδεια παραμονής μέχρι 10 Απριλίου 2002. Η άδεια ανανεώθηκε μέχρι 8 Μαΐου 2003 και, τελικά, μέχρι 7 Μαΐου 2004.
Ο αιτητής ήταν από το 1997 νυμφευμένος με την κα Haiffa Ghazi Al-Yusuf η οποία συνέχισε να διαμένει στο Λίβανο, όμως τον επισκέφθηκε στην Κύπρο και παρέμεινε μαζί του για αρκετά μεγάλο διάστημα. Στις 8 Δεκεμβρίου 2003, πήραν διαζύγιο το οποίο εκδόθηκε στο Λίβανο. Εν συνεχεία, στις 24 Μαρτίου 2004, ο αιτητής τέλεσε γάμο με τη Σουζάνα Νικολάου, πρώην αλλοδαπή από τις Φιλιππίνες, πολιτογραφημένη ως Κυπρία πολίτιδα ένεκα προηγούμενου γάμου της με Ελληνοκύπριο.
Ο αιτητής, επικαλούμενος τον πρόσφατο γάμο του με την Κυπρία πολίτιδα, υπέβαλε στις 3 Μαΐου 2003 αίτηση με την οποία ζητούσε όπως η άδεια για παραμονή και εργασία στην Κύπρο παραταθεί για ακόμα ένα χρόνο. Απόφαση λήφθηκε την 21 Φεβρουαρίου 2005 κατόπιν που οι δικηγόροι του, με επιστολή της ίδιας ημερομηνίας, ζήτησαν απάντηση. Η απόφαση ήταν αρνητική. Του γνωστοποιήθηκε, στα αγγλικά, με προσωπική επίδοση στις 2 Μαρτίου 2005. Η επιστολή γνωστοποίησης ανέφερε τα εξής:
«Sir,
I wish to refer to your application for a temporary residence permit in Cyprus in order to stay with your wife Souzana NICOLAOU and to inform you that your application was very carefully considered but it cannot be approved for reasons of public safety, order and security of the Republic.
Consequently you are advised to make the necessary arrangements to leave the country within one-month period.
Kindly note that in case you do not leave as requested the Department will take measures for your repatriation.»
Οι λόγοι δημόσιας τάξης και ασφάλειας του Κράτους, στους οποίους αναφερόταν η απορριπτική απάντηση, στηρίζονταν σε πληροφορίες, συγκεκριμένες και λεπτομερείς, τις οποίες ο Διοικητής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Κύπρου απέστειλε [*564]στον Αρχηγό Αστυνομίας με επιστολή, ημερ. 10 Νοεμβρίου 2003. Αφορούσαν στον ίδιο τον αιτητή, τον περίγυρο του και τις διασυνδέσεις του. Ο Αρχηγός Αστυνομίας έδωσε οδηγίες στο Διοικητή της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης να ενημερώσει την Αν. Διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου, Πληθυσμού και Μετανάστευσης και να της εισηγηθεί μη ανανέωση της άδειας παραμονής του αιτητή στην Κύπρο, και απέλαση του. Η επιστολή της Κ.Υ.Π. διαβιβάστηκε στην Αν. Διευθύντρια με επιστολή, ημερ. 20 Νοεμβρίου 2003, μαζί με την εισήγηση για εκδίωξη του αιτητή. Τα σχετικά έγγραφα, τα οποία χαρακτηρίζονται ως απόρρητα, βρίσκονται στο διοικητικό φάκελο τον οποίο επιθεώρησε ο συνήγορος του αιτητή και τον οποίο η Δημοκρατία παρουσίασε για τη διενέργεια του δικαστικού ελέγχου.
Ο αιτητής με ενδιάμεση αίτηση του, ημερ. 13 Μαΐου 2005, ζήτησε άδεια να προσαγάγει μαρτυρία, υπό μορφή ενόρκων δηλώσεων, για να αντικρούσει τα στοιχεία της Δημοκρατίας ότι η παρουσία του στην Κύπρο επάγεται κίνδυνο για τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια του Κράτους. Με απόφαση, την οποία εξέδωσα στις 3 Ιουνίου 2005, το αίτημα απορρίφθηκε. Υπέδειξα ότι το κατά πόσο η προσβαλλόμενη απόφαση υποστηριζόταν ή όχι επαρκώς από τα δεδομένα, συναρτάτο με το κατά πόσο διεξήχθη δέουσα έρευνα από τα αποτελέσματα της οποίας η διοίκηση, ενεργώντας καλόπιστα, μπορούσε να εξήγαγε βάσιμα συμπεράσματα και ότι δεν επρόκειτο περί αντιδικίας που θα εύρισκε τη λύση της με ευρήματα επί συγκρουόμενης μαρτυρίας.
Τηρουμένων των όποιων ειδικών διευθετήσεων βάσει διεθνών συνθηκών στις οποίες έχει προσχωρήσει η Κυπριακή Δημοκρατία, κανένας αλλοδαπός δεν έχει δικαίωμα να απαιτήσει είσοδο ή παραμονή του στο έδαφος της. Του παρέχεται η δυνατότητα να ζητήσει είσοδο και παραμονή, να εξηγήσει το σκοπό του και να ικανοποιήσει την αρμόδια αρχή ότι η παρουσία του δεν θα αποβεί επιζήμια στο Κράτος. Η Δημοκρατία διατηρεί κυρίαρχο δικαίωμα να μην επιτρέπει την είσοδο και παραμονή αλλοδαπού στο έδαφος της, να μην ανανεώνει προσωρινή άδεια παραμονής και να ακυρώνει προσωρινή άδεια παραμονής που δεν έχει λήξει ακόμα. Δεδομένου πάντοτε ότι το αίτημα για είσοδο και παραμονή, όπως και ό,τι επακολουθεί, θα εξετάζεται με καλή πίστη. Στον αλλοδαπό αναγνωρίζεται μόνο το δικαίωμα να αντικρίζεται η περίπτωση του με καλή πίστη. Τίποτε περισσότερο. Καθώς ανέφερε ο Πικής, Δ., (όπως ήταν τότε), στην υπόθεση Amanda Marga v. Republic (1985) 3(D) C.L.R. 2583 (στη σελ. 2587):
[*565]«The right to review conferred by Article 146 is not confined to nationals or citizens of the country but extends to everyone, provided administrative action affects a legitimate interest of his in the sense of para. 2 of Art. 146. The discretion of the authorities, on the other hand, to exclude an alien is not abridged by the fact that its exercise is subject to judicial review. By the terms of the Aliens and Immigration Law, Cap. 105, the discretion of the State to exclude aliens is very wide, as broad as it can be in law, consistent with the supremacy and territorial integrity of the State; But not absolute. It is subject to the bona fide exercise of the discretion. So long as the discretion is exercised in good faith, the Court will query the decision no further. An alien, subject to any rights that may be conferred by convention or bilateral treaty, has no right to enter the country. His only right is that an application to enter the country should be considered in good faith. Acknowledgment of any further obligation on the part of the State would be inconsistent with the sovereign right of the State to exclude aliens.”
Αυτή η προσέγγιση του ζητήματος επικροτήθηκε από την Ολομέλεια στη Moyo & Another v. Republic (1988) 3(Β) C.L.R. 1203 και σε μεταγενέστερη νομολογία.
Η απόφαση λοιπόν να μην επιτραπεί σε αλλοδαπό να εισέλθει ή να παραμείνει στην Κύπρο δεν του στερεί υφιστάμενο ουσιαστικό δικαίωμα. Γι’ αυτό η Δημοκρατία δεν έχει υποχρέωση να στηρίξει την αρνητική απόφαση της σε στοιχεία που να αποδεικνύουν θετικά τους λόγους για τους οποίους θεωρεί ανεπιθύμητη την εδώ παρουσία του. Δεν απαιτείται να επεκτείνεται η διερεύνηση σε ακρόαση. Παρέχεται επαρκές πραγματικό έρεισμα για την αρνητική απόφαση εφόσον συγκεντρώνονται, από κατάλληλες πηγές, πληροφορίες που ευλόγως προκαλούν ανησυχία αναφορικά με την παρουσία του αλλοδαπού στην Κύπρο. Ακόμα και γενικές ενδείξεις περί ενδεχόμενου προβλήματος μπορεί να δικαιολογήσουν την αρνητική απόφαση. Η όποια αμφιβολία λειτουργεί υπέρ της Δημοκρατίας.
Στην προκείμενη περίπτωση καταδεικνύεται από τα έγγραφα του διοικητικού φακέλου ότι η διοίκηση πάντοτε αντίκριζε τον αιτητή με κάθε καλή πίστη και κατανόηση. Εν τέλει όμως κατέστη ανέφικτη η ανανέωση της άδειας του. Τα στοιχεία τα οποία τα όργανα ασφαλείας του Κράτους περισυνέλλεξαν και τα οποία έθεσαν υπόψη της Αν. Διευθύντριας, δεν επιδέχονταν συζήτησης και καθιστούσαν όχι απλώς εύλογη αλλά και αναπόφευκτη την προ[*566]σβαλλόμενη απόφαση.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
�
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο