ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 50/2004)
11 Σεπτεμβρίου, 2006
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23, 28, 29, 30, 35 και 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΡΙΣΤΟΝΙΚΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
Καθ’ ων η αίτηση.
____________________
Γ. Κουκούνης, για την Αιτήτρια.
Μ. Στυλιανού (κα.), για τους Καθ’ ων η αίτηση.
Α.Σ. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ζητά:-
«Α) Δήλωση και ή διαταγή του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ΄ων η αίτηση την οποία έλαβε γνώση η αιτήτρια κατά ή περί την 18.11.03 όπου εξέδωσαν την πολεοδομική άδεια αρ.ΛΕΜ/0942/93 ημερομηνίας 9/8/95 υπέρ της εταιρείας SWEPCO CONSTRUCTION LTD ιδιοκτητών κατά τα 2/20 μερίδια των τεμαχίων αρ.103, 104, Φ/Σχ.LIV/47.W.I στο χωριό Παρεκκλησιά είναι άκυρη, παράνομη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα. »
Η αιτήτρια στην παρούσα προσφυγή, μόνιμη κάτοικος Λονδίνου, δυνάμει πωλητηρίου εγγράφου πώλησε στην εταιρεία SWEPCO CONSTRUCTION LTD (ενδιαφερόμενο πρόσωπο) δύο κτήματα, το κτήμα υπ’αριθμόν εγγραφής Β 35, τεμάχιον 38 και το κτήμα υπ’αριθμόν εγγραφής Β.34, τεμάχιον 37, τα οποία βρίσκονται στο τμήμα Β του Φ/Σ LIV/47.W.I στην Παρεκκλησιά της Επαρχίας Λεμεσού. Σύμφωνα με το πωλητήριο έγγραφο, η αιτήτρια θα ελάμβανε μεταξύ άλλων, ένα ετοιμοπαράδοτο διαμέρισμα της πολυκατοικίας (Βlock A1) και ένα υπό ανέγερση κατάστημα της πολυκατοικίας (Βlock C), του συγκροτήματος FREE WAY COMPLEX. Το εν λόγω συγκρότημα αποτελεί μέρος του ακινήτου/κτήματος αρ. εγγραφής Β90, (στο οποίο υφίστανται 4 πολυκατοικίες με καταστήματα στο ισόγειο και διαμερίσματα στους ορόφους), και το οποίο επίσης βρίσκεται στο τμήμα Β του ίδιου Φύλλου Σχεδίου (Φ/Σ LIV/47.W.I).
Η εταιρεία SWEPCO CONSTRUCTION LTD υπέγραψε στις 20.12.90 υποθήκη υπ΄αρ.Υ7940 στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο Λεμεσού με την οποία υποθήκευσε προς όφελος της αιτήτριας το τεμάχιον 105 ήτοι , τα 2/20 του εγγεγραμμένου μεριδίου της επί του ακινήτου με αρ. εγγραφής B90, LIV/47.W.1. Συμφωνήθηκε ρητά μεταξύ τους ότι η εν λόγω υποθήκη διέπετο από τους όρους του πωλητηρίου εγγράφου.
Στις 6.5.1993, η εταιρεία SWEPCO CONSTRUCTION LTD και άλλοι ιδιοκτήτες των τεμαχίων 103 και 104 του ακινήτου B90 Φ./Σχ.LIV/47.W.I, υπέβαλαν αίτηση για έκδοση πολεοδομικής άδειας για προσθηκομετατροπές και αλλαγή χρήσης καταστημάτων σε εστιατόρια, κατά παρέκκλιση του Τοπικού Σχεδίου Λεμεσού.
Η Υπουργική Επιτροπή στην οποία είχε εκχωρηθεί εξουσία του Υπουργικού Συμβουλίου για χορήγηση πολεοδομικών αδειών κατά παρέκκλιση του σχεδίου Ανάπτυξης, σύμφωνα με το άρθρο 26 του Περί πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, στη συνεδρία της ημερ.4.5.95, αποφάσισε να εγκρίνει την έκδοση των αιτούμενων πολεοδομικών αδειών (Δέστε τα επισυναπτόμενα στην ένσταση, Παράρτημα Β και Παράρτημα 1, Σημείωμα προς την Υπουργική Επιτροπή αρ. 16/21).
Η Πολεοδομική Αρχή ενόψει της πιο πάνω απόφασης της Υπουργικής Επιτροπής, χορήγησε τις αιτηθείσες πολεοδομικές άδειες με αρ. ΛΕΜ/0941/93 και ΛΕΜ/0942/93, στις 9 Αυγούστου 1995.
Στις 7.11.2003 ο δικηγόρος της αιτήτριας απέστειλε επιστολή προς τον Επαρχιακό λειτουργό Τμήματος πολεοδομίας και Οικήσεως με την οποία ζητούσε να μάθει κατά πόσο η εταιρεία Swepco Construction Ltd εξασφάλισε την έγγραφη συγκατάθεση της αιτήτριας σύμφωνα με το άρθρο 2(2)(α) των Περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Κανονισμών (Αιτήσεις και Ιεραρχικές Προσφυγές) του 1990 (ΚΔΠ 59/90) πριν την έκδοση των εκδοθεισών πολεοδομικών αδειών.
Η εν λόγω επιστολή (ημερ.7.11.2003) έχει ως εξής:
«Θέμα: Πολεοδομικές άδειες αρ ΛΕΜ/0941/93 και ΛΕΜ/0942/93
Αξιότιμε Κύριε,
Δια της παρούσης μου αναφέρομαι στις πιο πάνω Πολεοδομικές Αδειες και παρακαλώ όπως με ενημερώσετε κατά πόσο πριν από την έκδοση τους η αιτήτρια εταιρεία SWEPCO CONSTRUCTION LTD εξασφάλισε την έγγραφη συγκατάθεση της ενυπόθηκης δανείστριας Αριστονίκης Νικολάου σύμφωνα με το άρθρο 2(2)(α) των Κανονισμών ΚΔΠ55/90.
Παρακαλώ όπως έχω την απάντηση σας εντός 30 ημερών απο της λήψεως της παρούσης επιστολής.
Η παρούσα επιστολή αποστέλλεται δυνάμει του άρθρου 29 του Συντάγματος.»
Ο Επαρχιακός Λειτουργός Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως με επιστολή του ημερ. 18.11.03 απάντησε στο δικηγόρο της αιτήτριας ότι οι σχετικές αιτήσεις ήταν νομότυπα υπογραμμένες από τους νόμιμους ιδιοκτήτες και απ’ότι φαινόταν από τα αντίγραφα των τίτλων ιδιοκτησίας, τα τεμάχια 103 και 104 δεν ήταν υποθηκευμένα. Το περιεχόμενο της επιστολής εκείνης παρατίθεται αυτούσιο:
«Αναφέρομαι στην επιστολή σας η οποία λήφθηκε δια χειρός στις 7 Νοεμβρίου 2003.
Μετά από μελέτη του περιεχομένου της πιο πάνω αναφερόμενης επιστολής σας και των φακέλων που αφορούν τις σχετικές Πολεοδομικές αιτήσεις αναφέρονται τα πιο κάτω: Οι Πολεοδομικές αιτήσεις με αρ. ΛΕΜ/0941/93 και ΛΕΜ/0942/93 είχαν υποβληθεί στο Γραφείο αυτό στις 6 Ιουλίου 1993 και αφορούσαν η μεν πρώτη προσθηκομετατροπές στην υφιστάμενη οικοδομή και ανέγερση 5 διαμερισμάτων, η δε δεύτερη αλλαγή χρήσης καταστήματος σε εστιατόριο σνακ μπαρ. Οι ζητούμενες άδειες είχαν χορηγηθεί στις 9 Αυγούστου 1995.
Σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 2(1) των Περί Πολεοδομίας και χωροταξίας κανονισμών (Αιτήσεις και Ιεραρχικές Προσφυγές) Κανονισμοί του 1990 (ΚΔΠ 59/90)οι αιτήσεις που υποβάλλονται σε 4 τέσσερα αντίγραφα υπογράφονται από τον ιδιοκτήτη της ακίνητης ιδιοκτησίας ή τον εξουσιοδοτημένο αντιπρόσωπό τους .Στην συγκεκριμένη περίπτωση τα υποβληθέντα σχέδια και τα σχετικά έντυπα αιτήσεων είχαν υπογραφεί από τους εγγεγραμμένους ιδιοκτήτες, όπως αυτοί αναγράφονται στα υποβληθέντα αντίγραφα των σχετικών τίτλων ιδιοκτησίας. Συγκεκριμένα οι εγγεγραμμένοι ιδιοκτήτες του τεμαχίου με αρ. 103 του Φ/Σχεδίου LIV/47:WI ήταν η εταιρεία SWEPCO CONSTRUCTION LTD, η κα Ρίτσα Νικολάου Λανίτη και ο κος Βάσος Νικολάου Λανίτης, του δε τεμαχίου 104 του ιδίου φύλλου /σχεδίου μοναδικός ιδιοκτήτης η εταιρεία SWEPCO CONSTRUCTION LTD.
Σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 2(2)(α) των πιο πάνω αναφερόμενων Κανονισμών, οι αιτητές είχαν υποχρέωση σε περίπτωση που οι ιδιοκτησίες τους είναι υποθηκευμένες να υποβάλουν μαζί με τα υπόλοιπα απαιτούμενα έγγραφα και σχέδια και δήλωση του ενυπόθηκου δανειστή, ότι δεν ενίστανται στις αιτούμενες αναπτύξεις πράγμα που στις συγκεγκεριμένες αιτήσεις δεν έχει υποβληθεί καθότι, όπως φαίνεται και στα αντίγραφα των υποβληθέντων τίτλων ιδιοκτησίας τα τεμάχια δεν ήταν υποθηκευμένα.»
Είναι η θέση της αιτήτριας ότι έλαβε γνώση της πολεοδομικής άδειας ΛΕΜ/0942/93 ημερ 9.8.95, (η οποία αφορούσε αλλαγή χρήσης καταστήματος σε εστιατόριο σνακ- μπαρ), την ημερομηνία κατά την οποία λήφθηκε η πιο πάνω επιστολή ημερ. 18.11.03. Όμως και στην περίπτωση που θεωρηθεί ότι γνώριζε από τις 7.11.2003 ότι είχε εκδοθεί η προσβαλλόμενη πράξη, η προσφυγή εξακολουθεί να είναι εμπρόθεσμη εφόσον καταχωρήθηκε στις 19.1.2004.
Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ζητά ακύρωση της πολεοδομικής άδειας (ΛΕΜ/0942/93). Ισχυρίζεται ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατέθεσε την αίτηση για την έκδοση Πολεοδομικής Άδειας χωρίς να συνυποβάλει και δήλωση της αιτήτριας, ως ενυπόθηκης δανείστριας, ότι δεν ενίσταται σε τούτο, κατά παράβαση του άρθρου 2(2)(α) των Περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Κανονισμών (ΚΔΠ 55/90). Υποβάλλει συναφώς ότι οι καθών η αίτηση εξέδωσαν την επίδικη πολεοδομική άδεια κατά παράβαση των Νόμων και των Κανονισμών, ενεργώντας υπό καθεστώς πλάνης περί το Νόμο και ή τα πραγματικά γεγονότα, χωρίς διεξαγωγή δέουσας έρευνας προς διακρίβωση των ουσιωδών γεγονότων και στοιχείων της υπόθεσης, ενεργώντας καθ’ υπέρβαση και ή κατάχρηση εξουσίας.
Οι καθ΄ ων η αίτηση και το ενδιαφερόμενο μέρος προβάλλουν προδικαστικές ενστάσεις, με πρώτη το θέμα του εμπρόθεσμου της προσφυγής. Υποστηρίζουν ότι η προσφυγή κατά της πολεοδομικής άδειας είναι εκπρόθεσμη αφού η επίδικη άδεια εκδόθηκε στις 9.8.95 ενώ η προσφυγή καταχωρήθηκε στις 19.1.2004. Είναι η θέση τους ότι ο ισχυρισμός της αιτήτριας ότι έλαβε γνώση του περιεχομένου της επίδικης απόφασης με την επιστολή των καθών η αίτηση ημερ. 18.11.03 δεν πρέπει να γίνει αποδεκτός. Υποστηρίζουν ότι η αιτήτρια γνώριζε από πριν την ύπαρξη της προσβαλλόμενης άδειας και αυτό φαίνεται καθώς επιχειρηματολογούν :
· από την επιστολή ημερ. 7.11.2003 με την οποία η αιτήτρια, μέσω του δικηγόρου της, ζητούσε να μάθει, όχι αν είχε εκδοθεί η αιτηθείσα πολεοδομική άδεια, αλλά εάν είχε εξασφαλιστεί η έγγραφη συγκατάθεσή της στην έκδοση της προσβαλλόμενης άδειας. Αν όμως είχε δοθεί η έγγραφη συγκατάθεσή της στην έκδοση της προσβαλλόμενης πολεοδομικής άδειας ή όχι, αυτή που θα το γνώριζε πρωτίστως, ήταν η ίδια η αιτήτρια και επομένως το ερώτημα του δικηγόρου της προς τον επαρχιακό λειτουργό αποσκοπούσε μονάχα στην αναβίωση της προθεσμίας άσκησης της προσφυγής.
· από το ότι στις 13.3.2001 είχε καταχωρηθεί στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού αγωγή από το ενδιαφερόμενο μέρος εναντίον της αιτήτριας (Αρ.Αγ.1941/02), αναφορικά με τις αξιώσεις του ενάγοντα (ενδιαφερόμενου μέρους) σχετικά με τις υποχρεώσεις της εναγόμενης (αιτήτριας) που απέρρεαν από ρητούς και εξυπακουόμενους όρους του πωλητηρίου εγγράφου ημερ.19.6.89 και της Δήλωσης Υποθήκης Υ7940/90. Επομένως η αιτήτρια γνώριζε, τουλάχιστον από το 2001, για την ύπαρξη της εκδοθείσας πολεοδομικής άδειας καθώς και για την ανάπτυξη του ακινήτου με αριθμό Β90, του Φ/Σχεδίου LIV/47:WI.
· από τη δημοσίευση (στις 30.6.93) της αίτησης για εξασφάλιση πολεοδομικής άδειας στον ημερήσιο τύπο σύμφωνα με το άρθρο 4(1) των Περί Πολεοδομίας και χωροταξίας (Αιτήσεις και Ιεραρχικές Προσφυγές ) Κανονισμών του 1990, (ΚΔΠ 55/90 ).
Έστω και αν θεωρηθεί ότι ημερομηνία γνώσης της προσβαλλόμενης πράξης αποτελεί η ημερομηνία αποστολής της επιστολής 7.11.2005 και συνακόλουθα ότι η προσφυγή είναι εμπρόθεσμη, παραμένει προς εξέταση το επόμενο προδικαστικό ζήτημα του εννόμου συμφέροντος της αιτήτριας.
Τόσο οι καθ΄ ων η αίτηση όσο και το Ε.Μ. υποβάλλουν ότι η αιτήτρια δεν έχει έννομο συμφέρον, δυνάμει του άρθρου 146.2 του Συντάγματος, να προσβάλει την εκδοθείσα πολεοδομική άδεια ΛΕΜ/0942/93 που παραχωρήθηκε στο ενδιαφερόμενο μέρος αφού δεν θίγεται ευθέως κανένα δικαίωμα της. Υποδεικνύουν ότι η αιτήτρια είναι ενυπόθηκη δανείστρια μόνον αναφορικά με το τεμάχιο 105, ενώ τα τεμάχια στα οποία αφορούσαν οι εκδοθείσες πολεοδομικές άδειες ΛΕΜ/0941/93 και ΛΕΜ/0942/93 (επίδικη) είναι τα τεμάχια 103 και 104 αντίστοιχα, τα οποία δεν ήταν υποθηκευμένα κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Προϋπόθεση για την άσκηση προσφυγής δυνάμει του άρθρου 146(2) του Συντάγματος αποτελεί η προσβολή ίδιου, δηλαδή προσωπικού, συμφέροντος του αιτούντος στην αναθεώρηση διοικητικής απόφασης, πράξης ή παράλειψης. (Δέστε: Γεωργίου κα ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 2166, ημερ. 28.2.97 και Efthymios Ierodiaconos etc v. Republic 3 RSCC 55). Έννομο συμφέρον μπορεί όμως, να έχουν και τρίτοι, στους οποίους επεκτείνεται ή επιρρίπτεται το δυσμενές αποτέλεσμα της προσβαλλόμενης πράξεως. Συμφέρον έχει “ο εκ της προσβαλλόμενης πράξεως υλικής και ηθικής μόνο ζημιούμενος.” (Τσάτσος - “Αίτηση Ακυρώσεως”, Τρίτη Έκδοση, σελ. 32-33).
Η αιτήτρια είχε το βάρος να αποδείξει ότι είχε επηρεαστεί δυσμενώς σε βαθμό που να εδικαιολογείτο η επίκληση του εννόμου συμφέροντος (Δέστε: Κοινότητα Λυσού και άλλοι ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2190 της 29/6/98 και Papantoniou v. EAC (1986) 3 CLR 105).
Στην προκείμενη περίπτωση, η αιτήτρια δεν έδειξε ποιο είναι το έννομον συμφέρον της στην παρούσα προσφυγή αφού δεν στοιχειοθέτησε δυσμενή επηρεασμό της σε σχέση με την εκδοθείσα άδεια που χορηγήθηκε στο ενδιαφερόμενο μέρος και η οποία αφορούσε συγκεκριμένα το τεμάχιο 104. Το τεμάχιο το οποίο το ενδιαφερόμενο πρόσωπο υποθήκευσε προς όφελος της αιτήτριας, όπως αυτό φαίνεται από τη Δήλωση υποθήκης, είναι το τεμάχιο 105, άλλο δηλαδή τεμάχιο από εκείνο που αφορούσε η προσβαλλόμενη πολεοδομική άδεια. Σημειώνω ότι η αιτήτρια βάσισε την προσφυγή της μόνο στο ότι αυτή είναι ενυπόθηκη δανείστρια σε σχέση με το ακίνητο για το οποίο δόθηκε η προσβαλλόμενη πολεοδομική άδεια. Πρόβαλε ως μόνο λόγο ακύρωσης της προσβαλλόμενης απόφασης τη μη νομότυπη έκδοσή της, ένεκα της μη επαρκούς έρευνας και της συνακόλουθης μη παροχής της συγκατάθεσης της ως ενυπόθηκης δανείστριας.
Η αιτήτρια απέτυχε να αποδείξει το απαιτούμενο έννομο συμφέρον της, εφόσον δεν απεκάλυψε οποιοδήποτε στοιχείο που να φανερώνει δυσμενή επηρεασμό της από τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης. Ως εκ τούτου αυτή στερείται εννόμου συμφέροντος να προσφύγει δι΄ αιτήσεως ακυρώσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως και κατά συνέπεια η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη, με έξοδα εις βάρος της αιτήτριας.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο