(2006) 4 ΑΑΔ 830
20 Σεπτεμβρίου, 2006
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΟΥΜΑΖΗ,
Αιτητής,
v.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΑΡΧΗΣ ΛΙΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 130/2004)
Αρχή Λιμένων Κύπρου ― Διορισμός Γενικού Διευθυντή ― Αποτελεί απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Αρχής, παρά το γεγονός ότι υπόκειται στην έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Διοικητική Πράξη ― Εκτελεστή απόφαση, σε αντιδιαστολή προς εσωτερικό ζήτημα της διοίκησης που δεν έχει εξωτερικευθεί ― Η περίπτωση του διορισμού Γενικού Διευθυντή της Αρχής Λιμένων Κύπρου, κατά το στάδιο πριν από την έγκρισή του από το Υπουργικό Συμβούλιο.
Προσφυγή βάσει του Αρθρου 146 του Συντάγματος ― Πρόωρη προσφυγή ― Είναι απαράδεκτη και απορρίπτεται ― Περιστάσεις της προωρότητας της προσφυγής στην κριθείσα περίπτωση.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά του κατ’ επανεξέταση διορισμού του ενδιαφερομένου μέρους, στη θέση Γενικού Διευθυντή των καθ’ ων η αίτηση αρ. 2.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Η Δημοκρατία προβάλλει, υπό τύπο ένστασης, ότι δεν έχει η ίδια θέση ως διάδικος αφού, κατά τη νομολογία, απόφαση που υπόκειται σε έγκριση παραμένει αποκλειστικά απόφαση του οργάνου που την εξέδωσε, παρόλον που τελειώνεται με την έγκριση του άλλου οργάνου.
Ο αιτητής επέμενε όμως ότι η απόφαση πρέπει να αποδοθεί και στο Υπουργικό Συμβούλιο διότι, με βάση το Αρθρο 18(1) του περί Αρχής Λιμένων Κύπρου Νόμου του 1973 (Ν. 38/73 όπως τροποποιήθηκε), απαιτείται διαβούλευση μεταξύ του Υπουργικού Συμβουλίου και της Αρχής.
Το Αρθρο 3(1) του μεταγενέστερου Ν. 115/90 (όπως τροποποιήθηκε) όμως κατήργησε, με απόλυτα σαφές λεκτικό, την εν λόγω διάταξη του Ν. 38/73 (όπως τροποποιήθηκε). Δεν ήταν επομένως παραδεκτή η προσθήκη της Δημοκρατίας ως διαδίκου.
2. Ηγέρθη και άλλη ένσταση με ακόμα μεγαλύτερη εμβέλεια. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο προέβαλε ότι η προσφυγή καταχωρίστηκε πρόωρα και ότι, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να ενεργοποιήσει την αναθεωρητική διαδικασία. Η Αρχή υιοθέτησε αυτή την άποψη και προέβη σε λεπτομερή ανάλυση. Επισημαίνεται ότι παρόλον που η απόφαση ενεκρίθη από το Υπουργικό Συμβούλιο στις 17 Δεκεμβρίου, 2003, εν τούτοις η ούτω τελειωθείσα απόφαση παρέμεινε εσωτερικό ζήτημα της διοίκησης μέχρι που, με την επιστολή ημερ. 20 Φεβρουαρίου, 2004, προσφέρθηκε στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο ο διορισμός, οπότε η τελειωθείσα απόφαση εξωτερικεύθηκε και κατέστη εκτελεστή, ενώ η προηγηθείσα γνωστοποίηση, η οποία έγινε πριν από την τελείωση της απόφασης, δεν μπορεί να έχει σημασία. Η ανάλυση αυτή είναι ορθή και αντανακλά την νομολογία.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Χατζηβασιλείου v. Κ.Ο.Α. κ.ά. (1993) 4(Β) Α.Α.Δ. 981,
Συμβούλιο Κεντρικών Σφαγείων Kοφίνου κ.ά. v. Ρωσσίδη (1996) 3 Α.Α.Δ. 39,
Δημοκρατία v. Χανιάν (1998) 3 Α.Α.Δ. 690,
Τριμιθιώτης v. Αρχής Βιομηχανικής Κατάρτισης (2003) 3 Α.Α.Δ. 422,
Κωμοδρόμος v. Δήμου Πάφου (2004) 3 Α.Α.Δ. 663.
Προσφυγή.
Γ. Τριανταφυλλίδης, για τον Αιτητή.
Μ. Φλωρέντζος, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση 1.
Α. Κουντουρή, για τους Καθ’ ων η αίτηση 2.
Α. Σ. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Κατόπιν δικαστικής ακυρωτικής απόφασης, η Αρχή Λιμένων Κύπρου προέβη σε επανεξέταση για την πλήρωση θέσης Γενικού Διευθυντή. Σε συνεδρία, ημερ. 4 Δεκεμβρίου, 2003, το διοικητικό συμβούλιο, απέκλεισε τον αιτητή ως μη προσοντούχο και αποφάσισε, κατά πλειοψηφία, να προσφέρει στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο διορισμό σε σχέση με τον οποίο θα ζητούσε την έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου, σύμφωνα με το Αρθρο 3 του περί Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Διορισμός Γενικών Διευθυντών) Νόμου του 1990 (Ν. 115/90, όπως τροποποιήθηκε). Προβλέπεται ότι:
«3. - (1) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις οποιουδήποτε οικείου Νόμου, ο Γενικός Διευθυντής νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου διορίζεται από το οικείο Συμβούλιο.
(2) Η σχετική απόφαση του Συμβουλίου υποβάλλεται στο Υπουργικό Συμβούλιο για έγκριση.
(3) Αν το Υπουργικό Συμβούλιο δεν εγκρίνει τον πιο πάνω διορισμό, πρέπει να αιτιολογήσει ειδικά την Απόφασή του.»
Την επομένη, 5 Δεκεμβρίου, 2003, αναρτήθηκε στα γραφεία της Αρχής η εξής γνωστοποίηση της απόφασης να προσφερθεί διορισμός στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο:
«ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής στη συνεδρία του της 4ης Δεκεμβρίου, 2003, αποφάσισε να προσφέρει διορισμό με προαγωγή στη θέση του Γενικού Διευθυντή, στον κ. Γιαννάκη Κόκκινο, αναδρομικά από τις 2.1.2001.
Α. Κληρίδου
Διευθύντρια Προσωπικού και Διοίκησης
5 Δεκεμβρίου, 2003.»
Συνάμα, με επιστολή της ίδιας ημερομηνίας, η Αρχή ζήτησε από τον Υπουργό Συγκοινωνιών και Έργων να προωθήσει το θέμα στο Υπουργικό Συμβούλιο για την αναγκαία έγκριση. Στις 17 Δεκεμβρίου, 2003 το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε την απόφαση και ο αρμόδιος Υπουργός πληροφόρησε περί τούτου την Αρχή με επιστολή, ημερ. 10 Φεβρουαρίου, 2004. Εν συνεχεία η Αρχή, με επιστολή ημερ. 20 Φεβρουαρίου, 2004, προσέφερε διορισμό στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο το οποίο, στις 27 Φεβρουαρίου, δήλωσε την αποδοχή του. Επιπλέον η Αρχή με επιστολές, ημερ. 26 Φεβρουαρίου, 2004, πληροφόρησε τους άλλους υποψηφίους, συμπεριλαμβανομένου και του αιτητή, για το διορισμό του ενδιαφερομένου προσώπου.
Η παρούσα προσφυγή, με την οποία αμφισβητείται το κύρος της απόφασης για διορισμό του ενδιαφερομένου προσώπου, καταχωρίστηκε στις 16 Φεβρουαρίου, 2004. Στρέφεται εναντίον τόσο της Δημοκρατίας όσο και της Αρχής Λιμένων Κύπρου. Προτού ο αιτητής κινηθεί δικαστικώς, δεν απευθύνθηκε στην αρμόδια αρχή - την Αρχή Λιμένων - για ενημέρωση αναφορικά με την ολοκλήρωση του διορισμού.
Η Δημοκρατία προβάλλει, υπό τύπο ένστασης, ότι δεν έχει η ίδια θέση ως διάδικος αφού, κατά τη νομολογία, απόφαση που υπόκειται σε έγκριση παραμένει αποκλειστικά απόφαση του οργάνου που την εξέδωσε παρόλον που τελειώνεται με την έγκριση του άλλου οργάνου. Ο Πικής, Δ., (όπως ήταν τότε), το έθεσε στη Χατζηβασιλείου v. Κ.Ο.Α. κ.ά. (1993) 4(Β) Α.Α.Δ. 981, ως εξής:
«Στη HjiVassilliou (ανωτέρω) διευκρινίζεται ότι η αρμοδιότητα για την πλήρωση της θέσης του Γενικού Διευθυντή ανήκει στον Κ.Ο.Α. Η έγκριση συνιστά συμπληρωματικό στοιχείο το οποίο τελειώνει την πράξη και την καθιστά εκτελεστή. Στην πιο πάνω απόφαση και σε σειρά μεταγενέστερων αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου καθίσταται σαφές ότι όπου η άσκηση διοικητικής αρμοδιότητας αποδίδεται στο Α όργανο αλλά τελεί υπό την έγκριση του Β οργάνου, η έγκριση (1) επενεργεί αναδρομικά, και (2) τελειώνει την ληφθείσα απόφαση και την καθιστά εκτελεστή δεν μεταθέτει όμως, όπως έχουμε εξηγήσει, την αποφασιστική αρμοδιότητα στο Β όργανο.»
Αυτή είναι και η γραμμή που ακολούθησε η Ολομέλεια: βλ. Συμβούλιο Κεντρικών Σφαγείων (Kοφίνου) κ.ά. v. Ρωσσίδη (1996) 3 Α.Α.Δ. 39 και Δημοκρατία v. Χανιάν (1998) 3 Α.Α.Δ. 690.
Ο αιτητής επέμενε όμως ότι η απόφαση πρέπει να αποδοθεί και στο Υπουργικό Συμβούλιο διότι, με βάση το Αρθρο 18(1) του περί Αρχής Λιμένων Κύπρου Νόμου του 1973 (Ν. 38/73 όπως τροποποιήθηκε), το οποίο παραθέτω πιο κάτω, απαιτείται διαβούλευση μεταξύ του Υπουργικού Συμβουλίου και της Αρχής:
«18.- (1) Το Υπουργικόν Συμβούλιον, εν διαβουλεύσει μετά του Συμβουλίου, διορίζει Γενικόν Διευθυντήν της Αρχής όστις, υπό τον έλεγχον και την εποπτείαν του Συμβουλίου, θα επιλαμβάνηται των τρεχουσών υποθέσεων της Αρχής και θα εκτελή τας αποφάσεις του Συμβουλίου.»
Έχω την άποψη ότι το Αρθρο 3(1) του μεταγενέστερου Ν. 115/90 (όπως τροποποιήθηκε) κατήργησε, με απόλυτα σαφές λεκτικό, την εν λόγω διάταξη του Ν. 38/73 (όπως τροποποιήθηκε). Θα έλεγα, με κάθε εκτίμηση, ότι το ζήτημα δεν επιδέχεται καν συζήτησης. Δεν ήταν επομένως παραδεκτή η προσθήκη της Δημοκρατίας ως διαδίκου.
Ηγέρθη και άλλη ένσταση με ακόμα μεγαλύτερη εμβέλεια. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο προέβαλε ότι η προσφυγή καταχωρίστηκε πρόωρα και ότι, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να ενεργοποιήσει την αναθεωρητική διαδικασία. Παρέπεμψε σχετικά στις αποφάσεις της Ολομέλειας στις υποθέσεις Τριμιθιώτης v. Αρχής Βιομηχανικής Κατάρτισης (2003) 3 Α.Α.Δ. 422 και Κωμοδρόμος v. Δήμου Πάφου (2004) 3 Α.Α.Δ. 663. Η Αρχή υιοθέτησε αυτή την άποψη και προέβη σε λεπτομερή ανάλυση. Επισημαίνεται ότι παρόλον που η απόφαση ενεκρίθη από το Υπουργικό Συμβούλιο στις 17 Δεκεμβρίου, 2003, εν τούτοις η ούτω τελειωθείσα απόφαση παρέμεινε εσωτερικό ζήτημα της διοίκησης μέχρι που, με την επιστολή ημερ. 20 Φεβρουαρίου, 2004, προσφέρθηκε στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο ο διορισμός, οπότε η τελειωθείσα απόφαση εξωτερικεύθηκε και κατέστη εκτελεστή, ενώ η προηγηθείσα γνωστοποίηση, η οποία έγινε πριν από την τελείωση της απόφασης, δεν μπορεί να έχει σημασία. Συμφωνώ. Η επί του ζητήματος νομολογία δεν παρέχει δυνατότητα για άλλη κατάληξη.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα, ως μη παραδεκτή.
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο