ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
&n bsp; Υπóθεση Αρ. 574/2006
21 Φεβρουαρίου, 2007
[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ
Αιτητής
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΔΙΟΙΚΗΤΗ 2ΑΣ ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ ΠΕΖΙΚΟΥ
ΚΑΙ/Η ΔΙΟΙΚΗΤΗ 201 ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΕΧΙΚΟΥ
Καθ΄ ών η αίτηση.
................................
Σ. Οικονομίδης, για τον αιτητή
Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους καθών η αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του Διοικητή της 2ας Μεραρχίας Πεζικού (II MΠ) ημερ. 27/1/06 με την οποία απορρίφθηκε ως αβάσιμο το γραπτό παράπονο του που είχε υποβάλει κατά της πειθαρχικής ποινής πενθήμερης φυλάκισης που του επιβλήθηκε στις 24/11/05 από τον Διοικητή του 201 Τάγματος Πεζικού και/ή η απόφαση του Διοικητή του 201 Τάγματος Πεζικού, είναι άκυρη και χωρίς οποιοδήποτε νομικό αποτέλεσμα.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Η προσφυγή βασίζεται στα πιο κάτω γεγονότα:
Ο αιτητής είναι μόνιμος Αξιωματικός του Στρατού της Δημοκρατίας. Ανήκει στο Πεζικό, φέρει το βαθμό του Υπολοχαγού και κατά πάντα ουσιώδη για την παρούσα υπόθεση χρόνο υπηρετούσε στην Εθνική Φρουρά, στο 201 Τάγμα Πεζικού (201 ΤΠ) μέχρι 22/11/05 και από 23/11/05 στο 231 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού (231 Μ/Κ ΤΠ). Ενώ ο αιτητής υπηρετούσε στο 201 ΤΠ ως Διοικητής Λόχου Φυλακίων, μεταξύ των οποίων και το Φυλάκιο «Μούτη», κλήθηκε από το Διοικητή του 201 ΤΠ με έγγραφο ημερ. 15/11/05 σε διοικητική απολογία «γιατί από τα στοιχεία διενεργηθείσας πρόχειρης εξέτασης προκύπτει πιθανή διάπραξη του πειθαρχικού παραπτώματος «Παράλειψη συμμόρφωσης προς τις γενικές Διαταγές του Διοικητού», για το λόγο ότι,
«την 08 Νοε 05 κατά την Διοικητική επιθεώρηση από τον Στγό Διοικητή Μεραρχίας στο Φυλάκιο Μούτη η κατάσταση που παρουσίασε το Φυλάκιο ήταν απαράδεχτη από πλευράς ευταξίας – καθαριότητας – λειτουργίας – εφαρμογής των διαταγών δείχνοντας γενικά μία εικόνα πλήρης αδιαφορίας».
Τη διοικητική απολογία του ο Αιτητής θα έπρεπε να την υποβάλει μέχρι 18-11-2005, όμως ζήτησε προφορικά από το Διοικητή του 201 ΤΠ παράταση 6 ημερών, η οποία και του εγκρίθηκε. Στις 24-11-2005 που έληγε η προθεσμία υποβολής της διοικητικής απολογίας του Αιτητή, ο Αιτητής με γραπτή αναφορά του ζήτησε περαιτέρω παράταση 10 ημερών, προκειμένου να συμβουλευτεί νομικό. Ο Διοικητής του 201 ΤΠ δεν δέχτηκε την αναφορά αυτή του Αιτητή και με απόφασή του την ίδια μέρα, δηλαδή στις 24-11-2005 τον τιμώρησε πειθαρχικά με 5νθήμερη φυλάκιση, με την ίδια πιο πάνω αιτιολογία σχετικά με την επιθεώρηση του φυλακίου.
Ο αιτητής που είχε στο μεταξύ μετατεθεί στο 231 Μ/Κ ΤΠ, θεωρώντας τον εαυτό του ως αδικημένο από την απόφαση του Διοικητή του 201 ΤΠ να τον κρίνει ως ένοχο πειθαρχικού παραπτώματος και να τον τιμωρήσει πειθαρχικά, άσκησε το δικαίωμα που του παρέχει η διάταξη του Κανονισμού 12(1) των Πειθαρχικών Κανονισμών της Εθνικής Φρουράς του 1964 (ως έχουν τροποποιηθεί) και υπέβαλε γραπτή αναφορά παραπόνου.
Ο Καθ’ ού η αίτηση Διοικητής της ΙΙ ΜΠ, με απόφασή του ημερ. 27-1-2006 έκρινε το παράπονο που είχε υποβάλει ο Αιτητής κατά της απόφασης του Διοικητή του 201 ΤΠ (να τον κρίνει ως ένοχο πειθαρχικού παραπτώματος και να τον τιμωρήσει πειθαρχικά) ως αβάσιμο, υποστηρίζοντας ότι, υπό τις περιστάσεις, ορθά δεν δόθηκε στον Αιτητή παράταση χρόνου για να υποβάλει την απολογία του.
Η πλευρά των καθών η αίτηση παρόλο που αρχικά καταχώρησε ένσταση στην οποία υποστηρίζει ότι «η προβαλλόμενη απόφαση είναι ορθή, νόμιμη και δεόντως αιτιολογημένη» μετά τη γραπτή αγόρευση του ευπαιδεύτου δικηγόρου του αιτητή, δια του δικηγόρου που τους εκπροσωπεί, στις 5/2/07 ανάφερε τα ακόλουθα:
«Σταυρινός: Τελικά έχω καταλήξει να μην καταχωρήσω γραπτή αγόρευση διότι, για τους λόγους που θα αναφέρω, δε θα υποστηρίξω την υπόθεση.
Ο αιτητή είναι μόνιμος Αξιωματικός στο 201 τάγμα πεζικού. Εκεί στις 13/11/05 διέπραξε κάποιο πειθαρχικό παράπτωμα και ο Διοικητής του 201 στις 15/11/05 κάλεσε τον αιτητή σε απολογία η οποία έπρεπε να υποβληθεί μέχρι τις 18/11/05, είναι το τεκμ. 2. Ο αιτητής ζήτησε προφορικά παράταση χρόνου της απολογίας του. Το αίτημα του έγινε προφορικά δεκτό και του δόθηκε παράταση 6 ημερών στις 24/11/05 έληγε η προθεσμία. Αυτό θα δήτε στην παράγραφο 5 της ένστασης μου. Όμως ο διοικητής στις 24/11/ πριν λήξει ο χρόνος της απολογίας του αιτητή, τιμώρησε πειθαρχικά τον αιτητή με 5 μέρες φυλάκιση χωρίς να τον ακούσει.»
Αμφότεροι οι δικηγόροι δήλωσαν ότι όλα τα γεγονότα που αφορούν την υπόθεση βρίσκονται στα δικόγραφα της προσφυγής ούτως ώστε δε χρειάστηκε να παρουσιαστεί ο διοικητικός φάκελος.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ
Σημειώνω εδώ ότι το γεγονός ότι ο δικηγόρος των καθών η αίτηση δήλωσε ότι δεν υποστηρίζει την προσβαλλόμενη απόφαση, δε σημαίνει ότι κατ’ ανάγκη προσφυγή θα πρέπει να επιτύχει. Ενόψει του τεκμηρίου της κανονικότητας των διοικητικών πράξεων η επίδικη απόφαση τεκμαίρεται ορθή. Το βάρος είναι στον αιτητή να αποδείξει ότι αυτή δεν είναι νόμιμη. (Βλ. μεταξύ άλλων Federadated Agencies v. Municipal Committee of Limassol (1988) 3 (A) C.L.R. 709, 717-718, M. J. Louisides & Sons Ltd. v. Municipality of Limassol (1988) 3 (B) C.L.R. 1017, 1021 και Antoniou & Others v. Agricultural Insurance Organisation (1988) 3 (B) C.L.R. 1578, 1583). Επομένως το δικαστήριο οφείλει να εξετάσει και το ίδιο την υπόθεση.
Ένας από τους λόγους ακύρωσης είναι και ο ισχυρισμός ότι οι καθών η αίτηση (συγκεκριμένα ο Διοικητής του 201 ΤΠ) τιμώρησαν τον αιτητή χωρίς να του δώσουν την ευκαιρία να ακουστεί, ενέργεια που παραβιάζει την αρχή της φυσικής δικαιοσύνης, ότι πρέπει δηλαδή να ακούονται και οι δυο πλευρές σε μια διαφορά. Αρκούμαι να αναφερθώ στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Χανιάν (1998) 3 Α.Α.Δ.690, 694, όπου αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Οι αρχές της φυσικής δικαιοσύνης τυγχάνουν εφαρμογής στη διαπίστωση, εκτός της ποινικής, και της πειθαρχικής ευθύνης του διωκομένου. Το δικαίωμα της υπεράσπισης αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ύπαρξης και λειτουργίας του ανθρώπου στον κοινωνικό χώρο. Αναγνωρίζονται στον πειθαρχικά διωκόμενο όμοια δικαιώματα με εκείνα που εξασφαλίζονται στον κατηγορούμενο στην ποινική δίκη από το Άρθρο 12.5 του Συντάγματος – (βλ. Haros v. Republic 4 R.S.C.C. 39, Morsis v. Republic 4 R.S.C.C. 133, Menelaou v. Republic (1980) 3 C.L.R. 467, Petrou v. Republic (1980) 3 C.L.R. 203, Papacleovoulou v. Republic (1982) 3 C.L.R. 87, Matsas v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1448, Βασιλείου ν. Δήμου Παραλιμνίου, Υπόθεση Αρ. 1061/94, 28/5/96).»
Παρόμοιες πρόνοιες ενσωματώνονται και στο άρθρο 43 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(1)/99).
Ενόψει των πιο πάνω η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ του αιτητή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται σύμφωνα με το άρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑς
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο