ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 727/2006)
16 Ιουλίου, 2007
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MALIKA KHAMZAEVA,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________
Ν. Νεοφύτου, για την Αιτήτρια.
Αλ. Καλησπέρα-Καρή (κα), Νομικός Λειτουργός, για Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
_________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια προσβάλλει την απόρριψη αιτήματός της για απόκτηση της κυπριακής υπηκοότητας με πολιτογράφηση. Κατάγεται από το Ουσμπεκιστάν και αφήχθηκε στην Κύπρο στις 3.2.2001. Μετά τη λήξη της άδειας επισκέπτη, συνέχισε να παραμένει στη Δημοκρατία παράνομα. Μετά την τέλεση γάμου σε μουσουλμανικό τέμενος στη Λεμεσό με Τουρκοκύπριο και παρ΄ όλον ότι ο γάμος δεν θεωρήθηκε έγκυρος, της παραχωρήθηκε άδεια προσωρινής παραμονής για έξι μήνες. Η άδεια αυτή ανανεώθηκε μέχρι τις 30.1.2003.
Στις 15.1.2003 το ζεύγος τέλεσε πολιτικό γάμο στο Δημαρχείο Μέσα Γειτονιάς και στην αιτήτρια παραχωρήθηκε άδεια προσωρινής παραμονής ως επισκέπτρια μέχρι 30.3.2004, η οποία, στη συνέχεια ανανεώθηκε μέχρι τις 7.9.2009.
Στις 16.12.2004 η αιτήτρια υπέβαλε αίτηση για απόκτηση της κυπριακής υπηκοότητας, βάσει του άρθρου 110(2) του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου του 2002, Ν.141(Ι)/2002, όπως τροποποιήθηκε.
Ο διοικητής της ΚΥΠ σε σημείωμά του ημερ. 9.8.2005, αναφέρει ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, η αιτήτρια ασχολείται με παράνομες δραστηριότητες και διευθετεί έναντι αμοιβής τη σύναψη γάμων μεταξύ ομοεθνών της και Τουρκοκυπρίων, προκειμένου με σκοπό την εξασφάλιση άδειας παραμονής στην Κύπρο. Η αίτησή της για απόκτηση της κυπριακής υπηκοότητας απορρίφθηκε στις 3.2.2006, βάσει της 2ης επιφύλαξης του εδαφίου 2 του άρθρου 110 του Νόμου, λόγω προηγούμενης παράνομης παραμονής. Εναντίον της πιο πάνω απόφασης καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Ως κύριος λόγος ακύρωσης εγείρεται η έλλειψη αιτιολογίας. Η αιτήτρια υποστηρίζει ότι το αίτημά της απορρίφθηκε λόγω της παράνομης διαμονής της στην Κύπρο, χωρίς οποιαδήποτε ειδική μνεία στο χρόνο και την περίοδο που αυτή βρισκόταν παράνομα στην Κύπρο και χωρίς να ληφθεί υπ΄ όψιν ότι η παράνομη παραμονή της γίνεται νόμιμη μετά την ανανέωση της παραμονής της ως συζύγου πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το άρθρο 110(2) του Νόμου, προνοεί ότι ο Υπουργός Εσωτερικών μπορεί να μεριμνήσει για την εγγραφή ως πολίτη της Δημοκρατίας οιουδήποτε ενήλικου προσώπου, ο οποίος είναι σύζυγος πολίτη της Δημοκρατίας και διαμένει με το σύζυγό του για χρονικό διάστημα όχι μικρότερο των τριών χρόνων. Με την επιφύλαξη του άρθρου προνοείται ότι οι πιο πάνω διατάξεις δεν εφαρμόζονται στις περιπτώσεις που ο αλλοδαπός εισέρχεται ή παραμένει παράνομα στη Δημοκρατία.
Η ευχέρεια μιας χώρας να παρέχει την υπηκοότητά της σε άτομα βασίζεται στο κυριαρχικό της δικαίωμα ως κράτος. Ο Υπουργός Εσωτερικών, σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία, έχει διακριτική ευχέρεια να πολιτογραφεί αλλοδαπούς ως υπηκόους της Κυπριακής Δημοκρατίας, στις περιπτώσεις που ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις του νόμου, αλλά δεν είναι υπόχρεος να το πράξει. Ακόμα και όταν οι προϋποθέσεις του νόμου ικανοποιούνται.
Στην παρούσα περίπτωση, η αιτιολογία η οποία δόθηκε, άνκαι σύντομη και λιτή είναι σαφής και υποστηρίζεται από το περιεχόμενο του φακέλου. Η διατύπωση της επιφύλαξης του άρθρου 110 παρέχει την ευχέρεια στον Υπουργό να απορρίψει αιτήσεις όταν ο αλλοδαπός έχει παραμείνει παράνομα στη Δημοκρατία. Δεν νομίζω ότι η ανανέωση της παραμονής του αλλοδαπού στην Κύπρο, καθιστά την επιφύλαξη ανενεργό, ακριβώς λόγω της μεγάλης ευχέρειας που έχει ο Υπουργός.
Η αιτήτρια υποστηρίζει ακόμα ότι με την απόφασή τους οι καθ΄ ων η αίτηση παράβλεψαν τα δικαιώματα της οικογενειακής της ζωής. Ούτε αυτός ο ισχυρισμός ευσταθεί. Οι καθ΄ων η αίτηση με καλή πίστη ακόμα κι΄ όταν ο πρώτος της γάμος με τον Τουρκοκύπριο δεν θεωρήθηκε έγκυρος, της παραχώρησαν άδεια προσωρινής παραμονής, η οποία και παρατάθηκε μέχρι της 7.9.2009. Συνεπώς, η οικογενειακή ζωή της αιτήτριας δεν έχει επηρεαστεί από την απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση να απορρίψουν την αίτησή της για πολιτογράφηση.
Στην απαντητική της αγόρευση η αιτήτρια προβάλλει νέους ισχυρισμούς για έλλειψη δέουσας έρευνας, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι προϊόν αλλότριου σκοπού και ότι παραβιάζει τα δικαιώματά της, τους κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης και την αρχή της ίσης μεταχείρισης, ενώ παράλληλα ότι η αίτησή της πάσχει λόγω πλάνης περί τα πράγματα και το νόμο. Οι ισχυρισμοί αυτοί έχουν εγερθεί πολύ καθυστερημένα στη διαδικασία και συνεπώς δεν μπορούν να εξεταστούν. Η απαντητική αγόρευση σκοπό έχει την απάντηση σε σημεία τα οποία εγείρονται από τη γραπτή αγόρευση των καθ΄ ων η αίτηση και όχι την έγερση εντελώς νέων ισχυρισμών και επιχειρημάτων.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με £600 έξοδα εναντίον της αιτήτριας.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο