ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
&n bsp; Υπóθεση Αρ. 1201/2006
3 Σεπτεμβρίου, 2007
[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 6, 9, 11, 12, 13, 15, 28, 29, 30, 32, 35 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. KOMΠA MIΡΑΝΑΣΒΙΛΙ
2. ΑΚΣΑΝΑ ΜΙΡΑΖΑΝΑΣΒΙΛΙ
Αιτητές
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
TΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ, ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθών η αίτηση.
................................
Χρ. Γαβριηλίδης, για τον αιτητή
Β. Χριστοφόρου, Νομική Λειτουργός της Δημοκρατίας για Γενικό Εισαγγελέα, για τους καθών η αίτηση
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές ζητούν την ακύρωση του διατάγματος απέλασης που εκδόθηκε εναντίον του αιτητή αρ. 1.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Παραθέτω τα γεγονότα όπως τα επικαλούνται οι αιτητές:
Ο αιτητής αρ. 1 είναι ελληνικής ιθαγένειας. Γεννήθηκε στη Δημοκρατία της Γεωργίας στις 19/8/77. Είναι κάτοχος ελληνικού διαβατηρίου από 1/4/98 και ελληνικής ταυτότητας. Η αιτήτρια 2 κατάγεται από τη Λευκορωσία και έχει τελέσει γάμο με τον αιτητή αρ. 1 στις 6/11/99 στον ιερό Ναό του Αγ. Παύλου στη Λευκωσία.
Ο αιτητής αρ. 1 ήλθε στην Κύπρο στις 27/3/95 με την μητέρα του, τον πατέρα του και τον αδελφό του οπότε και αποτάθηκε για άδεια παραμονής στην Κυπριακή Δημοκρατία στις 20/4/95. Ενώ διέμενε στην Κύπρο την 1/4/98 του δόθηκε η ελληνική ιθαγένεια αφού οι γονείς του ήταν ελληνικής ιθαγένειας και καταγωγής. Κατόπιν τούτου αποτάθηκε ξανά στις 28/5/98 στο Επαρχιακό Γραφείο Αλλοδαπών ως έλληνας τώρα υπήκοος.
Στις 8/2/99 του εκδόθηκε άδεια παραμονής κατηγορίας «employment με ημερομηνία λήξης «for so long as he is working» ως έλληνας υπήκοος. Η αιτήτρια 2 ήλθε στην Κύπρο κατά ή περί την 11/9/99 και αποτάθηκε για άδεια παραμονής στο Επαρχιακό Γραφείο Αλλοδαπών Λευκωσίας στις 20/10/99 οπότε και της δόθηκε άδεια παραμονής ως VISITOR. Έκτοτε αποτάθηκε άλλες 5 φορές με τελευταία την 13/4/05. Στις 7/12/00 οι αιτητές απέκτησαν το πρώτο τους παιδί ονόματι Νικολέτα, στις 8/12/03 το δεύτερο ονόματι Στέλιος. Τα παιδιά τους μιλούν και αντιλαμβάνονται μόνο την ελληνική γλώσσα. Η Νικολέτα φοιτά στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο Χρυσελεούσας στο Στρόβολο και από το νέο έτος θα πάει στο Δημοτικό. Έχουν και τα δυο ελληνική ιθαγένεια και είναι κάτοχοι ελληνικού διαβατηρίου. Αμφότεροι οι αιτητές αποτάθηκαν και τους εκδόθηκαν κυπριακές ταυτότητες. Η μητέρα του αιτητή 1 και η οικογένεια ζουν μόνιμα στη Κυπρο αφού είναι όλοι τους ελληνικής ιθαγένειας, από το 1994. Στη μητέρα του αιτητή εκδόθηκε άδεια παραμονής μέχρι την 27/4/2011 σύμφωνα με το Ν. 92(1)/2003-2004.
Κατά ή περί το έτος 2003 ο αιτητής 1 μαζί με τη μητέρα του σύστησαν ομόρρυθμο συνεταιρισμό με συνεταίρους τους ιδίους με όνομα “Perferct Iron Services”. Είναι στεγνοκαθαριστήριο στο οποίο εργοδοτείτο όλη η οικογένεια. Κατά ή περί το έτος 2000 αγόρασε ιδιόκτητο διαμέρισμα στη Λευκωσία στο οποίο διαμένει με την οικογένεια του και τους γονείς του. Κατά ή περί τον Απρίλιο του 2004 συνελήφθη για παράνομη κατοχή όπλου και στις 4/5/04 καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 2 ½ ετών. Κατά την ημέρα της αποφυλάκισης του, στις 20/4/06, χωρίς καμιά προηγούμενη προειδοποίηση, συνελήφθηκε από την Αστυνομία Αλλοδαπών στις 12 το μεσημέρι, οδηγήθηκε στο αεροδρόμιο Λάρνακας και στις 5.00 μ.μ. απελάθηκε στην Αθήνα χωρίς να του επιδοθεί ποτέ οιαδήποτε επιστολή ή το διάταγμα απέλασης.
Έλαβε γνώση για τέτοιο διάταγμα προφορικά από τους αστυνομικούς που τον συνόδευσαν στο αεροδρόμιο. Έκτοτε ο αιτητής 1 βρίσκεται στην Ελλάδα μακρυά από την οικογένεια του. Οι αιτητές θεωρούν το εκδοθέν διατάγμα απέλασης του αιτητή 1 ως παράνομο και γιαυτό καταχώρησαν την παρούσα προσφυγή.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ
Η υπόθεση αυτή καταχωρήθηκε στις 3/7/06, επιδόθηκε στις 6/9/06 και ορίστηκε για πρώτη φορά στις 6/11/06. Έκτοτε παρόλο που ζητήθηκαν επανειλημμένες αναβολές από πλευράς των καθών αίτηση για σκοπούς καταχώρησης ένστασης, αυτή δεν έχει καταχωρηθεί. Στις 7/5/07 το δικαστήριο ανάβαλε την υπόθεση για τις 21/6/07 με οδηγίες όπως καταχωρηθεί η ένσταση μέχρι τις 17/5/07. Δόθηκαν επίσης οδηγίες στην πλευρά των αιτητών όπως καταχωρήσουν την αγόρευση τους σε 1 μήνα από τις 17/5/07 είτε υπάρχει η ένσταση, είτε όχι. Παρόλο ότι παρήλθε η 17/5/07, δεν καταχωρήθηκε η ένσταση. Έτσι στις 20/6/07 ο δικηγόρος των αιτητών καταχώρησε την γραπτή τους αγόρευση, με αποτέλεσμα στις 21/6/07 να επιφυλαχθεί η απόφαση χωρίς να ακουστεί η πλευρά των καθών η αίτηση. Πολύ μετά την επιφύλαξη της απόφασης και συγκεκριμένα στις 27.8.08 το πρωτοκολλητείο μου παράδωσε την Ενσταση η οποία όμως καταχωρήθηκε εκπρόθεσμα (21/6/07 αντί στις 17/5/07) και γι΄ αυτό θα αγνοηθεί.
Θεωρώ κατάλληλο το στάδιο να αναφέρω ότι το γεγονός ότι από πλευράς των καθών η αίτηση δεν καταχωρήθηκε ένσταση και αγόρευση, δε σημαίνει ότι αυτομάτως η προσφυγή επιτυγχάνει. Ενόψει του τεκμηρίου νομιμότητας των διοικητικών πράξεων (βλ. μεταξύ άλλων Αρχή Λιμένων Κύπρου ν. Theoktisto Ltd Imports Exports (2004) 3 ΑΑΔ 673) η προσβαλλόμενη απόφαση τεκμαίρεται ορθή εκτός αν οι αιτητές, που έχουν και το βάρος απόδειξης, αποδείξουν βάσιμο λόγο για επιτυχία της προσφυγής.
Εξέτασα με προσοχή τους διάφορους νομικούς λόγους που προωθούν οι αιτητές. Αναφορικά με τα γεγονότα τα οποία επικαλούνται, εφόσον δεν υπάρχει οποιαδήποτε ένσταση που να τα αμφισβητεί, καθώς επίσης και ενόψει του γεγονότος ότι αρκετά από αυτά υποστηρίζονται με έγγραφα, έχω καταλήξει να δεχθώ αυτά όπως τα επικαλούνται οι αιτητές.
Με προβλημάτισε κάπως το γεγονός ότι δε φαίνεται να υπάρχει γραπτό διάταγμα απέλασης το οποίο να προσβάλλουν οι αιτητές. Ισχυρίζονται όμως ότι τους ανέφεραν προφορικά οι αστυνομικοί που συνόδευσαν τον αιτητή 1 στο αεροδρόμιο Λάρνακας στις 20/4/06, ότι υπήρχε τέτοιο διάταγμα.
Μεταξύ των λόγων ακύρωσης είναι και ο ισχυρισμός ότι οι καθών η αίτηση ενήργησαν καθ’ υπέρβαση εξουσίας καθότι ουδέποτε έχουν επιδοθεί και ή γνωστοποιηθεί στον αιτητή 1 τα διατάγματα κράτησης και απέλασης όπως προβλέπεται από το άρθρο 68 (1) και (2) του περί της Ελεύθερης Διακίνησης και Διαμονής των Υπηκόων των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Μελών των Οικογενειών τους Νόμο του 2003 (Ν. 92(1)/03 ως έχει τροποποιηθεί). Το άρθρο 68 διαλαμβάνει ως ακολούθως:
«68(1) Η απόφαση για άρνηση χορήγησης ή ανανέωσης της άδειας διαμονής ή η απόφαση απέλασης από τη Δημοκρατία, η οποία γνωστοποιείται στον ενδιαφερόμενο, ορίζει την προθεσμία εντός της οποίας τάσσεται να εγκαταλείψει τη Δημοκρατία.
(2) Η προθεσμία αυτή, εκτός από περιπτώσεις επείγουσας ανάγκης, δε δύναται να είναι μικρότερη των δεκαπέντε ημερών στην περίπτωση που δεν έχει χορηγηθεί ακόμη άδεια διαμονής, και ενός μήνα στις άλλες περιπτώσεις.»
(η υπογράμμιση είναι δική μου)
Εφόσον ο ισχυρισμός των αιτητών είναι ότι ο αιτητής απελάθη την ίδια μέρα (20/4/06) που απολύθηκε από τις φυλακές χωρίς να υπάρχει γραπτό διάταγμα απέλασης και εφόσον ενώπιόν μου δεν τέθηκε αντίθετος ισχυρισμός, καταλήγω ότι η απέλαση του αιτητή αρ. 1 δεν έγινε σύμφωνα με το νόμο με αποτέλεσμα την επιτυχία της προσφυγής.
Με προβλημάτισε κατά πόσο η αιτήτρια 2 είχε έννομο συμφέρον να καταχωρήσει και να προωθεί και αυτή την παρούσα προσφυγή. Το έννομο συμφέρον πρέπει να είναι άμεσο. Εδώ, ο οποιοσδήποτε δυσμενής επηρεασμός της ίδιας ως συζύγου του αιτητή, από την απέλασή του είναι έμμεσος. Ετσι η προσφυγή όσον αφορά την αιτήτρια αρ. 2 θα πρέπει να απορριφθεί.
Η προσφυγή αναφορικά με τον αιτητή αρ. 1 επιτυγχάνει με £300 έξοδα υπέρ του αιτητή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση απέλασης του αιτητή ακυρώνεται με βάση το άρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.
Η προσφυγή αναφορικά με την αιτήτρια 2 απορρίπτεται αλλά κάτω από τις περιστάσεις χωρίς οιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ.
ΣΦ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο