NETMED NV ν. ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ, Συνεκ. Υπ. Αρ. 1522/2006 1523/2006, 7 Σεπτεμβρίου 2007

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Συνεκ. Υπ. Αρ. 1522/2006 & 1523/2006

7 Σεπτεμβρίου, 2007

[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146, 23, 25 ΚΑΙ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Yπ. Αρ. 1522/2006

NETMED N.V. ,

Αιτητές,

και

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ,

Καθ΄ης η αίτηση.

- - - - - - -

Yπ. Αρ. 1523/2006

MULTICHOICE (CYPRUS) PUBLIC COMPANY LTD,

Αιτητές,

και

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ,

Καθ΄ης η αίτηση.

- - - - - - -

Αίτηση ημερ. 4.6.07 για προδικαστική παραπομπή στο ΔΕΚ

Ax. Δημητριάδης για αιτητές

Κ. Λυκούργος, Ανώτερος Νομικός Λειτουργός, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για την καθ΄ης η αίτηση.

Αχ. Κ. Αιμιλιανίδης, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος (ΕΜ) Lumiere T.V. Public Company LTD (LTV).

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Στις 11.8.06 οι πιο πάνω αναφερόμενες εταιρείες (αιτητές) καταχώρησαν τις παρούσες προσφυγές με τις οποίες ζητούν την ακύρωση της απόφασης της καθ΄ης η αίτηση Επιτροπής Προστασίας Ανταγωνισμού με αριθμό Φακέλου 11.17.14/2006 και ημερομηνία 2.6.06, με την οποία, μεταξύ άλλων, επιβλήθηκε πρόστιμο ύψους Λ.Κ.130.000 στη καθεμιά, ισχυριζόμενες, για αριθμό νομικών λόγων, ότι η αποφάση είναι παράνομη.

Με την εν λόγω απόφαση, που λήφθηκε στη βάση του περί της Προστασίας του Ανταγωνισμού Νόμου του 1989 (Ν.207(1)/89 όπως τροποποιήθηκε με τους Νόμους 111(1)/99, 87(1)/2000 και 155(1)/2000), η καθ΄ης η αίτηση αποφάσισε ότι οι αιτητές συνήψαν συμφωνίες οι οποίες «κρίνονται ότι έχουν σαν αντικείμενο ή αποτέλεσμα την νόθευση, παρακώλυση και περιορισμό του υγιούς ανταγωνισμού και ότι έχουν συσταθεί και έχουν εφαρμοστεί κατά παράβαση του Νόμου περί Προστασίας του Ανταγωνισμού και ως εκ τούτου οι υπό εξέταση συμφωνίες κρίνονται απαγορευμένες με βάση τις πρόνοιες του Άρθρου 4(1) του Νόμου». Σύμφωνα με το εν λόγω άρθρο «Απαγορεύονται όλες οι συμπράξεις επιχειρήσεων που έχουν σαν αντικείμενο ή αποτέλεσμα την παρακώλυση, τον περιορισμό ή τη νόθευση του ανταγωνισμού». «Μορφές συμπράξεων» Σύμφωνα με το άρθρο 2 του Νόμου είναι «οι συμφωνίες μεταξύ επιχειρήσεων, οι αποφάσεις ενώσεων επιχειρήσεων και οι εναρμονισμένη πρακτική».

Πιο συγκεκριμένα, η καθ΄ης η αίτηση, ενεργώντας με βάση τις εξουσίες που της παρέχονται από το άρθρο 22 του Ν. 207(1)/89 άρχισε αυτεπάγγελτα την διερεύνηση κατά πόσο δύο συμφωνίες ημερομηνίας 21.6.04 μεταξύ της Εταιρείας Lumiere T.V. Ltd, στη συνέχεια Lumiere T.V. Public Company Ltd (LTV) και της Multi Choice (Cyprus) Public Company Ltd (MCC) σε σχέση με την υποχρέωση της LTV να παρέχει το κανάλι της, μέσω οποιασδήποτε μεθόδου διανομής, κατά αποκλειστικότητα στην MCC και η συμφωνία των μετόχων της εταιρείας MultiChoice Holdings (Cyprus) ημερομηνίας 23.6.00 μεταξύ των μετόχων της εν λόγω εταιρείας, της LTV και μιάς των αιτητριών εταιρειών, είχαν σαν αντικείμενο ή αποτέλεσμα την παράβαση του προαναφερθέντος άρθρου 4(1) του Νόμου. Για σκοπούς της παρούσας απόφασης δεν το θεωρώ αναγκαίο να επεκταθώ στις λεπτομέρειες των εν λόγω συμφωνιών.

Μεταξύ των νομικών λόγων που στηρίζουν τις προσφυγές είναι και ο ισχυρισμός ότι η προσβαλλόμενη απόφαση της 2.6.06 παραβιάζει τις γενικές αρχές της έννομης τάξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πιο συγκεκριμένα το άρθρο 81 της Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και τον Κανονισμό 1/2003 ο οποίος είναι απευθείας εφαρμοστέος, τα οποία (άρθρο και κανονισμός) η καθ΄ης η αίτηση αρνήθηκε να εφαρμόσει με τη δικαιολογία ότι δεν είχε διοριστεί επίσημα από την Κυπριακή Δημοκρατία ως Αρχή Ανταγωνισμού κατά το άρθρο 35 του Κανονισμού 1/2003.

Αφού καταχωρήθηκαν οι σχετικές ενστάσεις στις προσφυγές και η γραπτή αγόρευση των αιτητών, αλλά προτού η πλευρά της καθ΄ης η αίτηση και του ΕΜ καταχωρήσουν τις δικές τους αγορεύσεις, τέθηκε θέμα από τον ευπαίδευτο συνήγορο των αιτητών κατά πόσο θα έπρεπε να σταλεί η υπόθεση στο Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) με τη διαδικασία που προβλέπει το άρθρο 234 της Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, οπότε, ενόψει και της στάσης της τότε δικηγόρου της καθ΄ης η αίτηση, με οδηγίες του Δικαστηρίου το αίτημα υποβλήθηκε γραπτώς με την παρούσα αίτηση.

Από πλευράς της καθ΄ης η αίτηση καταχωρήθηκε ένσταση που βασίζεται στους εξής λόγους: (α) Η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί ως νομικά αβάσιμη και/ή γιατί σ΄αυτή γίνεται επίκληση ανύπαρκτης διάταξης, (β) θα πρέπει να απορριφθεί γιατί επί της ουσίας της είναι αβάσιμη καθότι δεν ικανοποιεί τις νομοθετημένες και νομολογημένες προϋποθέσεις για προδικαστική παραπομπή, αφού η απάντηση επί του ζητήματος, η παραπομπή του οποίου επιδιώκεται, δεν είναι αναγκαία για την έκδοση απόφασης από το Δικαστήριο τούτο και (γ) το προτεινόμενο για παραπομπή ζήτημα σχετίζεται με λόγο ακύρωσης ο οποίος προβάλλεται χωρίς έννομο συμφέρον.

Κατά την ακρόαση της αίτησης ο συνήγορος της καθ΄ης η αίτηση δήλωσε ότι δεν θα επιμένει στον (α) από τους πιο πάνω λόγους.

Εξέτασα τους αντίστοιχους ισχυρισμούς. Μεταξύ άλλων έλαβα υπόψη ότι το Δικαστήριο τούτο θα μπορούσε και αυτεπάγγελτα να παραπέμψει το θέμα, χωρίς δηλαδή την ανάγκη να εγερθεί το ζήτημα παραπομπής από τους διαδίκους και ότι η απόφαση αν θα παραπέμψει ή όχι, είναι στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου και όχι περίπτωση που το Δικαστήριο αυτό οφείλει να το πράξει. Τέτοια υποχρέωση έχει το Δικαστήριο εκείνο του οποίου οι αποφάσεις δεν υπόκεινται σε ένδικα μέσα της εσωτερικής έννομης τάξης. Μέσα στα πλαίσια εξέτασης της παρούσας αίτησης έλαβα υπόψη και τα όσα αναφέρονται σε σχετική Ανακοίνωση με τίτλο ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που είναι πληροφοριακού χαρακτήρα σχετικά με τη διαδικασία υποβολής προδικαστικού ερωτήματος. (Βλέπε 2005/C143/01 Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ημερομηνίας 11.6.2005). Βασικό κριτήριο το οποίο κλίνει υπέρ της απόφασης για παραπομπή, είναι το κατά πόσο η παραπομπή στο ΔΕΚ είναι αναγκαία για την έκδοση απόφασης στην υπό εκδίκαση υπόθεση, εδώ τις παρούσες προσφυγές. (Βλέπε Bulmer v. Bollinger (1974) 2 All E.R. 1226, 1235 – 1236, R v. International Stock Exchange Exparte Else(1993) 1 All E.R. 420 και το Σύγγραμμα The Foundations of European Community Law Fifth Edition του T.C. Hartley σελ. 296-297 κάτω από τον τίτλο DΙSCRETION). Στην υπόθεση Bulmer v. Bollinger ο Λόρδος Denning ανάφερε ότι “´necessary´ meant that the outcome of the case must be dependent on the decision.” Το αποτέλεσμα δηλαδή της υπόθεσης να εξαρτάται από την απόφαση του ΔΕΚ. Κατά την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας αν θα παραπέμψει ή όχι το θέμα, το εθνικό δικαστήριο λαμβάνει υπόψη και το κατά πόσο μπορεί, με βεβαιότητα, να αποφασίσει το ίδιο το εγειρόμενο θέμα.

Εξετάζοντας το όλο θέμα, έχω καταλήξει ότι, παρά το ότι η παραπομπή του εγειρομένου θέματος θα ήταν βοηθητική, εντούτοις δεν κρίνεται αναγκαία για σκοπούς έκδοσης απόφασης στη δική μας περίπτωση. Είμαι της άποψης ότι το εγειρόμενο θέμα, κατά πόσο δηλαδή η καθ΄ης η αίτηση ήταν υπόχρεη να λάβει υπόψη και τις πρόνοιες των άρθρων 81 και 82 της Συνθήκης, όπως και τον Κανονισμό 1/2003, μπορεί να αποφασιστεί από το Δικαστήριο τούτο, αφού έχει ολοκληρωμένες αγορεύσεις. Εκκρεμούν ακόμα η αγόρευση της καθ΄ης η αίτηση και του ΕΜ, αν επιθυμεί και αυτό να καταχωρήσει. Στο στάδιο αυτό απλώς αναφέρω ότι το άρθρο 81 της Συνθήκης έχει παρόμοιες πρόνοιες με αυτές του άρθρου 4(1) του δικού μας Νόμου 207(1)/89.

Με βάση τα πιο πάνω και παρά το ότι κατά τη διάρκεια της ακρόασης της αίτησης υπέβαλα τέτοια ερωτήματα στην πλευρά της καθ΄ ης η αίτηση που έδ-ειχναν, εκ πρώτης όψης, ότι το αίτημα για παραπομπή ήταν λογικό, έχω τελικά καταλήξει να ασκήσω τη διακριτική μου ευχέρεια ενάντια του αιτήματος.

Η αίτηση απορρίπτεται.

Όσον αφορά τα έξοδα, λόγω του καινοφανούς του σημείου αποφάσισα όπως αυτά να είναι έξοδα δίκης στις κυρίως προσφυγές αλλά σε καμμιά περίπτωση εναντίον της καθ΄ης η αίτηση.

Αναφορικά με αιτητές και ΕΜ, καμμιά διαταγή για έξοδα.

Μ. Φωτίου, Δ.

/Χ.Π.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο