ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ, Υπόθεση Αρ. 1103/2006, 3 Oκτωβρίου 2007

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

       

                                      &n bsp;                          Υπóθεση  Αρ. 1103/2006

 

 

3 Oκτωβρίου,   2007

 

 

[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 και 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ

                                    Αιτητής

ν.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

                                    Καθής η αίτηση

………………………

 

Α. Σ. Αγγελίδης,  για τον αιτητή

Α. Μαππουρίδης,  Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για την καθής η αίτηση

Καμιά εμφάνιση, για το ενδιαφερόμενο μέρος Μιχάλη Χατζηδημητρίου

 

- - - - - -

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ:   Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά δήλωση του δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση της καθής η αίτηση, η οποία δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 5.05.05 και με την οποία διόρισε τον Μιχάλη Χατζηδημητρίου στη μόνιμη θέση Διευθυντή Φυλακών, Φυλακές, από τις 17.4.06 αντί και/ή στη θέση του ιδίου, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Η  καθ’ ης η αίτηση, στις 30.8.2005 συνεδρίασε και αποφάσισε, βάσει της σχετικής νομοθεσίας, όπως προχωρήσει με τη διαδικασία πλήρωσης της κενής θέσης του Διευθυντή Φυλακών. Επειδή επρόκειτο για θέση πρώτου διορισμού και  προαγωγής, αποφάσισε όπως αυτή πρώτα δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, όπως προβλέπεται από την νομοθεσία.

 

Στην δημοσίευση ανταποκρίθηκαν 6  υποψήφιοι μεταξύ των οποίων ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος (πιο κάτω ε.μ) Μιχάλης Χατζηδημητρίου.  Έτσι η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ. ή καθής η αίτηση) σε συνεδρία της στις 2.12.05, αφού εξέτασε τις ενώπιον της αιτήσεις και το κατά πόσο οι υποψήφιοι κατέχουν τα υπό του σχεδίου υπηρεσίας απαιτούμενα προσόντα, έκρινε ότι μόνο τρεις υποψήφιοι πληρούσαν αυτά, μεταξύ των οποίων το ε.μ. και ο αιτητής, ο οποίος, λόγω του ότι αρχικά δεν κατείχε το προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας, υποβλήθηκε σε σχετική γραπτή εξέταση, την οποία πέρασε.

 

Στην συνέχεια η ΕΔΥ και συγκεκριμένα σε συνεδρία της στις 23.3.06, δέχθηκε τους τρεις υποψηφίους σε προφορική ατομική εξέταση, στην παρουσία του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης. Μετά τη διεξαγωγή των συνεντεύξεων, κατά την ίδια συνεδρία, άκουσε την κρίση του Γενικού Διευθυντή όσον αφορά την απόδοση των υποψηφίων κατά την προφορική συνέντευξη.  Αφού αποχώρησε ο Γενικός Διευθυντής, προχώρησε στην αξιολόγηση των υποψηφίων τόσο βάσει της ενώπιον της συνέντευξη, όσο και τα ενώπιον της στοιχεία και αποφάσισε ότι καταλληλότερος για τον διορισμό στην επίδικη θέση είναι το ε.μ.   Η εν λόγω απόφαση της Ε.Δ.Υ., η οποία είναι και η προσβαλλόμενη, δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 5.5.06, με αποτέλεσμα την καταχώρηση της παρούσας προσφυγής.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Ο αιτητής καταρχήν ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει λόγω μη δέουσας έρευνας ως προς το κατά πόσο το ε.μ. πληρούσε την πρόνοια της παραγρ. 3(2) του σχεδίου υπηρεσίας, η οποία προνοεί ως εξής: «..Δεκαετής τουλάχιστο διοικητική πείρα σε υπεύθυνη θέση ή δεκαετής άσκηση δικηγορίας».  Αυτό που εξετάστηκε ήταν η «δεκαετής τουλάχιστο διοικητική πείρα σε υπεύθυνη θέση» αφού τη δεκαετή άσκηση δικηγορίας δεν την είχε ούτε ο αιτητής ούτε το ε.μ.  Ο συνήγορος του αιτητή ισχυρίζεται ότι το ε.μ. δεν πληρούσε την απαίτηση αυτή του σχεδίου υπηρεσίας.  Επίσης ισχυρίζεται ότι ο Γενικός Διευθυντής δεν αιτιολόγησε την αξιολόγησή του ως προς την απόδοση του αιτητή και του ε.μ. κατά την προφορική συνέντευξη καθώς και την σύστασή του υπέρ του ε.μ.  Τέλος ισχυρίζεται ότι η Ε.Δ.Υ. δεν αιτιολόγησε την αξιολόγηση της ως προς την απόδοση του αιτητή και του ε.μ. κατά την προφορική συνέντευξη, καθώς και την απόφασή της να επιλέξει το ε.μ. για διορισμό στην επίδικη θέση.

 

ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ

Αρχίζω από τον ισχυρισμό ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει λόγω μη δέουσας έρευνας ως προς το κατά πόσο το ε.μ. πληρούσε την πρόνοια της παραγρ. 3(2) του σχεδίου υπηρεσίας με την οποία απαιτείται «…Δεκαετής τουλάχιστον διοικητική πείρα σε υπεύθυνη θέση…….».

 

Η άποψη μου είναι ότι ο εν λόγω ισχυρισμός ευσταθεί.  Ενώ η Ε.Δ.Υ. παραθέτει τις διάφορες θέσεις σε ιδιωτικό και μη τομέα, που κατείχε το ε.μ., δεν εξηγεί (εκτός από την περίπτωση που υπηρέτησε ως Υπαστυνόμος/Ανώτερος Υπαστυνόμος, δηλαδή από Μάϊο 1998 μέχρι το χρόνο που εξέταζε το θέμα, δηλαδή Αύγουστο του 2005) γιατί στις προηγούμενες εργασίες του ασκούσε διοικητικής φύσεως καθήκοντα, ώστε να συμπληρώνει την απαιτούμενη, από το επίδικο σχέδιο υπηρεσίας, διοικητική πείρα. Περαιτέρω, κατά την άποψη μου, ούτε από τις βεβαιώσεις που περιέχονται στον προσωπικό φάκελο του ε.μ. προκύπτει τέτοια εξήγηση.  Η Ε.Δ.Υ. όφειλε να προβεί σε δέουσα έρευνα ως προς το εν λόγω ζήτημα και όχι απλώς να περιοριστεί στην απλή παράθεση και καταγραφή τους. Σχετικά η Ολομέλεια του Ανωτάτου στην απόφασή της Στυλιανού κ.α., ν. Δημοκρατίας κ.α. (1994) 3 Α.Α.Δ. 387, 393, ανέφερε τα εξής:

 

«Η έννοια της διοικητικής πείρας ορθά συνδέθηκε προς την άσκηση διοικητικών καθηκόντων, θεωρούμε όμως πως η άσκηση διοικητικών καθηκόντων δεν προϋποθέτει εποπτεία, οργάνωση ή κατεύθυνση προσωπικού. Τα δύο δεν είναι ταυτόσημα. Τα διοικητικά καθήκοντα και η διοικητική πείρα που κτάται με την άσκηση τους είναι έννοια ευρύτερη. Περιλαμβάνει την εμπλοκή, στο πλαίσιο της υπηρεσίας ενός λειτουργού, στο καθόλου διοικητικό έργο. Το σχέδιο υπηρεσίας του διοικητικού λειτουργού είναι σχετικό όχι ως κατευθείαν ερμηνευτικό της συζητούμενης πρόνοιας του σχεδίου υπηρεσίας εδώ, αλλά ως ενδεικτικό της δυνατότητας της ΕΔΥ να αποσυνδέσει τα διοικητικά καθήκοντα από την κατ’ ανάγκη άσκηση εποπτείας, οργάνωση και κατεύθυνση προσωπικού. Παραθέτουμε απόσπασμα από το πιο πάνω σχέδιο υπηρεσίας ως προς το περιεχόμενο της έννοιας των διοικητικών καθηκόντων:»

 

Με βάση τα πιο πάνω καταλήγω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και θα πρέπει να ακυρωθεί. 

 

Πέραν του πιο πάνω λόγου, υπάρχει και δεύτερος λόγος, τον οποίο επικαλείται ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή, ο οποίος επίσης ευσταθεί.  Είναι η ουσιαστική αντίφαση της αιτιολογίας της Ε.Δ.Υ. γιατί ο αιτητής δεν ήταν κατάλληλος για τη θέση.  Συγκεκριμένα η Ε.Δ.Υ., κατά τη λήψη της τελικής της απόφασης, ανέφερε τα εξής:

 

«Στη συνέχεια η Επιτροπή, υπό το φως και των σχετικών κρίσεων του Γενικού Διευθυντή, προέβη στην αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων, η οποία έχει ως εξής:

 

1.  ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ Ανδρέας:  Μέτριος.  Επιδερμική γνώση του όλου αντικειμένου της προφορικής εξέτασης.  Με εξαίρεση κάποιες γενικής φύσεως ερωτήσεις, αγνοούσε παντελώς βασικά θέματα, όπως η Νομοθεσία περί Φυλακών και οι σχετικοί Κανονισμοί.  Στις απαντήσεις του χρησιμοποιούσε απλοϊκή έως εκλαϊκευμένη γλώσσα και έδινε την εντύπωση ανθρώπου που αγνοούσε τη σοβαρότητα της θέσης που διεκδικούσε.  Αδύνατη και όχι ώριμη προσωπικότητα.»

(Η υπογράμμιση είναι δική μου)

 

Η πιο πάνω διαπίστωση είναι πλήρως αντίθετη με τη θέση που η Ε.Δ.Υ. πήρε αμέσως πριν, όταν εξέταζε το θέμα κατά πόσο οι υποψήφιοι ικανοποιούσαν τα κριτήρια των παραγρ. (3) και (4) του σχεδίου υπηρεσίας , για το οποίο θέμα είχε επιφυλάξει την απόφαση της, να το εξετάσει αφού καλέσει πρώτα τους υποψηφίους σε προφορική συνέντευξη.  Η παράγρ. (3) του σχεδίου υπηρεσίας έχει ως εξής:  «Πολύ καλή γνώση της περί Φυλακών Νομοθεσίας, καθώς και της Ποινικής Νομοθεσίας και Διαδικασίας».  Η Ε.Δ.Υ. ανέφερε τα εξής:

 

«Μέσα από τις ερωτήσεις που τέθηκαν διερευνήθηκε επίσης η κατοχή από τους υποψηφίους των προσόντων που απαιτούνται στις παραγρ. (3) και (4) του Σχεδίου Υπηρεσίας, σύμφωνα με απόφαση της που λήφθηκε στη συνεδρία της με ημερομηνία 2.12.05 (θέμα Β.(1)(3) των πρακτικών), και από τις απαντήσεις που δόθηκαν η Επιτροπή έκρινε ότι και οι τρεις υποψήφιοι κατέχουν τα εν λόγω προσόντα.»

(Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου)

 

Οι πιο πάνω διαπιστώσεις είναι ουσιωδώς αντίθετες.  Δεν μπορεί η Ε.Δ.Υ.  από τη μια (όταν εξέταζε αν πληροί ο αιτητής το προσόν της πολύ καλής γνώσης της περί Φυλακών Νομοθεσίας καθώς και της Ποινικής Νομοθεσίας και Διαδικασίας) να ικανοποιείται ότι έχει πολύ καλή γνώση, και από την άλλη (στο στάδιο της τελικής απόφασης) να αποφασίζει ότι ο αιτητής έχει παντελή άγνοια της εν λόγω νομοθεσίας.  Τέτοια ενέργεια δεν αποτελεί νόμιμη αιτιολογία της απόφασης.

 

Η προσφυγή επιτυγχάνει με £700 έξοδα πλέον Φ.Π.Α. υπέρ του αιτητή και εναντίον της καθής η αίτηση. 

Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται με βάση το Άρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.

 

Μ. Φωτίου, Δ.

 

/ΚΑΣ

 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο