ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 1731/06
11 Σεπτεμβρίου, 2008
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΟΥΛΛΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΙΣΣΟΥΡΙΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Καθ΄ης η αίτηση.
- - - - - - -
Π. Πέτρου για Ε. Κορακίδη για την αιτήτρια
Κ. Σταυρινός για την καθ΄ης η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια είναι κάτοχος γεωργικού κλήρου στα Κούκλια της Επαρχίας Πάφου ως κληρονόμος του αποβιώσαντα πατέρα της, ο οποίος ήταν υπομισθωτής από το 1980 μέσω της Συνεργατικής Έπαυλης Κουκλιών του εν λόγω κλήρου, που είχε διατεθεί ως πλεονάζουσα κρατική γη με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Την 1.7.2005, δημοσιεύτηκε γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης μέρους του εν λόγω κλήρου, καθώς και διάταγμα επίταξής του για την κατασκευή υπηρεσιακού δρόμου για τον αυτοκινητόδρομο Λεμεσού – Πάφου.
Ο δρόμος, όμως, είχε ήδη κατασκευαστεί και με την απαλλοτρίωση επιδιωκόταν η νομιμοποίησή του, αφού η αιτήτρια είχε λάβει δικαστικά μέτρα κατά της Δημοκρατίας για παράνομη επέμβαση.
Με την προσφυγή προσβάλλεται το διάταγμα απαλλοτρίωσης. Η προσφυγή αρ. 1091/2005, εναντίον του διατάγματος επίταξης, απορρίφθηκε στις 5.7.2007, αφού το Δικαστήριο έκρινε ότι συναρτάτο ευθέως προς τη σκοπούμενη απαλλοτρίωση που επιδιωκόταν με το επίδικο διάταγμα.
Οι δικηγόροι της αιτήτριας πρόβαλαν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είχε σκοπό τη μη συμμόρφωση με την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου και τη νομιμοποίηση της παράνομης επέμβασης. Με παρέπεμψαν στη Θεοφάνους ν. Κυπριακή Δημοκρατία, Υπ. Αρ. 1103/98, ημερομηνίας 3.10.2003. Κρίθηκε σ΄αυτή, με αναφορά στην Κόκκινος κ.α. ν. Κυπριακή Δημοκρατία (2000) 4 Α.Α.Δ., 463, ότι η εκ των υστέρων δημοσίευση διατάγματος απαλλοτρίωσης που έχει σκοπό να νομιμοποιήσει μια παρανομία, δεν επιτρέπεται από τις αρχές του διοικητικού δικαίου.
Στη γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης αναφέρεται ότι η απαλλοτρίωση της επίδικης ακίνητης ιδιοκτησίας επιβαλλόταν για την κατασκευή υπηρεσιακού δρόμου για τον αυτοκινητόδρομο Λεμεσού – Πάφου, ενώ ο δρόμος είχε ήδη διανοιχθεί.
Ακολούθησε η δημοσίευση του επίδικου διατάγματος, η οποία ήταν παράνομη, λόγω της διάνοιξης του δρόμου που προηγήθηκε, στην απουσία διατάγματος απαλλοτρίωσης.
Δεν εξετάζω την αναγκαιότητα του διατάγματος όπως την υποστηρίζει η δικηγόρος της καθ΄ης η αίτηση. Είμαι υποχρεωμένος να εξετάσω τον ισχυρισμό των δικηγόρων της αιτήτριας.
Η δημοσίευση του επίδικου διατάγματος αποτελεί ex post facto απόπειρα της διοίκησης να νομιμοποιήσει την παράνομη επέμβαση (βλ. Κόκκινος κ.α. πιο πάνω). Τέτοια νομιμοποίηση δεν επιτρέπεται από τις αρχές του διοικητικού δικαίου (βλ. Θεοφάνους πιο πάνω) και συνεπώς το κύρος του επίδικου διατάγματος δεν μπορεί να διασωθεί.
Η καθ΄ης η αίτηση είχε υποχρέωση, εφαρμόζοντας το άρθρο 23 του Συντάγματος να προβεί στη διάνοιξη του δρόμου, αφού προηγουμένως υπήρχε σε ισχύ διάταγμα απαλλοτρίωσης.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και το επίδικο διάταγμα ακυρώνεται, με €1.300 έξοδα υπέρ της αιτήτριας.
Π. Αρτέμης, Δ.
/Χ.Π.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο