(2009) 4 ΑΑΔ 348
[*348]25 Μαΐου, 2009
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
DJEMALI RAIF TAHIR,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΩΣ ΚΗΔΕΜΟΝΑ
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ,
Καθ’ ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 2100/2006)
Διοικητική Πράξη ― Εκτελεστή, σε αντιδιαστολή προς πράξη βεβαιωτικού χαρακτήρα ― Περιστάσεις του εκτελεστού χαρακτήρα της αμφισβητούμενης απόφασης στην κριθείσα περίπτωση.
Τουρκοκυπριακές Περιουσίες ― Άρθρο 2 και Προοίμιο του περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και άλλα θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου του 1991 (Ν.139/91) ― Η έννοια των όρων «τουρκοκύπριος» και «τουρκοκυπριακή περιουσία» ― Ερμηνεία ― Περιστάσεις, υπό τις οποίες κρίθηκε ότι η περίπτωση του αιτητή δεν ήταν δυνατό να υπαχθεί στις εν λόγω έννοιες στην εξετασθείσα υπόθεση.
Προσφυγή, βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρώσεως ― Πλάνη περί τα πράγματα και το νόμο ― Περιστάσεις στοιχειοθέτησής της στην κριθείσα περίπτωση.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της άρνησης επιστροφής σε αυτόν της ακίνητης ιδιοκτησίας του, η οποία τελεί υπό τη διαχείριση τον Κηδεμόνα Τουρκοκυπριακών Περιουσιών.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Η προδικαστική ένσταση των καθ’ ων η αίτηση δεν ευσταθεί. Η απόφαση των καθ’ ων η αίτηση, η οποία κοινοποιείται στον αιτητή με [*349]την επιστολή ημερ. 13.5.2005, είναι διαφορετική από την προσβαλλόμενη απόφαση που κοινοποιήθηκε με την επιστολή ημερ. 28.8.2006. Μετά την προγενέστερη απόρριψη του αιτήματος του αιτητή για ανάπτυξη της περιουσίας του, με την απόφαση ημερ. 13.5.2005, ο αιτητής υπέβαλε επιπρόσθετα νέα στοιχεία, τα οποία οι καθ’ ων η αίτηση επανεξέτασαν και τελικά απέρριψαν το νέο αίτημά του για επιστροφή της ακίνητης περιουσίας του, στις ελεύθερες περιοχές, με την προσβαλλόμενη απόφαση, για λόγους πιο συγκεκριμένους και εξειδικευμένους, από εκείνους που αναφέρονται στην προγενέστερη απόφαση, η οποία ήταν ουσιαστικά αναιτιολόγητη.
2. Με δεδομένο ότι ο αιτητής δεν φαίνεται να απέκτησε ποτέ την Κυπριακή ιθαγένεια, αλλά φαίνεται να είχε και να διατήρησε πάντοτε τη Βρετανική υπηκοότητα και με δεδομένο ότι ο αιτητής εγκατέλειψε την Κύπρο και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Ηνωμένο Βασίλειο από το 1947 και κατά την περίοδο της τουρκικής εισβολής του 1974 είχε τη διαμονή του στο Ηνωμένο Βασίλειο, κρίνεται ότι ο αιτητής, για σκοπούς του περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και άλλα θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου του 1991 (Ν. 139/91), δεν μπορεί να θεωρείται ως Τουρκοκύπριος και η περιουσία του στις ελεύθερες περιοχές δεν μπορεί να θεωρείται ως Τουρκοκυπριακή περιουσία, για την οποία διορίστηκε ο Υπουργός Εσωτερικών ως Κηδεμόνας, με βάση τον προαναφερόμενο νόμο.
Ο αιτητής δεν μπορεί να θεωρηθεί ως τουρκοκύπριος, για τους σκοπούς του Ν. 139/91, επειδή ουδέποτε φαίνεται ότι είχε ή απέκτησε την τουρκοκυπριακή ιδιότητα, δηλαδή την ιδιότητα του πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ανήκει στην τουρκική κοινότητα της Κύπρου. Επιπρόσθετα είναι προφανές ότι ο αιτητής δεν μετακινήθηκε μαζί με τον υπόλοιπο τουρκοκυπριακό πληθυσμό, ο οποίος μετακινήθηκε μαζικά, ως αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής, στις περιοχές που κατέχονται από τις τουρκικές δυνάμεις εισβολής και κατοχής. Έστω και αν ο αιτητής, μετά το 1975, διέμενε ή εγκαταστάθηκε για κάποια χρονική περίοδο, στις κατεχόμενες περιοχές, δεν συνεπάγεται ότι αυτός εμπίπτει στον ορισμό του «τουρκοκύπριου».
3. Η προσβαλλόμενη απόφαση ημερ. 28.8.2006, είναι προϊόν πλάνης περί τα πράγματα και το νόμο καθότι με αυτήν, οι καθ’ ων η αίτηση, θεώρησαν τον αιτητή ως Τουρκοκύπριο και την περιουσία του στις ελεύθερες περιοχές ως Τουρκοκυπριακή περιουσία, σύμφωνα με το Ν. 139/91, ενώ δεν θα έπρεπε να θεωρήσουν κάτι τέτοιο.
Η προσφυγή επέτυχε με έξοδα.
[*350]Αναφερόμενη Υπόθεση:
A & A Enterprises Ltd v. Υπουργού Εσωτερικών ως Κηδεμόνα των Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (2009) 4 A.A.Δ. 97.
Προσφυγή.
Μ. Παπαπέτρου, για τον Αιτητή.
Ε. Φλωρέντζου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Καθ’ ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή του ο αιτητής ζητά δήλωση του δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ’ ων η αίτηση, που του κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερ. 28.8.2006, με την οποία απέρριψαν την αίτησή του για επιστροφή σ’ αυτόν της ακίνητης περιουσίας του στις ελεύθερες περιοχές, η οποία τελεί υπό τον έλεγχο ή και τη διαχείριση του Κηδεμόνα Τουρκοκυπριακών Περιουσιών, είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή στερείται εννόμου αποτελέσματος.
Η ακίνητη περιουσία του αιτητή στις ελεύθερες περιοχές αναγράφεται σε επισυνημμένο Πίνακα και δεν αμφισβητείται ουσιαστικά.
Μεταξύ των νομικών σημείων στα οποία βασίζεται η προσφυγή περιλαμβάνονται και τα εξής:
(α) Η προσβαλλόμενη πράξη και/ή απόφαση λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα και με καταφανή πλάνη περί τα πράγματα, καθότι οι καθ’ ων η αίτηση παραγνώρισαν και δεν αξιολόγησαν σωστά τα πραγματικά γεγονότα και ιδιαίτερα το ότι ο αιτητής ουδέποτε απέκτησε την κυπριακή υπηκοότητα και κατά πάντα ουσιώδη χρόνο ήταν Βρετανός υπήκοος.
(β) Η προσβαλλόμενη πράξη και/ή απόφαση είναι αποτέλεσμα εσφαλμένης εφαρμογής του νόμου, των κανονισμών και της διαδικασίας που εφαρμόζεται αναφορικά με το Ν. 139/91, όπως τροποποιήθηκε, ο οποίος εν πάση περιπτώσει είναι αντισυνταγματικός και/ή λήφθηκε κάτω από συνθήκες που ισοδυναμούν με κατάχρηση εξουσίας.
(γ) Η προσβαλλόμενη πράξη και/ή απόφαση είναι αναιτιολόγητη.
Η προσφυγή βασίζεται στα εξής, κατά τον ισχυρισμό του αι[*351]τητή, γεγονότα:
Ο αιτητής γεννήθηκε στο Καλό Χωριό Λάρνακας στις 11.1.1929 και από της γεννήσεως του είχε τη Βρετανική υπηκοότητα εφόσον τότε η Κύπρος ήταν Βρετανική Αποικία. Ο αιτητής ουδέποτε απώλεσε ή αποποιήθηκε τη Βρετανική υπηκοότητα και ουδέποτε απέκτησε την Κυπριακή υπηκοότητα. Κατά το έτος 1947 ο αιτητής εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Βρετανία και έκτοτε είναι μόνιμος κάτοικος Βρετανίας. Κατά την περίοδο 1975-1983 ο αιτητής και η οικογένεια του διακινούντο μεταξύ Λονδίνου και κατεχομένων περιοχών, αλλά ουδέποτε εγκατέλειψε τη μόνιμη διαμονή του στο Λονδίνο. Στην Κύπρο ουδέποτε εργάστηκε ή δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά. Από το 1983 και μετά ο αιτητής και η οικογένεια του διαμένουν στο Λονδίνο και επισκέπτονται την Κύπρο κάθε χρόνο για ολιγοήμερες διακοπές. Ο αιτητής δεν απέκτησε οποιαδήποτε ιδιοκτησία στις κατεχόμενες περιοχές παρόλο που του επετράπη (προφανώς από το κατοχικό καθεστώς των κατεχομένων εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας) να χρησιμοποιεί ημιτελή οικία στο χωριό Γύψου. Από το 2004 άρχισε αλληλογραφία μεταξύ του αιτητή και των καθ’ ων η αίτηση. Ο αιτητής αρχικά ζήτησε άδεια για την πώληση ενός κτήματος ιδιοκτησίας της συζύγου του, το οποίο βρίσκεται στο Καλό Χωριό Λάρνακας. Οι καθ’ ων η αίτηση έδωσαν τη συγκατάθεση τους για αποδοχή της δήλωσης μεταβίβασης και εγγραφής του προαναφερόμενου ακινήτου στο όνομα του αγοραστή.
Στις 4.3.2005 ο αιτητής απέστειλε επιστολή στους καθ’ ων η αίτηση με την οποία ζητούσε να του δοθεί άδεια αξιοποίησης της ακίνητης του περιουσίας, στις ελεύθερες περιοχές, χωρίς όμως να δίνει πληροφορίες ή στοιχεία που να υποστηρίζουν την αίτησή του. Στις 13.5.2005 η Υπηρεσία Τουρκοκυπριακών Περιουσιών ενημέρωσε τον αιτητή με επιστολή της ότι το αίτημά του δεν μπορεί να εγκριθεί. Οποιοδήποτε αίτημά του θα διευθετηθεί με τη λύση του Κυπριακού προβλήματος. Στη συνέχεια ο αιτητής απέστειλε επιστολές ημερ. 23.6.2005 και 30.6.2005 στις οποίες έδωσε διευκρινίσεις για την ανάπτυξη της περιουσίας του. Οι καθ’ ων η αίτηση στις 6.7.2005 με επιστολή της Υπηρεσίας Διαχείρισης Τουρκοκυπριακών Περιουσιών πληροφόρησαν τον αιτητή ότι η αίτηση του θα επανεξεταστεί. Στις 14.11.2005 απεστάλη επιστολή του αιτητή ζητώντας την επιστροφή της περιουσίας του. Ακολούθησε και άλλη σχετική αλληλογραφία και τελικά, στις 28.8.2006, οι καθ’ ων η αίτηση, με την προσβαλλόμενη απόφαση, απέρριψαν το αίτημα του αιτητή πληροφορώντας τον, μεταξύ άλλων, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις που καθόρισε το Υπουργικό Συμβούλιο, για την επιστροφή της περιουσίας. Στη συνέχεια ο αιτητής ζήτησε να [*352]πληροφορηθεί τα κριτήρια στα οποία αναφερόταν η επιστολή ημερ. 28.8.2006, αλλά δεν του δόθηκε οποιαδήποτε απάντηση. Στο δικηγόρο του όμως λέχθηκε, από τηλεφώνου, ότι τα κριτήρια που καθόρισε το Υπουργικό Συμβούλιο είναι απόρρητα.
Με την ένσταση τους οι καθ’ ων η αίτηση εγείρουν προδικαστική ένσταση ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη και/ή ότι είναι πράξη βεβαιωτικού χαρακτήρα, εφόσον με αυτήν επαναλαμβάνεται ουσιαστικά προηγούμενη απόφαση των καθ’ ων η αίτηση, ημερ. 13.5.2005, με την οποίαν απορρίφθηκε το αίτημά του για απόδοση σ’ αυτόν της περιουσίας του.
Άνευ επηρεασμού της προαναφερόμενης προδικαστικής ενστάσεως οι καθ’ ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθόλα νόμιμη και ορθή και ότι ο αιτητής δεν έρχεται στο δικαστήριο με καθαρά χέρια αλλά αποκρύπτει ουσιώδη γεγονότα. Κατά τους καθ’ ων η αίτηση ο αιτητής είναι τουρκοκυπριακής καταγωγής, διαθέτει βρετανικό διαβατήριο και πριν την τουρκική εισβολή διέμενε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μετά την τουρκική εισβολή επέστρεψε στην Κύπρο και εγκαταστάθηκε στο κατεχόμενο χωριό Γύψου της επαρχίας Αμμοχώστου. Η περιουσία του, στις ελεύθερες περιοχές, έχει παραχωρηθεί σε πρόσφυγες δικαιούχους, με άδεια χρήσης προσωρινής ισχύος, με βάση τις εξουσίες που παρέχονται στον Κηδεμόνα Τουρκοκυπριακών Περιουσιών από το Ν. 139/91. Κατά τους καθ’ ων η αίτηση ο αιτητής συνεργάζεται με αγγλική εταιρεία ανάπτυξης γης η οποία εκμεταλλεύεται παράνομα και αξιοποιεί μεγάλες εκτάσεις ελληνοκυπριακής περιουσίας στα κατεχόμενα, για σκοπούς τουριστικής ανάπτυξης. Ο αιτητής με επιστολή του ημερ. 12.3.2005 δήλωσε γραπτώς ότι επαναπατρίστηκε αλλά παρέλειψε και/ή απέφυγε να δηλώσει ότι εγκαταστάθηκε στο κατεχόμενο χωριό Γύψου. Αντί αυτού ανέφερε, ως διεύθυνση κατοικίας του, διεύθυνση στη Λάρνακα η οποία διαπιστώθηκε ότι δεν έχει σχέση με τον αιτητή. Η επιστολή των καθ’ ων η αίτηση ημερ. 13.5.2005, προς τον αιτητή, δίνει απάντηση επί της ουσίας του αιτήματος του αιτητή για επιστροφή της περιουσίας του και δεν είναι απλά πληροφοριακού χαρακτήρα.
Εξέτασα με προσοχή όλα τα ενώπιόν μου στοιχεία υπό το φως των εισηγήσεων των ευπαιδεύτων συνηγόρων των δύο πλευρών. Κατέληξα στα εξής συμπεράσματα:
1. Η προδικαστική ένσταση των καθ’ ων η αίτηση δεν ευσταθεί. Η απόφαση των καθ’ ων η αίτηση, η οποία κοινοποιείται στον αιτητή με την επιστολή ημερ. 13.5.2005, είναι κατά την εκτίμηση [*353]μου διαφορετική από την προσβαλλόμενη απόφαση που κοινοποιήθηκε με την επιστολή ημερ. 28.8.2006. Στην προγενέστερη απόφαση πληροφορείτο ο αιτητής ότι η αίτηση του για να αναπτύξει την περιουσία του, κατά τη διάρκεια της παρούσας κατάστασης, δεν μπορούσε να εξεταστεί και ότι το ζήτημα που εκκρεμούσε θα εξεταζόταν και θα επιλυόταν με την τελική λύση του κυπριακού προβλήματος. Με την προσβαλλόμενη απόφαση πληροφορείτο ο αιτητής ότι ο Κηδεμόνας Τουρκοκυπριακών Περιουσιών, μετά από διερεύνηση του αιτήματος του αιτητή και της συζύγου του να τους επιστραφεί η ακίνητη ιδιοκτησία τους στις ελεύθερες περιοχές, δεν μπορούσε να συγκατατεθεί στην επιστροφή οποιουδήποτε μέρους της περιουσίας τους που βρίσκεται υπό την κηδεμονία του, επειδή σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία αυτοί (δηλαδή ο αιτητής και η σύζυγος του) διαμένουν στο κατεχόμενο χωριό Γύψου Αμμοχώστου και δραστηριοποιούνται στις κατεχόμενες περιοχές. «Κατά συνέπεια δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις που καθόρισε το Υπουργικό Συμβούλιο για να επιτραπεί κατ’ εξαίρεση, η αποδέσμευση Τ/Κ περιουσιών που βρίσκονται υπό τη διαχείριση του Κηδεμόνα Τ/Κ Περιουσιών, οι οποίες και αναφέρονται σε περιπτώσεις Τ/Κ που εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο εξωτερικό πριν την τουρκική εισβολή και κατοχή του 1974 και εξακολουθούν να διαμένουν στο εξωτερικό ή εγκαταστάθηκαν μόνιμα στις ελεύθερες περιοχές.» Από τα ενώπιόν μου στοιχεία είναι προφανές ότι, μετά την προγενέστερη απόρριψη του αιτήματος του αιτητή για ανάπτυξη της περιουσίας του, με την απόφαση ημερ. 13.5.2005, ο αιτητής υπέβαλε επιπρόσθετα νέα στοιχεία τα οποία οι καθ’ ων η αίτηση επανεξέτασαν και τελικά απέρριψαν το νέο αίτημά του για επιστροφή της ακίνητης περιουσίας του, στις ελεύθερες περιοχές, με την προσβαλλόμενη απόφαση, για λόγους πιο συγκεριμένους και εξειδικευμένους από εκείνους που αναφέρονται στην προγενέστερη απόφαση, η οποία ήταν ουσιαστικά αναιτιολόγητη.
2. Από τα ενώπιόν μου στοιχεία είναι προφανές και ουσιαστικά αδιαμφισβήτητο ότι ο αιτητής εγκατέλειψε την Κύπρο το 1947 και μετέβη στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου και εγκαταστάθηκε, ότι όταν εγκατέλειψε την Κύπρο το 1947 είχε Βρετανική υπηκοότητα λόγω του ότι η Κύπρος ήταν βρετανική αποικία, ότι κατά το χρόνο της τουρκικής εισβολής του 1974 ο αιτητής διέμενε στη Βρετανία και ότι και σήμερα έχει Βρετανική υπηκοότητα. Δεν υπάρχει οποιοδήποτε στοιχείο ενώπιόν μου ότι ο αιτητής απέκτησε ποτέ την Κυπριακή ιθαγένεια. Εκείνο που είναι αμφισβητούμενο είναι το κατά πόσον ο αιτητής, σε κάποια χρονική περίοδο μεταξύ του 1975 και του 1983, συνέχισε να έχει τη διαμονή του στη Βρετανία ή αν [*354]κατ’ εκείνο το διάστημα απέκτησε διαμονή στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου. Από βεβαίωση ημερ. 13.1.2006 της Κυπριακής Υπάτης Αρμοστείας στο Λονδίνο, η οποία βρίσκεται στον υπηρεσιακό φάκελο του Υπουργείου Εσωτερικών που κατατέθηκε ενώπιόν μου ως τεκμήριο 1, φαίνεται ότι ο αιτητής από το 1947 άρχισε να συνεισφέρει στο ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων του Ηνωμένου Βασιλείου και ότι οι συνεισφορές του πριν το 1975, σε κάποιο στάδιο μεταφέρθηκαν σε νέο λογαριασμό, αλλά ότι ο ίδιος συνέχισε να συνεισφέρει μέχρι το 1993.
3. Με δεδομένο ότι ο αιτητής δεν φαίνεται να απέκτησε ποτέ την Κυπριακή ιθαγένεια αλλά φαίνεται να είχε και να διατήρησε πάντοτε τη Βρετανική υπηκοότητα και με δεδομένο ότι ο αιτητής εγκατέλειψε την Κύπρο και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Ηνωμένο Βασίλειο από το 1947 και κατά την περίοδο της τουρκικής εισβολής του 1974 είχε τη διαμονή του στο Ηνωμένο Βασίλειο, κρίνω ότι ο αιτητής, για σκοπούς του περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και άλλα θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου του 1991 (Ν. 139/91), δεν μπορεί να θεωρείται ως Τουρκοκύπριος και η περιουσία του στις ελεύθερες περιοχές δεν μπορεί να θεωρείται ως Τουρκοκυπριακή περιουσία για την οποία διορίστηκε ο Υπουργός Εσωτερικών ως Κηδεμόνας, με βάση τον προαναφερόμενο νόμο. Κατέληξα σ’ αυτό το συμπέρασμα αφού έλαβα υπόψη τόσο το προοίμιο του προαναφερόμενου νόμου, στο οποίο γίνεται αναφορά στη μαζική μετακίνηση του τουρκοκυπριακού πληθυσμού, ως αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής, στις περιοχές που κατέχονται από τις τουρκικές δυνάμεις, αλλά και την ερμηνεία των όρων «τουρκοκύπριος» και «τουρκοκυπριακή περιουσία», σύμφωνα με το Άρθρο 2 του νόμου.
4. Κατά την κρίση μου «τουρκοκύπριος», σύμφωνα με τον προαναφερόμενο νόμο, είναι το μέλος της τουρκικής κοινότητας της Κύπρου, δηλαδή ο κύπριος πολίτης που ανήκει στην τουρκική κοινότητα της Κύπρου και «τουρκοκυπριακή περιουσία» είναι η ιδιοκτησία τουρκοκύπριου που βρίσκεται στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές (και περιλαμβάνει και την βακούφικη περιουσία). Ο αιτητής δεν μπορεί να θεωρηθεί ως τουρκοκύπριος, για τους σκοπούς του Ν. 139/91, επειδή ουδέποτε φαίνεται ότι είχε ή απέκτησε την τουρκοκυπριακή ιδιότητα, δηλαδή την ιδιότητα του πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας που ανήκει στην τουρκική κοινότητα της Κύπρου. Επιπρόσθετα είναι προφανές ότι ο αιτητής δεν μετακινήθηκε μαζί με τον υπόλοιπο τουρκοκυπριακό πληθυσμό, ο οποίος μετακινήθηκε μαζικά, ως αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής, στις περιοχές που κατέχονται από τις [*355]τουρκικές δυνάμεις εισβολής και κατοχής. Κατά την εκτίμηση μου, έστω και αν ο αιτητής, μετά το 1975, διέμενε ή εγκαταστάθηκε για κάποια χρονική περίοδο, στις κατεχόμενες περιοχές δεν συνεπάγεται ότι αυτός εμπίπτει στον ορισμό του «τουρκοκύπριου», σύμφωνα με τον προαναφερόμενο νόμο, εφόσον αυτός ουδέποτε είχε την ιδιότητα του Κυπρίου, δηλαδή δεν είχε Κυπριακή ιθαγένεια και δεν μετακινήθηκε από τις ελεύθερες στις κατεχόμενες περιοχές, ως αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής του 1974.
Ζητήματα προσομοιάζοντα με αυτά που εγείρονται στην παρούσα υπόθεση εξετάστηκαν, από το παρόν δικαστήριο, και στην A & A Enterprises Ltd v. Υπουργού Εσωτερικών ως Κηδεμόνα των Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (2009) 4 Α.Α.Δ. 97 και υιοθετώ και στην παρούσα υπόθεση το σκεπτικό της προαναφερόμενης απόφασης.
Το τελικό μου συμπέρασμα είναι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ημερ. 28.8.2006, είναι προϊόν πλάνης περί τα πράγματα και το νόμο καθότι με αυτήν, οι καθ’ ων η αίτηση, θεώρησαν τον αιτητή ως Τουρκοκύπριο και την περιουσία του στις ελεύθερες περιοχές ως Τουρκοκυπριακή περιουσία, σύμφωνα με το Ν. 139/91, ενώ δεν θα έπρεπε να θεωρήσουν κάτι τέτοιο. Η αναφορά, στην προσβαλλόμενη απόφαση, σε προϋποθέσεις που καθόρισε το Υπουργικό Συμβούλιο για να επιτραπεί, κατ’ εξαίρεση, η αποδέσμευση Τουρκοκυπριακών περιουσιών που βρίσκονται υπό τη διαχείριση του Κηδεμόνα Τουρκοκυπριακών Περιουσιών, δεν μπορεί να διαφοροποιήσει την κατάσταση, εφόσον σύμφωνα με τις πρόνοιες του νόμου ο αιτητής δεν είναι Τουρκοκύπριος. Η αναφορά επίσης, στην προσβαλλόμενη απόφαση, σε κατ’ εξαίρεση αποδέσμευση Τουρκοκυπριακών περιουσιών, σε περιπτώσεις Τουρκοκυπρίων που εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο εξωτερικό, πριν την τουρκική εισβολή και κατοχή του 1974 «και εξακολουθούν να διαμένουν στο εξωτερικό ή εγκαταστάθηκαν μόνιμα στις ελεύθερες περιοχές», επίσης δεν διαφοροποιεί ή επηρεάζει την κατάσταση του αιτητή, ο οποίος δεν εμπίπτει στον όρο «Τουρκοκύπριος» σύμφωνα με τον προαναφερόμενο νόμο.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω η προσφυγή πετυχαίνει και εκδίδεται δηλωτική απόφαση του δικαστηρίου σύμφωνα με την παράγραφο Α του αιτητικού της προσφυγής. Έξοδα €1.200, συν Φ.Π.Α., επιδικάζονται υπέρ του αιτητή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο