(2009) 4 ΑΑΔ 1088
[*1088]3 Δεκεμβρίου, 2009
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΑΝΔΡΕΑΣ ΝΙΚΟΛΑ ΣΟΥΤΖΙΗ,
2. ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΩΜΟΔΡΟΜΟΥ, ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ
ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΟΣ
ΗΛΙΑ ΜΙΧΑΗΛ ΚΩΜΟΔΡΟΜΟΥ,
3. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΛΟΥΚΑΪΔΗΣ, ΩΣ
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ
ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΜΙΧΑΗΛ,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
Καθ’ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 680/2008)
Διοικητική Πράξη ― Εκτελεστή, σε αντιδιαστολή προς πράξη πληροφοριακού ή/και βεβαιωτικού χαρακτήρα ― Περιστάσεις της έλλειψης εκτελεστότητας της προσβαλλόμενης απόφασης στην κριθείσα περίπτωση.
Αναγκαστική Απαλλοτρίωση ― Επιστροφή του απαλλοτριωθέντος, στην περίπτωση που ο σκοπός της απαλλοτρίωσης δεν καταστεί εφικτός ― Η απόφαση επιστροφής στην κριθείσα περίπτωση, συνδυάστηκε με πληροφόρηση περί της εξακολούθησης της δέσμευσης της ιδιοκτησίας στο αντίστοιχο Τοπικό Σχέδιο ― Κρίθηκε ότι δεν παρήχθησαν έννομα αποτελέσματα, διότι επρόκειτο για πληροφοριακού και/ή βεβαιωτικού χαρακτήρα απόφαση ― Περιστάσεις.
Οι αιτητές προσέφυγαν κατά της απόφασης των καθ’ ων η αίτηση, να τους επιστρέψουν μεν την ιδιοκτησία τους που είχε παλαιότερα απαλλοτριωθεί, αλλά με την διευκρίνιση ότι αυτή παρέμενε δεσμευμένη στο Τοπικό Σχέδιο για μελλοντικές ανάγκες.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
[*1089]1. Η έννοια του όρου «εκτελεστή διοικητική πράξη» έχει απασχολήσει το Ανώτατο Δικαστήριο σε ένα μεγάλο αριθμό υποθέσεων και έχει αποτελέσει το αντικείμενο εξέτασης σε πληθώρα αποφάσεών του.
2. Κατά το χρόνο της επίδικης απαλλοτρίωσης το επίδικο τεμάχιο ήταν ήδη δεσμευμένο στο Τοπικό Σχέδιο Λεμεσού με κωδικό 6. Παρά το γεγονός ότι ήταν δεσμευμένο, η υλοποίηση του σκοπού για τον οποίο το τεμάχιο είχε δεσμευθεί και συγκεκριμένα η ανέγερση δημοτικού σχολείου στα Κάτω Πολεμίδια, επέβαλλε την απαλλοτρίωση του τεμαχίου, γεγονός το οποίο καταδεικνύει ότι από μόνη της η δέσμευση του τεμαχίου δεν επηρέαζε τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των αιτητών. Συνιστά κοινό έδαφος, ότι με την επίδικη επιστολή ημερομηνίας 5/3/2008, το αίτημα των αιτητών για επιστροφή του κτήματος έγινε αποδεκτό, (βλ. παράγραφο 2 της επιστολής). Συνιστά επίσης κοινό έδαφος, ότι με την ίδια επιστολή (παράγραφος 3), η διοίκηση αποφάσισε όπως η προηγούμενη δέσμευση η οποία εξακολουθούσε να υφίσταται, συνεχίσει να ισχύει. Κατά συνέπεια, εκείνο που αποκαλύπτεται από το περιεχόμενο της επιστολής 5/3/2008 είναι πως οι καθ’ ων η αίτηση πέραν από το να κοινοποιούν στους αιτητές την απόφαση τους να τους επιστρέψουν το τεμάχιο, τους πληροφορούν και για μια κατάσταση πραγμάτων και συγκεκριμένα τους πληροφορούν ότι το τεμάχιο τους, παρά το γεγονός ότι τους επιστρέφεται, θα εξακολουθήσει να παραμένει δεσμευμένο στο Τοπικό Σχέδιο Λεμεσού με κωδικό 6. Κατά συνέπεια η προσβαλλόμενη πράξη είναι πληροφοριακού χαρακτήρα και ως τέτοια στερείται εκτελεστού χαρακτήρα, μη δυνάμενη να δημιουργήσει ίδιον έννομο αποτέλεσμα, σε σχέση με το επίδικο τεμάχιο.
3. Πρόσθετα, εφόσον το κτήμα κατά το χρόνο της απαλλοτρίωσης ήταν ήδη δεσμευμένο στο Τοπικό Σχέδιο Λεμεσού με κωδικό 6, με την παράγραφο 3 της επιστολής ημερομηνίας 5/3/2008, η διοίκηση πέραν από του να πληροφορεί τους αιτητές ότι το τεμάχιο συνεχίζει να παραμένει δεσμευμένο, δηλώνει και την εμμονή της στην προηγούμενη πράξη της, δηλαδή την εμμονή της στη δέσμευση του τεμαχίου στο συγκεκριμένο Τοπικό Σχέδιο. Κατά συνέπεια η προσβαλλόμενη πράξη εκτός από πληροφοριακού χαρακτήρα είναι και βεβαιωτικής φύσης και σαν τέτοια και πάλι δεν δημιουργεί έννομο αποτέλεσμα και συνεπώς στερείται εκτελεστού χαρακτήρα.
Η προσφυγή απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Ζήνων Ευθυμιάδης Εστέιτς Λτδ. v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 166,
[*1090]Γεναγρίτης v. Δημοκρατίας (2001) 3(Β) Α.Α.Δ. 1029,
Αλεξάνδρου κ.ά. v. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 368,
Ζίττης v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 394.
Προσφυγή.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.
Θ. Πιπερή-Χριστοδούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Τα γεγονότα στην παρούσα υπόθεση είναι απλά. Τα συνοψίζω: Οι αιτητές είναι συνιδιοκτήτες του ακινήτου με αριθμό τεμαχίου 1304 (πρώην 1146) Φ/Σχ. 53/56, το οποίο βρίσκεται στα Κάτω Πολεμίδια στην επαρχία Λεμεσού. Το εν λόγω τεμάχιο απαλλοτριώθηκε από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού με σχετικό Διάταγμα Απαλλοτρίωσης το οποίο δημοσιεύθηκε στις 22/3/2002, με σκοπό την ανέγερση δημοτικού σχολείου στα Κάτω Πολεμίδια. Του εν λόγω διατάγματος προηγήθηκε η δημοσίευση στις 23/3/2001 του Διατάγματος Γνωστοποίησης και την ίδια ημερομηνία του Διατάγματος Επίταξης. Αρχικά η Γνωστοποίηση αφορούσε το σύνολο του τεμαχίου. Στη συνέχεια, με Διοικητική Πράξη που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα στις 24/5/2002, διορθώθηκε η αρχική Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης έτσι ώστε το Διάταγμα Απαλλοτρίωσης να επηρεάζει μέρος του επίδικου τεμαχίου και συγκεκριμένα να επηρεάζει έκταση 4.615 τ.μ.. Το απαλλοτριωθέν μέρος του τεμαχίου μεταβιβάστηκε στην Κυπριακή Δημοκρατία στο όνομα της οποίας εκδόθηκε τίτλος στις 3/3/2005. Την ίδια ημερομηνία εκδόθηκε τίτλος για το εναπομείναν μέρος του τεμαχίου στο όνομα των αιτητών. Σημειώνεται ότι σχετική αποζημίωση κατεβλήθη στους αιτητές εντός του 2006. Κατά το χρόνο της απαλλοτρίωσης το επίδικο τεμάχιο, όπως και αριθμός άλλων τεμαχίων, ήταν δεσμευμένο στο Τοπικό Σχέδιο Λεμεσού με κωδικό 6.
Στις 14/8/2007, οι αιτητές, με επιστολή του δικηγόρου τους ζήτησαν την επιστροφή του τεμαχίου γιατί δεν είχε επιτευχθεί ο σκοπός για τον οποίο το τεμάχιο είχε απαλλοτριωθεί. Στην εν λόγω επιστολή απάντησε η Απαλλοτριούσα Αρχή με την επιστολή της, 5/3/2008, σαν αποτέλεσμα της οποίας καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή. Σημειώνεται ότι στο διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ [*1091]των δύο επιστολών, αντηλλάγη σχετική αλληλογραφία μεταξύ της Απαλλοτριούσας Αρχής, που είναι το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, και του Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, με στόχο την εξασφάλιση των απαιτουμένων διευκρινίσεων για επιστροφή του κτήματος στους αιτητές.
Επειδή εκείνο που έδωσε το έναυσμα για καταχώριση της παρούσας προσφυγής είναι η επιστολή της Απαλλοτριούσας Αρχής ημερομηνίας 5/3/2008, θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω το περιεχόμενο της εν λόγω επιστολής αυτούσιο, σ’ αυτό το στάδιο:
“Κύριε,
Θέμα: Απαλλοτρίωση χώρου για την ανέγερση Δημοτικού Σχολείου στα Κάτω Πολεμίδια (τεμάχιο 1146 στο Φ/Σχ. 53/56) Αίτημα για επιστροφή της απαλλοτριωθείσας περιουσίας
Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην επιστολή μας με τον ίδιο αριθμό φακέλου και ημερομηνία 21 Νοεμβρίου 2007, σχετικά με το πιο πάνω θέμα και να σας πληροφορήσω ότι το αίτημα των πελατών σας εξετάστηκε αρμοδίως από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού σε συνεργασία με τα συναρμόδια Τμήματα.
2. Αποταθήκαμε στο Τμήμα Κτηματολογίου αρμόδιο να προωθήσει τις αναγκαίες ενέργειες για επιστροφή του τεμαχίου 1146 (νέο τεμάχιο 1304 – μέρος) στο Φ/Σχ. 53/56 στους αρχικούς ιδιοκτήτες του, ενόψει της έλευσης των τριών ετών από την ημερομηνία έκδοσης του νέου τίτλου.
3. Επισημαίνεται ότι το τεμάχιο 1146 (νέο τεμάχιο 1304 – μέρος στο Φ/Σχ. 53/56), το οποίο περιλαμβάνεται στο χώρο με κωδικό 6 στο Τοπικό Σχέδιο Λεμεσού, θα παραμείνει δεσμευμένο για να καλύψει τις μελλοντικές ανάγκες της Δημοτικής Εκπαίδευσης, που θα προκύψουν στην περιοχή.
Με εκτίμηση,
(Μαίρη Θεοφάνους)
για Γενική Διευθύντρια”
Για σκοπούς συμπλήρωσης των γεγονότων θεωρώ σκόπιμο να αναφέρω και τα εξής. Στις 5/3/2008 η Απαλλοτριούσα Αρχή εκτός από την πιο πάνω προς το δικηγόρο των αιτητών επιστο[*1092]λή της, απηύθυνε και επιστολή στο Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας. Στην εν λόγω επιστολή αφού γίνεται σύντομη αναφορά στο ιστορικό της υπόθεσης, όπως και στο γεγονός της απαίτησης των αιτητών για επιστροφή του επίδικου τεμαχίου, αναφέρονται και τα εξής:
“………………………………………......………………………
(ε) Ο χώρος με κωδικό 6 στο Τοπικό Σχέδιο Λεμεσού, εξετάστηκε στα πλαίσια Συσκέψεων που πραγματοποιήθηκαν στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, με όλα τα εμπλεκόμενα Τμήματα και αποφασίστηκε όπως παραμείνει δεσμευμένος στο Τοπικό Σχέδιο Λεμεσού, για να καλύψει τις μελλοντικές μαθητικές ανάγκες που θα προκύψουν στην περιοχή. Απόσπασμα των πρακτικών ημερομηνίας 5.12.2007 και 10.1.2008 επισυνάπτονται ως Παράρτημα 5 και 6 αντίστοιχα. Με τα πιο πάνω συμφωνεί τόσο η Διεύθυνση Δημοτικής Εκπαίδευσης, όσο και ο Προϊστάμενος Τεχνικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.
(στ) Ενόψει των όσων σημειώνονται πιο πάνω παρακαλώ όπως προβείτε στις αναγκαίες ενέργειες για επιστροφή της ιδιοκτησίας στους αιτητές των τεμαχίων 1146 (νέο τεμάχιο 1304 – μέρος) και 1232 στο Φ/Σχ. 53/56.
(ζ) Ακολούθως θα προωθηθεί η διαδικασία όπως συμφωνήθηκε στις Συσκέψεις με τα εμπλεκόμενα Τμήματα, φιλικού διακανονισμού με τους επηρεαζόμενους ιδιοκτήτες και αν αυτή δεν καταστεί εφικτή να προωθηθεί εκ νέου η απαλλοτρίωση των τεμαχίων. Επισημαίνεται ότι ο χώρος θα παραμείνει δεσμευμένος στο Τοπικό Σχέδιο Λεμεσού για το σκοπό που προαναφέρθηκε.”
Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές επιδιώκουν την ακύρωση της απόφασης «που στάληκε στους αιτητές με επιστολή ημερομηνία 5/3/2008 και με την οποία ενώ συμφώνησαν στην επιστροφή της ιδιοκτησίας στους αρχικούς αιτητές, δηλαδή τους ιδιοκτήτες του κτήματος τεμ. 1146 (νέο τεμάχιο 1304) Φ/Σχ. 53/56 μετά από διαδικασία διεκδίκησης κατά το Αρθρο 23(5) του Συντάγματος και της απόδοσης του στους αιτητές, εντούτοις αντισυνταγματικά και/ή αυθαίρετα και/ή παράνομα αποφάσισαν άκυρα και χωρίς νομικό αποτέλεσμα ότι το κτήμα «θα παραμένει δεσμευμένο για να καλύψει μελλοντικές ανάγκες». Σαν λόγους ακύρωσης της επίδικης απόφασης οι αιτητές επικαλούνται τα Αρθρα 23 και 28 του Συντάγματος, τις πρόνοιες των οποίων η επίδικη απόφαση παραβιάζει, σύμφωνα [*1093]με τους ίδιους. Οι αιτητές ισχυρίζονται επίσης ότι η επίδικη απόφαση είναι αναιτιολόγητη και/ή είναι το προϊόν ανεπαρκούς αιτιολογίας και/ή ότι λήφθηκε από αναρμόδιο όργανο, την χαρακτηρίζουν δε σαν αυθαίρετη, παράνομη και ως πάσχουσα γιατί επιβάλλει περιορισμό στην άσκηση του δικαιώματος ιδιοκτησίας κατά παράβαση του Συντάγματος και των σχετικών νόμων. Τέλος, οι αιτητές εισηγούνται ότι με βάση τη νομολογία της οποίας κεντρικό άξονα συνιστά η απόφαση στην υπόθεση Ζήνων Ευθυμιάδης Εστέιτς Λτδ. v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 166, οι καθ’ων η αίτηση υποχρεούνται να τους επιστρέψουν το επίδικο τεμάχιο γιατί ο σκοπός για τον οποίο απαλλοτριώθηκε δεν έχει καταστεί εφικτός.
Τις αντίθετες απόψεις εκφράζουν οι καθ’ων η αίτηση, οι οποίοι εγείρουν προδικαστική ένσταση ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή αλλά πληροφοριακού χαρακτήρα, θέση βέβαια την οποία οι αιτητές απορρίπτουν. Οι καθ’ων η αίτηση εγείρουν επίσης προδικαστική ένσταση ότι η προσβαλλόμενη απόφαση «δεν έχει αντικείμενο» και συνεπώς το Δικαστήριο «δεν δύναται να ασκήσει την αναθεωρητική του δικαιοδοσία». Ως εκ της φύσεως τους προχωρώ να εξετάσω τις εν λόγω προδικαστικές ενστάσεις σε αυτό το στάδιο.
Η έννοια του όρου «εκτελεστή διοικητική πράξη» έχει απασχολήσει το Ανώτατο Δικαστήριο σε ένα μεγάλο αριθμό υποθέσεων και έχει αποτελέσει το αντικείμενο εξέτασης σε πληθώρα αποφάσεών του. Το σχετικό νομικό πλαίσιο καθορίζεται με αναφορά στη σχετική νομολογία με την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Γεναγρίτης v. Δημοκρατίας (2001) 3(B) Α.Α.Δ. 1029. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:
“Η έννοια του όρου “εκτελεστή διοικητική πράξη” έχει επεξηγηθεί στη Δημοκρατία v. Sunoil Bunkering Ltd (1994) 3 Α.Α.Δ. 26, 27 (απόφαση Πική, Δ., όπως ήταν τότε), στην οποία το θέμα τέθηκε ως εξής:
“Το κριτήριο για την εκτελεστότητα διοικητικής πράξης ή απόφασης είναι η παραγωγή έννομων αποτελεσμάτων, δηλαδή η γένεση εξ αυτής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Πράξη είναι εκτελεστή εφόσον επιβάλλει υποχρεώσεις στο διοικούμενο, μη υφιστάμενες πριν την έκδοσή της, η μη εκπλήρωση των οποίων παρέχει το δικαίωμα στη Διοίκηση να επικαλεσθεί τα μέσα του δικαίου για την εκτέλεσή τους.”
Σύμφωνα με το “Ελληνικό Διοικητικό Δίκαιο” του Α. Ι. Τάχου, [*1094]4η έκδοση, 1993, σελ. 356, εκτελεστή διοικητική πράξη είναι εκείνη που συνεπάγεται ευθέως και αμέσως με την εκτέλεση της έννομες συνέπειες για τους διοικούμενους δηλαδή συνιστά, μεταβάλλει ή καταργεί δικαιώματα ή (και) υποχρεώσεις.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της “εκτελεστής διοικητικής πράξεως” είναι ότι με την δήλωση βουλήσεως που περιέχει καθορίζει δίκαιον δηλαδή δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις είτε κατά τρόπο γενικό με το να θέτει κανόνες δικαίου (κανονιστική πράξη) είτε κατά τρόπο ειδικό στην ατομική περίπτωση (ατομική πράξη) (Βλ. Στασινόπουλου, Δίκαιο των Διοικητικών Πράξεων, Έκδοση 1982, σελ. 170).
Το Ελληνικό Συμβούλιο της Επικρατείας ορίζει τις εκτελεστές πράξεις ως εκείνες “δια των οποίων δηλούται βούλησις διοικητικού οργάνου σκοπούσα στην παραγωγήν εννόμου αποτελέσματος έναντι των διοικούμενων”.
Στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-59, σελ. 236-237 αναφέρονται τα ακόλουθα:
“Εις προσβολήν δι’ αιτήσεως ακυρώσεως δεν υπόκειται οιαδήποτε πράξις απορρέουσα εκ διοικητικού οργάνου, δρώντος ως τοιούτου, αλλά μόνον αι εκτελεσταί πράξεις, τουτέστιν εκείναι δι’ ων δηλούται βούλησις διοικητικού οργάνου, αποσκοπούσα εις την παραγωγήν εννόμου αποτελέσματος έναντι των διοικουμένων και συνεπαγομένη την άμεσον εκτέλεσιν αυτής δια της διοικητικής οδού. Το κύριον στοιχείον της εννοίας της εκτελεστής πράξεως είναι η άμεσος παραγωγή εννόμου αποτελέσματος, συνισταμένου εις την δημιουργίαν, τροποποίησιν ή κατάλυσιν νομικής καταστάσεως, ήτοι δικαιωμάτων και υποχρεώσεων διοικητικού χαρακτήρος παρά τοις διοικουμένοις.”
(Βλ. και Θ. Δ. Τσάτσου “Η Αίτησις Ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας”, εκ. τρίτη, σελ. 120-121: “Κατά την νομολογίαν του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν είναι πράξις εκτελεστή η περιέχουσα ειδοποίησιν ή απλήν ανακοίνωσιν των απόψεων της διοικήσεως”)
Η δική μας νομολογία έχει θέσει το θέμα της πληροφοριακής πράξης ως εξής:
Πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα, όπως για παράδειγμα [*1095]πράξη που πληροφορεί τον αιτητή για μια κατάσταση πραγμάτων ή για τις πρόνοιες ενός νόμου, ή πράξη στην οποία εκφράζεται η πρόθεση και όχι η βούληση της διοίκησης δεν είναι εκτελεστή πράξη (Βλ. Republic a.o. v. Demetriou a.o. (1972) 3 C.L.R. 219, Krashias Modern Land & Building Developers Ltd. v. Δήμου Έγκωμης (1995) 3 Α.Α.Δ. 198, 208, Phylaktides v. Republic (1984) 3(B) C.L.R. 1328, Κεφάλα v. Δημοκρατίας (2000) 3 A.A.Δ. 133, Economides v. Republic (1980) 3 C.L.R. 219, Ioannou v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1002, Spyrou v. Republic (1983) 3(Α) C.L.R. 354, Argyrou and Others v. Republic (1983) 3(Α) C.L.R. 474 και Φρειδερίκος κ.ά. v. Δημοκρατίας (1990) 3(Β) Α.Α.Δ. 1451). Βλ. και Απόφαση 2446/1968 του Συμβουλίου της Επικρατείας στην οποία κρίθηκε ότι η επίδικη πράξη απαραδέκτως προσβάλλεται «ως στερουμένη εκτελεστού χαρακτήρος, καθ’ όσον αύτη πληροφορίας απλώς παρέχει προς την αιτούσαν, μη δυναμένη να δημιουργήση ίδιον έννομον αποτέλεσμα.»”
Σχετική είναι επίσης η πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην Αλεξάνδρου κ.ά. v. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 368, στην οποία, με αναφορά σε σχετική νομολογία την οποία θεωρώ περιττό να επαναλάβω, συζητείται η έννοια της πράξης πληροφοριακού χαρακτήρα, μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της ευρύτερης έννοιας του όρου εκτελεστή διοικητική πράξη.
Επανερχόμενος στην υπό κρίση υπόθεση παρατηρώ τα πιο κάτω:
Σύμφωνα με τα γεγονότα τα οποία δεν αμφισβητούνται από τους αιτητές, και τα οποία ούτως ή άλλως πηγάζουν από τους διοικητικούς φακέλους που έχουν κατατεθεί ενώπιον μου, κατά το χρόνο της απαλλοτρίωσης το επίδικο τεμάχιο ήταν ήδη δεσμευμένο στο Τοπικό Σχέδιο Λεμεσού με κωδικό 6. Παρά το γεγονός ότι ήταν δεσμευμένο, η υλοποίηση του σκοπού για τον οποίο το τεμάχιο είχε δεσμευθεί και συγκεκριμένα η ανέγερση δημοτικού σχολείου στα Κάτω Πολεμίδια, επέβαλλε την απαλλοτρίωση του τεμαχίου, γεγονός το οποίο καταδεικνύει ότι από μόνη της η δέσμευση του τεμαχίου δεν επηρέαζε τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των αιτητών. Συνιστά κοινό έδαφος ότι με την επιστολή ημερομηνίας 5/3/2008, το αίτημα των αιτητών για επιστροφή του κτήματος έγινε αποδεκτό, (βλ. παράγραφο 2 της επιστολής). Συνιστά επίσης κοινό έδαφος ότι με την ίδια επιστολή (παράγραφος 3), η διοίκηση αποφάσισε όπως η προηγούμενη δέσμευση η οποία εξακολουθούσε να υφίσταται, συνεχίσει να ισχύει. Κατά συνέπεια εκείνο που αποκαλύπτεται από το περιε[*1096]χόμενο της επιστολής 5/3/2008 είναι πως οι καθ’ων η αίτηση πέραν από το να κοινοποιούν στους αιτητές την απόφαση τους να τους επιστρέψουν το τεμάχιο, τους πληροφορούν και για μια κατάσταση πραγμάτων και συγκεκριμένα τους πληροφορούν ότι το τεμάχιο τους παρά το γεγονός ότι τους επιστρέφεται, θα εξακολουθήσει να παραμένει δεσμευμένο στο Τοπικό Σχέδιο Λεμεσού με κωδικό 6. Κατά συνέπεια η προσβαλλόμενη πράξη είναι πληροφοριακού χαρακτήρα και ως τέτοια στερείται εκτελεστού χαρακτήρα μη δυνάμενη να δημιουργήσει ίδιον έννομο αποτέλεσμα σε σχέση με το επίδικο τεμάχιο.
Πρόσθετα, εφόσον το κτήμα κατά το χρόνο της απαλλοτρίωσης ήταν ήδη δεσμευμένο στο Τοπικό Σχέδιο Λεμεσού με κωδικό 6, με την παράγραφο 3 της επιστολής ημερομηνίας 5/3/2008, η διοίκηση πέραν από του να πληροφορεί τους αιτητές ότι το τεμάχιο συνεχίζει να παραμένει δεσμευμένο, δηλώνει και την εμμονή της στην προηγούμενη πράξη της, δηλαδή την εμμονή της στη δέσμευση του τεμαχίου στο συγκεκριμένο Τοπικό Σχέδιο. Όπως πολύ εύστοχα παρατηρείται από την ευπαίδευτη εκπρόσωπο των καθ’ων η αίτηση στην αγόρευσή της, το πλαίσιο στο οποίο οι αιτητές θα έπρεπε να ζητήσουν αποδέσμευση του ακινήτου τους από το συγκεκριμένο Τοπικό Σχέδιο, καθορίζεται από τον περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμο του 1972 (Ν. 90/72) ο οποίος προβλέπει με λεπτομέρεια τα της εκπόνησης, οριστικοποίησης και υποβολής ενστάσεων εναντίον των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου, το οποίο ούτως ή άλλως οριστικοποιήθηκε με διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας της 27/10/2006. Κατά συνέπεια η προσβαλλόμενη πράξη εκτός από πληροφοριακού χαρακτήρα είναι και βεβαιωτικής φύσης και σαν τέτοια και πάλι δεν δημιουργεί έννομο αποτέλεσμα και συνεπώς στερείται εκτελεστού χαρακτήρα (Ζίττης v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 394).
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα €1.200 υπέρ των καθ’ων η αίτηση.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο