ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ.  512/2008)

 

12 Οκτωβρίου, 2010

 

[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ  28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

PODIUM ENGINEERING LTD,

Αιτητών,

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ,

Καθ΄ ων  η αίτηση.

____________________

 

Α. Ευσταθίου (κα.), για τους Αιτητές.

Μ. Θεοκλήτου (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.

Γ. Παγιάσης για Κ. Αδαμίδη, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.:   Οι αιτητές ζητούν από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:

 

«Α. Δήλωση και/ή διαταγή του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφαση της καθ' ης η αίτηση ημερομηνίας 16.1.2008 με την οποία η καθ' ης η αίτηση απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή των αιτητών αρ. 82/07 και/ή με την οποία προσβαλλόμενη απόφαση η καθ' ης η αίτηση επεκύρωσε την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού (ως Αναθέτουσας Αρχής) ημερομηνίας 12.10.2007 που λήφθηκε σαν αποτέλεσμα του διαγωνισμού Μ.Ε. 01/06 και με βάση την οποία κατακυρώθηκε στην εταιρεία Logicom Public Limited αντί στους αιτητές, η Προμήθεια, Εγκατάσταση και Συντήρηση 8661 Ηλεκτρονικών Υπολογιστών για Σχολεία Μέσης Τεχνικής και Δημοτικής Εκπαίδευσης, είναι άκυρη και /ή παράνομη και ή εστερημένη εννόμου αποτελέσματος,και ότι πάν το παραλειφθέν δεν (‘sic’) θα έπρεπε να ελάμβανε χώρα.»

 

 

Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού (θα αναφέρεται στη συνέχεια ως «η Αναθέτουσα Αρχή») είχε προκηρύξει  Διαγωνισμό με αρ. ΜΕ 01/06 για Προμήθεια, Εγκατάσταση και Συντήρηση Ηλεκτρονικών Υπολογιστών για τις ανάγκες των Σχολείων Μέσης, Γενικής Τεχνικής και Δημοτικής Εκπαίδευσης («ο Διαγωνισμός»).

 

Η προκήρυξη του διαγωνισμού έγινε με δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 21 Ιουλίου, 2006. Για τον πιο πάνω διαγωνισμό υποβλήθηκαν τρεις προσφορές μεταξύ των οποίων και εκείνη των αιτητών.

 

Με επιστολή της ημερομηνίας 30.11.2006, η Αναθέτουσα Αρχή πληροφόρησε τους αιτητές ότι αποφάσισε όπως ο Διαγωνισμός κατακυρωθεί στην Α. Τ. Multitech Corporation Ltd και ότι η προσφορά της εταιρείας Podium δεν επιλέγηκε για τους λόγους που αναφέρονταν στην επιστολή της  εκείνη.

 

Εναντίον της πιο πάνω απόφασης της Αναθέτουσας Αρχής (ημερομηνίας 30.11.2006) οι αιτητές καταχώρησαν την ιεραρχική προσφυγή αρ. 107/2006 ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών (στη συνέχεια «η ΑΑΠ»). .

 

Αντίστοιχη ιεραρχική προσφυγή καταχώρησε και η Logicom Public Limited («Logicom») η οποία είχε επίσης υποβάλει προσφορά σε σχέση με το Διαγωνισμό.

 

 Η ιεραρχική προσφυγή των αιτητών ήταν επιτυχής και η απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής, ημερομηνίας 30.11.2006 ακυρώθηκε.

 

Η Αναθέτουσα Αρχή επανεξέτασε το θέμα και κατά η περί την 26.6.2007 αποφάσισε την κατακύρωση του Διαγωνισμού στους αιτητές.

 

Εναντίον της πιο πάνω απόφασης της Αναθέτουσας Αρχής, ημερομηνίας 26.6.2007, να κατακυρώσει το Διαγωνισμό στους αιτητές, η Logicom καταχώρησε την ιεραρχική προσφυγή 45/2007 ενώπιον της ΑΑΠ.

Η καθ' ης η αίτηση, Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών (ΑΑΠ) , με την απόφαση της στις 3.10.2007 ακύρωσε την απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής ημερομηνίας 26.6.2007 να κατακυρώσει το Διαγωνισμό στους αιτητές καθώς κρίθηκε  ότι η προσφορά της αιτήτριας εταιρείας PODIUM,  ήταν εκτός προδιαγραφών.

 

Στη συνέχεια, η Αναθέτουσα Αρχή, μετά την ακυρωτική απόφαση της ΑΑΠ στην Ιεραρχική Προσφυγή αρ. 45/2007, αποφάσισε κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας  12 Οκτωβρίου, 2007, την κατακύρωση της προσφοράς στην επόμενη χαμηλότερη προσφορά, εκείνη της εταιρείας Logicom .

 

Με επιστολή της ημερομηνίας 17 Οκτωβρίου, 2007 η Αναθέτουσα Αρχή κοινοποίησε την πιο πάνω απόφαση του Συμβουλίου Προσφορών στην αιτήτρια εταιρεία, πληροφορώντας την ταυτόχρονα ότι:

 

«Η ανάθεση της σύμβασης στην εταιρεία Logicom Ltd και η μη επιλογή της δικής σας εταιρείας βασίστηκε στην απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής με Αρ. Προσφυγής 45/2007 ημερομηνίας 3 Οκτωβρίου, 2007, που στηριζόταν στους δύο πιο κάτω λόγους ακύρωσης της απόφασης της Αναθέτουσας Αρχής:

 

(α) Λανθασμένα συμπληρωμένη Υπεύθυνη Δήλωση.

 

(β) Απουσία έγκυρου πιστοποιητικού ΙSO 9001 κατά τον κρίσιμο χρόνο υποβολής της προσφοράς».

 

 

Εναντίον της πιο πάνω απόφασης, η αιτήτρια εταιρεία  καταχώρησε την ιεραρχική προσφυγή υπ' αρ. 82/2007.

 

Η καθ' ης η αίτηση ΑΑΠ, την 16.1.2008 απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή της αιτήτριας εταιρείας, καθότι έκρινε  ότι η αιτήτρια εταιρεία δεν είχε έννομο συμφέρον να προσβάλει  την κατακύρωση από την Αναθέτουσα Αρχή στην επιτυχούσα προσφοροδότρια εταιρεία Logicom Ltd.

 

Παραθέτω απόσπασμα από την καταληκτική απόφαση της ΑΑΠ, ημερομηνίας 16.1.2008, αντικείμενο της οποίας αποτελεί η εξεταζόμενη προσφυγή:

 

« Όπως αναφέρεται πιο πάνω, η Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών στην Ιεραρχική Προσφυγή αρ. 45/2007 έκρινε ότι η προσφορά των Αιτητών ήταν εκτός προδιαγραφών καθότι παρέβηκε ουσιώδεις όρους του διαγωνισμού. Με βάση την απόφαση αυτή η Αναθέτουσα Αρχή είχε δύο επιλογές είτε να προσβάλει την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών στο Ανώτατο Δικαστήριο, αν διαφωνούσε με αυτή, σύμφωνα με το άρθρο 60 του Νόμου 101 (1)/2003 είτε να την υιοθετήσει, αν δεν διαφωνούσε. Η Αναθέτουσα Αρχή υιοθέτησε την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών και προχώρησε με την κατακύρωση της προσφοράς στην επιτυχούσα εταιρεία.

 

Από τη στιγμή που η Αναθέτουσα Αρχή δεν προσέβαλε την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών στο Ανώτατο Δικαστήριο, σύμφωνα με το άρθρο 14(1) της Κ.Δ.Π. 745/2003 είχε υποχρέωση να την εφαρμόσει όπως σωστά έπραξε στην παρούσα υπόθεση.

 

Με όσα αναφέρονται πιο πάνω δεν μας βρίσκει σύμφωνους ο ισχυρισμός του Δικηγόρου των Αιτητών ότι η Αναθέτουσα Αρχή δεν ήταν δεσμευμένη να εφαρμόσει την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών και ότι είχε δικαίωμα να ασκήσει τη διακριτική της ευχέρεια εξετάζοντας εκ νέου την προσφορά των Αιτητών.

Σαν αποτέλεσμα κρίνουμε ότι οι  Αιτητές δεν έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλουν την κατακύρωση της προσφοράς από την Αναθέτουσα Αρχή στην επιτυχούσα εταιρεία και η Προσφυγή απορρίπτεται».

 

 

Είναι η βασική θέση των αιτητών ότι η καθ' ης η αίτηση ΑΑΠ παράνομα, εσφαλμένα και κατά παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή της αιτήτριας εταιρείας ενεργώντας υπό το κράτος σαφούς πλάνης τόσο ως προς τα γεγονότα όσο και το Νόμο και την εφαρμογή του στη συγκεκριμένη περίπτωση, με αποτέλεσμα η  προσβαλλόμενη απόφαση να στερείται δέουσας και νόμιμης αιτιολογίας.

 

Ισχυρίζονται  συγκεκριμένα, οι αιτητές, οτι η διαπίστωση της ΑΑΠ  ότι η προσφορά της αιτήτριας εταιρείας Podium Engineering ήταν εκτός προδιαγραφών,  η οποία αποτέλεσε και τη βάση για την κατάληξή της ότι οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος, έγινε στη βάση ευρημάτων άλλης ξεχωριστής διοικητικής πράξης, εκείνης που προσβλήθηκε με την προσφυγή αρ.45/2007, την οποία είχε καταχωρίσει το  ενδιαφερόμενο μέρος Logιcom εναντίον της απόφασης της Αναθέτουσας αρχής να κατακυρώσει την προσφορά στην αιτήτρια εταιρεία. Επειδή  ακριβώς, υποβάλλουν στη συνέχεια οι αιτητές,  η αιτήτρια εταιρεία, ως ενδιαφερόμενο μέρος, στα  πλαίσια της εξέτασης της Ιεραρχικής Προσφυγής 45/2007, δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής και ακρόασης, δεν της δόθηκε ποτέ η  ευκαιρία να αντικρούσει τη λανθασμένη διαπίστωση ότι η προσφορά της ήταν εκτός προδιαγραφών.

 

Η απόφαση της ΑΑΠ στην Ιεραρχική Προσφυγή αρ. 45/2007, λέγουν οι αιτητές, δεν είχε περιοριστεί στην ακύρωση της απόφασης της Αναθέτουσας Αρχής, για κατακύρωση του Διαγωνισμού στην αιτήτρια εταιρεία, αλλά προχώρησε και σε διατύπωση ευρημάτων, καταλήγοντας ότι «κατά τον κρίσιμο χρόνο (22.9.2006) δεν υπήρχε έγκυρο πιστοποιητικό 1S0 9001 όπως οι όροι των προσφορών απαιτούσαν».  Δια των ευρημάτων της εκείνων , διατείνονται οι αιτητές, η ΑΑΠ , ουσιωδώς τροποποίησε την απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής και ουσιαστικά άσκησε την αρμοδιότητα που θα έπρεπε να είχε ασκήσει η Αναθέτουσα Αρχή. Η τελευταία εσφαλμένα θεώρησε ότι δεσμευόταν από το σκεπτικό και την αιτιολογία της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών στην Ιεραρχική Προσφυγή αρ. 45/2007.

 

Περαιτέρω, επισημαίνουν οι αιτητές, είναι λανθασμένη η αναφορά  στην προσβαλλόμενη απόφαση της ΑΑΠ ότι «η Αναθέτουσα Αρχή είχε δύο επιλογές, είτε να προσβάλει την απόφαση της ΑΑΠ στην Ιεραρχική Προσφυγή 45/2007 στο Ανώτατο Δικαστήριο, είτε να την υιοθετήσει» . Η  Αναθέτουσα Αρχή δεν νομιμοποιείτο να προσβάλει την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών και επομένως, σύμφωνα πάντοτε με τη θέση των αιτητών , δεν είχε υποχρέωση να την εφαρμόσει.  Η Αναθέτουσα Αρχή, κατά τους  αιτητές , μετά την ακύρωση της προηγούμενης απόφασης της ημερομηνίας 26.6.2007 από την ΑΑΠ, είχε και δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να επανεξετάσει και να μελετήσει εκ νέου το θέμα του Διαγωνισμού και να λάβει αιτιολογημένη απόφαση.

 

Τέλος, οι αιτητές ισχυρίζονται ότι στερήθηκαν του κατοχυρωμένου από το άρθρο 43 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου (Ν. 158(1)/99) δικαιώματος ακρόασης καθότι ουδέποτε τους δόθηκε η ευκαιρία να παραθέσουν τη θέση και τις απόψεις τους και να αντικρούσουν τη διαπίστωση ότι η προσφορά τους ήταν εκτός προδιαγραφών.

 

Από την άλλη πλευρά, είναι η θέση των ευπαιδεύτων συνηγόρων  των καθ΄ ων η αίτηση και της ενδιαφερόμενης εταιρείας ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε νόμιμα και ορθά, σύμφωνα με τις διατάξεις του κοινοτικού δικαίου, του συντάγματος, και των νόμων.

 

Η   καθ' ης η αίτηση Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών ενεργώντας εντός των παρεχόμενων από το άρθρο56(10) του Ν. 101(1)/2003 εξουσιών της , υποβάλλει η  ευπαίδευτη συνήγορος της, έκρινε, στο πλαίσιο της Ιεραρχι­κής Προσφυγής αρ. 45/2007, ότι η απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής για κατακύρωση της προσφοράς στην αιτήτρια εταιρεία παραβίαζε το ισχύον δίκαιο  και για αυτό το λόγο την ακύρωσε. Η  ΑΑΠ δεν υπερέβη τα όρια των εξουσιών που της παρέχει το νομοθετικό πλαίσιο καθότι ούτε τροποποίησε, ούτε αντικατέστησε την απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής, ούτε και προέβη σε κατακύρωση η ίδια.

 

Η Αναθέτουσα αρχή, υποδεικνύει η ευπαίδευτη  συνήγορος, δεν είχε κανένα δικαίωμα να αγνοήσει την απόφαση της ΑΑΠ επί της ιεραρχικής προσφυγής 45/2007 αλλά τουναντίον ήταν υπόχρεη να λάβει μέτρα προς συμμόρφωση. Αφ 'ης στιγμής η Αναθέτουσα Αρχή εφάρμοσε, ως όφειλε, την απόφαση της ΑΑΠ στην Ιεραρχική Προσφυγή 45/2007,αυτό είχε ως αποτέλεσμα, επισημαίνει και πάλι η ευπαίδευτη συνήγορος, να χάσει την εκτελεστότητά της, εφόσον  είχε πλέον ενσωματωθεί στην τελική απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής για αποκλεισμό της αιτήτριας από τον επίδικο διαγωνισμό.

 

Η  απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής που κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια στις 17.10.2007, επισημαίνει η κα Θεοκλήτου,  είχε δύο σκέλη: Από τη μια, να κηρυχθεί άκυρη η προσφορά της αιτήτριας επειδή (α) ήταν λανθασμένα συμπληρωμένη η Υπεύθυνη Δήλωση και (β) απουσίαζε έγκυρο πιστοποιητικό 1SO 9001 κατά τον κρίσιμο χρόνο της υποβολής της προσφοράς, και, από την άλλη, να κατακυρωθεί η προσφορά στο ενδιαφερόμενο μέρος Logicom Ltd. Ορθά επομένως η ΑΑΠ, προχώρησε στα πλαίσια της ιεραρχικής προσφυγής 82/2007 να εξετάσει αν η αιτήτρια είχε έννομο συμφέρον να προσβάλει την κατακύρωση της προσφοράς στην επιτυχούσα προσφοροδότρια εταιρεία.

 

Η  αιτήτρια εταιρεία , λέγει η καθ΄ ης η αίτηση , δεν παραθέτει ο,τιδήποτε που να αντικρούει την κατάληξη της ΑΑΠ ότι «κατά τον κρίσιμο χρόνο (22.9.2006) δεν υπήρχε έγκυρο πιστοποιητικό 1S0 9001 όπως οι όροι των προσφορών απαιτούσαν». Συνακόλουθα στη  βάση της πάγιας  νομολογιακής αρχής, ότι όταν προσφοροδότης υποβάλλει άκυρη προσφορά στερείται του αναγκαίου εννόμου συμφέρο­ντος να προσβάλει την κατακύρωση του διαγωνισμού σε άλλο προσφοροδότη,  τίθεται  και θέμα νομιμοποίησης της αιτήτριας εταιρείας για την άσκηση της εξεταζόμενης προσφυγής ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου εφόσον, σύμφωνα με την παρ. 2 του Άρθρου 146 του Συντάγματος, η νομιμοποίηση για την άσκηση προσφυγής προϋποθέτει τον επη­ρεασμό έννομου συμφέροντος.

 

Έχω εξετάσει με πολλή προσοχή την εκατέρωθεν επιχειρηματολογία και θεωρώ βάσιμες τις εισηγήσεις της ευπαίδευτης  συνηγόρου της αιτήτριας εταιρείας, για τους λόγους που θα αναφέρω στη συνέχεια.

 

Ως προς το ζήτημα της νομιμοποίησης των αιτητών, δηλαδή του  κατά πόσον οι αιτητές  έχουν έννομο συμφέρον  να προσφύγουν με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος, στο Ανώτατο Δικαστήριο, εφόσον η προσφορά τους θεωρήθηκε άκυρη, επισημαίνω τα εξής:

 

Το δικαίωμα καταχώρησης ιεραρχικής προσφυγής παρέχεται από τον περί της Σύναψης Συμβάσεων (Προμήθειες, Έργα και Υπηρεσίες)  Νόμο του 2003 όπως τροποποιήθηκε (Ν.101(Ι)/2003). 

 

Σύμφωνα με το άρθρο 55(1)  του  Νόμου καθιδρύεται Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών με αρμοδιότητα την εξέταση ιεραρχικών πρoσφυγών εναντίον πράξεων ή αποφάσεων  της αναθέτουσας  Αρχής Προσφορών που παραβιάζουν οποιαδήποτε διάταξη του ισχύοντος δικαίου και προηγούνται της σύναψης συμβάσεων δημόσιων προμηθειών και έργων και δημόσιων συμβάσεων υπηρεσιών.

     

Επίσης σύμφωνα με το άρθρο 56 (1) κάθε ενδιαφερόμενος,  ο οποίος έχει ή είχε συμφέρον να του ανατεθεί συγκεκριμένη σύμβαση και ο οποίος υπέστη ή ενδέχεται να υποστεί ζημία από πράξη ή απόφαση της αναθέτουσας  αρχής που παραβιάζει οποιαδήποτε διάταξη του ισχύοντος δικαίου και προηγείται της σύναψης της σύμβασης, έχει δικαίωμα να ασκήσει ιεραρχική προσφυγή  στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών.

 

Η  συμμετοχή επομένως της αιτήτριας εταιρείας  στη διαδικασία και η άσκηση στη συνέχεια ιεραρχικής προσφυγής, της παρέχουν  το έννομο συμφέρον να προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο και να αμφισβητήσει την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Η  απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής 82/2007 που ισοδυναμεί με βεβαίωση της ορθότητας της απόφασης της Αναθέτουσας Αρχής, για κατακύρωση της προσφοράς στην ενδιαφερόμενη εταιρεία  και με παράλληλη βεβαίωση ότι η προσφορά των αιτητών είναι άκυρη, αποτελεί την πράξη που δημιουργεί  έννομα αποτελέσματα τα οποία θίγουν το συμφέρον των αιτητών. Τα αποτελέσματα αυτά είναι ο τερματισμός της διαδικασίας εκδίκασης της ιεραρχικής προσφυγής  82/2007 που καταχώρησαν οι αιτητές εναντίον της απόφασης της ΑΑΠ και η στέρηση της δυνατότητας των αιτητών να ακουστούν, προς αμφισβήτηση της ορθότητας της απόφασης της Αναθέτουσας Αρχής.

 

Ο ισχυρισμός των αιτητών ότι δεν τους δόθηκε  το δικαίωμα ακρόασης κατά την εξέταση της ιεραρχικής προσφυγής αρ.82/ 2007 ευσταθεί  εφόσον, όπως εύστοχα αναφέρει στην απαντητική της αγόρευση η ευπαίδευτη συνήγορος για τους αιτητές, η όλη διαδικασία αναλώθηκε στο αν οι αιτητές στερούνταν εννόμου συμφέροντος δεδομένης της απόφασης στην ιεραρχική προσφυγή αρ 45/ 2007. Ουδέποτε η ΑΑΠ υπεισήλθε στην ουσία της απόφασης έτσι ώστε να δοθεί, στους αιτητές,  η ευκαιρία να εκφέρουν τις απόψεις τους για το αν η προσφορά τους ήταν ή όχι εντός προδιαγραφών.

 

Σημειώνω ότι κατά την εξέταση της ΑΑΠ στην Ιεραρχική Προσφυγή 45/2007 η οποία αφορούσε την προσφυγή του ενδιαφερομένου μέρους εναντίον της Αναθέτουσας Αρχής, οι αιτητές, επειδή ακριβώς τους είχε κατακυρωθεί η προσφορά, δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής και ακρόασης (Δέστε:  G.P. IRON & WOOD MAKERS LTD ν. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών (2008) 3 Α.Α.Δ. 155).

 

Σημειώνω ακόμα ότι  το σκεπτικό της ΑΑΠ  και η κρίση ότι οι αιτητές στερούνταν εννόμου συμφέροντος να προσβάλουν την κατακύρωση της προσφοράς στην ενδιαφερόμενη εταιρεία βασίστηκε στο γεγονός ότι η ΑΑΠ ,  στα πλαίσια της ιεραρχικής προσφυγής αρ.45/2007, είχε αποφασίσει ότι η προσφορά των αιτητών ήταν εκτός προδιαγραφών και κατά συνέπεια,  με βάση την απόφαση εκείνη η οποία δεν προσβλήθηκε από την Αναθέτουσα Αρχή, η ΑΑΠ είχε υποχρέωση να την εφαρμόσει.  Ως εκ τούτου, την εφάρμοσε  και ορθά έπραξε.

 

Το πιο πάνω σκεπτικό της ΑΑΠ πάσχει για τους ακόλουθους λόγους:

 

Έχει  υποδειχτεί στην  απόφαση της πλήρους ολομέλειας στην απόφαση Συμβούλιο Αποχετεύσεων Λευκωσίας v. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών (2007) 3ΑΑΔ 568 ότι το άρθρο 146 του Συντάγματος δεν παρέχει έννομο συμφέρον σε  αναθέτουσες αρχές να προσφεύγουν κατά της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών και ότι το άρθρο 60 του Νόμου 101(Ι) 2003 το οποίο αναγνωρίζει το δικαίωμα προσφυγής των αναθετουσών αρχών δεν τυγχάνει εφαρμογής.

 

Οι αποφάσεις  των  Αναθεωρητικών  Αρχών,  μετά την ολοκλήρωση και τη διαδικασία εξέτασης των ιεραρχικών προσφυγών, δεσμεύουν τις αναθέτουσες αρχές  ως προς το ακυρωτικό αποτέλεσμα.  Σύμφωνα με τις σχετικές νομοθετικές πρόνοιες, η εξουσία της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών περιορίζεται στον έλεγχο της νομιμότητας των πράξεων της Αναθέτουσας Αρχής[1]  και δεν επεμβαίνει στα ευρήματα των αναθετουσών αρχών επί των γεγονότων, ιδιαίτερα στην κρίση επί τεχνικών θεμάτων.

 

Στο άρθρο 56(10) του Περί της Σύναψης Συμβάσεων Νόμου του 2003 (Ν. 110(1)/2003) καθορίζονται  οι  εξουσίες της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών.

 

Σύμφωνα με το άρθρο 56(10):

 

«Μετά την εξέταση της ιεραρχικής προσφυγής, η Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών, με βάση τα υποβληθέντα σ' αυτή στοιχεία, δύναται να εκδώσει τις ακόλουθες αποφάσεις:

 

(α) Να επικυρώσει την πράξη ή απόφαση της αναθέτουσας αρχής

 

(β) να ακυρώσει την πράξη ή απόφαση της αναθέτουσας αρχής, αν αυτή παραβιάζει οποιαδήποτε διάταξη του ισχύοντος δικαίου και προηγείται της σύναψης της σύμβασης

 

(γ) να ακυρώσει ή τροποποιήσει, λόγω παραβιάσεως οποιασδήποτε διάταξης του ισχύοντος δικαίου, οποιοδήποτε όρο, που περιέχεται στην προκήρυξη ή τα έγγραφα του διαγωνισμού ή σε οποιοδήποτε άλλο έγγραφο σχετικό με τη διαδικασία του διαγωνισμού και αναφέρεται σε τεχνικές, οικονομικές και χρηματοοικονομικές προδιαγραφές.»

 

 

Προκύπτει επομένως, από το πιο πάνω νομοθετικό πλαίσιο, ότι η ΑΑΠ μπορεί να επικυρώσει ή να ακυρώσει την πράξη της Αναθέτουσας Αρχής ή ακόμα και να την τροποποιήσει ή και να τροποποιήσει ή ακυρώσει οποιοδήποτε όρο των προσφορών αν είναι αντίθετος με το νόμο.  Δεν παρέχεται εξουσία όμως στην ΑΑΠ για πρωτογενή αξιολόγηση των προσφορών.

 

Στην προκείμενη περίπτωση δεν έχει τεθεί ζήτημα που αφορά στη νομιμότητα όρου του διαγωνισμού , ούτε η ΑΑΠ στην απόφαση της στης Ιεραρχική Προσφυγή 45/07 ανέφερε κατά πόσο τα λάθη ή/και αποκλίσεις της αιτήτριας εταιρείας συνιστούσαν παραλείψεις ουσιωδών όρων του διαγωνισμού.  Συνακόλουθα συμφωνώ με τη θέση ότι η Αναθέτουσα Αρχή, (εκτός ως προς την ακυρότητα της απόφασης της 26.6.2007), πεπλανημένα θεώρησε τον εαυτόν της δέσμιον των ευρημάτων της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών στην ιεραρχική προσφυγή στα πλαίσια της Προσφυγής 45/2007. Συνακόλουθα η νομική βάση στην οποία η ΑΑΠ στήριξε την απόφασή της για απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής των αιτητών είναι νομικά εσφαλμένη και πεπλανημένη.

 

Συμφωνώ επίσης με τα όσα λέχθηκαν από την ευπαίδευτη συνήγορο των αιτητών σχετικά με το ζήτημα  και την κατάληξη  ότι η πράξη που κατακύρωσε την προσφορά στους αιτητές και η οποία απετέλεσε το αντικείμενο της διαδικασίας ενώπιον της ΑΑΠ με την Ιεραρχική Προσφυγή στην 45/2007 είναι πράξη ανεξάρτητη και αυτοτελής και διακριτή από την πράξη της Αναθέτουσας Αρχής  που κατακύρωσε την προσφορά στην ενδιαφερόμενη εταιρεία και που οδήγησε στην Ιεραρχική Προσφυγή 82/2007 και ως εκ τούτου δεν μπορεί να υπάρξει αποκλεισμός εννόμου συμφέροντος επί τη βάσει ξεχωριστής διοικητικής πράξης και διαδικασίας στην οποία δεν ήταν παρόντες και δεν ακούστηκαν οι αιτητές[2].

 

Με δεδομένο ότι η νομολογία μας δεν παρέχει έννομο συμφέρον στις αναθέτουσες αρχές να προσφύγουν κατά των αποφάσεων της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών και  στη βάση της πεπλανημένης θεώρησης ότι η Αναθέτουσα Αρχή ήταν δέσμια των ευρημάτων της ΑΑΠ, στα πλαίσια εξέτασης της Ιεραρχικής Προσφυγής 45/07, κρίνω ότι το ενδεχόμενο εμφιλοχώρησης πλάνης στο υπόβαθρο της προσβαλλόμενης πράξης δεν μπορεί να αποκλειστεί, με αποτέλεσμα η προσβαλλόμενη πράξη να καθίσταται τρωτή  και να οδηγείται σε  ακύρωση.

 

Κατά συνέπεια η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.   Έξοδα €1.200.-, πλέον Φ.Π.Α., αν υπάρχει, υπέρ των αιτητών και εις βάρος των καθ΄ ων η αίτηση.  Καμιά διαταγή για έξοδα για το ενδιαφερόμενο μέρος.

 

 

 

                                                               Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,

                                                                               Δ.

 

 

/ΕΑΠ.