ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 905/2011
21 Δεκεμβρίου, 2011
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 30 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. GARGIK AREVSHATYAN
2. MRS. AASMIK AREVSHATYAN
Aιτητές
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Καθ’ ων η αίτηση
....................................
Λ. Ν. Κληριδης με Ελ.Μηλιδώνη (κα) για τους αιτητές
Ι. Δημητρίου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση
.................................
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή ζητούν από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία, την οποία παραθέτω αυτούσια:
«Δήλωση του Σεβ. Δικαστηρίου δια της οποίας το διάταγμα σύλληψης και κράτησης του αιτητή στον Αστυνομικό Σταθμό Λακατάμειας για διάταγμα απέλασης, το οποίο εξεδόθη υπό του Υπουργείου Εσωτερικών χωρίς να του επιδοθεί, κηρυχθεί άκυρο και εστερημένο οιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.»
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Ο αιτητής Garik Arevshatyan είναι Αρμένιος υπήκοος και γεννήθηκε στις 23/5/1956. Αφίχθηκε στη Δημοκρατία στις 17/1/2001 από το αεροδρόμιο Λάρνακας και στις 26/11/2001 εξασφάλισε άδεια παραμονής και εργασίας για να εργαστεί στην εταιρεία Σ. Καρυδάς Enterprises Ltd στους Αγ. Τριμιθιάς. Η εν λόγω άδεια είχε ισχύ μέχρι και τις 17/10/2002, η οποία και ανανεώθηκε για ακόμα ένα χρόνο (5/12/2003). Στις 15/5/2002 ήλθε στην Κύπρο και η σύζυγος του αιτητή (αιτήτρια 2) για να εργαστεί ως οικιακή βοηθός στην κα Α. Περικλέους από το Στρόβολο. Μαζί της έφτασαν και τα τρία από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας. Το τέταρτο παιδί είχε έλθει στην Κύπρο μετά στις 4/3/2003. Τα παιδιά των αιτητών δεν είχαν εγγραφεί ως αλλοδαποί και παρέμεναν παράνομα στη Δημοκρατία.
Στις 3/12/2004 η οικογένεια είχε υποβάλει αίτηση για πολιτικό άσυλο και η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε την αίτηση στις 19/10/2005. Τους παραχώρησε ωστόσο καθεστώς διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους, ούτως ώστε τα παιδιά της οικογένεια να ολοκλήρωναν τη φοίτηση τους για το σχολικό έτος 2005-2006.
Την 1/12/2005 οι αιτητές υπέβαλαν ιεραρχική προσφυγή κατά της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου η οποία απορρίφθηκε στις 6/9/2007 και παράλληλα τους παραχωρήθηκε καθεστώς διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους μέχρι και την 1/7/2008 με σκοπό να ολοκλήρωναν τα παιδιά τη φοίτηση τους για το σχολικό έτος 2007-2008.
Όμως οι αιτητές στις 15/11/2007 καταχώρησαν την προσφυγή αρ. 1614/2007 κατά της απορριπτικής απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, η οποία προσφυγή απορρίφθηκε στις 7/9/2009.
Αποστάληκε επιστολή από το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης στις 10/2/2011 που καλούσε τον αιτητή και την οικογένεια του να αναχωρήσουν από την Κύπρο καθ ότι δεν δικαιολογείτο για κανένα λόγο και δεν έχει κανένα νομικό έρεισμα η περαιτέρω παραμονή τους. Ωστόσο οι αιτητές και τα παιδιά τους δεν αναχώρησαν από την Κύπρο. Αργότερα στις 14/2/2011, μέσω του δικηγόρου τους, ζητούσαν όπως μην απελαθούν και όπως αφεθούν να παραμείνουν στην Κύπρο επικαλούμενοι το γεγονός ότι τα παιδιά τους δεν γνωρίζουν την αρμένικη γλώσσα και ότι δεν θα ήταν δυνατόν να ενταχθούν σε αρμένικα σχολεία στη χώρα τους στην οποία δεν υπάρχουν και ελληνόφωνα σχολεία. Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών σε απάντηση της πιο πάνω επιστολής πληροφόρησε το δικηγόρο των αιτητών ότι οι αιτητές έπρεπε να είχαν αναχωρήσει από την 1/7/2008 και τους κάλεσε εκ νέου να αναχωρήσουν από την Κύπρο.
Ωστόσο οι αιτητές δεν αναχώρησαν από την Κύπρο και παρέμειναν παράνομα. Στις 10/7/2011 ο αιτητής 1 εντοπίστηκε στην οικία του από την Αστυνομία και συνελήφθη. Τα υπόλοιπα μέλη δεν συνελήφθηκαν. Στις 11/7/2011 εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης εναντίον των αιτητών και των μελών της οικογένειας τους ως απαγορευμένοι μετανάστες. Η έκδοση των διαταγμάτων γνωστοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερ. 11/7/2011. Η εκτέλεση του διατάγματος απέλασης των αιτητών αναστάληκε μέχρι την εκδίκαση της παρούσας προσφυγής, η οποία καταχωρήθηκε στις 13/7/2011.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών στην γραπτή του αγόρευση (αρχική και απαντητική) επικαλείται ουσιαστικά ένα λόγο ακύρωσης τον εξης: Ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη κατά παράβαση του Άρθρου 15 του Συντάγματος το οποίο αντιστοιχεί με το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που διασφαλίζει το δικαίωμα της ιδιωτικής ζωής και το δικαίωμα σεβασμού της οικογενειακής ζωής. Επικαλείται προς τούτο και προσφυγή που είχε καταχωρήσει ο ίδιος αιτητής, στην οποία παρόλο που η απόφαση ήταν απορριπτική, εντούτοις τα όσα εκεί λέχθηκαν θεωρεί ότι βοηθούν την παρούσα υπόθεση. (Βλ. Gargik Arevshatyanκ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθεση αρ. 1617/2007 ημερ. 7/9/2009).
Η δικηγόρος των καθ’ ων η αίτηση ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ’ όλα νόμιμη και ορθή.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Εξέτασα τους αντίστοιχους ισχυρισμούς. Έχω προσέξει ότι ο ίδιος ακριβώς λόγος ακύρωσης εξετάστηκε και στην υπόθεση Mehmet Emin Sahin and Katrine Sahin ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 1134/2010 ημερ. 16/11/2011 και το Δικαστήριο (Παπαδοπούλου, Δ.) απέρριψε την προσφυγή. Στην εν λόγω υπόθεση είχε γίνει επίσης επίκληση από τους αιτητές της προαναφερθείσας υπόθεσης αρ. 1614/2007 και το Δικαστήριο έκρινε ότι όχι μόνο δεν βοηθούσε τους αιτητές, αλλά αντίθετα τα όσα εκεί αποφασίστηκαν καθιστούσαν την απόφαση των καθ’ ων η αίτηση εύλογα επιτρεπτή, αφού το άρθρο 19Α του Νόμου που αφορά τη χορήγηση άδειας για ανθρωπιστικούς λόγους τυγχάνει εφαρμογής για συμπλήρωση συγκεκριμένης σχολικής χρονιάς και όχι υποχρέωσης συμπλήρωσης της φοίτησης και για επόμενες σχολικές χρονιές. Τα όσα εκεί αποφασίστηκαν τυγχάνουν ανάλογης εφαρμογής και στην παρούσα. Εν πάση περιπτώσει προχωρώ να αιτιολογήσω περαιτέρω τη δική μου κατάληξη.
Από τα γεγονότα που αποτελούν κοινό έδαφος προκύπτει ότι οι αιτητές απώλεσαν το δικαίωμα παραμονής τους στη Δημοκρατία από τις 1/7/2008, που έληξε η ισχύς της τελευταίας άδειας παραμονής που τους είχε παραχωρηθεί για ανθρωπιστικούς λόγους (Παράρτημα 6 στην Ένσταση). Ενόψει του ότι δεν αναχώρησαν από την Κύπρο και συνέχισαν να διαμένουν εδώ παράνομα, κηρύχθηκαν απαγορευμένοι μετανάστες με βάση το άρθρο 6(1)(κ) του Κεφ. 105. Επομένως τα προσβαλλόμενα διατάγματα απέλασης και κράτησης ημερ. 11/7/2011 εκδόθηκαν νόμιμα. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος ισχυρισμός ότι το εν λόγω άρθρο είναι καθ’ οιονδήποτε τρόπο αντισυνταγματικό.
Επίσης σε αντίθεση με τον ισχυρισμό των αιτητών, προκύπτει ότι τα διατάγματα κράτησης και απέλασης γνωστοποιήθηκαν στους αιτητές με επιστολή ημερ. 11/7/2011 (Παράρτημα12 στην Ένσταση).
Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τη νομολογία (βλ. μεταξύ άλλων Moyo and Another v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1203) το δικαίωμα εισόδου και παραμονής στη Δημοκρατία από αλλοδαπούς, εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια της διοίκησης και επομένως εφόσον η εξουσία αυτή ασκείται καλόπιστα και σύμφωνα με τις αρχές του διοικητικού δικαίου, το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει. Εδώ δεν έχει τεθεί οτιδήποτε ενώπιον μου που να δείχνει ότι η εν λόγω διακριτική ευχέρεια ασκήθηκε κακόπιστα. Εν πάση περιπτώσει εδώ η προσφυγή περιορίζεται στην αμφισβήτηση της νομιμότητας των ενταλμάτων σύλληψης και απέλασης του αιτητή για τα οποία ήδη αποφάσισα ότι εκδόθηκαν νόμιμα, και όχι για άρνηση παραχώρησης άδειας παραμονής.
Αναφορικά με την αιτήτρια αρ. 2 εφόσον δεν έχει εγερθεί οποιοσδήποτε περί του αντιθέτου ισχυρισμός, θεώρησα ότι είχε και αυτή έννομο συμφέρον για καταχώρηση της προσφυγής, η οποία όμως, με όσα ανέφερα πιο πάνω, θα πρέπει να απορριφθεί.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με €700 έξοδα, (πλέον ΦΠΑ αν υπάρχει) εναντίον των αιτητών και υπέρ των καθ’ ων η αίτηση.
Μ. Φωτίου, Δ.
/Κας
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο