ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1523/2012)
11 Ιανουαρίου 2013
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
Αναφορικά με το αρθρο 146 του Συντάγματος
FALAK ISLAM
Αιτητή
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΚΑΙ/Ή ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ΄Ων η Αίτηση.
_________
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 11.10.2012
_________
Χρ. Χριστοδουλίδης, για τον Αιτητή.
Λ. Ζανέττου-Χριστοδουλίδου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
_________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Τα αφορώντα την παρούσα προσφυγή ανάγονται πίσω στο 2004 όταν ο Αιτητής εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία. Στη συνέχεια, και αφού υπέβαλε αίτημα για παραχώρηση ασύλου, υπήρξε καταληκτική απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων η οποία επικύρωσε την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου που απέρριψε το αίτημά του. Ακολούθως, όμως, ο Αιτητής τέλεσε γάμο με γυναίκα από τη Ρουμανία, ο οποίος τελικά εκρίθη ως εικονικός. Απεφασίσθη τότε ότι ο Αιτητής ήταν απαγορευμένος μετανάστης και ακολούθως εκδόθησαν εντάλματα απέλασης του και σύλληψής του με σκοπό την απέλαση.
Φαίνεται ότι με άλλη προσφυγή ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση περί εικονικότητας του γάμου του ενώ με την προσφυγή αυτή προσβάλλει τη νομιμότητα των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης. Συγχρόνως καταχώρησε αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος αναστολής της ισχύος των εν λόγω διαταγμάτων, την οποία στήριξε στην έκδηλη παρανομία τους. Η παρανομία αυτή, κατά την εισήγηση του, προκύπτει από το γεγονός ότι, ενώ η απόφαση με την οποία εκηρύχθη απαγορευμένος μετανάστης ελήφθη στις 5.10.2012, οπότε ελήφθη, όπως αναφέρεται στη σχετική επιστολή, και η απόφαση για έκδοση διαταγμάτων απέλασης και κράτησης με σκοπό την απέλαση, εντούτοις δεν ειδοποιήθηκε για την κήρυξη του ως απαγορευμένος μετανάστης πριν από την έκδοση των διαταγμάτων απέλασης και κράτησης. Η ειδοποίηση αυτή, λέγει, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη νομιμότητα του διατάγματος απέλασης σύμφωνα με τον Καν. 19 της ΚΔΠ 247/1972, που προνοεί ότι:
«λειτουργός μετανάστευσης όστις αποφασίζει ότι πρόσωπον τι είναι απηγορευμένος μετανάστης δέον όπως επιδώση εις αυτό ειδοποίησιν συμφώνως προς τον Δεύτερον Πίνακα των παρόντων Κανονισμών.»
Ο Αιτητής παραπέμπει και σε δύο αποφάσεις αδελφού μου Δικαστή οι οποίες, κατά την εισήγησή του, στηρίζουν τη θέση του, και αυτές είναι οι αποφάσεις στις προσφυγές 1072/2011, Nandanie Laudeni Pathirrannehelage ν. Δημοκρατίας, 2.12.2011 και 1108/2011, Yuxian Wang ν. Δημοκρατίας, 9.2.2012. Όντως οι αποφάσεις αυτές εστηρίχθησαν στο ότι δεν είχε αποδειχθεί ότι στην Αιτήτρια σε κάθε υπόθεση είχε επιδοθεί ειδοποίηση ότι είχε κηρυχθεί ως απαγορευμένος μετανάστης πριν εκδοθούν τα διατάγματα απέλασης και κράτησης με σκοπό την απέλαση. Να παρατηρήσω βεβαίως ότι οι δύο αυτές αποφάσεις αφορούσαν προσφυγές στο τελικό τους στάδιο και όχι στο στάδιο της ενδιάμεσης αίτησης, αν και βεβαίως φαίνεται να αποφασίζουν το νομικό θέμα το οποίο εγείρεται. Η νομολογία αναφορικά με το θέμα της έκδηλης παρανομίας για σκοπούς έκδοσης προσωρινού διατάγματος δείχνει ότι το Δικαστήριο στο στάδιο αυτό δεν εμπλέκεται στην εξέταση νομικών θεμάτων τα οποία εξυπακούουν κάποια περαιτέρω κρίση υπό τη μορφή ερμηνείας νόμου ή κανονισμών και ότι θα πρέπει να περιοριστεί σε εκείνα τα στοιχεία τα οποία εκδήλως στην όψη του πράγματος, και με βάση το νόμο όπως φαίνεται και τα γεγονότα, να μπορεί να διαπιστωθεί ότι υπάρχει έκδηλη παρανομία με αδιαμφισβήτητο τρόπο.
Την κατάληξη αυτή δεν είμαι σε θέση να κάμω στην προκειμένη περίπτωση. Πέραν του ότι ενδεχομένως να μην ήμουν διατεθειμένος να ακολουθήσω τις αποφάσεις οι οποίες έχουν παρουσιασθεί επί της ουσίας της κρίσης, θέλω να παρατηρήσω ότι οι αποφάσεις αυτές συνιστούν ερμηνεία του κανονισμού και δεν διαπιστώνω οιαδήποτε πρόνοια στο νόμο ο οποίος στην όψη του πράγματος να θέτει ως απαραίτητη προϋπόθεση, για την έκδοση διατάγματος απέλασης και κράτησης με σκοπό την απέλαση, την κοινοποίηση της κήρυξης του αιτητή ως απαγορευμένου μετανάστη. Ενδεχομένως η επίδοση εκείνη να είναι σχετική για διάφορους σκοπούς, όμως, όπως είναι ο Καν. 19, και δεν παραλείπω να τονίσω ότι πρόκειται για κανονισμό και όχι για το νόμο, η πρόνοια του περιορίζεται στην ανάγκη επίδοσης και όχι στη θέση οποιασδήποτε τέτοιας προϋπόθεσης όπως ο Αιτητής εισηγείται. Το θέμα δεν είναι λοιπόν της απλότητας και της σαφήνειας που προσφέρεται σε περιπτώσεις έκδοσης προσωρινού διατάγματος σε προσφυγή, που σπανιότατα πρέπει να γίνεται στα πλαίσια της έκδηλης παρανομίας, και επομένως το θέμα θα πρέπει τουλάχιστον να αφεθεί για κρίση στο τέλος της ημέρας, όπως φαίνεται να είχε αφεθεί και στις αποφάσεις στις οποίες έχω παραπεμφθεί.
Η αίτηση λοιπόν για ενδιάμεσο διάταγμα απορρίπτεται και θα προχωρήσουμε με οδηγίες για την προσφυγή.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ"Π
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο