ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 84/2011)
8 Οκτωβρίου, 2013
[ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
GRAICIAS HOLDINGS LTD,
Αιτητές,
ν.
1. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ
ΟΙΚΗΣΕΩΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
2. ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ,
ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Γ. Φ. Πιττάτζης, για τους Αιτητές.
Δ. Εργατούδη, (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Οι αιτητές με την υπό κρίση αίτηση τους επιζητούν την ακύρωση της απόφασης των καθ΄ων η αίτηση ημερ. 21.9.2002 με την οποία απέρριψαν την αίτησή τους για αλλαγές και/ή προσθήκες στο ξενοδοχείο των αιτητών η οποία υποβλήθηκε στις 15.2.2007, καθώς και για λόγους παράλειψης των καθ΄ ων η αίτηση να αποφασίσουν εντός τριών μηνών από την υποβολή της σχετικής αίτησης για πολεοδομική άδεια.
Τα γεγονότα φαίνονται με λεπτομέρεια στην αίτηση και επειδή το ζήτημα θα κριθεί ουσιαστικά σε άλλους λόγους από αυτούς που προωθήθηκαν κρίνω αντιπαραγωγική τη παράθεση τους.
Η απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση βασίστηκε πάνω στο Τοπικό Σχέδιο Παραλιμνίου.
Αποτελεί κοινό έδαφος ότι μετά την καταχώριση της προσφυγής, το Τοπικό Σχέδιο Παραλιμνίου ακυρώθηκε και μάλιστα εκ συμφώνου σε σειρά άλλων προσφυγών οι οποίες προηγήθηκαν (Συνεκδικαζόμενες υποθέσεις 708/09 κ.α., πρακτικό του Δικαστηρίου ημερ. 30.6.2011). Ο δικηγόρος που εμφανιζόταν για τη Δημοκρατία-καθ΄ ων η αίτηση, με δήλωσή του αναγνώρισε ότι κατά τη λειτουργία και τις συνεδρίες του Κοινοτικού Συμβουλίου και του Πολεοδομικού Συμβουλίου του Δήμου Παραλιμνίου, δεν τηρήθηκαν οι πρόνοιες του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν.158(Ι)/99), αναφορικά με τη σύνθεση και λειτουργία των συλλογικών διοικητικών οργάνων.
Είναι η εισήγηση των Αιτητών ότι η απορριπτική απάντηση, αντικείμενο της προσφυγής που στηρίχθηκε σε νομικό καθεστώς του Τοπικού Σχεδίου Παραλιμνίου το οποίο με τη συγκατάθεση των καθ΄ ων η αίτηση και απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 30.6.2011 ακυρώθηκε οδηγεί αναπόφευκτα σε ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης. Το υπόβαθρο στο οποίο στηρίχθηκε η απόφασή του, ήταν επισφαλές και οριστικά άκυρο και ανύπαρκτο, θέση που εισάγεται για πρώτη φορά με την αγόρευση των αιτητών, η οποία προχωρεί ένα βήμα πιο κάτω για να υποστηρίξει ότι η προσβαλλόμενη πράξη πρέπει να ακυρωθεί και η αίτηση των αιτητών να επανεξεταστεί με βάσει το «νόμιμο» καθεστώς που ίσχυε προ της «παράνομης» μεταβολής του.
Οι καθ΄ων η αίτηση προβάλλουν με τη γραπτή τους αγόρευση, ότι τα πιο πάνω δεν μπορούν να εξεταστούν από το Δικαστήριο εφ΄ όσον δεν συμπεριλαμβάνονται στους λόγους ακυρώσεως, παραπέμποντας στην Moda Encando Ltd ν. Διευθυντή Τελωνείων μέσω Γενικού Εισαγγελέα (2009) 3 Α.Α.Δ. 384 και επιδιώκουν την επικύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης.
Η ακύρωση του Τοπικού Σχεδίου Παραλιμνίου, είναι είσηγηση της δικηγόρου της Δημοκρατίας, δεν επηρεάζει το κύρος της επίδικης πράξης η οποία λήφθηκε πριν την ακύρωσή του, αφού η νομιμότητά του κρίνεται με βάση το νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο της έκδοσης. Παρέπεμψε δε στην Σκυλλουριώτης ν. Δήμου Λευκωσίας, Αρ. Προσφυγής 1909/2008, ημερ. 6.9.2011, Παμπαλλής, Δ.
Έχω μελετήσει την απόφαση Σκυλλουριώτη, ανωτέρω, καθώς και την απόφαση του Χατζηχαμπή, Δ. ως υπό την τότε ιδιότητά του, στην Ζαχαρίας Κεφάλα ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, διά του Γενικού Εισαγγελέα κ.α., Αρ. Προσφυγής 1549/10, ημερ. 10.4.2012, όπου εξεφράστηκε διαφορετική από τη Σκυλλουριώτη, κατάληξη. Οι θέσεις που εκφράζονται στην απόφαση του Χατζηχαμπή, Δ. με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη.
Μετά την καταχώριση της προσφυγής, όπως είναι κοινό έδαφος, το Τοπικό Σχέδιο ακυρώθηκε και μάλιστα εκ συμφώνου σε άλλες προσφυγές. Συνεχίζει να είναι κρινόμενο στην προσφυγή το νόμιμο ή παράνομο της προσβαλλόμενης απόφασης. Φρονώ ότι με την εξαφάνιση του νομικού υποβάθρου της προσβαλλόμενης απόφασης, δεν είναι δυνατό να γίνεται συζήτηση για ενδεχόμενη νομιμότητά της, εφ΄ όσον η πράξη σαφώς δεν μπορεί να βασίζεται πάνω σε ακυρωθέν Τοπικό Σχέδιο. Στην παρούσα περίπτωση η πράξη της διοίκησης έχει προσβληθεί και συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο της κρίσης του Δικαστηρίου. Η εξαφάνιση της ύπαρξης της νομικής βάσης πάνω στην οποία στηρίχθηκε η απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση, δεν μπορεί να οδηγήσει σε άλλη κατάληξη παρά μόνο ότι η πράξη πρέπει να κηρυχθεί άκυρη, χωρίς να υπάρχει ανάγκη να εξεταστούν οι άλλοι λόγοι όπως εκτίθενται στην αίτηση ή η ουσία των λόγων της προσφυγής.
Δεν διαφωνώ με τη θέση της δικηγόρου των καθ΄ ων η αίτηση, ότι η ακυρότητα του Τοπικού Σχεδίου Παραλιμνίου, λόγω κακής σύνθεσης, δεν προβάλλεται ως λόγος ακυρώσεως. Όμως από τη στιγμή που το Τοπικό Σχέδιο Παραλιμνίου πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η προσβαλλόμενη πράξη έχει ακυρωθεί, αναπόφευκτα πρέπει να ακυρωθεί και η προσβαλλόμενη απόφαση. Το υπόβαθρο δηλαδή πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η διοικητική πράξη έχει εξαφανιστεί, με αποτέλεσμα να μην είναι νοητό να εξετάσει το Δικαστήριο λόγους που προβάλλονται με την αίτηση επί ακυρωθέντος Τοπικού Σχεδίου.
Η παραπομπή στο σύγγραμμα «Αι Συνέπειαι της Ακυρώσεως Διοικητικής Πράξεως ΄Εναντι της Διοικήσεως Κατόπιν Αιτήσεως Ακυρώσεως», 1988, σελ. 215-216, στο οποίο κάνει αναφορά ο Παμπαλλής, Δ. στη Σκυλλουριώτη, υποστηρίζει την κατάληξη του παρόντος Δικαστηρίου. Από τη στιγμή που η απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση έχει προσβληθεί δεν μπορεί παρά να εξεταστεί η νομιμότητά της, η οποία στην περίπτωση αυτή πάσχει λόγω κακής σύνθεσης όπως ανέφερα πιο πάνω, που είχε ως συνέπεια την ακύρωση του Τοπικού Σχεδίου.
Συμφωνώ με όσα παρατηρεί ο Χατζηχαμπής, Δ., και υιοθετώ τη θέση ότι:
«Ασφαλώς πράξεις οι οποίες δεν έχουν προσβληθεί παραμένουν νόμιμες έστω και αν η νομική βάση πάνω στην οποία είχαν στηριχθεί προκύπτει στη συνέχεια να ήταν παράνομη. Στην περίπτωση όμως, όπως η προκειμένη, όπου η πράξη της διοίκησης έχει προσβληθεί και συνεχίζει να είναι το αντικείμενο της προσφυγής, θεωρώ ότι η εξαφάνιση της υπάρξεως της νομικής βάσης πάνω στην οποία στηρίχθηκε η πράξη μέσω της ακύρωσης της δεν μπορεί να οδηγήσει σε άλλη κατάληξη παρά μόνο ότι η πράξη πρέπει να κηρυχθεί άκυρη.».
Εν όψει των πιο πάνω παρέλκει εξέταση του δεύτερου λόγου ακυρώσεως.
Για τους λόγους που έχω εξηγήσει, η προσφυγή επιτυγχάνει. Η απόφαση ακυρώνεται. Επιδικάζονται εν όψει της ιδιαιτερότητος του ζητήματος και του τρόπου προώθησής του, €1000 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ των αιτητών και σε βάρος των καθ΄ ων η αίτηση.
Δ. Μιχαηλίδου, Δ.
/ΜΔ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο