ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 6245/2013
18 Nοεμβρίου, 2013
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. DOINA ANTON
2. MUHAMMAD ASHFAQ
Αιτητές
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
3. ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Καθ’ ων η αίτηση
…………………..
Αίτηση ημερ. 16/10/13
Χρ. Χριστούδιας, για τους αιτητές
Μ. Λοϊζου, (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση
……………………
ΑΠΟΦΑΣΗ
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ: Οι αιτητές καταχώρησαν την υπό τον άνω αριθμό και τίτλο προσφυγή με την οποία για διάφορους λόγους επιδιώκουν την ανατροπή και ακύρωση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης τους ημερ. 13/6/13.
Παράλληλα την 16/10/13 καταχώρησαν την υπό εξέταση μονομερή αίτηση με την οποία αιτούνται τ’ ακόλουθα τρία προσωρινά διατάγματα:
(Α) Προσωρινό διάταγμα με το οποίο να αναστέλλεται η σύλληψη του Αιτητή αριθμός 2, από Αστυνομικούς και/ή Λειτουργούς της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης της Αστυνομίας Λευκωσίας και κράτηση του Αιτητή αρ. 2, αρχικά στα Αστυνομικά Κρατητήρια του Αστυνομικού Σταθμού Λακατάμιας και μετά στα Αστυνομικά Κρατητήρια στη Μεννόγεια.
(Β) Προσωρινό Διάταγμα με το οποίο να αναστέλλεται η απέλαση του Αιτητή αριθμός 2 μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου.
(Γ) Προσωρινό Διάταγμα με το οποίο να αναστέλλεται η εκτέλεση των Διαταγμάτων Κράτησης και Απέλασης που εκδόθηκαν από τον Υπουργό Εσωτερικών και ή τη Διευθύντρια Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης και ή άλλου εντεταλμένου από αυτούς οργάνου, εναντίον του Αιτητή αρ. 2.
Το Δικαστήριο διέταξε την επίδοση της μονομερούς αίτησης των καθ’ ων η αίτηση καθ’ ότι έκρινε ότι δεν ήταν επείγουσα.
Η αίτηση στηρίζεται σε δυο ένορκες δηλώσεις που έγιναν από τους αιτητές.
Για τους σκοπούς της παρούσας αίτησης είναι αρκετό να λεχθεί ότι ο γάμος των αιτητών που έγινε την 16/10/09 στο Δήμο Λύσης κρίθηκε από τη Συμβουλευτική Επιτροπή για εικονικούς γάμους στη συνεδρία της ημερ. 27/1712 ως εικονικός. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η Διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μεταναστευσης (στο εξής ΤΑΠΜ) στις 8/12/12 ν’ απορρίψει αίτηση του αιτητή 2 για άδεια παραμονής ως «σύζυγος» Ευρωπαίας και παράλληλα ν’ ακυρώσει την Βεβαίωση Εγγραφής της αιτήτριας αρ. 1. Να σημειωθεί για χάρη πληρότητας ότι η αιτήτρια αρ. 1 κατάγεται από τη Ρουμανία ενώ ο αιτητής αρ. 2 από το Πακιστάν.
Ιεραρχική προσφυγή που καταχώρησαν οι αιτητές εναντίον της απόφασης για εικονικότητα του γάμου τους απορρίφθηκε την 7/5/12. Προσφυγή των αιτητών εναντίον της απόφασης να κρίνει το γάμο τους ως εικονικό (αρ. 1047/12) εκκρεμεί ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Την 14/6/13 η Διευθύντρια του ΤΑΠΜ εξέδωσε εναντίον των αιτητών 1 και 2 διατάγματα κράτησης και απέλασης τους.
Τα διατάγματα εξεδόθησαν βάσει των άρθρων 6(1)(2) (κ) και 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, Κεφ. 105, και άρθρο 20 του περί του Δικαιώματος των Πολιτών της Ένωσης και των Μελών των Οικογενειών τους να Κυκλοφορούν και να Διαμένουν Ελεύθερα στη Δημοκρατία Νόμου του 2007 έως 2009.
Αμφότεροι οι αιτητές προβάλλουν στις παραγρ. 19 και 20 των ενόρκων δηλώσεων τους αντίστοιχα, τους ακολούθους λόγους προκειμένου να καταδείξουν στις προσβαλλόμενες πράξεις έκδηλη παρανομία και/ή ανεπανόρθωτη ζημιά.
«(α) Κρατείται στα Αστυνομικά Κρατητήρια και είναι επείγον να εξεταστεί η αίτηση του και να έχουμε απόφαση στο αίτημα μας για αναστολή των διαταγμάτων Κράτησης και Απέλασης του, ενόσω εκκρεμεί η εκδίκαση της προσφυγής μας για ακύρωση των διαταγμάτων Κράτησης και Απέλασης, αλλά και η προσφυγή με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση μας για εγγραφή του γάμου μας,
(β) έχουμε καλή υπόθεση να ακυρώσουμε την απόφαση των καθών η αίτηση για απόρριψη της αίτησης για εγγραφή του γάμου μας,
(γ) υπάρχει έκδηλη παρανομία διότι, προτού συλληφθώ και κρατηθώ έπρεπε υπό τις περιστάσεις παραμονής μου στην Κύπρο, σαν έγγαμου με Ευρωπαία πολίτιδα, να μου δώσουν την ευκαιρία να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και αυτό είναι αντίθετο με τον περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμο Κεφ. 105 και τους περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Κανονισμούς (ΚΔΠ 242/72),
(δ) υφίσταμαι και θα υποστώ ανεπανόρθωτη ζημιά διότι με τη σύλληψη, κράτηση και σκοπούμενη απέλαση μου (θα απελαθώ στο Πακιστάν), επιχειρείται ο βίαιος χωρίσμός μας και η διάλυση του γάμου μας,
(ε) υφίσταμαι και θα υποστώ ανεπανόρθωτη ζημιά από την κράτηση και σκοπούμενη απέλαση μου και σαν οικογένεια, καθόσο η σύζυγος μου περιήλθε σε κατάθλιψη, δεν μπορεί να εργαστεί και η υγεία της ήρχισε να κλονίζεται.
(στ) θα υποστούμε ανεπανόρθωτη ζημιά σαν αποτέλεσμα της Κράτησης και Απέλασής μου και υπάρχει ισχυρός λόγος να πιστεύω ότι, αν απελαθώ στη χώρα μου θα καταστραφεί η κατάλληλη υπεράσπιση των δύο Προσφυγών μας που εκκρεμούν ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Περιπλέον, η ζημιά από την απώλεια της ελευθερίας μου είναι ανεκτίμητη και ανεπανόρθωτη, διότι η ζημιά που υφίσταμαι σαν αποτέλεσμα της κράτησης μου και στέρησης της ελευθερίας μου είναι ανεκτίμητη και ανεπανόρθωτη.
(ζ) η σύλληψη, κράτηση και απέλαση μου συνιστά βίαιο χωρισμό μας και διάλυση του γάμου μας και παραβιάζει τα άρθρα 15 και 22 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας,
(η) η σύλληψη, κράτηση και απέλαση μου συνιστά βίαιο χωρισμό μας και διάλυση του γάμου μας και παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα μου ως προστατεύονται από τις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Συμβάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ειδικότερα του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
(θ) η δικαιοσύνη θα εξυπηρετηθεί καλύτερον αν συνεχίσω να διαμένω στην Κύπρο, μαζί με τη σύζυγο, σαν Ευρωπαίας εκκρεμούσης της εξέτασης της αίτησης μας, απολαμβάνοντας την ελευθερία μου,
(ι) ως με συμβουλεύουν οι δικηγόροι μου, έχουμε καλή υπόθεση όπως το Δικαστήριο κηρύξει άκυρα τα διατάγματα κράτησης και απέλασης μου, μέσω της προσφυγής μας, αλλά και μέσω της προσφυγής μας με αρ. 1047/12, σύμφωνα με τα γεγονότα και τους αναφερόμενους νομικούς λόγους
(κ) συντρέχουν εξαιρετικοί ανθρωπιστικοί λόγοι
(λ) υπάρχει έκδηλη παρανομία σχετικά με τα διατάγματα κράτησης και απέλασης, τα οποία εκδόθηκαν κατ’ αντίθεση προς τους περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμους Κεφ. 105 και τις τροποποιήσεις και τους οικείους Κανονισμούς τους.
(μ) ουδέποτε πληροφορήθηκα, σύμφωνα με το άρθρο 19 των περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Κανονισμών (Κ.Δ.Π. 242/72) ότι κηρύχθηκα απαγορευμένος μετανάστης για να μου δοθεί η ευκαιρία να κάνω τα δέοντα διαβήματα πριν την έκδοση των Διαταγμάτων Κράτησης και Απέλασης μου.
(ν) τα διατάγματα Κράτησης και Απέλασης είναι αντίθετα με το Νόμο 7(1) του 2007.
(ξ) τα διατάγματα Κράτησης και Απέλασης εκδόθηκαν από αναρμόδιο όργανο.»
(Το κείμενο παρατίθεται αυτούσιο)
Με την ένσταση τους οι καθ’ ων η αίτηση υποβάλλουν ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για έκδοση των αιτουμένων διαταγμάτων και ότι οι καθ’ ων η αίτηση ενήργησαν καθ’ όλα ορθά και νόμιμα σύμφωνα με το Νόμο και Κανονισμούς.
Με την αγόρευση του ο συνήγορος των αιτητών υποστήριξε ότι παρατηρείται στις προσβαλλόμενες πράξεις έκδηλη παρανομία και ειδικότερα ότι:
(α) Τα διατάγματα κράτησης και απέλασης ημερ. 13/6/13 που εξεδόθησαν και με βάση τον Καν. 19 των περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Κανονισμών (ΚΔΠ 242/72) θα έπρεπε να επιδοθούν στον αιτητή αρ. 2 προτού εκδοθούν ώστε να του δοθεί η ευκαιρία να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Στήριξε την εισήγηση του αυτή σε δύο αποφάσεις που δόθησαν από αδελφό Δικαστή στις υποθ. αρ. 1072/11 Nandanie Pathiranbehelage v. Δημοκρατίας κ.α. ημερ. 2/12/11 και υποθ. αρ. 1108/11 Yuxian Wang v. Δημοκρατίας ημερ. 9/2/12.
(β) Συνιστά ανεπανόρθωτη ζημιά η κράτηση των αιτητών διότι υποφέρουν σωματικά και ψυχικά.
(γ) Τα διατάγματα εξεδόθησαν και υπεγράφησαν από αναρμόδιο όργανο.
(δ) Η δικαιοσύνη θα εξυπηρετηθεί καλύτερα αν ο αιτητής αρ. 2 αφεθεί ελεύθερος για να βοηθήσει απερίσπαστα στην υπεράσπιση της υπόθεσης του.
Η συνήγορος των καθ’ ων η αίτηση με αναφορά στη νομολογία απέρριψε τους άνω λόγους που εισηγήθηκε ο συνήγορος των αιτητών.
Παρενθετικά αναφέρεται ότι αμφότεροι οι διάδικοι αλλά και συνήγοροι ανάλωσαν αχρείαστα μεγάλο μέρος των δικογράφων και αγορεύσεων για να υποστηρίξουν ανάλογα τη γνησιότητα ή μη ή εικονικότητα του γάμου ή μη, αντίστοιχα. Το θέμα αυτό δεν είναι αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας και συνεπώς το δικαστήριο δεν θα το εξετάσει.
Σε σχέση με το πρώτο θέμα που ήγειρε ο συνήγορος των αιτητών είναι η κρίση μου ότι η εισήγηση του ότι βάσει του Καν. 19 των περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Κανονισμών (ΚΔΠ. 244/72) και άρθρο 14 του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου Κεφ. 105, θα έπρεπε πριν την κήρυξη του αιτητή αρ. 2 σε απαγορευμένο μετανάστη και έκδοση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του, να ειδοποιηθεί περί τούτου ώστε να υπερασπιστεί τον εαυτό του, είναι λανθασμένη.
Το άρθρο 14(6)(α) και Κανονισμός 19 προβλέπουν ως ακολούθως:
«Άρθρο 14(6)
Πρόσωπο εναντίον του οποίου έχει εκδοθεί διάταγμα να εγκαταλείψει τη Δημοκρατία και/ή διάταγμα κράτησης ή περιορισμού –
(α) Πληροφορείται γραπτώς σε γλώσσα κατανοητή από αυτό τους λόγους για την πιο πάνω απόφαση εκτός εάν λόγοι εθνικής ασφάλειας καθιστούν κάτι τέτοιο ανεπιθύμητο. και
(β) …………………………………………………………………………..
Kαν. 19
Λειτουργός μεταναστεύσεως, όστις αποφασίζει ότι πρόσωπον τι είναι απαγορευμένος μετανάστης δέον όπως επιδώσει εις αυτό ειδοποίησιν συμφώνως προς τον Δεύτερον Πίνακα των παρόντων Κανονισμών.»
Στο Δεύτερο Πίνακα που αναφέρεται στον Καν. 19 αναφέρει:
«Διά της παρούσης ειδοποιείσθε ότι απεφάσισα ότι είσθε απηγορευμένος μετανάστης δυνάμει του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105»
Με όλο το σεβασμό δεν συμφωνώ με τον αδελφό Δικαστή που αποφάσισε στις δυο πιο πάνω αποφάσεις ότι δηλαδή είναι αναγκαία η επίδοση πριν την έκδοση διαταγμάτων κράτησης και απέλασης ειδοποίησης σύμφωνα με τον Καν. 19. Από την ανάγνωση και μόνο των πιο πάνω νομοθετικών διατάξεων που στηρίζεται ο αιτητής καταφαίνεται ότι η εισήγηση δεν έχει έρεισμα. Ουδεμία υποχρέωση επιβάλλεται για προηγούμενη της εκδόσεως του διατάγματος πληροφόρησης και πολύ περισσότερο δεν αποτελεί προϋπόθεση για την έκδοση διατάγματος απέλασης και κράτηση με σκοπό την απέλαση.
Αναφορικά με τις εισηγήσεις του αιτητή γι’ ανεπανόρθωτη ζημιά υπενθυμίζεται ότι η κράτηση και οι συνεπαγόμενες επιπτώσεις από τη στέρηση της ελευθερίας δεν στοιχειοθετούν αφ’ εαυτών ανεπανόρθωτη ζημιά όπως απεφασίσθηκε στην Μοyo and Another v. Republic (1988) 3 AAΔ 1203. Περαιτέρω η μη παρουσία του αιτητή για σκοπούς προώθησης της υπόθεσης του δεν θεωρείται ανεπανόρθωτη ζημιά. Αυτός εκπροσωπείται από δικηγόρο και σε περίπτωση επιτυχίας των διαβημάτων του η επάνοδος του είναι δυνατή. Υπενθυμίζεται περαιτέρω ότι σύμφωνα με τη νομολογία (Βλ. Moyo and Another (άνω)] σε περιπτώσεις όπως η παρούσα, ήτοι παράνομης διαμονής στη Δημοκρατία, δεν υπάρχει συνταγματικό δικαίωμα φυσικής παρουσίας κατά τη δική του παρανόμως διαμένοντα.
Τα διατάγματα κράτησης και απέλασης των αιτητών ημερ. 14/6/13 εξεδόθησαν και υπογράφονται από τη Διευθύντρια του ΤΑΠΜ. Σε αυτά αναφέρεται ότι ασκεί τις εξουσίες που δίδει στον Υπουργό Εσωτερικών το άρθρο 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, Κεφ. 105 και Άρθρο 188(3)(γ) του Συντάγματος και οι οποίες εξουσίες εκχωρήθησαν σ’ αυτήν.
Στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατιας της 24/5/13, ΕΕ4549, Παράρτημα ΙΙΙ(2) δημοσιεύθηκε Γνωστοποίηση ημερ. 16/5/13, για την εκχώρηση εξουσιών του Υπουργού Εσωτερικών, βάσει της οποίας εκχωρούνται ονομαστικά στην κα Άννυ Σιακαλλή, Διευθύντρια Τμήματος Αρχείου Πληθυσμου και Μετανάστευσης οι εξουσίες τις οποίες ο Υπουργός Εσωτερικών ασκεί δυνάμει των διατάξεων των άρθρων 13(η), 14(1) και 19(1)(Α) του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, Κεφ. 105.
Τα προσβαλλόμενα διατάγματα ημερ. 14/6/13 εξεδόθησαν δυνάμει του άρθρου 14 του Κεφ. 105.
Για τους πιο πάνω λόγους η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται με €500 έξοδα σε βάρος των αιτητών.
Λ. Παρπαρίνος, Δ.
/ΚΑΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο