ECLI:CY:AD:2015:D206
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.1080/2012)
20 Μαρτίου, 2015
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ ΚΑΝΤΟΥΝΑΣ,
Αιτητής,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Καθ’ου η Αίτηση.
_ _ _ _ _ _
O Aιτητής παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.
Α. Παπασιάντης για Κ. Ιντιάνο και Συνεργάτες, για τον Καθ΄ου η
Αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Ο αιτητής, ο οποίος χειρίστηκε αυτοπροσώπως την υπόθεσή του, προσβάλλει την απόφαση του Δήμου Λευκωσίας ημερομηνίας 25.5.2012, με την οποία χορηγήθηκε προσωρινή πολεοδομική άδεια στο ενδιαφερόμενο μέρος Αννίτα Νουρή για το σκοπό αλλαγής χρήσης καταστήματος σε “παραδοσιακό καφενείο”.
Η αρχική Πολεοδομική αίτηση (ΠΠΑ 335/10) του ενδιαφερόμενου μέρους Αννίτας Νουρή για αλλαγή χρήσης καταστήματος σε παραδοσιακό καφενείο, στο τεμάχιο αρ. 289, επί της Οδού Τρικούπη 92, στην ενορία Αγίου Σάββα, στην παλιά Λευκωσία, απορρίφθηκε στις 20.6.2011 από το Δήμο Λευκωσίας (Πολεοδομική Αρχή), ως συγκρουόμενη με τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας και λόγω απουσίας ουσιαστικών παραγόντων που να συνηγορούσαν για την έγκρισή της.
To ενδιαφερόμενο μέρος επανήλθε με νέα αίτηση (ΠΠΑ 50/12), επιδιώκοντας την άρση των λόγων άρνησης της αίτησης ΠΠΑ 335/10. Η νέα αίτηση εξετάστηκε από την Πολεοδομική Επιτροπή του καθ’ ου η αίτηση στη συνεδρία της ημερομηνίας 18.4.2012 κατά την οποία, αφού εξασφαλίστηκαν οι απόψεις της Τεχνικής Υπηρεσίας, της Πυροσβεστικής και της Υγειονομικής Υπηρεσίας, αποφασίστηκε ομόφωνα η έγκρισή της και η χορήγηση προσωρινής (για τρία χρόνια) πολεοδομικής άδειας για την αλλαγή χρήσης καταστήματος σε παραδοσιακό καφενείο στο τεμάχιο 289.
Η έγκριση δόθηκε με την προϋπόθεση ότι:
“1. Πριν την έκδοση θα εξαγοραστεί ένας χώρος στάθμευσης.
2. Τίθενται οι όροι που θέτει ο ΚΟΤ, ώστε η ανάπτυξη να λειτουργεί σαν καφενείο.
3. Απαγορεύεται η χρήση μεγαφώνων στον εξωτερικό χώρο για αποφυγή οχληρίας.
4. Απαγορεύονται οι κατασκευές στο χώρο της υπαίθριας εστίασης που να δημιουργούν μονιμότητα.
5. Η εστίαση δεν θα προεξέχει πέραν των 2.20μ από την πρόσοψη του καταστήματος.
6. Επειδή η ημερήσια χρήση κρίνεται άκρως επιθυμητή για την πόλη και την περιοχή, οι ώρες λειτουργίας να ξεκινούν από νωρίς το πρωί και να επεκτείνονται μέχρι τις 23:00 για τερματισμό της όχλησης.”
Ακολούθησε στις 25.5.2012 η έκδοση της σχετικής “Γνωστοποίησης Χορήγησης Προσωρινής Πολεοδομικής Άδειας” (αρ. 6642), με διάφορους γενικούς και ειδικούς όρους που συμπεριλήφθηκαν στα συνημμένα Παραρτήματα.
Οι ειδικοί όροι αποτελούσαν εξειδίκευση των πιο πάνω όρων που τέθηκαν κατά την έγκριση, ενώ οι γενικοί αφορούσαν τις προϋποθέσεις έναρξης εργασιών, τη χρονική διάρκεια της άδειας και την όψη – εμφάνιση της οικοδομής.
Εναντίον της πιο πάνω προσωρινής πολεοδομικής άδειας (αρ. 6642), ο αιτητής, υπό την ιδιότητα του περιοίκου, καταχώρισε την παρούσα προσφυγή.
Ο αιτητής υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση συγκρούεται με τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, ότι δεν έγινε η δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα, ότι ο καθ’ ου η αίτηση μετέβαλε ουσιωδώς τη στάση του έναντι της ζητούμενης ανάπτυξης, χωρίς ειδική αιτιολογία, ότι η έγκριση της αίτησης από την Πολεοδομική Επιτροπή είναι αναιτιολόγητη, ότι παραβιάστηκαν οι αρχές της ίσης μεταχείρισης και της χρηστής διοίκησης και ότι υπήρξε παρέμβαση αναρμοδίου οργάνου για να ευνοηθεί το ενδιαφερόμενο μέρος.
Πιο συγκεκριμένα, υποβάλλεται από τον αιτητή, ότι κατά την διαδικασία έκδοσης της επίδικης απόφασης δεν εξετάστηκε το ζήτημα του επηρεασμού των ανέσεων των κατοίκων της περιοχής, όπως επιβάλλεται από τις “Γενικές Πρόνοιες Πολιτικής” του Παραρτήματος Β΄ του Τοπικού Σχεδίου, το οποίο αποτελεί έναν από τους παράγοντες που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη από την Πολεοδομική Αρχή, σύμφωνα με το άρθρο 26(1) του Ν. 90/72, με αποτέλεσμα να συντρέχει έλλειψη δέουσας έρευνας.
Επιπρόσθετα, κατά τον αιτητή, αγνοήθηκαν τα παράπονα, οι καταγγελίες στην αστυνομία και οι ενστάσεις του ιδίου και ενός ακόμη περιοίκου αναφορικά με την κατ’ ισχυρισμό πρόκληση οχληρίας από το συγκεκριμένο υποστατικό, το οποίο, κατά την άποψή του, λειτουργούσε ήδη παράνομα ως μπαρ, κάτι που είχε διαπιστωθεί από τις αρμόδιες αρχές κατά την εξέταση της πρώτης αίτησης.
Δεδομένου, λέγει ο αιτητής, ότι στο διάστημα που μεσολάβησε, μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης αίτησης για πολεοδομική άδεια, δε μεσολάβησε κάποια αλλαγή δεδομένων, σε σχέση με τη λειτουργία του υποστατικού ως μπαρ, η αλλαγή της στάσης της διοίκησης θα έπρεπε να υποστηριχθεί με ειδική αιτιολογία, στοιχείο το οποίο όμως απουσιάζει από τα πρακτικά.
Παραπονείται, επίσης ο αιτητής, ότι η σημείωση του Δημάρχου, πάνω στην έκθεση του Δημοτικού Μηχανικού, με την υπόδειξη προς την Πολεοδομική Επιτροπή “η άδεια να δοθεί με προϋποθέσεις”, συνιστά παρέμβαση αναρμόδιου οργάνου.
Η πλευρά των καθ’ ων η αίτηση, υποστηρίζοντας τη νομιμότητα της επίδικης απόφασης, εισηγείται ότι η έγκριση που δόθηκε ήταν εντός προδιαγραφών του Τοπικού Σχεδίου για τις περιοχές μεικτής χρήσης και ότι οι όροι που τέθηκαν σ’ αυτήν, αλλά και ο προσωρινός της χαρακτήρας, αποσκοπούσαν στον έλεγχο της διασφάλισης των δικαιωμάτων των περιοίκων. Προσθέτουν ότι, τόσο η προηγηθείσα έρευνα, όσο και η αιτιολογία που δόθηκε, ήταν ικανοποιητική, το δε σημείωμα του Δημάρχου υποδηλώνει την προσπάθειά του για μετριασμό των επιπτώσεων από τη λειτουργία του υποστατικού στους κατοίκους της περιοχής και δε συνιστά ανάμειξή του στην αποκλειστική εξουσία της Πολεοδομικής Επιτροπής.
Οι πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου και το ζήτημα της δέουσας έρευνας και αιτιολογίας της επίδικης απόφασης
Σύμφωνα με το άρθρο 26(1) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν. 90/72), ως ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο:
“Για να καταλήξει σε πολεοδομική απόφαση δυνάμει του παρόντος Νόμου, η Πολεοδομική Αρχή λαμβάνει υπόψη τις πρόνοιες του εφαρμοστέου στην περίπτωση σχεδίου αναπτύξεως καθώς και οποιοδήποτε άλλο ουσιώδη παράγοντα”.
Σύμφωνα δε με τις ερμηνευτικές διατάξεις του άρθρου 2 του Νόμου:
“«σχέδιο ανάπτυξης» περιλαμβάνει Σχέδιο για τη Νήσο, Τοπικό Σχέδιο, Σχέδιο Περιοχής και Δήλωση Πολιτικής, η οποία εκδίδεται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 34Α, καθώς και οποιοδήποτε τέτοιο σχέδιο τροποποιήθηκε”.
Όπως προκύπτει από τα έγγραφα του φακέλου, το τεμάχιο 289 - στο οποίο αφορούσε η προτεινόμενη ανάπτυξη – εμπίπτει σε μικτή περιοχή ΠΑ7, στην Εντός Τειχών Πόλη (ΠΕΧ).
Σύμφωνα με την παράγραφο 1 (“Βασικές Αρχές που διέπουν την Ανάπτυξη”), του Παραρτήματος Β΄ (“Γενικές Πρόνοιες Πολιτικής”) του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, ανάπτυξη θα επιτρέπεται εφόσον, μεταξύ άλλων, “δεν επηρεάζει τις ανέσεις παρακείμενων περιοχών και χρήσεων σύμφωνα με τον ορισμό “επηρεασμός ανέσεων” περιοχής (Παράρτημα Α του τοπικού Σχεδίου”).
Η έννοια του ορισμού “επηρεασμός ανέσεων περιοχής” κατά το Παράρτημα Α (“Eρμηνεíα Όρων που χρησιμοποιούνται στο Τοπικό Σχέδιο”) του Τοπικού Σχεδίου, έχει ως ακολούθως:
“«Επηρεασμός των ανέσεων περιοχής» σημαίνει το δυσμενή επηρεασμό των συνθηκών διαβίωσης των ατόμων που κατοικούν, εργάζονται ή παραθερίζουν σε μια περιοχή ή το δυσμενή επηρεασμό παρακείμενης χρήσης σε βαθμό που υπερβαίνει το όριο του λογικά και γενικά αποδεκτού, ως αποτέλεσμα της δημιουργίας ή αναμενόμενης δημιουργίας θορύβου, καπνού, κονιορτού, οσμών, δονήσεων, ηχορύπανσης ή άλλης ρύπανσης ή μόλυνσης του περιβάλλοντος, συνθηκών κυκλοφοριακής ανασφάλειας ή συμφόρησης ή αισθητικού, κοινωνικού, πολιτιστικού ή άλλου υποβιβασμού του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος από υφιστάμενη ή προτεινόμενη ανάπτυξη”.
Ειδικότερα για τις περιοχές μεικτών χρήσεων εντός της περιτειχισμένης πόλης, στην παράγραφο 22.5 του Τοπικού Σχεδίου προβλέπονται τα ακόλουθα:
“Στις περιοχές μεικτών χρήσεων η Πολεοδομική Αρχή είναι δυνατό να επιτρέπει αναπτύξεις όλων των τύπων που περιγράφονται στην παράγραφο 22.4 πιο πάνω, εφόσον δεν θα επηρεάζονται οι ανέσεις διαβίωσης του τοπικού πληθυσμού”
(Η έμφαση είναι του Δικαστηρίου.)
Οι τύποι ανάπτυξης που μπορεί να επιτραπούν σε μεικτές περιοχές, υπό τον όρο της διαφύλαξης των ανέσεων διαβίωσης των κατοίκων, καθορίζονται στη παράγραφο 22.4.1 ως “καταστήματα λιανικού εμπορίου, γραφεία, αποθήκες μικρής κλίμακας για υλικά που δεν αναμένεται να δημιουργούν προβλήματα στην περιοχή, διευκολύνσεις αναψυχής και ψυχαγωγίας, αστικά ξενοδοχεία μικρής κλίμακας, παραδοσιακά εργαστήρια περιορισμένης κλίμακας και βαθμού όχλησης, καθώς και κατοικίες”.
Στην παρούσα περίπτωση, η Πολεοδομική Αρχή, καταλήγοντας στην απορριπτική απόφασή της για την αρχική πολεοδομική αίτηση ΠΠΑ 335/10, το 2011 είχε διαπιστώσει ότι η ζητούμενη ανάπτυξη παραβίαζε βασικές αρχές της παραγράφου 1, του Παραρτήματος Β, του Τοπικού Σχεδίου (πιο πάνω) και πιο συγκεκριμένα (βλ. Παράρτημα της Γνωστοποίησης Άρνησης Χορήγησης Πολεοδομικής Άδειας ημερομηνίας 20.6.2011) ότι:
“Όπως διαμορφώνεται και όπως λειτουργεί επιτόπου η ανάπτυξη δεν αποτελεί καφενείο αλλά κέντρο αναψυχής κατηγορίας μπαρ. Για να μπορέσει να εξετάσει το ενδεχόμενο έγκρισης της ανάπτυξης η Πολεοδομική Αρχή πρέπει να υποβληθεί αίτηση για μπαρ, όπως προβλέπεται από τις πρόνοιες του περί Κέντρων Αναψυχής Νόμου……………………………………………………………………………….
Η πολεοδομική Αρχή θεωρεί ότι θα μπορούσε να εξεταστεί αίτηση για κέντρο αναψυχής κατηγορίας μπαρ ή μπυραρίας όπως λειτουργεί το υποστατικό επιτόπου, στα πλαίσια κατάλληλα στοιχειοθετημένης αίτησης για άρση των λόγων άρνησης πιο πάνω”.
Από το σημείωμα επιτόπιου ελέγχου και την έκθεση του Τεχνικού Επιθεωρητή, τα οποία είχαν τεθεί ενώπιον της Πολεοδομικής Αρχής, προκύπτει ότι η ανάπτυξη είχε ήδη υλοποιηθεί και λειτουργούσε προφανώς παράνομα, ως κέντρο αναψυχής με την ονομασία “Εφτά Κλειδιά”.
Λειτουργός του ΚΟΤ, ο οποίος είχε επισκεφθεί την περιοχή, διαπίστωσε ότι δεν επρόκειτο για παραδοσιακό καφενείο, αλλά ενέπιπτε στη κατηγορία του μπαρ, δεδομένου ότι είχε εξασφαλίσει άδεια μεγαφώνων από τον Έπαρχο. Διαπιστώθηκε επίσης ότι η πόρτα άνοιγε προς τα έξω και ο εσωτερικός πάγκος είχε διαφοροποιηθεί.
Κατά την εξέταση της δεύτερης αίτησης (ΠΠΑ 50/12) για άρση των πιο πάνω λόγων άρνησης και, ενώ η σκοπούμενη ανάπτυξη συνέχιζε να είναι η αλλαγή χρήσης παραδοσιακού καταστήματος σε καφενείο, τα δεδομένα ενώπιον της Πολεοδομικής Αρχής σε ότι αφορούσε την παραβίαση των βασικών αρχών του Παραρτήματος Β του Τοπικού Σχεδίου και τη λειτουργία του υποστατικού ως μπαρ, δε φαίνεται να διαφοροποιήθηκαν.
Η υλοποιημένη πλέον ανάπτυξη συνέχιζε κανονικά τη λειτουργία της με την ίδια επωνυμία (Εφτά Κλειδιά) και στη νέα αίτηση προτείνεται υπαίθρια εστίαση στον κοινόχρηστο ιδιωτικό δρόμο.
Στην εισήγηση της Τεχνικής Υπηρεσίας προς την Πολεοδομική Επιτροπή, ημερομηνίας 9.4.2012, αναφέρονται τα εξής:
“Μετά από ενδελεχή μελέτη της Αίτησης με βάση τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, την ανάλυση και τους ουσιαστικούς παράγοντες, γίνεται εισήγηση για έγκριση χορήγησης της ζητούμενης Πολεοδομικής Άδειας, με την προϋπόθεση ότι πριν την έκδοση και σε διάστημα όχι μεγαλύτερο των τριών μηνών θα υποβληθεί συγκατάθεση, όλων των ιδιοκτητών για την υπαίθρια εστίαση και θα εξαγοραστεί ένας χώρος στάθμευσης και με όρους:
1. Τους όρους που θέτει ο Κ.Ο.Τ. για να μην θεωρείται κέντρο αναψυχής (§4 του ιστορικού).
2. Για διαμόρφωση πρόσβασης για ανάπηρα άτομα στην ανάπτυξη.”
Στο πιο πάνω έγγραφο έχει τεθεί χειρόγραφο σημείωμα του Τεχνικού Επιθεωρητή ότι “Υπάρχει ήδη θέμα οχληρίας και στόχος μας πρέπει να είναι η μείωση της πιθανής οχληρίας” και, επίσης, η ιδιόχειρη φράση “η άδεια να δοθεί με προϋποθέσεις”, με την μονογραφή του Δημάρχου και ημερομηνία 18/4.
Την ίδια μέρα το θέμα τέθηκε ενώπιον της Πολεοδομικής Επιτροπής η οποία αφού όπως σημείωσε στα πρακτικά της έλαβε υπόψη “τις πρόνοιες του ισχύοντος Τοπικού Σχεδίου, τους ουσιαστικούς παράγοντες αλλά και τις πολιτικές του Δημοτικού Συμβουλίου” ενέκρινε ομόφωνα την αίτηση, καταλήγοντας στην επίδικη απόφασή της.
Τα γεγονότα που έχουν εκτεθεί πιο πάνω αναδεικνύουν ότι υπήρξε μια ουσιαστική μεταβολή της στάσης της Πολεοδομικής Επιτροπής, η οποία δεν έχει προσηκόντως αιτιολογηθεί. Το ίδιο όργανο, το οποίο είχε διαπιστώσει, απορρίπτοντας την αίτηση ΠΠΑ 335/10, ότι το υποστατικό παραβίαζε βασικές αρχές του Τοπικού Σχεδίου, λειτουργώντας ήδη ως μπαρ, και ότι για σκοπούς εξέτασης της ανάπτυξης θα έπρεπε να υποβληθεί αίτηση για μπαρ, ένα χρόνο αργότερα ενέκρινε την αίτηση χωρίς να έχει διαφοροποιηθεί, είτε το αντικείμενο της, (μετατροπή του καταστήματος σε παραδοσιακό καφενείο), είτε τα σχετικά ευρήματα των επιτόπιων ελέγχων.
Αίτηση για μπαρ ουδέποτε υποβλήθηκε. Η νέα αίτηση αφορούσε και πάλι τη χωροθέτηση καφενείου, δηλαδή την αλλαγή χρήσης καταστήματος σε παραδοσιακό καφενείο και η συμπερίληψη των όρων που τέθηκαν από τον ΚΟΤ, δεν απαλλάσσει τον καθ’ ου η αίτηση από την ανάγκη αιτιολόγησης της μεταβολής της αρχικής του τοποθέτησης.
Το δε αρχικό εύρημα ότι δεν συνέτρεχαν ουσιαστικοί παράγοντες που να συνηγορούσαν για έγκριση της ανάπτυξης, φαίνεται να ανατρέπεται κατά την εξέταση της δεύτερης - όμοιας ουσιαστικά αίτησης - χωρίς να δίδονται ειδικά και συγκεκριμένα στοιχεία για τη διακρίβωση του βάθρου αυτής της αλλαγής.
Στην Κουρσάρος v. Aρχής Λιμένων Κύπρου (1999) 3 ΑΑΔ 345, τονίσθηκε ότι η απόκλιση του διοικητικού οργάνου από προηγούμενη απόφασή του πρέπει να αιτιολογείται.
Από τα στοιχεία που έχουν παρασχεθεί φαίνεται καθαρά ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει από έλλειψη αιτιολογίας. Η αλλαγή πορείας της Πολεοδομικής Επιτροπής σε σύντομο μάλιστα χρόνο και χωρίς να έχουν μεταβληθεί ουσιωδώς τα ενώπιον της δεδομένα δεν έχει αιτιολογηθεί.
Η λακωνική αναφορά ότι ελήφθησαν υπόψη οι πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου και η αόριστη επίκληση των “πολιτικών” του Δημοτικού Συμβουλίου δεν αναπληρώνει το κενό που εντοπίζεται. Όπως έχει κατ’ επανάληψη νομολογηθεί, η ασαφής η αόριστη αιτιολογία ισοδυναμεί με έλλειψη αιτιολογίας. Οι λόγοι που δίνονται δεν πρέπει να αφήνουν καμία αμφιβολία για το σκεπτικό της απόφασης (βλ. Πάντης v. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λεμεσού – Αμαθούντος (2001) 3 ΑΑΔ 1089).
Εν προκειμένω, προκύπτει όμως και ζήτημα ελλιπούς έρευνας. Νοουμένου ότι η πρώτη αίτηση απορρίφθηκε, εφόσον η ανάπτυξη διαπιστωμένα παραβίαζε βασικές πρόνοιες της παραγράφου 1 του Παραρτήματος Β, του Τοπικού Σχεδίου, θα ήταν αναμενόμενο να εξεταζόταν εκτενεστέρα η πτυχή του πραγματικού σκοπού της ζητούμενης ανάπτυξης και η προκαλούμενη οχληρία, η ύπαρξη της οποίας αναγνωρίστηκε και στην έκθεση του ίδιου του Δημοτικού Μηχανικού προς την Πολεοδομική Επιτροπή.
Σημειώνεται ότι ενώπιον του καθ’ ου η αίτηση είχαν τεθεί συγκεκριμένα παράπονα για οχληρία (ηχορύπανση και κυκλοφοριακό πρόβλημα), αλλά και φωτογραφίες, διαφημιστικό υλικό και δημοσιεύματα που καταδείκνυαν ότι η χρήση του υποστατικού και η γενικότερη εικόνα του, ελάχιστη σχέση παρουσίαζε με παραδοσιακό καφενείο, αλλά προφανώς επρόκειτο για μπαρ με πάγκο και ψηλά καθίσματα, πληθώρα οινοπνευματωδών ποτών, ανοικτή είσοδο που επικοινωνούσε με χώρο υπαίθριας εστίασης και μουσική μέσω μεγαφώνων.
Ήταν, συνεπώς, αναμενόμενο να έστρεφε την προσοχή του σ’ αυτή την κατεύθυνση ο καθ’ ου η αίτηση, δεδομένων και των προνοιών της παραγράφου 22.5 του Τοπικού Σχεδίου, ότι οι αναπτύξεις αναψυχής και ψυχαγωγίας στις περιοχές μεικτών χρήσεων, θα επιτρέπονται εφόσον δεν επηρεάζονται οι ανέσεις διαβίωσης του τοπικού πληθυσμού.
Τέλος, η παρέμβαση του Δημάρχου στην έκθεση του Τεχνικού Επιθεωρητή, η οποία ετέθη ενώπιον της Πολεοδομικής Επιτροπής με την υπόδειξη “να δοθεί η άδεια με προϋποθέσεις”, έγινε αναρμοδίως και εκτός κανονιστικού πλαισίου εφόσον, σύμφωνα με τον Κανονισμό 5(1)(α) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Εκχώρηση Εξουσιών) Διατάγματος του 2007 (Κ.Δ.Π. 454/2007), οι εξουσίες που έχει ο Υπουργός Εσωτερικών, ως Πολεοδομική Αρχή, συμπεριλαμβανομένων αυτών του άρθρου 26(1) του Ν.90/72, για πολεοδομικό έλεγχο και επιβολή πολεοδομικού ελέγχου, μέσα στα όρια του Δήμου Λευκωσίας, εκχωρούνται: “(i) στην Πολεοδομική Επιτροπή του Δήμου αναφορικά με αιτήσεις ή αναπτύξεις σε σχέση με τις οποίες η Επιτροπή υιοθετεί εισήγηση της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου και αποφασίζει ομόφωνα και (ii) στο δημοτικό Συμβούλιο Λευκωσίας αναφορικά με όλες τις περιπτώσεις που δεν εμπίπτουν στο (i) πιο πάνω”.
Στην κρινόμενη περίπτωση, όπως καταγράφεται στα πρακτικά της συνεδρίας της Πολεοδομικής Επιτροπής, ημερομηνίας 18.4.2012, υπήρξε επί του θέματος ομόφωνη απόφαση επί της εισήγησης της υπηρεσίας και, συνεπώς, αποκλειστικά αρμόδιο όργανο για την προώθησή του ήταν η Πολεοδομική Επιτροπή, χωρίς οποιαδήποτε εμπλοκή του Διοικητικού Συμβουλίου ή του Δημάρχου.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Τα πραγματικά έξοδα του αιτητή, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή, επιδικάζονται εναντίον των καθ΄ων η αίτηση.
Κ. Σταματίου,
Δ.
/ΧΤΘ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο