ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Άρθρο 23(3)(γ) του Ν.33/64 – Μεταβατικές Διατάξεις)
(Έφεση κατά απόφασης Διοικητικού Δ/ρίου Αρ.78/20)
14 Απριλίου, 2025.
[ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, ΓΕΩΡΓΙΟΥ, Δ/στές]
ΤΑΣΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
(Ο.Σ.Ε.Λ.) ΛΙΜΙΤΕΔ,
Εφεσιβλήτων.
Α. Λουκαρή (κα) και Ηρ. Ταλιαδώρος, για δρ Κ. Χρυσοστομίδης και Σία ΔΕΠΕ, για Εφεσείοντα.
Ρ. Μαππουρίδης, για Ρίκκος Μαππουρίδης και Συνεργάτες ΔΕΠΕ και Χρ. Ν. Ματθαίου, για Εφεσίβλητους.
-------------------------
Δικαστήριο: Η απόφαση είναι ομόφωνη και θα δοθεί
από τη Δικαστή Τ. Ψαρά-Μιλτιάδου.
-------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Μετά από δημόσιο διαγωνισμό, στις 2.12.09, υπογράφηκε μεταξύ του Τμήματος Οδικών Μεταφορών και των Εφεσίβλητων/Καθ’ ων η Αίτηση, Σύμβαση παραχώρησης Δημόσιας Υπηρεσίας Εσωτερικών Οδικών Επιβατικών Μεταφορών σε Τακτικές Γραμμές στη Γεωγραφική περιοχή της Λευκωσίας και οι Εφεσίβλητοι ορίσθηκαν ως «Φορέας Δημόσιας Υπηρεσίας», με σκοπό την εκτέλεση του αντικειμένου της Σύμβασης (Άρθρο 1-Τμήμα Α-Γενικά Θέματα-Όροι της Σύμβασης), έχοντας αποκλειστικό δικαίωμα εκ της αρμόδιας Αρχής, για εκμετάλλευση τακτικών γραμμών για μεταφορά επιβατών, συγκεκριμένων ομάδων του πληθυσμού, στην Επαρχία Λευκωσίας.
Κατά τον ουσιώδη χρόνο, ο Εφεσείων/Αιτητής, ήταν μέτοχος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και Διευθυντής Συμβάσεων και Προσωπικού των Εφεσίβλητων.
Στις 18.6.14, προκηρύχθηκε ο διαγωνισμός Ο.Σ.Ε.Λ. 1/2014 με αντικείμενο την παροχή υπηρεσιών για τη μεταφορά μαθητών για καθορισμένες μαθητικές διαδρομές στην επαρχία Λευκωσίας, για τη χρονική περίοδο 2014-2015. Υποβλήθηκαν δέκα προσφορές, μεταξύ των οποίων και από τον Εφεσείοντα. Ακολούθησε το άνοιγμα των προσφορών στις 4.8.14 και η αξιολόγηση αυτών από το Συμβούλιο Προσφορών. Στις 7.8.14 το Διοικητικό Συμβούλιο των Εφεσιβλήτων, ενέκρινε την απόφαση του Συμβουλίου Προσφορών. Στις 8.8.14, οι Εφεσίβλητοι απέστειλαν προς τον Εφεσείοντα γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού ενημερώνοντας τον ότι του ανατέθηκαν δέκα διαδρομές και ότι η προσφορά του είχε απορριφθεί για άλλα τρία τμήματα του διαγωνισμού. Στην επιστολή γινόταν επίσης ρητή αναφορά ότι η απόφαση δεν ήταν οριστική.
Στη συνέχεια, έγινε διόρθωση κάποιων λαθών και υπήρξε νέα αναθεωρημένη αξιολόγηση η οποία επίσης τέθηκε ενώπιον του Διοικητικού Συμβουλίου των Εφεσίβλητων για έγκριση κατά τη συνεδρία ημερομηνίας 11.8.14. Στις 12.8.14 εστάλη επιβεβαιωτική επιστολή προς τον Εφεσείοντα με τις διορθώσεις που έγιναν. Οι Εφεσίβλητοι με επιστολή τους ημερομηνίας 12.8.14 ενημέρωσαν το Τμήμα Οδικών Μεταφορών για τα αποτελέσματα του διαγωνισμού, ζητώντας έγκριση. Το Τμήμα Οδικών Μεταφορών, με την επιστολή του ημερομηνίας 24.9.14, (χωρίς να συμφωνήσει με την απόφαση κατακύρωσης), υπέβαλε προς τούτο τρεις εισηγήσεις, για κατακύρωση του διαγωνισμού στους προσφοροδότες των οποίων η προσφερόμενη τιμή αφορούσε σε ποσοστό 10% πιο ψηλό σε σύγκριση με τις τιμές του προηγούμενου έτους και για τις υπόλοιπες προσφορές των οποίων οι τιμές ήταν υψηλότερες, πρότεινε να εφαρμοσθεί η μέθοδος της διαπραγμάτευσης, για προσωρινή χρονική περίοδο.
Το Διοικητικό Συμβούλιο των Εφεσιβλήτων, κατά τη συνεδρία του ημερομηνίας 26.8.14, συμφώνησε με τις εισηγήσεις του Τμήματος Οδικών Μεταφορών.
Στη βάση αυτών, απέστειλαν προς τον Εφεσείοντα την επιστολή ημερομηνίας 30.9.2014, με την οποία του γνωστοποιούσαν τα αποτελέσματα του διαγωνισμού, για την οριστική ανάθεση τμήματος της σύμβασης, ήτοι για τις δύο μόνο διαδρομές, ενώ για τις άλλες οκτώ ότι η προσφορά του απορρίφθηκε λόγω της υψηλής τιμής που προσφέρθηκε. Ενημερώθηκε επίσης ότι:
«Επιπλέον σας ενημερώνω ότι θα ακολουθήσει νέα διαδικασία προσωρινής ανάθεσης της υπηρεσίας μεταφοράς των μαθητών προς και από τις σχολικές τους εγκαταστάσεις, η οποία θα γίνει με την διαδικασία της διαπραγμάτευσης. Μέχρι την λήξη της νέας διαδικασίας υποχρεούστε όπως συνεχίσετε να παρέχετε την υπηρεσία με βάση την επιστολή που λάβατε ημερομηνίας 12 Αυγούστου 2014.» [1]
(Ο τονισμός είναι δικός μας).
Για τις άλλες οκτώ διαδρομές, θα ακολουθείτο διαδικασία διαπραγμάτευσης. (Σχετική, επίσης, είναι η δεύτερη επιστολή με την ίδια ημερομηνία).
Κατά της απόφασης αυτής, δηλαδή για τις οκτώ διαδρομές για τις οποίες η προσφορά του Εφεσείοντα απορρίφθηκε, ο τελευταίος άσκησε την Προσφυγή 58/14 ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών, στην οποία, η απορριπτική απόφαση εκδόθηκε στις 2.2.15, κατά της νομιμότητας της οποίας, ο Εφεσείων άσκησε την Προσφυγή 503/15. Σημειώνουμε ότι στην ως άνω Προσφυγή εξεδόθη απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου στις 12.5.21. (Βλ. Μιχαηλίδη ν. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών κ.ά., Υπ.502/15, 12.5.21, η οποία αφορούσε τις οκτώ διαδρομές).
Μετά την έκδοση της προαναφερθείσας απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών, οι Εφεσίβλητοι απέστειλαν προς τον Εφεσείοντα επιστολή ημερ.19.2.15, με το εξής περιεχόμενο:
«Όπως γνωρίζετε, η Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών με την απόφαση της ημερομηνίας 02/02/2015 απέρριψε την προσφυγή σας και επικύρωσε την απόφαση του Ο.Σ.Ε.Λ. όπως μη σας αναθέσει την σύμβαση για την παροχή υπηρεσιών για τη μεταφορά μαθητών για καθορισμένες μαθητικές διαδρομές, ως το περιεχόμενο της επιστολής μας ημερομηνίας 30/09/2014.
Με την απόρριψη της προσφυγής σας έχει παύσει και το προσωρινό διάταγμα που εκδόθηκε από την ΑΑΠ στις 15/10/2014 μέσα στα πλαίσια της κυρίως προσφυγής και μετά και από τη δική μας συναίνεση.
Επομένως θα πρέπει άμεσα, από τις 24/02/20215 να τερματίσετε την εκτέλεση των εν λόγω διαδρομών.»
(Ο τονισμός είναι δικός μας).
Επίσης με επιστολή ημερ.20.2.15, ζητήθηκε εκ μέρους των Εφεσίβλητων, να σταματήσουν οι οκτώ διαδρομές που εκτελούντο μέχρι στιγμής, αφού αυτές θα γίνονταν πλέον από νέες εταιρείες.
Η νομιμότητα του περιεχομένου των δύο πιο πάνω επιστολών προσβλήθηκε με την προσφυγή που οδήγησε στην εκκαλούμενη απόφαση.
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο ασχολήθηκε εν πρώτοις – ως όφειλε – με προδικαστικές ενστάσεις που είχαν θέσει οι Εφεσίβλητοι. Θεώρησε, δε, ότι έπρεπε να πετύχει η προδικαστική τους ένσταση ως προς την εκτελεστότητα της πράξης και το κατά πόσον έχουν επηρεαστεί τα δικαιώματα του Εφεσείοντα, για πρώτη φορά, με τις προσβαλλόμενες πράξεις.
Χρήσιμο είναι να δώσουμε την αιτιολογία και το αποτέλεσμα της δικανικής κρίσης επί της ως άνω ένστασης:
«Στη βάση των ενώπιον μου στοιχείων, ο αιτητής εκτελούσε προσωρινά και τις δέκα διαδρομές, όπως προκύπτει από το παράρτημα 1β της προσφυγής, επιστολή προσβαλλόμενη ημερομηνίας 20.2.2015. Δηλαδή και τις δύο διαδρομές για τις οποίες, καίτοι του ανατέθηκε οριστικά η σύμβαση, πλην όμως δεν προσήλθε για υπογραφή. Και τις άλλες οκτώ για τις οποίες ίσχυε το προσωρινό μέτρο και για τις οποίες θα ακολουθείτο διαδικασία διαπραγμάτευσης.
Το γεγονός ότι του ζητήθηκε να σταματήσει την εκτέλεση των διαδρομών αυτών, είναι επειδή για τις δύο διαδρομές, δεν έχει υπογεγραμμένη σύμβαση ανάθεσης. Ενώ για τις άλλες οκτώ, του είχε ζητηθεί η προσωρινή κάλυψη των διαδρομών, μέχρι τη λήξη της διαδικασίας διαπραγμάτευσης που είχε αρχίσει, αλλά σταμάτησε με το προσωρινό μέτρο. Με την απόρριψη της προσφυγής του ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών, η διαδικασία διαπραγμάτευσης, θα άρχετο.
Άρα, δεν είναι το ζήτημα, όπως το θέτει ο αιτητής, ότι δηλαδή επήλθε ανάκληση και/ή ακύρωση της κατακύρωσης των δύο διαδρομών, αφού ουδέποτε του είχε ανατεθεί, δυνάμει σύμβασης, η εκτέλεση των δύο διαδρομών, αφενός και αφετέρου, για τις άλλες οκτώ διαδρομές, του ζητήθηκε η προσωρινή εκτέλεση, μέχρι αποπεράτωσης της διαδικασίας διαπραγμάτευσης.
Προκύπτει όμως, από το περιεχόμενο της επιστολής ημερομηνίας 20.2.2015, η οποία συνιστά το Παράρτημα 1β της προσφυγής και η οποία συνιστά μία εκ των προσβαλλόμενων αποφάσεων, ότι το τέρμα της διαδικασίας διαπραγμάτευσης, επήλθε, με την ανάθεση της σύμβασης για τις διαδρομές αυτές σε άλλες εταιρείες, πλην του αιτητή.
Όμως, παρότι ο αιτητής προσβάλλει με την παρούσα προσφυγή και την απόφαση ημερομηνίας 20.2.2015, εντούτοις, δεν προσβάλλει το αποτέλεσμα της απόφασης, μετά τη διαδικασία διαπραγμάτευσης, ούτε έθεσε οποιουσδήποτε ισχυρισμούς περί τούτου, αλλά ούτε και κατέστησαν ενδιαφερόμενα μέρη οι εταιρείες στις οποίες υπήρξε τελικά ανάθεση, μετά από διαπραγμάτευση.
Η προσφυγή του αιτητή περιστράφηκε γύρω από άλλα ζητήματα, θέτοντας εσφαλμένη, κατά τη δική μου εκτίμηση, νομική βάση και ισχυρισμούς περί «παράνομης αντικατάστασης ή/και ανάκλησης ή/και ανατροπής» αφενός της απόφασης οριστικής ανάθεσης για τις δύο διαδρομές και αφετέρου της πρόσκλησής του για τη διαδικασία διαπραγμάτευσης για τις οκτώ διαδρομές, αντί της προσβολής της νομιμότητας κατακύρωσης των οκτώ διαδρομών σε άλλες εταιρείες, απόφαση που του γνωστοποιήθηκε στις 20.2.2015.
Καταλήγω στη βάση των πιο πάνω, ότι ο αιτητής δεν έχει επηρεαστεί το πρώτον από τις προσβαλλόμενες αποφάσεις και ότι αυτές δεν είναι οι παράγωγοι νομικών αποτελεσμάτων, είτε σε σχέση με τις δύο διαδρομές για τις οποίες δεν έχει υπογραφεί σύμβαση και ο αιτητής δεν ενδιαφέρθηκε να πράξει οτιδήποτε επί αυτού, είτε σε σχέση με τις άλλες οκτώ διαδρομές, για τις οποίες ακολουθήθηκε διαδικασία διαπραγμάτευσης και απόφαση επιλογής, όπως προκύπτει, η νομιμότητα της οποίας δεν προσβλήθηκε και ούτε αμφισβητήθηκε η κατακύρωση εκείνης της διαδικασίας σε άλλες εταιρείες.»
(Ο τονισμός είναι δικός).
Υπό το φως των πιο πάνω, το Πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την Προσφυγή ως απαράδεκτη. Προσβάλλεται η ως άνω κρίση με εννέα μακροσκελείς λόγους έφεσης οι οποίοι, στην ουσία, προσβάλλουν το όλο σκεπτικό της πρωτόδικης κρίσης, τονίζοντας επίσης – ειδικά στους τρεις πρώτους λόγους έφεσης – ότι δεν υπήρξε δικογραφικός ισχυρισμός στην ένσταση των Εφεσιβλήτων για «παράνομη ανάκληση», αλλά προβλήθηκε για πρώτη φορά, στο στάδιο των διευκρινήσεων και ότι εσφαλμένα έκρινε ότι ο ισχυρισμός αυτός ήταν και ο λόγος που ζητήθηκε από τον Εφεσείοντα να σταματήσει την εκτέλεση των δύο διαδρομών. Επίσης διατυπώνεται παράπονο ότι δεν υπήρξε κρίση επί του θέματος ότι υπήρχαν δύο διαφορετικές εκδοχές των διαδίκων.
Οφείλουμε να παρατηρήσουμε πως οι πολυάριθμοι λόγοι έφεσης με επάλληλο περιεχόμενο και επαναλαμβανόμενα επιχειρήματα στην αιτιολογία δεν βοηθούν την καλύτερη κατανόηση των θεμάτων που εγείρονται στην έφεση. Η δε εξέταση των λόγων καθίσταται πιο δυσχερής. Εν πάση περιπτώσει θα επαναλάβουμε εν προκειμένω τα λεχθέντα στην υπόθεση της Ολομέλειας Αναφορικά με το άρθρο 9(2)(Γ) του περί Απονομής της Δικαιοσύνης Νόμου, Αίτηση 9/23, 21.2.24:
«Έχουμε υπόψη το σύνολο των επιχειρημάτων της κάθε πλευράς και το υλικό που τέθηκε ενώπιόν μας, την πρωτόδικη απόφαση και την απόφαση του Εφετείου, περιλαμβανομένης της απόφασης του διαφωνήσαντος δικαστή. Δεν απαιτείται όμως να ενδιατρίψουμε πέραν των όσων απαιτούνται για τις ανάγκες της απόφασης. Όπως αναφέρθηκε στην Οδυσσέα ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ.490:
«Δεν αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της αιτιολόγησης δικαστικής απόφασης ειδική αναφορά ή διαπραγμάτευση κάθε επιχειρήματος που προβάλλεται. Η δραστικότητα ενός επιχειρήματος συναρτάται με την επίδραση, που μπορεί να έχει στη θεώρηση των επιδίκων θεμάτων.»»
(Βλ., επίσης, Κώστουλος και Σία Λίμιτεδ ν. Δημοκρατίας, Α.Ε.98/14, 1.2.21, ECLI:CY:AD:2021:C26 και Θεμιστοκλέους ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ.176/18, 11.12.19, ECLI:CY:AD:2019:B4).
Η αφετηρία της εξέτασης μας θα γίνει από τους τρεις πρώτους λόγους.
Είναι σημαντικό να παραθέσουμε επακριβώς το τι ζητούσε με την Προσφυγή του ο Εφεσείων. Μεταφέρουμε αυτούσιο το σχετικό παρακλητικό:
«Α. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι είναι άκυρη και στερείται οποιουδήποτε αποτελέσματος, η πράξη και/ή απόφαση του Καθ΄ου η Αίτηση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή με την επιστολή ημερομηνίας 19/2/2015, καθώς και με τις οδηγίες του Καθ' ου η Αίτηση που περιέχονται στην επιστολή του ημερομηνίας 20/2/2015 προς την υπεύθυνη του Σταθμού Αρεδιού, σύμφωνα με την οποία και τις οποίες αντικαταστάθηκε παράνομα ή/και ανακλήθηκε ή/και ανατράπηκε η επικυρωθείσα, από την Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών στην Προσφυγή αρ. 58/2014, απόφαση του Καθ' ου η Αίτηση, η οποία γνωστοποιήθηκε στον Αιτητή με επιστολή του ημερομηνίας 30/9/2014, για οριστική ανάθεση στον Αιτητή του τμήματος του αντικείμενου της σύμβασης που αφορούσε δύο (2) συγκεκριμένες διαδρομές του Διαγωνισμού Ο.Σ.Ε.Λ. 1/2014 (για αγορά υπηρεσιών για τη μεταφορά μαθητών για καθορισμένες μαθητικές διαδρομές στην επαρχία Λευκωσίας για τη σχολική περίοδο 2014-2015) και για πρόσκλησή του σε διαπραγμάτευση σε σχέση με άλλο τμήμα του αντικειμένου της Σύμβασης, που αφορούσε οκτώ (8) διαδρομές.»
Κατά πρώτο θα πρέπει να αναφέρουμε το αυτονόητο το οποίο λειτουργεί αυτόνομα και απαντά, κατ’ αρχήν, καταρρίπτοντας τους λόγους αυτούς: Το θέμα της εκτελεστότητας της προσβαλλόμενης πράξης είναι θέμα δημοσίας τάξεως και θα μπορούσε ως τέτοιο να εξεταστεί αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο.
Στη Lavar Shipping Co Ltd v. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ.260 αναφέρονται τα εξής:
«Η εκτελεστότητα μιας διοικητικής πράξης αποτελεί την προϋπόθεση άσκησης της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος. Εξέταση του θέματος αυτού μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε στάδιο μετά από αίτηση ή και αυτεπαγγέλτως. Βλ. Στεφανίδης κ.ά. ν. Δήμου Έγκωμης (1994) 3 Α.Α.Δ.49 και Σύνδεσμος Ασφαλιστικών Εταιρειών Κύπρου ν. Επιτροπής Προστασίας Ανταγωνισμού (2002) 3 Α.Α.Δ.314.»
Ανεξάρτητα όμως από τα πιο πάνω, σε συνάρτηση και με την ουσία του θέματος διαπιστώνουμε πως ο Εφεσείων ζητεί ακύρωση των πράξεων που περιλαμβάνονται στις δύο αυτές επιστολές 19.2.15 και 20.2.15, με σαφή αναφορά σε παράνομη πράξη ανάκληση της πρώτης απόφασης ημερ.30.9.14.
Σ’ αυτή την επιστολή (Παράρτημα 3(α)) ο Εφεσείων είχε κληθεί να υπογράψει Σύμβαση, μέσα σε πέντε μέρες, αναφορικά με τις δύο διαδρομές που του είχαν κατακυρωθεί. Η παράλειψη του Εφεσείοντα να το πράξει, φυσικά είχε ως αποτέλεσμα τη μη ολοκλήρωση της ανάθεσης.
Όποια άλλη θεώρηση, θα ανακόπτετο ως μη λογική και υπό αυτή την έννοια είναι αδιάφορο ποια εκδοχή των διαδίκων για το τί συνέβη ενδιάμεσα είναι η ορθή.
Με άλλη επιστολή της ίδιας ημερομηνίας (Παράρτημα 3(β)), ο Εφεσείων κλήθηκε σε διαδικασία διαπραγμάτευσης, αναφορικά με τις υπόλοιπες οκτώ διαδρομές. Ο ίδιος δεν προσήλθε για διαπραγμάτευση προχωρώντας σε προσβολή της απόφασης ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής και μετέπειτα στο Διοικητικό Δικαστήριο, όπως εξηγήθηκε πιο πάνω.
Αφού ακριβώς δεν ολοκληρώθηκε η σύμβαση για τις δύο διαδρομές, δεν μπορούμε να ομιλούμε για κατακύρωση υπέρ του Εφεσείοντα και σίγουρα δεν μπορούμε να ομιλούμε για ανάκληση αυτής.
Εξ άλλου η θέση του Εφεσείοντα περί μη ειδικής δικογράφησης της μη υπογραφής της σύμβασης από τους Εφεσίβλητους, αντιμάχεται την ίδια την ανάγκη και το καθήκον που ο ίδιος ο Εφεσείων έφερε να θεμελιώσει την εκτελεστότητα της πράξης που προσέβαλε.
Το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, το οποίο το Πρωτόδικο Δικαστήριο είχε υποχρέωση να μελετήσει, προέβαλε – χωρίς δυνατότητα αμφισβήτησης – τη μη υπογραφή της σύμβασης που – εκ των πραγμάτων – οδηγούσε σε συμπέρασμα μη ολοκλήρωσης της κατακύρωσης και υπό αυτή την έννοια δεν θα μπορούσαμε να ομιλούμε για ανάκληση, όπως ο ίδιος ο Εφεσείων ισχυρίζεται στο ως άνω Παρακλητικό της Προσφυγής.
Δεν πρόκειται συνεπώς για παράλειψη δικογραφικού ισχυρισμού στην ένσταση, αλλά για μη θεμελίωση της αξίωσης του Εφεσείοντα, η οποία μη θεμελίωση αφορούσε τη μη εκτελεστότητα της πράξης, όπως επεδίωκε να την εντάξει δικογραφικά και εν γένει.
Για αυτούς τους λόγους αφενός οι λόγοι έφεσης 1, 2 και 3 δεν μπορούν να επιτύχουν και απορρίπτονται και αφετέρου τα ως άνω προσφέρονται σε απάντηση και επί της ουσίας, αναφορικά με τον τρόπο αντιμετώπισης της προδικαστικής ένστασης από το Πρωτόδικο Δικαστήριο.
Ειδικά, με τον τέταρτο λόγο τίθεται θέμα μη επάρκειας του φακέλου. Ωστόσο, κατά την ημέρα των διευκρινήσεων οι διοικητικοί φάκελοι κατατέθηκαν χωρίς ένσταση και χωρίς όποιο άλλο αίτημα. Συνεπώς ορθά το Πρωτόδικο Δικαστήριο χρησιμοποίησε τους διοικητικούς φακέλους. Και ο λόγος έφεσης 4 απορρίπτεται.
Σε περαιτέρω απάντηση των λόγων έφεσης 5-9 σύμφωνα με τους οποίους ο Εφεσείοντας παραπονείται για τη συνολική κρίση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου και ότι δεν υπήρξε βλάβη του Εφεσείοντα από τις προσβαλλόμενες αποφάσεις, εκτός του ότι ήδη το θέμα απαντήθηκε ανωτέρω, υιοθετούμε πλήρως τα ως άνω λεχθέντα από το Πρωτόδικο Δικαστήριο.
Προσθέτουμε τις ακόλουθες παρατηρήσεις:
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο στην κρίση του, επικεντρώθηκε – και ορθά – να εξηγήσει ότι αναφορικά με τις δύο διαδρομές, ο Εφεσείων δεν προσήλθε να υπογράψει συμφωνία, ως όφειλε. Επίσης στο θέμα της συνολικής του συμμετοχής του σε διαπραγματεύσεις, αυτός απείχε.
Παραπονείται ακόμα ο Εφεσείων ότι η Προσφυγή του απορρίφθηκε γιατί ο ίδιος δεν ζήτησε προσβολή νομιμότητας κατακύρωσης των οκτώ διαδρομών σε άλλες εταιρείες. Δεν θα συμφωνήσουμε ότι έχει δίκαιο.
Η κρίση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν ορθή. Όπως εξηγείται, ο Εφεσείων θα έπρεπε να είχε προσβάλει την παραχώρηση των επιδίκων διαδρομών σε άλλες εταιρείες για τις οποίες είχε ενημέρωση, ειδικά με τις επιστολές 19.2.15 και 20.2.15 ανωτέρω.
Και θα έπρεπε φυσικά οι εταιρείες αυτές να καταστούν Ενδιαφερόμενα Μέρη στη διαδικασία. Αντ’ αυτού προχώρησε στην αμφισβήτηση περιθωριακών θεμάτων για τη μη οριστική ανάθεση διαδρομών.
Σημειώνουμε δε, προς περαιτέρω απάντηση των θέσεων των Εφεσειόντων, ότι το περιεχόμενο της Προσφυγής ήταν τέτοιο που δεν θα νομιμοποιείτο το Πρωτόδικο Δικαστήριο να καλέσει από μόνο του τα Ενδιαφερόμενα Μέρη.
Το λεκτικό της Προσφυγής – παρά την ευρεία διατύπωση του – δεν σκοπεύει στην ακύρωση της ανάθεσης του έργου σε άλλες εταιρείες αντί στον Εφεσείοντα. Αυτό ήταν μοιραίο και ορθή υπήρξε η πρωτόδικη δικανική κρίση.
Συνεπώς, και οι λόγοι έφεσης 5-9 απορρίπτονται.
Η έφεση συνολικά απορρίπτεται με έξοδα €4.000-, πλέον ΦΠΑ, εάν υπάρχει υπέρ των Εφεσίβλητων.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
ΣΤ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ.
Η. ΓΕΩΡΓΙΟΥ, Δ.
/Σ.Θ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο