ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Άρθρο 23(3)(γ) του Ν.33/64 – Μεταβατικές Διατάξεις)
(Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 91/20)
9 Απριλίου, 2025
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Π., ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, ΚΑΡΑΚΑΝΝΑ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσείοντες,
ν.
ΝΙΚΟΥ ΑΤΤΑ
Εφεσίβλητου,
_________________
Μ. Κυπριανού (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Εφεσείοντες.
Ξ. Ευγενίου (κα), για Α. Σ. Αγγελίδης ΔΕΠΕ, για τον Εφεσίβλητο.
_________________
ΛΙΑΤΣΟΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από την ΚΑΡΑΚΑΝΝΑ, Δ.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΑΡΑΚΑΝΝΑ, Δ.: Αντικείμενο της έφεσης είναι η απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου, που έκανε δεκτή την προσφυγή του εφεσίβλητου και ακύρωσε την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, με την οποία απόρριψε το αίτημα του εφεσίβλητου για «πλήρη και αναδρομική αποκατάσταση του», στη θέση «Ανώτερου Επιθεωρητή Πλοίων Α, Τμήμα Εμπορικής Ναυτιλίας».
(Στην Αίτηση γίνεται αναφορά στη θέση «Ανώτερου Επιθεωρητή Πλοίων Α», ενώ η ορθή ονομασία, με βάση τα στοιχεία του φακέλου είναι, «Ανώτερος Επιθεωρητής Πλοίων».)
Ο εφεσίβλητος με επιστολή, μέσω του δικηγόρου του, ημερομηνίας 27.09.2013, ζήτησε από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, στο εξής «Ε.Δ.Υ.», να συμμορφωθεί με το αποτέλεσμα της ακυρωτικής απόφασης, που εκδόθηκε στα πλαίσια της Αναθεωρητικής Έφεσης 55/2008, την 18.01.2012 και να τον προάξει αναδρομικά στη θέση Ανώτερου Επιθεωρητή Πλοίων, από την 1.08.2004. Παρενθετικά επισημαίνουμε ότι ο εφεσίβλητος, μετά την έκδοση της πιο πάνω απόφασης είχε προαχθεί αναδρομικά, στην θέση Επιθεωρητή Πλοίων Α΄, από την 6.04.2004. Παραθέτουμε αυτούσιο το αίτημα του, ως καταγράφεται στην επιστολή του:
«1. Η υποχρέωση, την οποία επιβάλλει το άρθρο 146(5) του Συντάγματος, προς ενεργό συμμόρφωση προς την ακυρωτική απόφαση, δεν εξαντλείται μόνο με την πιο πάνω αναδρομική αποκατάσταση του πελάτη μου.
H αναδρομική αποκατάσταση του κου Αττά στη θέση Επιθεωρητή Πλοίων Α πρέπει να εξαφανίσει τις σε βάρος του παράνομες συνέπειες από την προηγηθείσα παρανομία της διοίκησης, σχετικά με ότι αφορά την ανέλιξη που είχαν άλλοι ομόβαθμοι του στη θέση Ανώτερου Επιθεωρητή Πλοίων στην οποία έχει κάθε δικαίωμα για ίση μεταχείριση ο δικαιωθείς δικαστικά.
2. Ειδικότερα από το 2004 μέχρι τις 6.4.2012 που προήχθηκε ο πελάτης μου αναδρομικά στη θέση Επιθεωρητή Πλοίων Α, πληρώθηκαν με προαγωγή άλλων οι πιο κάτω θέσεις Ανώτερου Επιθεωρητή Πλοίων, τις οποίες δεν μπορούσε ο κύριος Αττάς να διεκδικήσει ισότιμα με τους υπόλοιπους Επιθεωρητές Πλοίων Α.
- Στις 15.9.2009 προήχθησαν οι κ.κ. Ανδρέας Χρυσοστόμου και Ιωάννης Ευστρατίου.
- Την 1.10.2010 προήχθησαν οι κ.κ. Θέμη Ευρυβιάδης και Κωστάκης Κωσταράς.
- Στις 19.10.2012 προήχθηκε ο κ. Κυριάκος Κοφτερός.
Ο πελάτης μου με την αναδρομική προαγωγή του απέκτησε όλα τα δικαιώματα που θα είχε εάν προαγόταν από 1.8.2004 στη θέση Επιθεωρητή Πλοίων Α. Έπρεπε δε να τύχει ίσης μεταχείρισης και ίσων ευκαιριών έκτοτε.»
Η Ε.Δ.Υ. με επιστολή της, ημερομηνίας 8.10.2013, πληροφόρησε τον εφεσίβλητο ότι μέχρι τη λήξη του Νόμου περί την Απαγόρευση Πλήρωσης Κενών Θέσεων στο Δημόσιο και στον Ευρύτερο Δημόσιο Τομέα και στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, Ν. 21(Ι)/2013, το αίτημα του δεν μπορούσε να εξετασθεί. Ο εφεσίβλητος προσέβαλε την πιο πάνω απόφαση με την προσφυγή 6384/2013, η προσφυγή έγινε δεκτή και η πιο πάνω απόφαση ακυρώθηκε.
Η Ε.Δ.Υ. εξέτασε το αίτημα του εφεσίβλητου κατά τη συνεδρία της, ημερομηνίας 26.10.2016 και αποφάσισε όπως το απορρίψει καθότι αυτός υστερούσε έναντι όλων των προσώπων που είχαν, εν τω μεταξύ, προαχθεί στη θέση Ανώτερου Επιθεωρητή Πλοίων.
Ο εφεσίβλητος προσέβαλε την πιο πάνω απόφαση με την προσφυγή 91/2020. Το Διοικητικό Δικαστήριο, στο εξής «Δικαστήριο», έκανε δεκτή την προσφυγή. Αποφάνθηκε ότι η Ε.Δ.Υ., για να μπορέσει να καταλήξει ως προς την πιθανή εξέλιξη της σταδιοδρομίας του εφεσίβλητου, θα έπρεπε να είχε βασιστεί, για σκοπούς αναφοράς, σε ένα «πρότυπο σταδιοδρομίας» των συναδέλφων του εφεσιβλήτου, που κατείχαν την ίδια θέση με αυτόν και είχαν παρόμοια προσόντα και αρχαιότητα. Η Ε.Δ.Υ. παρέλειψε να συντάξει και να χρησιμοποιήσει τέτοιο πρότυπο και κατ’ επέκταση η διαδικασία που ακολουθήθηκε δεν ήταν συμβατή με τα όσα επιτάσσει η νομολογία.
Η εφεσείουσα προσβάλλει την πιο πάνω κρίση με δύο λόγους έφεσης, οι οποίοι είναι αλληλένδετοι. Με τον πρώτο λόγο αμφισβητεί την κατάληξη του Δικαστηρίου ότι η απόφαση της Ε.Δ.Υ δεν στηρίχθηκε σε «πρότυπο σταδιοδρομίας» και με το δεύτερο λόγο, την κατάληξη του Δικαστηρίου ότι, λόγω της πιο πάνω παράλειψης, η διοίκηση δεν προέβη στη δέουσα έρευνα και η προσβαλλομένη απόφαση είναι προϊόν πλάνης. Οι δύο λόγοι έφεσης είναι αλληλένδετοι και ως εκ τούτου θα εξετασθούν σωρευτικά.
Η ακύρωση διοικητικής πράξης από το Δικαστήριο ανατρέχει στο χρονικό σημείο έκδοσης της πράξης που ακυρώθηκε και επαναφέρει τα πράγματα στο νομικό και πραγματικό καθεστώς του χρόνου της έκδοσής της. Στις περιπτώσεις προαγωγής η διοίκηση έχει υποχρέωση να επανεξετάσει το ζήτημα της προαγωγής με βάση το νομικό και πραγματικό καθεστώς της ημέρας της προαγωγής που ακυρώθηκε και να εκδώσει νέα απόφαση. Η νέα απόφαση έχει αναδρομική ισχύ και αρχίζει από το χρόνο της πράξης που ακυρώθηκε.
Η αρχή της αναδρομικότητας στις περιπτώσεις προαγωγών/διορισμών καθιερώθηκε για την αποκατάσταση της σταδιοδρομίας του υπαλλήλου. Η διοίκηση οφείλει να εξετάσει ποιά θα ήταν η σταδιοδρομία/ανέλιξη του υπαλλήλου σε περίπτωση που δεν μεσολαβούσε η διοικητική πράξη που ακυρώθηκε.
Στο σύγγραμμα της Δ. Κοντόγιωργα - Θεοχαροπούλου «Αι Συνέπειαι της Ακυρώσεως Διοικητικής Πράξεως (Ανατύπωση 1988), σελ. 275, καταγράφονται οι υποχρεώσεις της διοίκησης μετά την ακυρωτική απόφαση:
«Διά την επαναφοράν του υπαλλήλου εις την θέσιν που θα ήτο εάν δεν είχε παρεμβληθή η ακυρωθείσα απόλυσις, η Διοίκησις οφείλει να επαναφέρη τον υπάλληλον πλασματικώς και διαδοχικώς εις όλας τας θέσεις της ιεραρχίας, τας οποίας θα είχε καταλάβει ο απολυθείς μεταξύ του χρόνου της απολύσεως και της ακυρώσεώς της. Ήτοι, η Διοίκησις υποχρεούται εις βαθμολογικήν αποκατάστασιν τούτου και συνεπώς οφείλει να κρίνη και να προαγάγη τον απολυθέντα αναδρομικώς ως μηδέποτε απομακρυθέντα εκ της υπηρεσίας, αφ' ής προήχθησαν νεώτεροί του και να επεκτείνη εις το πρόσωπόν του όλα εκείνα τα μέτρα τα εφαρμοσθέντα επί νεωτέρων του κατά το μεταξύ διάστημα και τα οποία κατέστησαν μειονεκτικήν την θέσιν αυτού έναντι τούτων, θεωρουμένου τοιουτοτρόπως του απολυθέντος ως διερχομένου πλασματικώς και διαδοχικώς από τας διαφόρους θέσεις λόγω αναδρομικών προαγωγών. Η αναδρομικότης των μέτρων αυτών είναι αναγκαία, διά να εξασφαλισθή η φυσιολογική και συνήθης εξέλιξις του υπαλλήλου.»
Στη σελίδα 267 του ιδίου συγγράμματος γίνεται αναφορά στην απόφαση σταθμό του Γαλλικού Συμβουλίου Επικρατείας, Rodiere,C.E. 26 dec. 1925, Rec. 1065. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα:
«Η νομολογία του ΣτΕ ακολουθεί και εις αυτό το σημείον την νομολογίαν του CdE και δη την αρχήν η οποία καθιερώθη διά της σπουδαίας αποφάσεως Rodiere, 26 dec. 1925, Les grands arrets ..., op. cit., σελ. 183 επ. Βάσει της αποφάσεως αυτής, δεν ανεγνωρίσθη μόνον η αναδρομικότης της ακυρώσεως και των πράξεων αποκαταστάσεως, αλλ' ειδικώτερον ότι η Διοίκησις οφείλει να εξασφαλίση εις τον προσφυγόντα την συνέχισιν της σταδιοδρομίας του κατά φυσιολογικόν τρόπον και με την επιβαλλομένην εξέλιξιν, λαμβανομένων υπ' όψιν τόσον των προαγωγών κατ' αρχαιότητα όσον και των κατ' εκλογήν. Περαιτέρω, ορίζεται ότι ο εν λόγω υπάλληλος έχει δικαίωμα εις μίαν ανάλογον εξέλιξιν σύμφωνον τόσον ως προς το δεδικασμένον της ακυρωτικής αποφάσεως του CdE, όσον και ως προς τα άλλα δικαιώματα των λοιπών υπαλλήλων επί των οποίων η ακύρωσις έχει αμέσους ή εμμέσους επιπτώσεις.»
(Βλέπετε σχετικά Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-1959, σελ. 281 και Μ.Α. Δένδια - "Διοικητικόν Δίκαιον" Τόμος Γ', "Διοικητική Δικαιοσύνη", Έκδοση Δευτέρα, σελ. 359).
Οι πιο πάνω αρχές υιοθετήθηκαν από τα κυπριακά Δικαστήρια σε σωρείαν υποθέσεων, παραπέμπουμε ενδεικτικά στην υπόθεση Βανέζης ν. Κυπριακή Δημοκρατία (1989) 3 Α.Α.Δ. 2522.
Η απόφαση του Δικαστηρίου, στην υπό κρίση υπόθεση, ως προς την ανάγκη καταρτισμού «προτύπου σταδιοδρομίας», εδράζεται στο σύγγραμμα του Odent Contentieux Administratif, σελ. 2049-2050, στο οποίο γίνεται αναφορά στην απόφαση Καραγιώργης και Δημοκρατίας (1990) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1669. Παραθέτουμε αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα, σελίδες 1684 και 1685:
«Η αρχή του Διοικητικού Δικαίου είναι ότι, μετά την ακύρωση ενός διορισμού ή μιας προαγωγής υπαλλήλου, η Διοίκηση έχει καθήκον να αποκαταστήσει τη σταδιοδρομία, όπως αυτή θα εξελισσόταν αν δεν μεσολαβούσε η ακυρωτική απόφαση χωρίς δική του υπαιτιότητα. Στο σύγγραμμα του Odent Contentieux Administratif, σελ. 2049-2050 αναφέρεται:-
«Η αποκατάσταση αυτή συνίσταται στον υπολογισμό όσο είναι δυνατόν καλύτερα αν όχι της πραγματικής τουλάχιστον της πιθανής εξέλιξης της σταδιοδρομίας του ενδιαφερομένου υπαλλήλου: αυτό με τη σειρά του σημαίνει την εξέταση των θέσεων προαγωγής κατ' επιλογή που θα μπορούσε να διεκδικήσει και κατά πόσο θα μπορούσε υπό ομαλάς συνθήκας να πετύχαινε να τις πάρει. Για το σκοπό αυτό η διοίκηση και το δικαστήριο οφείλουν να βασιστούν σ' ένα πρότυπο σταδιοδρομίας των συναδέλφων του ενδιαφερομένου που κατείχαν την ίδια θέση μ' αυτό πριν την ακύρωση της προαγωγής του και είχαν παρόμοια προσόντα και αρχαιότητα. Αυτό το πρότυπο σταδιοδρομίας θα χρησιμοποιηθεί για σκοπούς αναφοράς για τον υπολογισμό της εξέλιξης της σταδιοδρομίας που ο ενδιαφερόμενος θα μπορούσε κανονικά να είχε αν η ακυρωθείσα απόφαση δεν ελάμβανε χώρα έχοντας υπόψη τα ευμενή και δυσμενή στοιχεία της αντίστοιχης αξίας των άλλων υπαλλήλων με βάση τις εμπιστευτικές τους εκθέσεις. Έτσι θα μπορεί να καταλήξει ένας να δεχθεί ότι αφαιρουμένων των αποτελεσμάτων της ακυρωθείσης απόφασης, ο ενδιαφερόμενος υπάλληλος θα προάγετο κατ' επιλογή από μια συγκεκριμένη ημερομηνία ή αντίθετα δεν θα ευεργετείτο με οποιαδήποτε προαγωγή.
Η αποκατάσταση των πραγμάτων περιλαμβάνει υποχρέωση της Διοίκησης προς εξασφάλιση της συνέχισης της σταδιοδρομίας του κάθε υπαλλήλου με την κανονική ανάπτυξη και τις πιθανότητες προαγωγής εάν δεν υπήρχε η πράξη η οποία ακυρώθηκε.»
Η Ε.Δ.Υ, στην προκειμένη περίπτωση, δεν κατήρτισε έγγραφο με τίτλο «πρότυπο σταδιοδρομίας». Εξέτασε όμως, ως όφειλε, ποια θα ήταν η ανέλιξη του εφεσιβλήτου, από την ημερομηνία που προήχθηκε αναδρομικά στη πιο πάνω θέση και εντεύθεν. Έχοντας προς τούτο υπόψη ότι η επόμενη θέση που θα μπορούσε ο εφεσίβλητος να διεκδικήσει, εάν δεν μεσολαβούσε η πράξη που ακυρώθηκε, ήταν αυτή του Ανώτερου Επιθεωρητή Πλοίων, τον συνέκρινε με τα πρόσωπα που προήχθησαν, εν τω μεταξύ, στη συγκεριμένη θέση. Κατέληξε, βάσιμα, ότι σε καμιά διαδικασία δεν θα μπορούσε αυτός να είχε προαχθεί στη θέση Ανώτερου Επιθεωρητή Πλοίων, καθότι τα πρόσωπα που τελικά προήχθηκαν στη συγκεκριμένη θέση, υπερτερούσαν αυτού τόσο σε αρχαιότητα όσο και σε αξία.
Παραθέτουμε αυτούσιο το σκεπτικό της απόφασης της:
«Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, ύστερα από την ακύρωση από το Διοικητικό Δικαστήριο της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με ημερομηνία 3.10.13, αναφορικά με την απόρριψη του αιτήματος του Αττά Νίκου, Επιθεωρητή Πλοίων, Τμήμα Εμπορικής Ναυτιλίας, για αναδρομική αποκατάστασή του στη θέση Ανώτερου Επιθεωρητή Πλοίων, Τμήμα Εμπορικής Ναυτιλίας, ύστερα από την αναδρομική προαγωγή του στη θέση Επιθεωρητή Πλοίων Α', Τμήμα Εμπορικής Ναυτιλίας, και έχοντας υπόψη την υποχρέωση της Διοίκησης να συμμορφωθεί με την απόφαση, προχώρησε σε επανεξέταση του αιτήματος του Αττά και προς τούτο μελέτησε μία προς μία τις διαδικασίες προαγωγών σε θέσεις Ανώτερου Επιθεωρητή Πλοίων, Τμήμα Εμπορικής Ναυτιλίας, που έγιναν από 1.8.04, ημερομηνία αναδρομικής προαγωγή του Αττά στη μόνιμη θέση Επιθεωρητή Πλοίων Α', Τμήμα Εμπορικής Ναυτιλίας, μέχρι 20.2.12, ημερομηνία λήψης της απόφασης της Επιτροπής, στις οποίες θα μπορούσε να προαχθεί.
Από τη μελέτη των πιο πάνω διαδικασιών, διαπιστώθηκε ότι έγιναν οι ακόλουθες διαδικασίες σε θέσεις Ανώτερου Επιθεωρητή Πλοίων στις ακόλουθες συνεδρίες της Επιτροπής:
• Συνεδρία με ημερ. 21.7.09 (θέμα Β.(2)(1) των πρακτικών), στην οποία προήχθη ο Χαραλάμπους Νικόλαος από 1.8.09. Στην εν λόγω διαδικασία η Επιτροπή, με βάση τα ενώπιον της σχετικά στοιχεία, διαπίστωσε ότι ο Αττάς, συγκρινόμενος με τον επιλεγέντα, υστερεί σε αξία, σε αρχαιότητα και είναι ίσος με αυτόν σε προσόντα.
• Συνεδρία με ημερ. 8.9.09 (θέμα Β.(2)(1) των πρακτικών), στην οποία προήχθη ο Χρυσοστόμου Ανδρέας από 15.9.09 Στην εν λόγω διαδικασία η Επιτροπή, με βάση τα ενώπιον της σχετικά στοιχεία, διαπίστωσε ότι ο Αττάς, συγκρινόμενος με τον επιλεγέντα, υστερεί σε αξία και σε αρχαιότητα και είναι ίσος με αυτόν σε προσόντα.
• Συνεδρία με ημερ. 8.9.09 (θέμα Β.(2)(2) των πρακτικών), στην οποία προήχθη ο Ευστρατίου Ιωάννης από 15.9.09. Στην εν λόγω διαδικασία η Επιτροπή, με βάση τα ενώπιον της σχετικά στοιχεία, διαπίστωσε ότι ο Αττάς, συγκρινόμενος με τον επιλεγέντα, υστερεί σε αξία και σε αρχαιότητα και είναι ίσος με αυτόν σε προσόντα.
• Συνεδρία με ημερ. 26.8.10 (θέμα Β.(2)(1) των πρακτικών), στην οποία προήχθη ο Ευριβιάδης Θέμης από 1.10.10. Στην εν λόγω διαδικασία η Επιτροπή, με βάση τα ενώπιον της σχετικά στοιχεία, διαπίστωσε ότι ο Αττάς, συγκρινόμενος με τον επιλεγέντα, υστερεί σε αξία και σε αρχαιότητα και είναι ίσος με αυτόν σε προσόντα.
• Συνεδρία με ημερ. 26.8.10 (θέμα Β.(2)(2) των πρακτικών), στην οποία προήχθη ο Κωσταράς Κωστάκης από 1.10.10. Στην εν λόγω διαδικασία η Επιτροπή, με βάση τα ενώπιον της σχετικά στοιχεία, διαπίστωσε ότι ο Αττάς, συγκρινόμενος με τον επιλεγέντα, υστερεί σε αξία και σε αρχαιότητα και είναι ίσος με αυτόν σε προσόντα.
• Συνεδρία με ημερ. 18.9.12 (θέμα Β.(2)(1) των πρακτικών), στην οποία προήχθη ο Κοφτερός Κυριάκος από 15.10.12. Στην εν λόγω διαδικασία, από μελέτη των σχετικών στοιχείων που είχε ενώπιον της, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι είχε ληφθεί υπόψη η αναδρομικότητα του Αττά μετά την απόφαση στην Α.Ε. 55/08 και αυτό φαίνεται στον κατάλογο αρχαιότητας που είχε ενώπιον της η Επιτροπή. Ωστόσο, η Επιτροπή δεν επέλεξε τον Αττά, αλλά τον Κοφτερό, ο οποίος προηγείται σε αρχαιότητα και δεν υστερεί σε αξία, ούτε σε προσόντα.
Η Επιτροπή, ύστερα από μελέτη των πιο πάνω στοιχείων και έχοντας υπόψη τα δεδομένα που αφορούν την κάθε μια διαδικασία ξεχωριστά, περιλαμβανομένων της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας των υποψηφίων, κατέληξε στην απόφαση ότι σε καμιά διαδικασία δεν θα μπορούσε να προαχθεί ο Αττάς Νίκος στη θέση Ανώτερου Επιθεωρητή Πλοίων, Τμήμα Εμπορικής Ναυτιλίας. Ενόψει τούτου, η Επιτροπή έκρινε ότι το αίτημα του ΑΤΤΑ Νίκου δεν μπορεί να ικανοποιηθεί.»
Με βάση τα πιο πάνω στοιχεία προκύπτει ότι η διοίκηση κινήθηκε στα ορθά πλαίσια. Εξέτασε μία προς μία τις διαδικασίες που μεσολάβησαν, προέβη σε σύγκριση του κάθε επιλεγέντα με τον εφεσίβλητο και αιτιολόγησε την απόφαση της γιατί θεώρησε ότι ο τελευταίος υστερούσε έναντι των πιο πάνω προσώπων. Στην ουσία, εξέτασε ποια θα ήταν η ανέλιξη του εφεσίβλητου σε περίπτωση που δεν μεσολαβούσε η πράξη η οποία ακυρώθηκε. Κατά πόσο δηλαδή θα μπορούσε να είχε επιλεγεί στη θέση Ανώτερου Επιθεωρητή Πλοίων.
Συνεπώς, η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι η προσβαλλομένη απόφαση έπασχε λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας και πλάνης δεν μας βρίσκει σύμφωνους.
Η έφεση επιτυγχάνει. Η πρωτόδικη απόφαση, συμπεριλαμβανομένης της διαταγής για έξοδα, ακυρώνεται. Επιδικάζονται €3.500 συνολικά έξοδα, πρωτόδικα και κατ’ έφεση, υπέρ της εφεσείουσας και εναντίον του εφεσίβλητου.
Α. ΛΙΑΤΣΟΣ, Π.
Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.
Τ. ΚΑΡΑΚΑΝΝΑ, Δ.
/ΓΓ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο