ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Αίτηση Αρ.: 9/24)
24 Οκτωβρίου 2024
[Χ.Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Μ.Γ. ΠΙΚΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
Αιτητής
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Καθ’ ης η Αίτηση
‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑
Αίτηση ημερ. 14.8.24 για Παράταση Προθεσμίας Έφεσης
Γ. Ιωάννου με Α. Προδρόμου, για τον Αιτητή
Μ. Κουτσόφτας με ασκούμενους δικηγόρους Σ. Χριστοφίδη και Χ. Ιακώβου (κα), για Γενικόν Εισαγγελέα, για την Καθ' ης η Αίτηση
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.: Με την ως άνω αίτησή του, η οποία στηρίζεται στο Άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, ο Αιτητής ζητά παράταση της προβλεπόμενης προθεσμίας κατά επτά ημέρες, με σκοπό την υποβολή έφεσης κατά της ποινής των έξι ετών, που τού επέβαλε το Κακουργοδικείο Λάρνακας στις 19.7.24, κατόπιν παραδοχής στα αδικήματα της κατοχής ναρκωτικών επί σκοπώ προμήθειας σε άλλους (290,7γρ. Τάξης Α και 10γρ. Τάξης Β). Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του πατέρα του Αιτητή, στην οποία εκθέτει τα γεγονότα επί των οποίων βασίζεται το αίτημα.
Η Καθ' ης καταχώρισε ένσταση, ισχυριζόμενη ότι η αίτηση είναι αβάσιμη, δεν αποκαλύπτεται καλός λόγος, δεν συντρέχει καμμιά από τις νομολογιακές προϋποθέσεις, οι προβαλλόμενοι λόγοι δεν ευσταθούν ούτε είναι καλόπιστοι και η καθυστέρηση είναι αδικαιολόγητη, οφειλόμενη σε υπαιτιότητα του Αιτητή. Συνοδεύεται και αυτή από ένορκη δήλωση, λειτουργού στη Νομική Υπηρεσία, ο οποίος αναφέρεται επίσης στο ιστορικό της υπόθεσης, προσθέτοντας ότι δεν προβάλλεται κάποιος καλός λόγος για παράταση, δεν εξηγείται η καθυστέρηση, υπήρξε ολιγωρία εκ μέρους του Αιτητή, οποιαδήποτε καθυστέρηση οφείλεται σε υπαιτιότητα του και η τυχόν παράταση θα καταστρατηγήσει το δημόσιο συμφέρον το οποίο συνδέεται με την τελεσιδικία της δικαστικής απόφασης.
Αρχής γενομένης από την υπόθεση Αγαπίου κ.ά. v. Σαλάτα, Ποιν. Αίτ. 11/2022, ημερ. 20.12.23, είχαμε την ευκαιρία σε σειρά παρόμοιων αιτήσεων να αναφερθούμε στις εφαρμοζόμενες σχετικές αρχές, οι οποίες θεωρούμε ότι συνοψίζονται επαρκέστατα στην υπόθεση Rolandos Enterprises Public Ltd κ.ά. v. Frou Frou Investments Ltd, Ποιν. Αίτ. 5/20, ημερ. 3.2.21 ως εξής:
«Διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να παρατείνει το χρόνο καταχώρισης έφεσης δυνάμει του άρθρου 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, ασκείται κατόπιν απόδειξης «βάσιμου λόγου» στη βάση των γεγονότων της κάθε υπόθεσης και συναρτάται με τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. Θεωρούμε χρήσιμο να υπομνήσουμε τη βασική νομολογιακή αρχή ότι παράταση δίδεται όταν συντρέχει ουσιαστική αδυναμία του εφεσείοντα να ενεργήσει έγκαιρα και ορθά για την καταχώριση έφεσης (βλ. Komurgu & Άλλος ν Δημοκρατίας (1991) 2 ΑΑΔ 83), τα χρονικά δε πλαίσια που θέτει ο νομοθέτης για τη λήψη δικονομικών μέτρων είναι σημαντικά και σχετίζονται με το δημόσιο συμφέρον που συνυπάρχει στην τελεσιδικία και στο τελέσφορο της διαδικασίας.
Οι σχετικές αρχές επαναλήφθηκαν πρόσφατα από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση LGS HANDLING LTD, Ποιν. Αιτ. 22/2018, ημερ. 22 Φεβρουαρίου 2019, ECLI:CY:AD:2019:B125, στην οποία λέχθηκε ότι:
«.η προεξάρχουσα αρχή που λαμβάνεται υπόψη είναι η ανάγκη για τελεσιδικία χάριν του δημοσίου συμφέροντος. Η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου για τη χορήγηση παράτασης χρόνου ασκείται με φειδώ και λαμβάνει υπόψη τους λόγους αδυναμίας έγκαιρης καταχώρησης της έφεσης, τόσο κατά το χρόνο εντός του οποίου έπρεπε αυτή να είχε καταχωρηθεί, όσο και κατά τη διάρκεια της περιόδου από την εκπνοή της προθεσμίας, μέχρι την καταχώρηση της αίτησης για παράταση, (Delincyp Company Ltd v. Wogang κ.ά. Ποινική Αίτηση υπ' αρ. 10/2018, ημερ. 15.10.2018). Η αδυναμία καταχώρησης πρέπει να είναι ουσιαστική και πρέπει να εμπίπτει εντός του εξαιρετικού εκείνου μέτρου το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως αντισταθμίζον την ανάγκη για τελεσιδικία, (Δημοκρατία ν. Γεωργίου Ποινική Αίτηση αρ. 9/2015, ημερ. 26.1.2016 και Λουκαΐδης ν. Αστυνομικής Διεύθυνσης Λευκωσίας, Ποινική Αίτηση αρ. 15/2017, ημερ. 13.3.2018, ECLI:CY:AD:2018:B107).»
Αν οι συνθήκες της υπόθεσης το δικαιολογούν, το δικαστήριο μπορεί, χαλαρώνοντας τον κανόνα, να δεχθεί το αίτημα για παράταση (Ηλιάδη ν Δήμου Λάρνακας (1996) 2 ΑΑΔ 236)»».
Τονίζουμε περαιτέρω ότι, ως έχει επεξηγηθεί στην υπόθεση Χρυσικού v. Δήμου Λάρνακας, Ποιν. Αίτ. 14/17, ημερ. 15.1.18, η έννοια του «καλού λόγου» έχει τη σημασία της παροχής επαρκούς και πειστικής αιτιολογίας για αδυναμία ενέργειας και όχι απλής δυσκολίας. Για δε την αδυναμία η οποία αφορά τη μη καταχώριση έφεσης θα πρέπει να καταδεικνύεται ότι επέδρασε ουσιωδώς καθόλη τη διάρκεια του κρίσιμου χρόνου ως παράγων ανασταλτικός στην άσκηση έφεσης (Naydenov v. Δημοκρατίας (2015) 2(Β) Α.Α.Δ. 607).
Στην παρούσα περίπτωση αυτό το οποίο ουσιαστικά προβάλλει ο Αιτητής είναι ότι από την επιβολή της ποινής μέχρι και τις 8.8.24 δεν έτυχε νομικής συμβουλής από τον τότε δικηγόρο του και ούτε κατ' άλλον τρόπο είχε ενημερωθεί για το δικαίωμά του να ασκήσει έφεση. Μετά δε από την ενημέρωσή της οποίας έτυχε στις Φυλακές στις 8.8.24, έχει διορίσει άλλο δικηγόρο και καταχώρισε την παρούσα αίτηση με καθυστέρηση έξι ημερών. Δεν θα μας απασχολήσει το τελευταίο αυτό διάστημα των λίγων ημερών από την πληροφόρησή του για το δικαίωμα έφεσης, την εξεύρεση νέου δικηγόρου, την ετοιμασία αίτησης και την καταχώρισή της στις 14.8.24, δεδομένου ότι, (μεσολαβούντος και Σαββατοκύριακου) φαίνεται να κινήθηκε με ικανοποιητική σπουδή. Δεν θα απορρίπταμε την αίτηση εξαιτίας αυτού του χρονικού διαστήματος.
Εξετάζουμε πρωτίστως τον λόγο για τον οποίο παρήλθε άπρακτη η προβλεπόμενη 10ήμερη προθεσμία για έφεση, καθώς και άλλες περίπου 10 ημέρες μέχρι να τεθεί σε κίνηση ο μηχανισμός εξασφάλισης παράτασης. Έχουμε υπ' όψιν μας ότι ένας τέτοιος λόγος, αν και με μεγάλο δισταγμό και ιδιαίτερη προσοχή ως προς τη χρονική έκταση της καθυστέρησης έχει γίνει δεκτός στη νομολογία μας. Χαρακτηριστική και από πλευράς ομοιότητας είναι η υπόθεση Γιδάκης v. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 303, στην οποίαν είχαν αναφερθεί τα εξής:
«Στην παρούσα περίπτωση ο βασικός λόγος που προβάλλει ο αιτητής στην ένορκη του δήλωση φαίνεται στην παράγραφο 4 της δήλωσής. Ισχυρίζεται ο αιτητής ότι ο δικηγόρος που τον εκπροσώπησε πρωτόδικα, που ήταν άλλος από το δικηγόρο που χειρίζεται τώρα την παρούσα αίτηση, δεν τον πληροφόρησε για το δικαίωμα του να υποβάλει έφεση εναντίον της ποινής, παρά την παραδοχή του. Όταν δε πληροφορήθηκε για το δικαίωμα του, καταχώρησε την παρούσα αίτηση με καθυστέρηση 8 ημερών.
Ο συνήγορος του αιτητή μας παρέπεμψε στην Komurgu και άλλος ν. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 83, στη σελ. 87, όπου λέχθηκε πως η ουσιαστική αδυναμία του εφεσείοντα να ενεργήσει έγκαιρα και ορθά για την καταχώρηση έφεσης μπορεί, μεταξύ άλλων, να οφείλεται και στο γεγονός ότι ο εφεσείων δεν είχε έγκαιρα την ευχέρεια νομικής συμβουλής, ή ότι ο δικηγόρος ο οποίος τον αντιπροσώπευε κατά τη δίκη και ο οποίος είχε το καθήκον να το συμβουλεύσει κατά πόσο πρέπει να γίνει έφεση, δεν του έδωσε τέτοια συμβουλή.
Επισημαίνουμε πως στην περίπτωση αυτή ο ισχυρισμός του αιτητή στην παράγραφο 4 της ένορκης δήλωσής του, ουσιαστικά παραμένει αναντίλεκτος από άλλη μαρτυρία εκ μέρους των καθ’ ων η αίτηση, οι οποίοι περιορίστηκαν απλά στη μη αποδοχή του περιεχομένου της, ενώ ο ισχυρισμός αυτός θα μπορούσε να αντικρουσθεί ίσως με κάποια μαρτυρία εκ μέρους τους.
Έχοντας υπόψη το βασικό πιο πάνω λόγο που προβάλλεται για παράταση του χρόνου καταχώρησης της έφεσης, το γεγονός ότι ο αιτητής είναι αλλοδαπός και το μικρό χρόνο καθυστέρησης, με μεγάλο δισταγμό θα παρατείνουμε το χρόνο καταχώρησης της έφεσης».
Με τον ίδιο μεγάλο δισταγμό και χωρίς να καθιερώνουμε οποιοδήποτε απαρέγκλιτο κανόνα, κρίνουμε πως και στην παρούσα δικαιολογείται η παράταση. Στη βάση των ανωτέρω η προθεσμία καταχώρισης έφεσης παρατείνεται για 7 ημέρες από σήμερα.
Χ.Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.
Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.
Μ.Γ. ΠΙΚΗΣ, Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο