ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

i-justice

(Πολιτική Έφεση Αρ. 23/2024)

31 Ιανουαρίου, 2025

 

[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ/στές]

 

ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ.72/2024

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤA ΑΡΘΡA 3 ΚΑΙ 9 ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ 2018 ΚΑΙ 2023

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ 1. ALPHA BANK CYPRUS LIMITED (HE923), 2. SKY CAC LIMITED (HE428187) 3. ALPHA CREDIT ACQUISITION COMPANY LIMITED (HE404233), 4. AGI-CYPRE ERMIS LIMITED (HE338005), 5. AGI-CYPRE PROPERTY 13 LIMITED (HE388003), 6. AGI-CYPRE PROPERTY 14 LIMITED (HE388076), 7. AGI-CYPRE PROPERTY 15 LIMITED (HE388008), 8. AGI-CYPRE PROPERTY 16 LIMITED (HE388018), 9. AGI-CYPRE PROPERTY 17 LIMITED (HE387998), 10. AGI-CYPRE PROPERTY 18 LIMITED (HE388000), 11. AGI-CYPRE PROPERTY 19 LIMITED (HE388004), 12. AGI-CYPRE PROPERTY 20 LIMITED (HE388006), 13. AGI-CYPRE RES PAFOS LIMITED (HE388107), ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΡΕΣ (ΕΧ-ΠΑΡΤΕ) ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 16/04/2024 ΣΤΗΝ ΜΟΝΟΜΕΡΗ (EX PARTE) ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 02/04/2024 ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΕΔ ΠΑΦΟΥ ΑΓΩΓΗ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟ 365/23 ALPHA BANK CYPRUS LIMITED κ.ά. ν. ALPHA PANARETI PUBLIC LTD κ.ά.

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΥΠ΄ ΑΡΙΘΜΟ 365/23 ΠΟΥ ΕΚΚΡΕΜΕΙ ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

 

____________________

 

Στ. Πολυβίου (κα) με Π. Μακρίδη, Γ. Μίτλεττον και Ν. Καλλένο για

 Χρυσαφίνης και Πολυβίου ΔΕΠΕ, για τους Εφεσείοντες. 

Α. Κασιανής για Ανδρέας Θ. Μαθηκολώνης & Σία ΔΕΠΕ και Π. Βορκάς

 για Μιχάλης Βορκάς & Συνεργάτες ΔΕΠΕ.

____________________

 

Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου

 θα δοθεί από τη Σταματίου, Π.

­­­____________________

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π.: Στο πλαίσιο της Αγωγής υπ΄αριθμό 365/2023, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, εκδόθηκε μονομερώς διάταγμα με το οποίο διατάσσονταν οι Εφεσείοντες όπως εντός 30 ημερών, προβούν σε αποκάλυψη κατά πόσο έχουν υπό την «κατοχή, έλεγχο ή φύλαξη τους» οποιοδήποτε από τα έγγραφα που προσδιορίζονται στο εν λόγω διάταγμα.

 

Τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπόθεση, σε όση έκταση ενδιαφέρουν για σκοπούς της παρούσας Έφεσης, συνοψίζονται ως ακολούθως:

 

Οι Εφεσείοντες, καταχώρησαν την Αγωγή Αρ. 365/2023 εναντίον, μεταξύ άλλων, των Εφεσίβλητων (Εναγόμενων 1 – 4 στην Αγωγή). Οι Εφεσίβλητοι καταχώρησαν Υπεράσπιση και Ανταπαίτηση. Μετά τη συμπλήρωση της δικογραφίας, καταχωρήθηκαν κλήσεις για οδηγίες, τόσο στα πλαίσια της Απαίτησης, όσο και της Ανταπαίτησης. Εκδόθηκαν εκατέρωθεν διατάγματα αποκάλυψης, με τα οποία συμμορφώθηκαν και οι δύο πλευρές. Ακολούθως, οι Εφεσίβλητοι καταχώρησαν μονομερή αίτηση, που δεν συνοδευόταν από ένορκη δήλωση, με την οποία αξίωναν, στο Αιτητικό Β, που εδώ αφορά, την έκδοση διατάγματος αποκάλυψης διαφόρων εγγράφων που προσδιορίζονταν στην Αίτηση.

 

Το κατώτερο Δικαστήριο, επιλαμβανόμενο μονομερώς της αίτησης, με αιτιολογημένη απόφαση, εξέδωσε διάταγμα εναντίον των Εφεσειόντων, με το οποίο διατάσσονταν όπως, εντός 30 ημερών από την έκδοση του διατάγματος, καταχωρήσουν Ένορκη Δήλωση Αποκάλυψης, αποκαλύπτοντας κατά πόσο είχαν ή έχουν υπό την κατοχή, έλεγχο ή φύλαξη τους, οποιαδήποτε από τα έγραφα που καταγράφονταν και απαριθμούνταν στο αιτητικό Β της αίτησης. Σε σχέση με τα υπόλοιπα αιτητικά, η αίτηση ορίστηκε για επίδοση σε άλλη ημερομηνία.

 

Σημειώνεται πως οι διάδικοι, εκτός από την πιο πάνω αγωγή, είναι εμπλεκόμενοι σε σειρά άλλων δικαστικών διαδικασιών που αφορούν αγωγές, εταιρικές αιτήσεις, προσφυγές και πολιτικές αιτήσεις.

 

Οι Εφεσείοντες αντέδρασαν στην έκδοση του πιο πάνω διατάγματος και, μετά από μονομερή αίτηση, πέτυχαν την έκδοση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, με στόχο την ακύρωση του εν λόγω διατάγματος, λόγω (α) έλλειψης και υπέρβασης δικαιοδοσίας του Κατώτερου Δικαστηρίου, (β) έκδηλη νομική πλάνη εμφανή στα πρακτικά, και (γ) παραβίαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης και του δικαιώματος των Εφεσειόντων να ακουστούν, στη βάση του ότι το αίτημα αφορούσε σε Ειδική Αποκάλυψη η οποία διέπεται από τη Δ.28 θ.11 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, που εφαρμοζόταν κατά τον ουσιώδη χρόνο που απαιτεί αίτηση διά κλήσεως με ένορκη δήλωση και όχι από τη Δ.28 θ.1.

 

Ο αδελφός μας Δικαστής, που επιλήφθηκε της Αίτησης, έκρινε ότι:

 

«…το κατώτερο Δικαστήριο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, επιλαμβανόμενο μονομερώς της αίτησης ημερομηνίας 02.04.2024, η οποία εδραζόταν γενικά στην Δ.28 προωθούμενη χωρίς να συνοδεύεται από ένορκη δήλωση, λειτούργησε εκτός του καθορισμένου - δια μέσω των εν ισχύ Διαδικαστικών Κανονισμών - δικονομικού δικαίου και συνακόλουθα καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας, με την ευρεία έννοια του όρου.  Εξέλιξη, που με τη σειρά της, είχε ως αποτέλεσμα την στέρηση ουσιαστικά της ευκαιρίας και του δικαιώματος των Αιτητών να εμφανιστούν ενώπιον του Δικαστηρίου και να προβάλουν τις θέσεις τους επί του ζητήματος.».

 

Εξετάζοντας, στη συνέχεια, το ζήτημα της ύπαρξης υπαλλακτικής θεραπείας, έκρινε ότι υπήρχε η εναλλακτική επιλογή της έφεσης και ότι δεν αποκαλύφθηκαν εξαιρετικές περιστάσεις που θα δικαιολογούσαν την έκδοση του αιτουμένου διατάγματος και απέρριψε την αίτηση.

 

Οι Εφεσείοντες, με τρεις λόγους Έφεσης, προσβάλλουν την ορθότητα της απόφασης. Οι Εφεσίβλητοι καταχώρησαν Αντέφεση, με την οποία προσβάλλουν το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η επίδικη αίτηση δεν μπορούσε να εξεταστεί στη βάση της Δ.28 θ.1, αλλά μόνο δυνάμει της Δ.28 θ.11.

 

Με τον πρώτο λόγο Έφεσης αμφισβητείται το εύρημα και συμπέρασμα του Δικαστηρίου ότι οι Εφεσείοντες είχαν στη διάθεση τους το εναλλακτικό ένδικο μέσο της Έφεσης για να προσβάλουν το επίδικο διάταγμα. Η εισήγηση των Εφεσειόντων εδράζεται στις πρόνοιες της Δ.35 των παλαιών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας που αφορούσαν εφέσεις. Με βάση την επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε, τόσο στο περίγραμμα αγόρευσης τους, όσο και προφορικά κατά την ακρόαση της Έφεσης, δεν υπάρχει ρητή πρόνοια στη Δ.35 που να δίδει το δικαίωμα καταχώρησης Έφεσης εναντίον μονομερώς εκδοθέντος διατάγματος, ούτε μπορεί η Δ.35 να ερμηνευτεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να δίδεται τέτοιο δικαίωμα.

 

Στις 3.7.2023 τέθηκαν σε εφαρμογή οι νέοι Κανονισμοί Πολιτικής Δικονομίας αναφορικά με εφέσεις, ως προνοείται στον Κανονισμό 60.1(1)[1]. Ως εκ τούτου, οι εφέσεις που καταχωρούνται μετά την 3.7.2023 διέπονται από τον Κανονισμό 41. Ο εν λόγω Κανονισμός δεν περιέχει οποιαδήποτε πρόνοια που να περιορίζει το δικαίωμα έφεσης, εναντίον μονομερώς εκδοθέντος διατάγματος. Δυνάμει δε του άρθρου 25 των  περί Δικαστηρίωv Νόμων τoυ 1960 έως (Αρ.3) τoυ 1998[2] οι ενδιάμεσες αποφάσεις υπόκεινται σε έφεση, χωρίς οποιονδήποτε περιορισμό, αναφορικά με αποφάσεις που λήφθηκαν μετά από μονομερή αίτηση.

 

Ως εκ των ανωτέρω, ο πρώτος λόγος έφεσης απορρίπτεται.

 

Με το δεύτερο λόγο έφεσης οι Εφεσείοντες ισχυρίζονται ότι λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε ότι, δεδομένης της κατάληξης περί ύπαρξης της εναλλακτικής θεραπείας της έφεσης, δεν αποδείχθηκε ότι υφίστανται εξαιρετικές περιστάσεις για την έκδοση του αιτούμενου προνομιακού εντάλματος.

 

Αποτελεί θέση των Εφεσειόντων πως, με δεδομένο ότι το Δικαστήριο έκρινε, μεταξύ άλλων, ότι παραβιάστηκαν οι κανόνες φυσικής δικαιοσύνης, αυτό από μόνο του δικαιολογούσε την έκδοση του αιτουμένου διατάγματος.

 

Το πρωτόδικο Δικαστήριο παρέπεμψε στη Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.α. (2004) 1(Γ) 1535, όπου αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:

 

«Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ., μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State [1986] 1 All ER 717, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Στ. Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469 και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλίδη (2001) 1 Α.Α.Δ. 247). Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή "ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα". Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλ., επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης.».

 

Το τι συνιστά εξαιρετική περίσταση εξετάστηκε και στην πρόσφατη απόφαση, στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση της ACP Trading I LLC, Πολ. Έφ. Αρ. 8/2024, ημερ. 2.7.2024, στην οποία παρέπεμψε και το πρωτόδικο Δικαστήριο, όπου, το Ανώτατο Δικαστήριο υπέδειξε, μεταξύ άλλων, και τα ακόλουθα:

 

«Το τι συνιστά εξαιρετική περίσταση δεν είναι δυνατό να προσδιοριστεί εκ των προτέρων. Το ζήτημα κρίνεται πάντοτε με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (P.S.P. Freestyle Ltd (1993) 1 Α.Α.Δ. 626, 632). Όπως υπογραμμίστηκε στην υπόθεση Lucan Invest Ltd κ.ά. (2011) 1 Α.Α.Δ. 1904, «Τι συνιστά εξαιρετικές περιστάσεις είναι δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια και το ζήτημα κρίνεται με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Οι εξαιρετικές περιστάσεις διακριβώνονται με τη σύγκριση των δυνατοτήτων που προσφέρει η διαδικασία των προνομιακών ενταλμάτων από τη μια και η διαθέσιμη θεραπεία στη συγκεκριμένη περίπτωση».

 

Στην υπόθεση Κτηματικές Επιχειρήσεις Ανδρέα Ευριπίδη Διογένους Λτδ (2005) 1(Β) Α.Α.Δ. 1342, γίνεται αναφορά στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1965, όπου διευκρινίστηκε ορθά ότι η αρχή των εξαιρετικών περιστάσεων ισχύει γενικά ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα. Έστω δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας (βλ., επίσης, Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1(Α) Α.Α.Δ. 552).»

 

Εξετάζοντας τις περιστάσεις της υπό κρίση υπόθεσης, το πρωτόδικο Δικαστήριο, ως προς το ζήτημα της ύπαρξης εξαιρετικών περιστάσεων, κατέληξε ως ακολούθως:

 

«Επί του ειδικότερου ζητήματος των «Εξαιρετικών Περιστάσεων», στην υπό συζήτηση περίπτωση, έχει τη δική του σημασία το γεγονός ότι μέσω του διατάγματος, ημερομηνίας 16.04.2024, οι Αιτητές διατάσσονται όπως εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, (30 μέρες) «καταχωρήσουν Ένορκη Δήλωση Αποκάλυψης αποκαλύπτοντας κατά πόσο είχαν ή έχουν υπό την κατοχή, έλεγχο ή φύλαξη τους οποιοδήποτε από τα πιο κάτω έγγραφα ..». Δεν επιζητείται από αυτούς να προσκομίσουν ή να παρουσιάσουν για σκοπούς επιθεώρησης τα συγκεκριμένα έγγραφα. Ομοίως, μέσω του διατάγματος, δεν αναζητούνται οποιεσδήποτε περαιτέρω λεπτομέρειες σε σχέση με αυτά, ούτε τίθεται οποιαδήποτε άλλη υποχρέωση στους Αιτητές σε σχέση με τα συγκεκριμένα έγγραφα. Παρεμβάλλεται, ως τέθηκε υπόψη του Δικαστηρίου χωρίς ουσιαστική αμφισβήτηση, ότι πρόκειται για έγγραφα στα οποία οι Αιτητές - στο πλαίσιο άλλων δικαστικών διαδικασιών - αναφέρονται, προς στήριξη ισχυρισμών και θέσεων τους, ενώ κάποια από αυτά παρουσιάζονται ενόρκως ότι τα κατέχουν. Δεν διαλανθάνει της προσοχής του Δικαστηρίου η θέση των Αιτητών ότι αυτά δυνατόν να άπτονται ζητημάτων τραπεζικού ή άλλου εμπορικού και προστατευόμενου απορρήτου ή ακόμα να αφορούν τρίτα πρόσωπα. Έχοντας ωστόσο υπόψη τις υποχρεώσεις των Αιτητών, ως αυτές τίθενται και οριοθετούνται στο συγκεκριμένο διάταγμα, δεν φαίνεται να δικαιολογείται η θέση τους ότι τυχόν εφαρμογή του διατάγματος, από μόνη της, θα θέσει τους ίδιους σε δυσμενή θέση, πλήττοντας και επιδρώντας αρνητικά σε δικαιώματα και υποχρεώσεις τους σε σχέση με αυτά. Οποιεσδήποτε τυχόν ενστάσεις σε σχέση με τα πιο πάνω ζητήματα, μπορούν πάντα να προβληθούν στο κατάλληλο στάδιο, εάν και εφόσον αναζητηθεί οποιαδήποτε άλλη ενέργεια σε σχέση με τα ως άνω έγγραφα, η οποία θα μπορούσε, δυνητικά, να θέσει σε αμφισβήτηση ή να επηρεάσει καθ' οιονδήποτε τρόπο εκ του νόμου αναγνωρισμένα δικαιώματα ή υποχρεώσεις τους έναντι τρίτων.

       

Υπό τις ειδικότερες περιστάσεις της παρούσας, κρίνεται ότι τα πιο πάνω δεν αποκαλύπτουν Εξαιρετικές Περιστάσεις που να δικαιολογούν τελικά την έκδοση του αιτούμενου Εντάλματος. Στην ουσία, η μη ύπαρξη τους, ως υποδεικνύεται και στην Base Metal Trading ltd (ανωτέρω), συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης, παρά την παραχώρηση άδειας για την καταχώρηση της.».

 

Έχοντας εξετάσει τα ιδιαίτερα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης, υπό το φως της νομολογίας επί του εγειρόμενου ζητήματος, δεν διαπιστώνουμε οποιοδήποτε σφάλμα στην προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, έτσι ώστε να απαιτείται η παρέμβαση μας. Συνακόλουθα, η Έφεση είναι έκθετη σε απόρριψη.

 

Δεδομένης της κατάληξης μας, δεν χρειάζεται να εξεταστεί η Αντέφεση.

 

Η έφεση απορρίπτεται με €3.000 έξοδα, πλέον ΦΠΑ, εάν υπάρχει εναντίον των Εφεσειόντων.

ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π.

 

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.

 

ΕΦΡΑΙΜ, Δ.

/ΧΤΘ